Daily Care

Podstawowym błędem, który popełniamy w pielęgnacji naszego ciała jest brak systematyczności. Tyczy się to nie tylko dbania o skórę twarzy, ale i utrzymania wagi, kondycji czy diety. Zwykle jest tak, że raz na jakiś czas postanawiamy zmienić coś w naszym wyglądzie podejmując gwałtowne działania, takie jak zabiegi u kosmetyczki (chociaż na co dzień nawet nie używamy kremu odpowiedniego dla naszej cery), dwugodzinny trening na siłowni (nie wiedząc nawet jak korzystać z poszczególnych przyrządów do ćwiczeń), lub restrykcyjna dieta, w której naszym pierwszym posiłkiem w ciągu dnia staje się jabłko w porze obiadowej (popijane odchudzającą herbatką). Takie przedsięwzięcia są w pewnym sensie pocieszające – to znaczy, że mamy w sobie motywację, aby dobrze wyglądać, tylko nie potrafimy jej odpowiednio wykorzystać.

W gruncie rzeczy, liczą się drobiazgi, które robimy dla siebie w ciągu dnia bez względu na to, jak bardzo się spieszymy i jak bardzo jesteśmy zmęczone. Nie jestem specem w dziedzinie kometologii, ale pomimo upływających lat, mam wrażenie, że moja skóra trzyma się w miarę dobrze:). Od zawsze unikałam drastycznych form poprawienia swojego wyglądu, skupiając się na wytrwałości i prostych czynnościach. Jeśli więc chciałybyście się dowiedzieć, jak wygląda mój urodowy plan dnia, to zapraszam na dzisiejszy post. 

Po przebudzeniu biegnę pod prysznic i rozpoczynam pierwszy etap pielęgnacji. Żel do mycia ciała nie powinien się mocno pienić (to oznaka dużej ilości niepotrzebnych detergentów), więc najczęściej wybieram go spośród oferty marek ekologicznych lub do pielęgnacji niemowląt (:D). Obowiązkowo myję twarz innym kosmetykiem. Obecnie jest to Dauglas Beauty System, który wpadł mi w ręcę przez przypadek, ale nie mogę mieć do niego zastrzeżeń. 

(nie bez przyczyny ominęłam temat szamponu i odżywki – pielęgnacja włosów to dosyć obszerny temat i zasługuje na osobny post:))

Moja skóra jest bardzo sucha, więc zaraz po wytarciu się ręcznikiem czuję, że jest ściągnięta i potrzebuje natychmiastowego nawilżenia. Do tej pory jako krem do twarzy używałam Fridge'a, ale jego wysoka cena może naprawdę zaboleć, więc od dłuższego czasu starałam się znaleźć tańszy odpowiednik. Obecnie stosuję krem nawilżający jednej z moich ulubionych marek ekologicznych – Phenome. Kosztuje 126 złotych (dodatkowo w dniach 02 – 06 kwietnia możecie otrzymać rabat w sklepie internetowym wysokości 20% – wystarczy wpisać kod MLE) i jest bardzo wydajny, a co najważniejsze dobrze nawilża skórę. Wklepuję go od szyi w górę (podobno dzięki tej kolejności moja twarz na dłużej zachowa młody wygląd;)) i zabieram się za resztę …

Ponieważ balsam jest kosmetykiem, który ma największy kontakt z naszym ciałem, to powinien być wykonany z produktów ekologicznych. Spotkałam na swojej drodze wiele balsamów, w tym kilka naprawdę dobrych, które zasłużyły sobie nawet na kolejny zakup. Jednym z nich jest masło kokosowe (do kupienia w dziale spożywczym w Almie:)). Wsmarowuję go dokładnie w całe ciało (nim założę ubranie, które mogłoby się pobrudzić od jego tłustej konsystencji, suszę włosy), sięgam po dezodorant w sztyfcie (obecnie używam marki Dove Invisible, ale jeśli znacie lepszy produkt, który nie brudzi ubrań i jest skuteczny, to będę wdzięczna za informacje w komentarzach:)) i pędzę wybierać ubranie.

Gdy włosy mam już ułożone, a strój w pocie czoła wybrany, to zabieram się za makijaż. Pokazywałam już Wam jak wygląda mój makijaż na specjalne okazje, ale na codzień używam znacznie mniej kosmetyków. Na pierwszy ogień idzie krem CC, który ma delikatne krycie i wyrównuje koloryt cery (gdy zrobi się cieplej pewnie z niego zrezygnuję).

Następnie na całą twarz nakładam MAC Fix w kompakcie (to coś pomiędzy pudrem a podkładem, aplikuję go gąbeczką), dodaję odrobiny różu (to mój ulubiony kosmetyk kolorowy) i kropelkę błyszczyku w neutralnym kolorze lub balsamu do ust. Rozczesuję rzęsy i brwi, a na koniec spryskuję się perfumami (Viktor&Rolf). Wszystkie te rzeczy pakuję do małej kosmetyczki i wkładam do torebki, w której zawsze mam też krem do rąk i grzebień.

W ciągu całego dnia zdarza mi się poprawiać makijaż, staram się też aby skóra moich ust nigdy nie była sucha. Po każdym umyciu rąk nakładam krem. 

Podobno wieczorna pielęgnacja jest najważniejsza, bo to w ciągu nocy nasza skóra ma czas na regenerację. Przed pójściem spać nigdy (w tym przypadku "nigdy nie mów nigdy" nie ma zastosowania!) nie zapominam o demakijażu.  Myślę, że gdybym nie była w tej kwestii tak skrupulatna, to cała moja twarz byłaby usiana wypryskami (a mam tak tylko z połową twarzy;)).  Płyny micelarne sprawdzają sie u mnie najlepiej, obecnie używam Micellar cleansing water. Gdy na mojej twarzy nie ma już śladu makijażu, spłukuję resztki kosmetyku wodą i nakładam serum. Nigdy nie zapominam o balsamie do ust (mały słoiczek trzymam zawsze przy łóżku, aby mieć go pod ręką) i o skórkach przy paznokciach (używam specjalnego sztyftu z OPI, ale myślę, że zwykła oliwka, czy wspomniany wcześniej olej z kokosa też świetnie się sprawdzi) i mogę położyć się spać z czystym sumieniem :).

Ten post stworzyłam na życzenie jednej z Czytelniczek i jestem ciekawa czy był dla Was chociaż trochę pomocny :). Jakich kosmetyków używacie zaraz po przebudzeniu, a co wybieracie na wieczór?  Czy Wasze sposoby na pielęgnację różnią się od moich?

WHITE & BLUE – I DON’T NEED A REASON TO DRESS UP

skirt / spódnica – H&M

bag / torebka – Inspiracje/Allegro

shoes / szpilki – Topshop

blouse & jacket / bluzka i żakiet – Mango

sunglasses / okulary – Asos

We love to buy evening dresses, elegant skirts, blouses and high heels, but somehow during the week there aren’t too many occasions to wear them. Every morning when I’m deciding what to wear, I immediately turn to comfy sweatshirts, jeans and sometimes even to leggings. I guess that probably most of you know what I’m talking about. Why should I torture myself with high heels or uncomfortable jackets, if my plans for the day don’t require that kind of clothing? However, from time to time there comes a morning, when from unexplained reasons I feel the urge to wear something more sophisticated. I will always find a reason: sneakers aren’t very adequate for a meeting, I’m going to the dinner in the evening, or the weather is just so beautiful that it would be a shame to walk across the town in outstretched sweater.

Uwielbiamy kupować wieczorowe sukienki, eleganckie spódnice, koszule, czy szpilki, ale w ciągu tygodnia mało mamy okazji aby założyć którąś z tych rzeczy. Jak u większości z Was, stojąc co rano przed szafą, mój wzrok skupia się przede wszystkim na wygodnych bluzach i jeansach (a czasami nawet na leginsach ;)), bo po co męczyć się na obcasach i wiercić w niewygodnych żakietach, jeśli mój plan dnia tego nie wymaga? Od czasu do czasu zdarza się jednak taki poranek, w którym z niewyjaśnionych powodów znajduję pretekst, aby założyć coś bardziej wyszukanego. A to na spotkanie nie wypada iść w trampkach, wieczorem wybieram się na kolację, albo pogoda jest tak piękna, że aż żal cieszyć się nią chodząc po mieście w wyciągniętym swetrze. 

Warszawa przywitała mnie pięknym słońcem, a że wszystkie powyższe preteksty (spotkanie, kolacja, piękna pogoda) miały rację bytu, to z przyjemnością wyciągnęłam z walizki ten zestaw. Swój czarno-biały strój ubarwiłam szpilkami w panterkę i kopertówką w kolorze dazzling blue, który według Pantone jest kolorem numer jeden na wiosnę 2014. Długo szukałam dodatku w intensywnym kolorze ( zawsze gdy szukam konkretnej rzeczy, jak na złość nigdy nie mogę jej znaleźć). W końcu udało mi się go znaleźć na Inspiracje Allegro. W poszukiwaniach bardzo pomocna okazała się funkcja tzw. "podobne oferty", pokazująca przedmioty z tej samej kategorii, co przeglądana w danym momencie oferta. Aby je zobaczyć, wystarczy wybrać interesujący nas przedmiot, a podpowiedzi pojawią się zaraz pod nim. To ułatwienie pozwala na przeglądanie jednocześnie całej grupy podobnych przedmiotów znajdujących się aktualnie w serwisie Inspiracje Allegro.

Wiem, że wiele z Was pytało o post dotyczący mojej codziennej pielęgnacji, a ponieważ to Wasze komentarze najczęściej decydują o treści wpisów, postanowiłam przygotować takie zestawienie (zapraszam już niedługo). Może macie jeszcze jakieś sugestie odnośnie tematów, które miałabym poruszyć? :)

9th Warsaw Half Marathon. It hurts? Well… it has to!

I made it, I ran the Warsaw Half Marathon. After two days I’m able to walk again. Monday was one of the worst days in my life, but despite the pain I know that I did my best and it was worth it. I didn't expect to do so well. During my trainings I was constantly repeating to myself- 21 kilometers, pfffff it will be wonderful! I can do it! When I finally stood on the starting line only one question came across my mind – Oh boy! what am I doing here? Despite my doubts, thanks to incredible atmosphere, excellent organization, huge turnout of runners and supporters I managed to reach finish line in time I had never dreamed of.

Udało się! Przebiegłam półmaraton Warszawski! Po dwóch dniach od wykonania tego wielkiego wysiłku jestem już w stanie znowu chodzić, ale pomimo bólu wniosek jest tylko jeden – było warto i dałam z siebie wszystko! Nie spodziewałam się, że tak dobrze mi pójdzie. W trakcie przygotowań, przez cały czas powtarzałam sobie "cudownie jest przebiec 21km! Pff! Co to dla mnie?", ale gdy stanęłam na starcie w mojej głowie pojawiało się tylko jedno pytanie "O rany! Co ja tu robię?!". Wbrew swojemu zwątpieniu, głównie dzięki niesamowitej atmosferze, rewelacyjnej organizacji i ogromnej frekwencji biegaczy i kibiców, udało mi się osiągnąć czas, o którym nawet nie marzyłam – 1:54:03. 

Grupowe rozgrzewki wyglądały imponująco. W biegu wystartowało 11 tysięcy biegaczy.

Tuż przed startem miałam ochotę odwrócić się i pobiec w drugą stronę.

top – adidas / shorty – H&M / buty i czapka – Nike

Pokonując kolejne kilometry na trasie mijałam różne atrakcje – grające orkiestry, dopingujące grupy ludzi, motywujące banery. Po prostu całe miasto imprezowało :)!

Victor Kipchirchir z Kenii z czasem 01:00:48 pobił rekord Półmaratonu Warszawskiego. To był najszybszy bieg na dystansie 21,097 km w historii Polski. Imponujący czas, ale niech lepiej uważa, w przyszłym roku zamierzam zrobić lepszy :P!

Na 15-16 kilometrze musiałam się zmierzyć z podbiegiem na ulicy Agrykoli. Kilkumetrowe, strome wzniesienie dało mi ostro w kość! Nie zatrzymałam się, ale było blisko. Po wczołganiu się na górę przez dobre 10 minut musiałam uspakajać oddech. Jeden z kibiców krzyknął w moją stronę, żebym się nie poddawała, bo już mam niedaleko – 5km. Miałam ochotę zawrócić i go zamordować – te 5km wydawało się wtedy dystansem nie do pokonania.

Biegnąc przez Tunel Wisłostrady echo roznosiło okrzyki dopingujących siebie nawzajem biegaczy – brzmiało to jak gladiatorzy nawołujący do walki. W tamtej chwili ze wzruszenia napłynęły mi łzy do oczu.

Pan powyżej pokonał półmaraton, wraz z córeczką, w około 1:30:00 :). Brawo!

Dla takich widoków warto stać na mecie.

Tego pana prosimy o podanie numeru telefonu. Jestem gotowa z nim poćwiczyć ;)

W każdym wieku można biegać, a ten pan na pewno zrobił lepszy czas niż ja!

Na metę wbiegłam zmęczona i obolała – miałam naprawdę dosyć (nawet zapomniałam wyłączyć zegarka, który mierzył mi czas). Po 13 kilometrze rozbolało mnie biodro, pod koniec biegu ból stawał się nie do zniesienia. Gdy docierały już do mnie czarne myśli, zauważyłam wielką tabilicę z hasłem "700 metrów do końca – BOLI? MUSI BOLEĆ!" To pozwoliło mi zebrać jeszcze resztki sił. Ta mała rzecz pomogła mi ukończyć bieg.

Kasia stojąc przy samej mecie miała okazję podziwiać wiele wzruszających scen. Jak ją zobaczyłam miała szkliste oczy, co na początku mnie bardzo zdziwiło, ale jak opowiedziała mi o wszystkich radosnych twarzach, które widziała, sama miałam ochotę się rozpłakać. Widok szczęśliwych, zmęczonych i pękających z dumy ludzi potrafi rozczulić każdego.

W biegu wzięła udział jedna z naszych Czytelniczek. Cieszę się, że mogłyśmy się poznać :).

Pełnia szczęścia :D!!! Chyba zasłużyłam na nagrodę (napewno będzie to coś słodkiego;)).

Mojej radości nie było końca, ale teraz czeka mnie jeszcze większe wyzwanie. Wiem jednak, że jeszcze nigdy nie byłam tak blisko przebiegnięcia całego maratonu :).

I JUŻ PO WSZYSTKIM …

Nie ma to jak wyjść za mąż we wtorek ;).

Ten wczorajszy wpis był oczywiście prima aprilisowym żartem, ale przy okazji chciałam Wam podziękować za wszystkie wczorajsze życzenia! :) Mam nadzieję, że kiedyś się przydadzą! :)