Kilka tygodni temu miałam przyjemność zrealizować dla magazynu ELLE reportaż z Brukseli. Przez trzy dni, z aparatem na szyi, szukałam miejsc, które najlepiej oddadzą charakter tego tajemniczego miasta. Dziś zapraszam Was do przeczytania całego artykułu i obejrzenia kilku niepublikowanych wcześniej zdjęć. 

   Pierwszy raz pomyślałam o wyjeździe do Brukseli, gdy wiele lat temu jedna z tanich linii lotniczych sprzedawała bilety za złotówkę i wraz ze znajomymi postanowiliśmy w ułamku sekundy zorganizować wyjazd. Skończył się on jednak na lotnisku, ponieważ niesprzyjające warunki pogodowe udaremniły start samolotu. Otrzymaliśmy zwrot kosztów biletu (złotówkę) i nie podejmowaliśmy więcej prób. Dziesięć lat później miałam już lepsze powody niż tylko tani bilet, żeby wybrać się do stolicy Europy. Moi rodzice mieszkają tam już od kilku miesięcy i bardzo chciałam ich odwiedzić. Na dodatek był to jedyny sposób, żeby namówić tatę, który w młodości zdobył niezłe doświadczenie jako redaktor, by sprawdził wraz ze mną kilka pierwszych rozdziałów mojego podręcznika stylu. To w zupełności wystarczyło, abym podjęła decyzję i wyruszyła w trzydniową podróż do Brukseli. Z Gdańska nie było bezpośrednich lotów, kupiłam więc bilet z przesiadką w Monachium (od czerwca wystartowało nowe połączenie, bilet można kupić już od dwustu złotych w dwie strony), sprawdziłam prognozę pogody na najbliższe dni i spakowałam walizkę.

   Mój plan był prosty – jak najmniej zwiedzać, jak najwięcej pisać, ale już pierwszego wieczoru wiedziałam, że mogę mieć problem z jego realizacją. Bruksela, chociaż znalazła się w mało zaszczytnym rankingu najnudniejszych miast w Europie (TripAdvisor), okazała się naprawdę interesująca. I to z wielu powodów.

 

Nie tylko Memling

   Słowo antykwariat nabiera w Brukseli zupełnie innego znaczenia. Pamiętam jak moja mama zadzwoniła do mnie kilka dni po przeprowadzce do tego miasta i opowiedziała, jak w drodze do pralni, natknęła się na osobliwy sklep z wielkim, wypchanym lwem na wystawie. „To faktycznie dość niespotykane” skwitowałam opowieść mamy i pomyślałam, że Bruksela to dziwne miasto. Później, gdy sama miałam przyjemność mijać ten sklep zobaczyłam przez szybę, że w środku jest jeszcze jeden wypchany lew, ale leżący na plecach. A więc można od tak przyjść do sklepu, a właściwie do antykwariatu i natknąć się na dwa zupełnie prawdziwe, chociaż nieżywe lwy. Taki asortyment jednych może odstraszać, a innych – wręcz przeciwnie, ale z pewnością każdy będzie pod wrażeniem niesamowitych i tajemniczych rzeczy, które można znaleźć w Brukseli. Najwięcej antykwariatów i małych galerii z oryginalnymi dziełami sztuki znajdziemy na ulicach odchodzących od placu Sablon. Jest ich naprawdę mnóstwo i każdy zasługuje na uwagę. Znajdziemy w nich nie tylko wypchane zwierzęta ale też XVIII-wieczne dzieła nieznanych mistrzów flamandzkich, wielkie rzeźby przywiezione z Kongo (dawnej belgijskiej kolonii), wiekowe aparaty analogowe czy delikatną porcelanę.

   Drugiego dnia wstałam wcześnie rano, żeby zdążyć przed tłumem turystów na wyjątkową wystawę dzieł Marca Chagalla w Królewskim Muzeum Sztuk Pięknych. Wystawa skończyła się dwudziestego ósmego czerwca ale kto trafi do tego muzeum później, też nie będzie żałował. Na innych piętrach można zobaczyć wszystko co najwspanialsze w europejskiej kulturze, począwszy od średniowiecza. Szczególną uwagę gdańszczanki wzbudził oczywiście Memling, nie tak efektowny, jak nasz „Sąd ostateczny”, ale równie piękny.

  Fascynujące w Brukseli jest to, że granice między muzeum, ulicą, sklepem czy parkiem są płynne. Wszędzie tam znajdziemy coś, co przykuwa wzrok każdego przechodnia. I nie trzeba wcale podążać śladem turystów na Grand Place i pod Manneken Pis, aby to zauważyć. Szczerze powiedziawszy, bardziej odczujemy to w malutkim ogrodzie Petit Sablon, siadając na ławce koło pary belgijskich staruszków zajadających frytki i podziwiając posągi bezimiennych rycerzy, dyskretnie umiejscowionych wśród drzew.

Zakupy

  Bruksela słynie przede wszystkim z czekoladowych wyrobów. Wyśmienite czekoladki znajdziemy na przykład w Mary, uroczym sklepie, którego historia sięga 1919 roku, ale słodycze nie są jedynym powodem, dla którego warto wybrać się na zakupy.

  Jeśli chodzi o ciuchy, poza ekskluzywnymi butikami, jak Chanel, Dior, Versace czy Tiffany, ciągnących się wzdłuż Boulevard de Waterloo z łatwością znalazłam tam kilka znanych sieciówek jak Urban Outfitters, Other Stories, czy Abercrombie & Fitch, który ku mojemu zaskoczeniu był zupełnie opustoszały, a do tej pory kojarzył mi się z gromadą ludzi czekających przy wejściu. Być może Belgowie nie zachwycili się amerykańskim brandem. Kolejek nie brakowało za to przed Primarkiem. Chociaż do wyprzedaży było jeszcze daleko, to przed sklepem poustawiano barierki, a oczekujących można było liczyć w dziesiątkach.

  Prawdziwe skarby znajdziemy w luksusowych sklepach vintage. Do jednego z nich, na Rue Ernest Allard, trafiłam w drodze powrotnej ze znanej kawiarni Laduree. Szłam dziarskim krokiem, trzymając w ręce papierową torebkę z makaronikami i już miałam włożyć do ust migdałowy przysmak, kiedy doszło do mnie, że właśnie minęłam wystawę pełną torebek Chanel. Takiej ich liczby w jednym miejscu do tej pory w życiu nie widziałam. Cofnęłam się czym prędzej i zaczęłam oglądać wszystkie modele po kolei. Postanowiłam dowiedzieć się ile kosztują. Aby wejść do sklepu trzeba było zadzwonić na domofon. Po chwili otworzyła mi elegancka pani w średnim wieku, z perfekcyjnie wykonanym manicure i podała cennik wskazanych przeze mnie torebek. Można było wśród nich znaleźć pięknie utrzymane egzemplarze, niektóre wyraźnie tańsze niż te w butikach Chanel. Ale nie łudźmy się, to wciąż ceny przekraczające tysiąc euro za torebkę.

  Co jeszcze można kupić w Brukseli? W walizce przywiozłam ocet balsamiczny z dodatkiem trufli i unikatowy album ze zdjęciami mojej ulubionej fotografki Vivian Maier, znaleziony właściwie przypadkowo. Trzeciego dnia wyjazdu, uciekając z rodzicami przed deszczem, schroniliśmy się w słynnej Galerii Świętego Huberta. Spacerując bez wyraźnie sprecyzowanego celu, trafiliśmy do księgarni Tropismes i utknęliśmy w niej na przeszło godzinę. Wszystko w niej było nadzwyczajne: pięknie wydane książki, idealnie zachowane XIX-wieczne wnętrze z bogato zdobionym sufitem i wyjątkowo serdeczna obsługa. Miejsce warte zobaczenia. Na uwagę zasługuje również księgarnia Taschen mieszcząca się na Rue Lebeau i Ptyx na Rue Lesbroussart.

Kuchnia

  Brukselę z całą pewnością można nazwać kulinarną stolicą Europy. Słynie z najlepszej na świecie kuchni libańskiej, na każdym kroku można znaleźć francuskie restauracje odznaczone wieloma gwiazdkami Michelin, a we włoskiej knajpce, do której trafiłam pierwszego wieczoru podano mi najlepszy makaron z owocami morza, jaki jadłam w życiu (Rue Jourdan). Miejsc z ciekawym menu jest całe mnóstwo. Jeśli będziecie chcieli zjeść wytworną kolację, to zarezerwujcie stolik w Comme chez Soi (Place Rouppe). Lubiącym zjeść zdrowe i pyszne śniadanie przypadnie do gustu Le Pain Quotidien, słynna na cały świat belgijska sieciówka. W mniej turystycznej części Brukseli również znajdziemy ciekawe lokale. Na przykład Le Prelude, słynącego z urokliwego ogródka, gdzie zjemy lunch z organicznych produktów.

  To jednak nie restauracje, a targi urzekły mnie najbardziej. Od piątku do niedzieli, w każdej dzielnicy, nawet na najmniejszych placach, pojawiają się stragany, a mieszkańcy Brukseli wychodzą z domów aby zrobić zakupy, porozmawiać ze znajomymi, wypić szampana czy zjeść świeże ostrygi. Ten sposób na spędzanie weekendów natychmiast mi się spodobał. W takim miejscu kupowanie warzyw, owoców, mięsa, sera i wszystkiego czego potrzebujemy jest znacznie przyjemniejsze niż tłoczenie się w supermarketach.

  To na targach znajdziemy też najlepsze belgijskie frytki. Na placu Jourdan, nieopodal parku imienia Leopolda, kupimy je w drewnianej budce, która stoi tam od dziesięcioleci. Na tym samym placu znajduje się restauracja, a na szybie widnieje napis informujący, że goście z frytkami w ręku, są jak najbardziej mile widziani.

  W Brukseli spędziłam wspaniałe trzy dni. Dzięki mojej mamie, która od kilku miesięcy zgłębiała tajemnice tego miasta, doskonale wiedziałam gdzie pójść i co warto zobaczyć. Najwspanialsze atrakcje nie są bowiem podane na dłoni, ale to tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że jeśli ktoś uzna Brukselę za nudne miasto, pewnie nigdy tak naprawdę jej nie poznał.

​

​