Opalanie:)

    Chociaż moda na mocną opaleniznę już dawno minęła, w lato wolałybyśmy uniknąć miana "córki młynarza". Uzyskanie czegoś pomiędzy odcieniem skóry, który przywodzi nam na myśl dźwięk skwierczenia na ruszcie, a efektem przypominającym charakteryzację Edwarda z filmu "Zmierzch" nie jest wcale takie trudne, pod warunkiem, że znamy umiar i jesteśmy uzbrojone w odpowiednie kosmetyki.

    Pracę nad równomierną opalenizną powinnyśmy zacząć od określenia naszego typu skóry. I tu niestety, my blondynki musimy złożyć hołd brunetkom. Nie łudźmy się, że mając jasną karnację, jasne oczy i jasne włosy uda nam się uzyskać kolor na miarę Pocahontas – ograniczeń genetycznych nie pokonamy przesiadując na plaży od 9 do 17 bez filtrów. Jeśli już uda nam sie uzyskać diametralną zmianę to raczej w  stronę uroczego prosiaczka w kolorze wieprzowego różu. 

   Jeśli więc jesteś łatwo opalającą sie brunetką, jedyne co mogę Tobie polecić to filtr 15 (oczywiście jeśli mówimy o opalaniu w Polsce) i nie przesiadywanie na słońcu dłużej niż 2 godziny. Pomimo tego, że Twoja skóra opala się szybko i bez zaczerwień musisz uważać na słońce – jesli nie przeraża Ciebie nowotwór skóry, to pomyśl o zmarszczkach, które pojawią się lada moment po tym jak przesadzisz z opalaniem. 

   U dziewczyn o jasnej karnacji sprawa jest trochę bardziej skomplikowana. Jeśli chodzi o mój typ skóry to uzyskanie złotawego odcienia opalenizny zajmuje dużo czasu, ale za to bez poparzeń i zaczerwień. Wstyd się przyznać, ale  jeszcze w liceum wychodziłam na plażę tylko w towarzystwie oliwki z filtrem 6. Uważałam to za świetną oszczędność czasu – dwa razy na plaży i już mam mocną opaleniznę. Teraz takie rozwiązanie nie wchodzi w grę. Po pierwsze dlatego, że barwnik w naszej skórze wraz z upływem lat nie rozkłada się już tak równomiernie (więc intensywna opalenizna nie wyglądałaby "tak dobrze" jak kiedyś), a po drugie dlatego, że wolę zapobiegać zmarszczkom, niż w wieku 30 lat zastanawiać się nad możliwościami dermatologii estetycznej. Mam jednak swoje sposoby aby w wakacje odcień mojej skóry nie był bladozielony:).

   Jeśli więc uzyskanie opalenizny zajmuje Tobie sporo czasu, proponuję zaopatrzyć się w parę rzeczy. Po pierwsze niezbędny będzie samoopalacz. Pozwoli Tobie bez wstydu pokazać się na plaży, zanim uzyskasz upragniony odcień skóry. Jeśli naprawdę musisz unikać słońca to dobry samoopalacz może skutecznie zastąpić naturalną opaleniznę. Pod warunkiem, że wiesz jak go nakładać. W moim rankingu zwycięzcą jest niewątpliwie Xen-tan. 

   Gdy Twoja skóra jest już muśnięta słońcem to możesz ją podkreslić balsamem opalizującym. Przyznam się szczerze, że ten, który posiadam dostałam w prezencie (zawsze mi się wydawało, że tego typu kosmetyk to zbytek), ale odkąd użyłam go po raz pierwszy, stosuję go zawsze gdy mój strój eksponuje nogi.

  Warto się też zaopatrzyć w przyśpieszacz. Pamiętajcie, żeby miał w sobie filtr! Moją ulubioną firmą produkującą kosmetyki do opalania to Piz buin, dostępny w aptekach.

  Opalanie to dla nas wielka przyjemność, nie rezygnujmy z niej. Postarajmy sie jednak o to aby w trakcie tej czynności maksymalizować korzyści, a minimalizować straty:). Dzięki temu obca nam będzie chęć wylania na siebie kefiru, gdy spojrzymy w lustro po wizycie na plaży (swoją drogą jeśli faktycznie będziecie kiedyś w takiej sytuacji, zimny kefir nie jest wcale takim złym rozwiązaniem:)).

 

 

Wystawa

Przedstawiam Wam zdjęcia z wystawy Agaty Dębickiej w galerii Loko, na którą udałyśmy się w miniony piątek. Wystawa z pewnością zainteresowałaby każdego amatora sztuki współczesnej. Dla mnie i dla Zosi dodatkową atrakcją było podziwianie innych sprzętów znajdujących się w galerii. Dla wszystkich zainteresowanych – wystawa trwa do czwartku!

Z wrażenia zaschło mi w ustach:)

Spośród przeróżnych przedmiotów udało mi się znaleźć coś idealnie pasującego do mojej sukienki…

Nietypowa szarlotka z jabłek i moreli.

Skład:

ciasto:

150 g mąki

30 g cukru

125 g pokrojonego w kostkę masła

1 łyżka wody

1 ugotowane na twardo żółtko

szczypta soli

farsz:

5-6 jabłek

8-10 morelek

cukier puder do posypania

A oto jak to zrobić:

1.Do szerokiej miski (albo na stolnicę) przesiewamy mąkę, sól, dodajemy pokrojone na kawałki masło, cukier, pokruszone żółtko i skrapiamy łyżką wody. Zdecydowanym ruchem zagniatamy ciasto i odkładamy na 30 minut do zamrażalnika. Rozgrzewamy piekarnik do 190 stopni C. 

2.Ciasto wyjmujemy z zamrażalnika. 1/3 ciasta zostawiamy na kruszonkę a pozostałym ciastem wykładamy formę. Jałbka i morele ścieramy na dużym oczku i rozkładamy na surowym cieście. Pieczemy ok. 30 minut, a następnie ostrożnie wyjmujemy szarlotkę z piekarnika i ścieramy na tarce przeznaczone ciasto na kruszonkę. Pieczemy kolejne 15 minut albo do chwili, aż się zarumieni farsz i kruszonka. Przed podaniem posypujemy cukrem i pudrem. Najlepiej podawać z gałką lodów waniliowych!

Przesiewamy mąkę i sól, dodajemy pokrojone na kawałki masło, cukier, pokruszone żółtko i skrapiamy łyżką wody.

Zdecydowanym ruchem zagniatamy ciasto i odkładamy na 30 minut do zamrażalnika.

Obieramy jabłka ze skórki.

Ścieramy na tarce morele

… i obrane jabłka.

Posypujemy szarlotkę cukrem pudrem i wstawiamy do piekarnika.

Pieczemy ok. 30 minut, a następnie ostrożnie wyjmujemy szarlotkę z piekarnika i ścieramy na tarce, przeznaczone ciasto na kruszonkę. Pieczemy kolejne 15 minut albo do chwili, aż się zarumieni farsz i kruszonka

Przed podaniem posypujemy cukrem i pudrem.

Najlepiej podawać z gałką lodów waniliowych!

Strój dnia!

Gdybym miała wybrać z szafy moją ukochaną sukienkę, zdecydowałabym się właśnie na tą, którą dziś prezentuję. Wiele z Was pytało o nią, a propos mojego stroju z 2010 roku. Kupiłam ją jeszcze wcześniej w River Island – pamiętam, że moja przyjaciółka powiedziała wtedy, że ten kolor jest trochę zbyt odważny, ale ja nie mogłam się powstrzymać. Z roku na rok podoba mi się coraz bardziej. Zdjęcia były zrobione na wystawie, w której miałam przyjemność brać udział (więcej zdjęć pokażę Wam gdy już wszystkie zgram:)). Myślę, że na taką okazję ta kreacja była po prostu idealna. Ponieważ nie chciałabym non stop chodzić w szpilkach w kolorze cielistym, znów pożyczyłam buty od mamy. Fiolet pięknie współgrał z pomarańczem sukienki.

Jeszcze raz:)

     Czasami zdarzają się sytuacje, na które (nawet gdybyśmy bardzo, bardzo chcieli) nie mamy wpływu. Trzeba się wtedy z tym pogodzić i ruszyć dalej:). Część z Was zauważyła, że od dwóch dni strona makelifeeasier.pl na facebooku nie działa. Z przyczyn niezależnych ode mnie została zawieszona. Mam nieodpartą ochotę spotkać się z panem Zuckerbergiem i powiedzieć mu, co myślę o tej całej sprawie, a także zmusić go do odblokowania mojej strony. W najbliższym czasie nie planuję jednak wyjazdu do Ameryki, nic mi też nie wiadomo o tym, aby pan Zuckenberg miał pojawić się w Trójmieście, podejrzewam więc, że do spotkania nie dojdzie;). W związku z tym  (biorąc pod uwagę wcześniej popełnione błędy) założyłam stronę na FB po raz kolejny. Możecie nas jeszcze raz polubić, tak jak wcześniej, poniżej, po lewej stronie. 

     Ci, którzy już "nas lubili", wiedzą jakie są tego zalety:). Jeśli dziś "polubisz to" po raz pierwszy, to przede wszystkim będziesz mogła szybciej dowiadywać się o nowych aktualizacjach na stronie. Do tego, pod każdą aktualizacją będziesz widziała, czy dana stylizacja przypadła do gustu także Twoim znajomym.  

     Domyślacie się pewnie, że informacja o niedziałającej stronie spadła na mnie jak grom z jasnego nieba:). Zwłaszcza, że jeszcze tydzień temu świętowałam to, że jest z nami już 20 000 osób. Od tego czasu, pierwszą rzeczą, o której mówię każdej napotkanej osobie jest to, że straciłam swoją stronę na FB, a wraz z nią 20 000 fanów (szloch). Dziękuję więc przyjaciółce, która podesłała krzepiące słowa:

 LUBIĘ TO:)

Dziwne spotkanie:)

Zdjęcia, które były prezentowane dwa dni temu, powstały w trakcie wizyty w moim ukochanym Parku Oliwskim. W Trójmieście jest to chyba najlepsze miejsce do wyciszenia się i poczytania książki (a przy okazji można zrobić piękne zdjęcia:)). 

W czasie relaksu zbliżył się do nas nieznajomy….

Jako miłośniczka zwierząt natychmiast postanowiłam przywołać mruczka, używając  komunikatu " KICI, KICI" zrozumiałego zarówno dla mnie, jak i dla niego.

Odwaga kocura była imponująca, bez żadnych obaw podszedł do mnie zdecydowanym krokiem. Przyznam się szczerze, że byłam nieco onieśmielona tym, w jak szybkim tempie nieznajomy przełamywał lody między nami i skracał dystans…

Skoro już się bliżej poznaliśmy, postanowiłam wnieść trochę radości w życie przyjaznego kocura i pobawić się z nim w polowanie na patyk….

Jak się okazało, zabawa była przednia, a kocur wykazywał wielkie zaangażowanie…

Ponieważ zaciekłość z jaką kocur polował na kawałek drewna wzbudziła mój niepokój, postanowiłam powrócić do wcześniejszego zajęcia – czytania. Nim się obejrzałam, wiedziałam już, że poza wspólnymi zabawami z patykiem, lubimy te same książki…

Nigdy nie wiadamo kogo spotkamy w parku….