Zmiany w społeczeństwie mają wpływ na tryb naszego życia – to żadne odkrycie. Oczywistym wydaje się być fakt, że wraz z upływem lat nasze nawyki i codzienne wybory ulegają przeformułowaniu. Wystarczy spojrzeć na to, jak bardzo różni się nasza dzisiejsza rzeczywistość się od tej, w której żyły nasze mamy. Inaczej gotujemy (o ile w ogóle), inaczej pracujemy, inaczej spędzamy czas z naszą rodziną i inaczej dbamy o siebie. Nie sięgając tak daleko wstecz łatwo zauważyć, że nawet w kwestii sportu przeszłyśmy długą drogę. Nasze mamy często kończyły swoją aktywność fizyczną wraz z końcem edukacji, my z kolei przetestowałyśmy już cały szereg różnych treningów, od spinningu przez jogę, aż po maratony. Teraz podano nam na tacy kolejne rozwiązanie – treningi w internecie i na urządzeniach mobilnych. Powiem Wam co o nich myślę, ale najpierw zapraszam Was na małą podróż do przeszłości.
W Polsce fitness właściwie był pierwszą aktywnością skierowaną do dorosłych kobiet, które nie uprawiały wyczynowo sportu, a chciały zadbać o sylwetkę. Wcześniej mało kto zastanawiał się jak ćwiczenia wpływają na sylwetkę, bo na co dzień kobiety borykały się z większymi problemami – życie w Polsce było wtedy po prostu znacznie trudniejsze. Dopiero gdy sytuacja ekonomiczna w naszym kraju zaczęła być bardziej stabilne, dbanie o wygląd stało się zjawiskiem masowym. Do dzisiaj pamiętam jak mama, dobre kilkanaście lat temu, wróciła ze swoich pierwszych zajęć i pokazywała mnie i moim siostrom co robiła – kto by pomyślał, że będzie to początek złotego czasu dla fitness klubów. W ciągu trzech lat (Od 2008 do 2011 roku) liczba takich miejsc urosła z 800 do 1900. W fitness klubach ćwiczyło wtedy prawie 700 tysięcy ludzi, a z każdym rokiem było ich coraz więcej (The IHRSA European Market Report).
Ćwiczenie w obecności innych ludzi miało plusy i minusy. Niektóre kobiety uwielbiały atmosferę wspólnej sprawy lub delikatnej rywalizacji – dawało im to siłę i pozwalało przetrwać gorsze chwile. Ja niestety należę do grona osób skrępowanych podczas grupowych podskoków. Zawsze wydawało mi się, że inne dziewczyny o wiele lepiej znają układy, a ja nigdy nie mogłam za nimi nadążyć – jak trzeba było machać w lewo, machałam w prawo. Przypominały mi się koszmarne czasy, kiedy na szkolnym WF-ie wybierano mnie na samym końcu przy tworzeniu drużyn.
Grupowe zajęcia wiązały się też z dopasowaniem swojego planu dnia do grafiku klubu. Zwykle udawało się wygospodarować maksymalnie dwa dni w tygodniu, a to zdecydowanie za mało, aby wypracować zgrabną figurę na przykład po ciąży, czy chociaż utrzymać swoją wagę. W przypadku odchudzającego fitnessu potrzebowałyśmy minimum trzech treningów w tygodniu. To oznaczało, że licząc dojazdy, przygotowanie i złapanie oddechu po, nasze życie rodzinne mogło zacząć podupadać.
Na takie zajęcia kupowało się zwykle miesięczne karnety – w tym momencie chciałabym poprosić nasze czytelniczki, aby podniosły rękę do góry jeśli udawało im się wykorzystać wszystkie wejścia w miesiącu. No właśnie. Brak czasu, trudności w logistyce i mało widoczne efekty sprawiły, że kobiety zaczęły szukać czegoś innego.
Alternatywą dla godziny wymachów na salce okazało się bieganie. W 2013 roku wśród kobiet dbających o zdrowie i zgrabną sylwetkę jogging urósł do rangi religii narodowej. Na swojej ścieżce codziennie mijałam wiele biegających pań. Zresztą, tak odbudowałam relację z przyjaciółką – wpadłyśmy kiedyś na siebie przypadkiem po kilku latach, a następną trasę robiłyśmy już razem (do dzisiaj mamy świetne relacje).
Co tak naprawdę sprawiło, że połowa Polski zaczęła biegać? Ze wszystkich dyscyplin spalamy w ten sposób najwięcej kalorii. Początkowo efekt jest spektakularny – jeśli trzymamy się dopasowanej diety i biegamy co drugi dzień, kilogramy lecą w dół szybko. Oczywiście musi być jakiś haczyk – gdy tylko nasz organizm przyzwyczai się to tego trybu, zrzucana waga zwalnia i musimy rozszerzać i modyfikować sposób biegania.
Za joggingiem przemawiały także stosunkowo niskie wydatki – buty i stroje starczały nam na kilka sezonów (moje mam od kilku lat i nawet po setnym praniu wyglądają dobrze). Nie potrzebowałyśmy także kosztownych lekcji – wystarczyło się przebrać i po prostu wybiec z domu.
Nie ma większej zalety joggingu, niż jego dostępność. Tu wszystko zależy od nas – możemy biegać wszędzie, o każdej porze i jak długo chcemy. Oczywiście do momentu, w którym naszym dniem zaczyna rządzić małe dziecko. Ja od kilku lat wymykam się przed pracą, podczas gdy Julia i mój mąż śpią, choć po południu biega mi się łatwiej i szybciej. Rozbudzony i rozgrzany organizm dawał mi czas o 20 sekund lepszy na każdym kilometrze. Rano zdyszana przebiegałam kilometr w czasie 5:50/km, a po południu tę samą trasę bez problemu w 5:30\km.
A co z wadami? Która z nas biegała dłużej niż pół roku wie, że bieganie rozwija tylko niektóre części ciała. U mnie największy problem był z pośladkami, a właściwie ich brakiem. Po jakimś czasie widziałam, że jeśli chce ładnie ukształtować sylwetkę, a nie tylko spalać kalorię, to bieganie będzie niewystarczające.
No i dużo trudniej jest z mobilizacją, kiedy za oknem mamy śnieg albo deszcz. Przyznam szczerze: nie lubię biegać zimą i często szukam wtedy alternatywnych rozwiązań.
Na kilka miesięcy przeniosłam się więc na siłownie. Wydawało mi się, że aktywując nowe partie ciała moja sylwetka nabierze ładniejszych kształtów. Jestem pewna, że moja porażka była wynikiem niedoświadczenia, ale i tak bardzo zraziłam się do tego sposobu dbania o sylwetkę. Zamiast schudnąć bardzo przytyłam – po treningu byłam wymęczona i głodna, a jedyny efekt jaki widziałam to coraz większe mięśnie pleców. Choć przy zapisach pojawiały się zapewnienia o pomocnych trenerach, zwykle okazywało się, że ich życzliwość znikała, jeśli miałam problem z korzystaniem z jakiegoś sprzętu i musiałam co chwilę o coś pytać, przerywając indywidualne lekcje – a dla mnie indywidualny trening z trenerem to jednak za duży wydatek.
Jest jeszcze jedna rzecz, która sprawiła, że większość moich koleżanek po pierwszej wizycie już nigdy nie wróciła na siłownię. Aura takich miejsc jest dosyć specyficzna – męczące oświetlenie, tłum spoconych ludzi wpatrzonych w swoje bicepsy i specyficzny zapach jest dla niektórych nie do zaakceptowania. No i nadal trzeba było wyjść z domu, aby zacząć ćwiczyć…
No dobrze, to co w takim razie ma ćwiczyć kobieta, która chce schudnąć lub utrzymać sylwetkę, ale nie ma na to czasu? Jeśli macie swój profil na Instagramie to z pewnością nie raz natknęłyście się na zdjęcia kobiet przedstawiających ich metamorfozy po ćwiczeniach z „cybertrenerkami”. Ja z początku podchodziłam do tego sceptycznie. „Przecież to nie jest prawdziwy sport”, „to musi być super nudne”, „nie wierzę, aby to przynosiło tak szybkie efekty” – bardzo długo uważałam, że takie rozwiązanie sprawdzi się może u kogoś innego, ale na pewno nie u mnie. Już po pierwszym treningu musiałam wszystko odszczekać.
Największą zaletą domowych treningów jest oszczędność czasu (bo nie trzeba pędzić z pracy na konkretną godzinę zajęć), dostępność (bo ćwiczyć możesz w domu, na wakacjach, w trakcie podróży służbowej – wszędzie gdzie masz internet) i intymność (nikt nie musi ciebie oglądać, możesz ćwiczyć nawet w pidżamie). Dla kobiet mających dzieci jest jeszcze jeden istotny czynnik – nie musisz organizować opieki nad nimi, gdy idziesz trenować – ja znalazłam idealną lukę podczas dobranocki córki. Mam wtedy pewność, że przez czterdzieści pięć minut mogę dawać z siebie wszystko.
Jeśli chodzi o miejsce – nie musi być to wielka powierzchnia, nadaje się choćby kuchnia. Moja przyjaciółka nie rozkłada nawet maty – ćwiczy na dywanie (nie wiem czy to higieniczne, ale ważne, że ćwiczy).
Należy jednak zadać sobie pytanie czy to działa? Jeśli ćwiczenia wykonujemy poprawnie, tak jak są pokazywane przez prowadzącą efekty widać szybko. Regularność, tak jak przy każdym sporcie, jest bardzo ważna – wystarczyło mi nie więcej niż cztery treningi w tygodniu, by zauważyć poprawę pośladków oraz brzucha po niecałych dwóch miesiącach.
Jakie treningi polecam? Oto mój mały ranking TOP 5:
1. Slim Fit (Ewa Chodakowska) – program składa się z około 30 ćwiczeń wykonywanych najpierw na pełnych powtórzeniach, a następnie na tzw. ruchach pulsacyjnych. Jest męczący i na początku dość bolesny, ale szybko poczułam, że ładnie wysmukla i rzeźbi mięśnie. Przy czym nie jest to trening wylewający z nas siódme poty, więc łatwiej zmobilizować się do jego wykonania.
2. Hot Body (Ewa Chodakowska) – przeciwieństwo Slim Fit, czyli ostry wycisk. Znam nawet paru panów, którzy odpadali po czwartej rundzie. Program jest szybki i energiczny. Po jego skończeniu ma się wrażenie dobrze spalonych kalorii. Warto też zaznaczyć, że miesięczny abonament u Ewy Chodakowskiej jest, porównując do innych, dość niewielki. Udało mi się zarejestrować w trakcie promocji i miesięcznie płacę niecałe dwadzieścia pięć złotych za dostęp do dwudziestu jeden treningów.
3. Diet by Ann (Anna Lewandowska) – przyznam, że jeszcze nie ćwiczyłam za Anią, ale kilka moich koleżanek trenowały z nią gdy były w ciąży. Różnorodność treningów to z pewnością duży plus dla dziewczyn, które przerobiły już wszystko i szukają czegoś nowego.
4. Mel B – ciężko byłoby nie wymienić w rankingu pierwszej (przynajmniej mi) poznanej „cybertrenerki". Założę się, że jej treningów nie trzeba przedstawiać. Mel B przede wszystkim bardzo motywuje – masz wrażenie, że naprawdę męczy się razem z Tobą i nie pozwala Ci się poddać.
3. Aplikacja „Sweat: Kayla Itsines Fitness: – jestem pewna, że to doskonały program. Widziałam wiele metamorfoz, czytałam jej książkę, ale sama nie miałam jeszcze okazji go przetestować – aplikacja jest po prostu bardzo droga. Miesięcznie trzeba płacić prawie osiemdziesiąt złotych – a to przy kosztach Ewy wydaje się dużo za dużo.
Oczywiście byłoby zbyt pięknie, gdyby takie domowe rozwiązania pozbawione były wad. W końcu dopadnie nas monotonia czterech ścian, tych samych schematów i odtwarzanych w kółko filmów. Po wysłuchaniu tego samego tekstu po raz setny można mieć dość – moja koleżanka po roku treningów wyłącza w komputerze dźwięk, a ćwiczenia wykonuje prawie z pamięci. Chociaż jest i na to sposób, bo równolegle ćwicząc można oglądać na przykład serial na telewizorze. Po pewnym czasie brakuje też kontaktu ze świeżym powietrzem, dlatego koniecznie powinniśmy wietrzyć mieszkanie przed i po ćwiczeniach. Z pewnością nadejdą też dni, kiedy zechcemy odpuścić i nie będzie nas mobilizować umówiony termin lub opłacone zajęcia – trenowanie w domu z pewnością wymaga dyscypliny, ale daje też niesamowite efekty.
