Pudelek pewnie myślał, że pobije rekord negatywnych komentarzy, gdy dodawał artykuł o znanej influenserce Maffashion, która postanowiła pokazać, jak jej ciało wygląda kilka dni po porodzie. A tu klops. Trochę nieprzyjemnych uwag się znalazło, ale właściwie żaden nie sugerował, że Julia powinna w tym momencie mieć już drabinkę na brzuchu. Czy to możliwe, abyśmy my – kobiety – same zorientowały się, że standardy, które są nam narzucane podchodzą pod absurd?

   Jedną z najbardziej niesprawiedliwych rzeczy na Ziemi są sprzeczne oczekiwania wobec kobiet. Chyba nigdzie nie ujawniają się one lepiej niż przy okazji ciąży i macierzyństwa. Pół biedy, gdyby te oczekiwania wynikały z presji naszych partnerów – przecież wiele ich oczekiwań jest niedorzecznych i nie mamy dużych problemów z ich, że tak powiem, neutralizacją. Problem polega na tym, że to oczekiwania całego społeczeństwa – billboardów na ulicy, telewizora, ulubionego czasopisma, książki – wszędzie tam króluje z jednej strony Matka Polka, poświęcająca swój czas, zapał, a czasem zdrowie, aby swojej wesołej gromadce zapewnić wszystko co najlepsze od rana do nocy. Z drugiej strony ta sama kobieta jest zawsze wyzwolona, szczupła (od opuszczenia murów szpitala) i łączy karmienie (piersią oczywiście), pieluchy i wychowanie ze zdobywaniem kolejnych szczebli zawodowej drabiny.

   O tym, że ciąża powoduje ogromne problemy z samooceną i akceptacją siebie mówi badanie, które zostało przeprowadzone przez naukowców z holenderskiego uniwersytetu w Tilburgu. Sprawdzili oni jak zmienia się poczucie własnej wartości kobiet w trakcie ciąży oraz już po urodzeniu dziecka. Wnioski były następujące: poczucie to spada w trakcie ciąży aż do porodu. Potem, przez pierwsze pół roku życia dziecka wzrasta by znowu zacząć spadać i to na całe lata. Badacze nie odpowiedzieli (może na szczęście?) kiedy ten trend się odwraca. Niemniej jest to naukowe potwierdzenie na to, że ciąża i macierzyństwo, poza pierwszymi miesiącami z maluszkiem jest psychicznie dla kobiet bardzo obciążające.

   Dlaczego z jednej strony jesteśmy zniesmaczone gdy widzimy „prawdziwe” ciało po ciąży, a z drugiej ciekawość nas zżera, żeby móc popatrzeć i porównać stan „przed i po”? Dlaczego bijemy brawo kiedy kobieta nie udaje, że ma płaski brzuch po trzech tygodniach od wyjścia ze szpitala, skoro jest to zupełnie normalne? Wracając do przykładu Julii – z jednej strony chwalimy ją, że pokazała prawdę, ale nie omieszkamy zwrócić uwagi, że ma odrost przy paznokciach.

   Tak dla jasności – niezaprzeczalnie dla każdej matki jej dziecko jest najważniejsze (tylko nie myślcie, że mam na myśli to samo, co uważa nasz nowy (prawie) minister edukacji). Możecie to uznać za fanaberię, możecie to uznać za nienadążanie za zmianami społecznymi, ale mimo wszystko nie potrafię w sobie przezwyciężyć uczucia, które mówi mi „kurde chciałabym znowu wyglądać tak jak przed ciążą”. To po kiego licha w ogóle piszesz ten tekst – pewnie macie ochotę zapytać. Tak naprawdę to mam nadzieję, że te wszystkie zmiany społeczne, które widzimy w ostatnich latach przynajmniej spowodują, że jeśli nie osiągnę swojego celu w stu procentach, to nie będę miała do siebie pretensji. To super, że coraz więcej kobiet wie, że nasza wartość mało ma wspólnego z wyglądem. Nie chodzi jednak o to, aby bardziej liberalne podejście do kobiecych ciał zdemotywowało nas do wysiłku i pracy nad sobą, a o to, aby po wykonaniu tej pracy być z siebie zadowolonym, a nie dążyć w dalszym ciągu do nierealnych ideałów. Całkowicie akceptuję – u siebie i u innych – to, że nie zawsze uda się wrócić do wyglądu i formy przed ciążą, o ile podjęłyśmy starania by jednak zawalczyć o nasze ciało.

   Ostatecznie, nie chodzi przecież tylko o to, by podobać się facetom i spełniać kanony urody, ale przede wszystkim o nasze zdrowie. To co dziś będzie tematem plotek dla koleżanek, za 20-30 lat będzie tematem wizyt u kardiologa i kilku innych lekarzy specjalistów.

Efekt po 42 dniach regularnych treningów.

Widoczna na zdjęciu mata do ćwiczeń pochodzi ze sklepu Moonholi. Jest świetna jakościowo – nie kruszy się nawet po wielu miesiącach intensywnego użytkowania i po rozłożeniu od razu jest płaska, nie zawijają się jej rogi. Zajmuje mało miejsca, bo została stworzona z biodegrowalnego kauczuku, pokryta mikrofibrą i dodatkową warstwą antypoślizgową, więc ćwiczenia na kolanach można wykonywać bez bólu. Marka Moonholi specjalnie dla Was przygotowała kod rabatowy „Moonholi15” upoważniający do zakupu maty z 15% rabatem (promocja będzie ważna do końca roku – to może być świetny prezent pod choinkę ;)))

   Z początku w tym akapicie chciałam opisać „mój powrót do formy”, ale sama złapałam się na tym, że sam ten zwrot stawia przede mną ogromne wyzwanie. Może więc umówmy się, że nie jest to żadne „powrót do ciała sprzed ciąży” tylko droga do tego, aby znów czuć się dobrze w swoim ciele.

   A teraz konkrety. W ciąży przytyłam 20 kilogramów, od 12 tygodnia miałam zaordynowany przez lekarza bezwzględny zakaz ćwiczeń – a właściwie poruszania się, więc to, że stracę formę i przytyję było pewne. Po wyjściu ze szpitala ważyłam już 4kg mniej. Przez pierwsze trzy tygodnie nie robiłam nic, ale waga sama zleciała i ważyłam już 8kg mniej. Kolejne 12kg nadwyżki nie chciało zniknąć. Czasami czułam się jak Fiona ze „Shreka” (w wersji zielonej oczywiście). Do tego wszystkiego moje hormony całkowicie oszalały i przez bardzo długi czas miałam przebarwienia na twarzy (do dzisiaj włosy wypadają mi garściami). Jedynym pocieszeniem był brak rozstępów i żylaków.

   Między 8 a 12 tygodniem po porodzie synek miał spore kolki, więc całodniowe noszenie go i bujanie traktowałam jak mały wstęp do powrotu do treningów. Robiłam dużo mikro przysiadów, bo to go uspakajało – muszę przyznać, że to dobrze wpłynęło na nogi i potem jak zaczęłam biegać wcale nie było tak źle.

   Jeśli chodzi o dietę to w czasie wspomnianych kolek stosowałam tą "nic nie jem, bo nie mam kiedy”, ale to nie jest sposób, bo może waga pokaże, że się schudło, ale jak tylko zacznie się znowu normalnie jeść to wszystko wraca do punktu wyjścia. Po połogu, po kolkach i po chwili oddechu od płaczu (mojego i dziecka) zaczęłam ćwiczyć.

   W akcie desperacji chciałam przejść na dietę sokową. Zanim to zrobiłam poradziłam się Was na Instagramie i poczytałam trochę artykułów specjalistów. Na pytanie „czy dieta sokowa ma sens” 76% osób powiedziało „nie”. Dostałam od Was ponad 40 wiadomości, z czego w 90% było bardzo zniechęcających, więc postanowiłam nawet nie próbować. Gdy pierwsza fala entuzjazmu minęła, sama puknęłam się w głowę – to kolejna „dieta cud”, która może wyrządzić więcej szkody niż pożytku.

Zojo Elixirs „The Bikini Body Formula” to mieszanka owoców dzikiej róży, mielonych nasion lnu, borówki w proszku, pouteria lucuma, bazylii azjatyckiej, liściokwiatów garbnikowych, migdałecznika oraz mielonego imbiru. Do końca roku można wszystkie produkty Zojo Elixirs kupić z 20% rabatem – wystarczy użyć kodu „zojo20”.

   Nie ma co się łudzić, że cokolwiek, co kupimy lub zamówimy rozwiąże nasz problem i sprawi, że w magiczny sposób wrócimy do formy. Nieważne czy jest to dieta pudełkowa, nowy sprzęt sportowy czy tabletki z guaraną. Zmiana zawsze wiąże się z wysiłkiem fizycznym, odmawianiem sobie na przykład słodyczy czy chociaż codziennej skrupulatności. Tak jest w przypadku wszystkich suplementów, do których ja od zawsze mam dużą rezerwę. Jest jeden, który mogę Wam jednak polecić z całym przekonaniem – Zojo Elixirs „The Bikini Body Formula”. Używam go już bardzo długo i wyeliminował u mnie „metaboliczne problemy”. Już po dwóch tygodniach codziennego stosowania jelita zaczynają normalnie pracować i można poczuć się lżej. Proszku, nie wykorzystuję do robienia z tym koktajli czy innych wynalazków (nie mam i chyba już nigdy nie będę miała na to czasu :P), piję to codziennie rano z letnią wodą. Jeśli macie problemy z metabolizmem to jest Wasz „must have”.

   Moim zapłonem do ćwiczeń była Ania Lewandowska, która ma o tydzień młodszą córkę od Henia. Ania wyglądała już wtedy świetnie. Jeśli myślicie, że mam na myśli te upozowane zdjęcia na jej Instagramie, to się mylicie. Te wykonane przez paparazzich, nawet jeśli mniej korzystne dla niej, dla mnie i tak były niezłą motywacją. Wiem, że takie porównywanie się nie jest idealnym rozwiązaniem, ale mi pomogło. Ściągnęłam jej aplikację, pełna entuzjazmu zrobiłam pierwszy trening i… nie mogłam się ruszać przez tydzień. To mnie zniechęciło i odpuściłam sobie „wielki powrót” jeszcze na dwa tygodnie. Dopiero jak Henio miał cztery miesiące zaczęłam wyzwanie Ani „Fighter Challenge Easy ”  miałam osiem kilogramów więcej niż przed ciążą, biegałam wolniej niż moja ośmioletnia córka i brzuch – napiszę wprost – wisiał jak rozciągnięta guma. Zapięcie starych spodni nie było możliwe nawet gdybym go wciągnęła i straciła przytomność.

   Po 3 tygodniach regularnych treningów z Anią waga nie zmieniła się w ogóle. Psychicznie czułam się znacznie lepiej, ale ani waga, ani wyniki pomiarów ciała ani drgnęły. Dodam, że odżywiam się prawidłowo, nie jem fastfoodów czy słodyczy, nie pije mleka, generalnie mój całodniowy bilans kaloryczny nie był za mały ani za duży. Wniosek? Ćwiczenia z Anią wzmacniają ciało, ale nie za bardzo spalają kalorie. Dlatego ja zaczęłam biegać. Znam swój organizm i wiem, że bieganie zawsze pomagało mi z zbijaniu tkanki tłuszczowej. Regularnie ćwiczę od 42 dni. Moje ciało wygląda zupełnie inaczej, waga stoi w miejscu, ale nie bardzo się tym przejmuję, bo efekty i tak widzę. Do końca wyzwania zostało 30 dni. Czy po tym programie wejdę w stare spodnie? Myślę, że tak, ale tylko i wyłącznie przeplatając bieganie z ćwiczeniami.

   Najważniejsze jest jednak co innego – poczucie, że mam nad tym jakąś kontrolę i nie odpuściłam. To jest coś, co mogę polecić każdej kobiecie niezadowolonej ze swojego po ciążowego wyglądu. Przede wszystkim nie poddawajcie się, nie uznawajcie, że „tak musi być i nic z tym nie zrobię”. Zawsze coś da się zrobić, choćby w ograniczonym wymiarze, jednak efekty będą widoczne nawet wtedy! Chodzi jednak przede wszystkim o efekty mentalne – pewność siebie, poczucie kontroli własnego ciała, dające nam siłę w wielu sytuacjach, ale przede wszystkim – niezapominanie o stylu życia sprzed ciąży, przynajmniej w pewnym wymiarze.