„Nie wiem, kiedy święta zaczynają się gdzie indziej, lecz dla nas, dzieci z Bullerbyn, Gwiazdka zaczyna się już tego dnia, gdy pieczemy pierniki. Wówczas jest równie wesoło jak w wieczór wigilijny.” To początek opowiadania, w którym słynna gromadka dzieci opowiada o tym, jak spędza grudniowy czas w malutkiej szwedzkiej wsi. Chociaż w ostatnich dniach czytam je dlatego, że dzieci mnie proszą, to mam wrażenie, że wyciągam z tej małej książeczki lepszą lekcję niż one. A przynajmniej mam taką nadzieję.
Dziś wszystko chcemy przyśpieszać. Zmieścić w dwunastu sekundach i pięciu słowach. Usprawniać. Odhaczać. Wykonać i przejść dalej. A później narzekamy, że ten najpiękniejszy czas minął zbyt prędko, chociaż sami włączyliśmy tryb Tik toka, gdy pierwsze choinki zawitały do supermarketów. Wydawać by się mogło, że szybko przemijające Święta Bożego Narodzenia to problem dzisiejszych czasów, ale myślę, że po prostu to samo zjawisko przybiera na sile od lat. Chęć wydłużenia tego niepowtarzalnego nastroju kusiła też naszych dziadków, pradziadków i prapradziadków. No bo jak inaczej wytłumaczyć ideę chociażby kalendarza adwentowego, który powstał setki lat przed mediami społecznościowymi? Kiedyś dostarczany w paczce z Niemiec od dalekiej ciotki, potem kupowany na lokalnym bazarze, w końcu powszechnie dostępny, to lekcja cierpliwości, cieszenia się każdym dniem, dawkowania przyjemności. No i ciągłego przypominania, że czas płynie nieubłaganie.
No właśnie, ten tykający zegar z tyłu naszej głowy sprawia, że zamiast doceniać chwilę, chcemy wszystko zrobić jak najszybciej. Wchodzę na Instagram i co widzę? Pstryknięcie palców i już – choinka ubrana. Szesnaście tysięcy lajków pod rolką. W komentarzach oczarowane obserwatorki piszą, że też chciałyby w takim tempie uporać się z ozdabianiem świątecznego drzewka. I czemu się dziwić? Przecież zaoszczędzimy dzięki temu tyyyyyle czasu, w którym będziemy mogły dalej się śpieszyć.
Tymczasem to właśnie między finałowymi scenami dzieje się zwykle najwięcej magii. Kilkugodzinne ubieranie choinki to idealny moment na międzypokoleniowe rozmowy o świątecznych tradycjach, trywialne obieranie ziemniaków to okazja do tego, aby w końcu opowiedzieć rodzicom jak naprawdę radzę sobie w nowej firmie. Wieszanie lampek przed domem, gdy siąpi deszcz jest względną przyjemnością, ale dla maluchów może stać się ważną lekcją.
Efekt pracy jest piękny i miło się nim pochwalić, ale nie skąpmy czasu na te małe rzeczy, które giną w blasku idealnie przybranego salonu. A właściwie dlaczego nazywamy małe rzeczy „małymi”? Przecież wszyscy wiemy, że tak naprawdę to one są najważniejsze. Dzisiejszy wpis jest trochę o tym, co zrobić aby tym pięknym świątecznym czasem nie rządził przypadek, abyśmy nie dali się wciągnąć w nową klątwę Grincha, który wie, że zbyt dosłowne postulaty w stylu „świąt nie będzie” już do nas nie docierają (teraz to raczej „przygotujmy perfekcyjne święta, w jak najkrótszym czasie”). Mam nadzieję, że przy okazji tego prezentownika, dowiecie się co zrobić, aby 27 grudnia nie obudzić sie z poczuciem niedosytu. 
1. Świadoma utrata kontroli to pierwszy krok do tego, aby przestać traktować święta jak operację militarną.
Wracam myślami do zeszłorocznych świąt. W sklepach przedświąteczna gonitwa – temat stary jak świat, chociaż w tamtym roku z paroma dodatkowymi irytującymi gratisami. Limity osób. Kolejki przed centrum handlowym już o 11 rano. Ktoś bez maseczki kaszle mi na kark w kolejce po kawę. W Media Markcie wykupili grę dla mojego najmłodszego bratanka, bo „przecież przez pandemię dostawy z Chin są opóźnione, ale proszę się nie martwić, bo będziemy mieć dostawę w połowie stycznia”. To świetnie. Starsza próbuje wedrzeć się na witrynę sklepową Zary, aby przybić piątkę manekinowi, a młodsza w najbardziej dobitny z możliwych sposobów przypomniała mi, że nie wzięłam pieluchy na zmianę. Z całej listy zakupów udało nam się kupić tylko płyn do mycia okien. Zjeżdżając ruchomymi schodami na parking opieram głowę o przedramię męża (do ramienia niestety nigdy nie dosięgałam) i myślę o tych wszystkich rzeczach, które jeszcze mam zrobić, ugotować, załatwić. Pierwsze święta w czwórkę. Musi być idealnie.
W Wigilię trafiam z młodszą córeczką do szpitala i nie wychodzimy z niego przez dwa tygodnie. To, że wszystkie przygotowania poszły na marne, było moim najmniejszym zmartwieniem. Nie będę tu teraz lamentować i napiszę tylko o tym, co istotne dla Waszego podejścia do Świąt – niespodziewana utrata kontroli nie jest niczym przyjemnym i nikomu nie życzę takich „treningów”, ale uświadamia nam ona jednocześnie, jak niewieloma rzeczami tak naprawdę powinniśmy się przejmować. Jak dużo możemy stracić, gdy patrzymy tylko na cel. Jak wygórowane oczekiwania, które najczęściej same sobie stawiamy, sprawiają, że jesteśmy zbyt zaangażowane albo zmęczone, aby cieszyć się efektem pracy. I że nie ma co czekać na dobry nastrój do Wigilii, tylko cieszyć się każdym grudniowym dniem.
Gdy w listopadzie tego roku w naszej rodzinie pojawiły się pierwsze rozmowy o świętach, które – bądźmy szczerzy – nie zawsze wywołują wyłącznie miłe podekscytowanie, ja siedziałam w fotelu z błogim uśmiechem na ustach i zupełnie nie podzielałam tych napięć, które zwykle rozgrzewały nas do czerwoności. W którymś momencie chciałam nawet rzucić, jak w nieśmiesznej komedii romantycznej o Bożym Narodzeniu, że przecież ważne jest tylko to, że będziemy razem, ale wiem, że z mojej perspektywy wygląda to w tym roku inaczej i nawet najbardziej przekonująca afirmacja nie wywoła takiego efektu, jak prawdziwe doświadczenia (może i dobrze?). W każdym razie – wiem, że niełatwo jest odpuścić, jeśli sytuacja nas do tego nie zmusza, ale warto spróbować. Nie projektujmy sobie idealnych świąt, bo nieidealne momenty i tak się pojawią, a te idealne raczej nie będą miały wiele wspólnego z dobrze wypolerowanymi sztućcami.
2. Listy już wysłane?
Wiem, że komentarze, aby z niczym się nie śpieszyć, wszystko odpuścić, bo „przecież nie chodzi o sprzątanie, nie chodzi o prezenty, nie chodzi o gotowanie” mogą trochę irytować. Zdajemy sobie przecież sprawę z tego, że święta są wyjątkowym czasem także dlatego, że wcześniej przygotowujemy się do nich z zapałem i troską. Po intensywnej pracy odpoczynek smakuje przecież słodko, jak najlepsze pierniki z lukrem. Zasada jest prosta: świąteczne przygotowania w ogólnym rozrachunku powinny przynosić nam więcej radości niż zmęczenia.
Z kupowaniem prezentów powinno być podobnie. Miejmy je już w takim razie z głowy! Skoro macie czas czytać ten artykuł (z czego bardzo się cieszę :)) to znaczy, że możecie też po jego skończeniu (obiecuję, że nie będzie tak długi jakby mógł!) znajdziecie jeszcze chwilę, aby zamówić kilka ostatnich prezentów i zamknąć ten temat raz a dobrze. Poniżej znajdziecie kilka moich sprawdzonych propozycji, które nigdy mnie nie zawiodły (bądźcie czujne, bo gdzieniegdzie marki zgodziły się dać Wam specjalne kody). 
Gdy w zeszłym roku kominiarki, inaczej zwane balaclavami (nie mylić z tureckim deserem – piszę to, bo mi samej wielokrotnie zdarzało się ten dodatek baclavą ;)) wróciły do mody, wybór w sklepach był skromny. Trzeba było się trochę naszukać, albo pomęczyć znajomą, która umie robić na drutach. W tym roku jest już inaczej. Ja pokochałam ten zimowy dodatek, bo wpisuje się w styl eleganckich zimowych resortów z czasów Audrey Hepburn, a jednocześnie grzeje lepiej niż czapka. W ofercie polskiej marki WoolSoCool znalazłam idealny model – z gęsto tkanej pięknej puszystej wełny. Zobaczcie jak wygląda tutaj. W ofercie tego sklepu znajdziecie też najpiękniejsze na świecie skarpety (które zresztą mam i też sprezentowałam komuś na święta). Bardzo lubię tę markę i zawsze wracam do niej gdy szukam oryginalnych, użytecznych i pięknych prezentów. Każdy produkt został wykonany ręcznie na drutach. Z kodem MLE otrzymacie 10% zniżki na cały asortyment sklepu, a kod jest ważny do 11 grudnia (czapka ze zdjęcia to oczywiście także WoolSoCool).
"Za każdym razem, gdy je wkładam myślę o tym, że dostałam je od Ciebie" – to słowa, które chce usłyszeć każda obdarowująca osoba. Nie wiem czy biżuteria to przereklamowany prezent – chyba nie, jeśli jest trafiona. Kolczyki Sophie od Stag Jewels są w całości wykonane ze srebra próby 925 pozłacanego 24k złotem. Sztyft ozdobiony perłą oraz zawieszka są z okrągłej naturalnej perły. To zresztą nie jedyny model od tej marki (wielu z Was przypadły do gustu też kolczyki z tego wpisu). Jeśli macie w jej ofercie coś upatrzonego to z kodem MLEXMAS20 otrzymacie 20% zniżki na zakupy (z kodu możecie korzystać do 24 grudnia).
Gdy pokazałam na blogu tę książkę, kilka bliskich mi osób pytało mnie czy mogą ustawić się w kolejce do jej wypożyczenia ;). Bardzo chętnie to zrobię – a jednej osobie nawet ją podaruję (może kolejka skróci się dzięki temu, skoro w rodzinnej bibliotece będą już dwa egzemplarze ;)). "Cztery tysiące tygodni" Olivera Burkeman'a próbuje odpowiedzieć na pytanie co zrobić, aby jak najlepiej wykorzystać ten absurdalnie krótki czas, który został nam dany – czas naszego życia, trwającego średnio właśnie cztery tysiące tygodni. Ciagle próbujemy kolejnych metod zwiększania produktywności i stosujemy przeróżne "life hacki", dzięki którym rzekomo możemy zoptymalizować swój dzień (chociaż wiele z nichna dłuższą metę tylko pogarsza sytuację). "Cztery tysiące tygodni" to lekka, filozoficzna, a przy tym wyjątkowo praktyczna książka o alternatywnej ścieżce życia, jaką jest pogodzenie się z naszymi ograniczeniami. To próba powrotu do rzeczywistości i przeciwstawienia się kulturowej presji, która każe nam robić to, co niemożliwe, zamiast tego, co da się zrealizować. To książka o tym, jak nadać naszym działaniom sens, tu i teraz, w naszej pracy i w życiu osobistym – z pełną świadomością, że na wszystko nie starczy nam czasu i że nigdy nie wyeliminujemy z życia niepewności. Gorąco polecam!
"Słońce, morze, gwiazdy. Kojąca podróż przez starożytne prawdy" to nie jest poradnik, to wizualna opowieść, gdzie kluczową rolę stanowią piękne ilustracje, które przeplatają się z filozoficznymi prawdami. Przeczytałam ją szybko, ale to nie jest książka na raz. Twarda oprawa, złocone napisy, wnętrze, do którego masz ochotę zajrzeć. Możecie kupować w ciemno – rozjaśni Wasze dni, albo dni osób przez Was obdarowanych.
„Ja poproszę pod choinkę od Mikołaja zapas dobrej kawy na cały rok” słyszę w trakcie rodzinnego spotkania. Moi rodzice mówią do siebie pod nosem: „to dokładnie to samo, o czym my marzyliśmy 40 lat temu”. Podobno historia się nie powtarza tylko „rymuje” i świąteczne życzenia są czasem dobrą ilustracją tej zasady. W każdym razie, jeśli szukacie kawy, która spełni najwyższe oczekiwania to ja wwielbiam tę od Wild Hill Coffee. Cenię ją nie tylko za jej delikatny aromat. Cieszę się, że kawa, którą mamy w naszym domu, jest pyszna, zdrowa i uprawiana w zgodzie z naturą i z poszanowaniem ludzi. Wild Hill Coffee wybiera ziarna "single origin" z najlepszych, certyfikowanych, ekologicznych plantacji. W ofercie są wersje mielone i w ziarnach. A jeśli szzukacie czegoś dla siebie, na teraz, to polecam gatunek o nazwie "Wzgórza Gayo o zmierzchu" – idealny na sezon świąteczny. Korzenna w smaku, doskonale umili chwile z piernikiem i choinką. To także kawa, która dobrze komponuje się z mlekiem. Z kodem KASIA_Xmas otrzymacie 5% zniżki na zakup kaw (z kodu można korzystać do końca grudnia).
Miodowa paczka to prezent, który ja funduję sobie przez cały rok (najfajniejsza prenumerata jaką kiedykolwiek zamówiłam), ale w grudniu domawiam coś ekstra. Jeśli ktoś w Waszej rodzinie kocha miód (a ktoś nie kocha?!) to nie musicie wykupywać całej prenumeraty, podarować mu paczkę marzeń – możecie zamówić gotowe zestawy w Apimelium, w których znajdziecie najlepszą selekcję naturalnych miodów z polskich pasiek.
Jeśli w Waszej rodzinie są jakieś małe dziewczynki i chcecie uzupełnić ich garderobę na Święta (albo sprawić im prezent pod choinkę, który doceni też ich mama ;)) to z całego serca polecam polską markę Louisse. Sporo już tych dziecięcych ubranek przetestowałam i wiem doskonale, że sukienki wykonane z taką dbałością zwykle kosztują małą fortunę – ale nie w Louisse. Wszystkie modele, które kupiłam starszej córce – mimo regularnego noszenia – z powodzeniem będą służyć tej młodszej (mamy ten, ten, ten i ten model, no i teraz także wersję świąteczną). Z kodem MLEXMAS otrzymacie 10% zniżki (z kodu możecie korzystać do niedzieli).
3. Prezenty wybrane? To przechodzimy do przyjemności!
„Wigilia jest przereklamowana” usłyszałam od mojej przyjaciółki, która urodziła się w Nowym Jorku i do teraz krąży między Polską a Stanami, ale na święta zawsze przyjeżdża do Trójmiasta. „Niby dlaczego?!” zapytałam oburzona. „Bo na własne życzenie detonujemy wszystkie świąteczne podpunkty i potem trudniej cieszyć się kolejnymi świątecznymi dniam. W Stanach mamy to wszystko bardziej rozciągnięte.” – odpowiedziała. No tak, coś w tym jest. Elegancka kolacja, prezenty, śpiewanie kolęd. U niektórych także ubieranie choinki. No i pasterka z przyjaciółmi do późnej nocy. Faktycznie dosyć dużo jak na jeden wieczór.
Spokojnie – nikt, a już na pewno nie ja, nie będzie namawiać Was do zmiany rodzinnej, czy wręcz narodowej, tradycji, w której dzielimy się prezentami w Wigilię. Ale jeśli znacie to uczucie niedosytu, gdy 24 grudnia żegnamy się z gośćmi, to już dziś zastanówcie jak miło zaplanować kolejne dni. Nie wszystko musi się opierać wyłącznie na wystawnym obiedzie dla 14 osób. To może być spotkanie na grę w karty i składkowe dania, które każdemu zalegają w lodówce po wigilii, śpiewanie kolęd pod oknem dziadków i picie grzańca, albo nawet oglądanie Kevina (ale w jakimś niecodziennym składzie), czy bożonarodzeniowy spacer w większym gronie. Nie jesteśmy skazani na przytłaczającą w organizacji formę spotkań, a im więcej niezobowiązujących i miłych wydarzeń wymyślimy, tym mniejszy żal odczujemy gdy święta przeminą.
Nie ma takiej możliwości, aby nacieszyć się wszystkim tym, co oferują nam święta w jeden, ani nawet dwa dni. To po prostu straszne marnotrastwo nie wykorzystać tego cudownego czasu – przeciągajcie nastrój, nie wyrzucajcie choinki przed Sylwestrem, zapraszajcie się nawzajem aż barszcz wyjdzie uszami. Tfu! Zapraszajcie się nawzajem na barszcz z uszkami – oczywiście to chciałam napisać ;). Miłego oczekiwania!
Piżamki dziecięce: 1. Ta w żołnierzyki ma na metce napis Petite Plume (trafiła do nas po starszym kuzynie) // 2. Biała piżamka to Zara Home.
Mój szlafrok: Zara Home (przypomina mi nasze ukochane piżamy z MLE sprzed lat), spodnie to Soft Goat, a top jest z Moye.
Artykuł powstał we współpracy z Apimelium, Stag Jewels, Wool so Cool, Wild Hill Coffee, Insignis oraz Louisse.
Mój ulubiony sposób poruszania się po Londynie. Mam wrażenie, że z metrem jest w tym mieście jak z jazdą na rowerze. Gdy już raz opanujesz główne linie, to nawet po latach wystarczy kilka sekund, aby szybko opracować plan przesiadek do każdego zakątka. Odpowiadając przy okazji na Wasze pytania: marynarka to stara kolekcja Zary, czapka – Ralph Lauren, kozaki – Vanda Novak.
Dzielnica Camden kryje wiele tajemnic, To tu mieszkali George Orwell, Amy Winehouse i… Charles Dickens. Podobno to właśnie w tej części Londynu ten ostatni z wymienionych znajdywał wiele inspiracji dla postaci swoich słynnych powieści. Na przykład biedny pomocnik Scrooge'a z "Opowieści wigilijnej" właśnie tu miał swój dom, w którym odwiedził go wredny szef w dniu Bożego Narodzenia. Dziś dzielnica ta słynie między innym z ulicznych targów kulinarnych. 
Na szczęście miałam już upatrzone miejsce, w którym miło było schować się przed deszczem – Prufrock Cafe.
Cała mokra ale z kawą, więc nie jest źle.
I powrót do centrum. Wystawy kuszą, ale ja chcę jeszcze zdążyć do domu Wydawnictwa Assouline. 
Po lewej tytuł, który dobrze się zestarzał. Dziś nadal potrzebujemy takich kobiet. 
Wielkie treści nie wymagają bogatych opraw. 
Mój limit bagażu drży w posadach. 
Londyńskie księgarnie. Chciałoby się wejść do każdej. 
Zawsze gdy widzę tego pana po lewej jestem kompletnie przemoczona ;). 
Koniec zwiedzania na dziś. Łapiemy taksówkę do Drury Lane Theatre.
W oczekiwaniu na głównych gości. 
body z jedwabnego szyfonu – polska marka Undresscode // spodnie – Theory // torebka – YSL z drugiej ręki // buty – Mango // pasek – Toteme
Są i gwiazdy. Imelda Stauton, Jonathan Pryce, Elisabeth Debicki – aż ciężko uwierzyć, że są (prawie) na wyciągnięcie ręki. 
No dobrze, drodzy lokatorzy londyńskiego teatru – ja już uciekam, a Wy możecie sobie teraz puścić ulubiony serial. A Was, Drogie Czytelniczki, zapraszam na nowy sezon "The Crown", który można już obejrzeć we własnych czterech ścianach i w ulubionym – mniej oficjalnym – towarzystwie :). 
Patrząc pod nogi myślę: "listopad", ale w samej marynarce jest mi za ciepło. Szalona ta natura.
1. Barwy jesieni. // 2. Szklanki po prawej, kubki po lewej. A za tydzień pewnie na odwrót ;). // 3. Trzy… dwa… jeden… radość i ulga, że premiera nowego projektu już za mną. // 4. Nowości od Chanel. Z myślą o świątecznym makijażu. //
Złoto na paznokciach? Moja córeczka byłaby zachwycona! :)
Wiele z Was pytało mnie o strój, który miałam tego dnia, więc podaję Wam wszystko na tacy: 
1. Listopad idzie, czyli szukamy ciepłych butów dla skrzatów. // 2. "Proszę się trzymać projektu" czyli zdanie, którego wykonawcy nie lubią najbardziej. // 3. Najlepsze urodziny na świecie, nawet jeśli ktoś podkradł mi balonik. // 4. Śniadania. Na zachetę trzy czekoladowe chrupki przykryte jabłkiem i jogurtem. // 
Zabawa w sklep. W 
A to mięciutka wersja butków ze skóry – idealne na spacer w wózku, do samochodu, albo wtedy gdy Wasze dzieci nie chodzą jeszcze sprawnie na świeżym powietrzu. Łatwo się je wkłada, ale wcale nie tak łatwo je zgubić ;). 
1. Jak można nie kochać jesieni?! // 2. Niby po remoncie, ale w moim mieszkaniu jeszcze nigdy nie było tak wielu starych rzeczy. Kinkiety z lat pięćdziesiątych dostały drugie życie. // 
Tuż przed zmianą czasu – kawa parzona przed wschodem słońca smakuje najlepiej ;). 
1. Październik był miesiącem profilaktyki raka piersi. Z zainteresowaniem i radością obserwowałam ogromne zaangażowanie osób publicznych w promowanie badań profilaktycznych i samobadania. Oburzonym, którzy krytykowali te najbardziej przykuwające uwagę akcje, chciałabym tylko szepnąć, że dla wielu osób jest to bodziec do tego, aby zainteresować się tym tematem. Środki przekazu muszą być różne, aby dotarły do każdego z nas. Ja w październiku na usg się nie załapałam, ale w listopadzie to nadrobię (mam już termin!). // 2. Pierwsza kawa w nowej kuchni (ale jak moi baczni obserwatorzy zauważyli – zaparzona na starej kuchence). // 3. Zostaw pudełko z suchymi pastelami na podłodze i policz do dziesięciu, a przekonasz się jak szybko potrafi poruszać się twój bobas. // 4. Ten zapach!
Jeszcze chwilę muszę poczekać nim ekspres wróci na blat mojej kuchni, ale na szczęście mam mieloną alternatywę od 
Jeden karton na godzinę. 
1. "Kochanie chcesz kawy? Może lepiej nie, bo znalazłam tylko jedną filiżankę." // 2. Przepis na pyszne śniadanie (lub deser – jak kto woli) znajdziecie na 
Skoro nie rozpakowałaś książek po remoncie, to co robi ta tutaj?! Chciałoby się odpowiedzieć, że brakuje mi na to czasu, ale już teraz gryzę się w język i myślę raczej "do tej pory robiłam inne, bardziej istotne dla mnie rzeczy". W każdym razie, ta książka stała się inspiracją do kolejnego artykułu na blogu, bo idealnie oddaje myśli, które targały mną przez kilka ostatnich miesięcy. Ciagle próbujemy kolejnych metod zwiększania produktywności i stosujemy przeróżne "life hacki", dzięki którym rzekomo możemy zoptymalizować swój dzień (wiele z nich tylko pogarsza sytuację). 
"Cztery tysiące tygodni" to lekka, filozoficzna, a przy tym wyjątkowo praktyczna książka o alternatywnej ścieżce życia, jaką jest pogodzenie się z naszymi ograniczeniami. 
Ten moment gdy bezwiednie patrzysz za okno i nagle widzisz dziewczynę ubraną w MLE! 
1. Im dłużej interesuję się tematem mody "vintage" tym bardziej widzę, jak bardzo spadła jakość produkowanych dziś ubrań. Nie wiem ile lat ma ta marynarka, ale nosi się ją dziesięć razy lepiej niż sieciówkowe projekty. // 2. Obiad (prawie) jak u mamy. Nowość w Charlotte to ta okazja, aby zrobić ustępstwo (trwam dalej i to bez poczucia straty w diecie "mięso raz w tygdniu"). // 3. Dokąd mnie poprowadzicie? // 4. Zaraz wyjdzie słońce! // 
Gdy znajdujesz krzesło, które ulubiona 
Dżinsy od LeBrand, skórzana marynarka od Magdy Butrym czy też biały komplet od The Row – takie prerełki widziałabym u siebie w szafie. Przygotował je na sesję do Vogue'a 
Warszawa u progu jesieni. 
1 i 3. Trochę słodyczy na wynos dla najbliższych. I dla mnie też. // 2. Te przedwojenne klatki schodowe w Warszawie… // 4. Zachodzące światło i misterne zdobienia. Czemu dziś już tak nie budujemy?
Taki niepozorny projekt, a wyglądał super! 
Jeszcze parę kadrów z sesji. Prosto ze zdjęć poleciałam na wywiad z Karą Becker – trochę się tą rozmową stresowałam, ale później buzie nam się nie zamykały i chyba wyszedł z tego całkiem fajny materiał. 
Dobrze, że światło było ładne, bo prosiłam, aby zdjęcia nie były retuszowane :)
1. Mój zapach. Nie zmieniam go od lat. Czasem zdarza mi się dodawać do niego jakieś sezonowe akcenty (na zimę na przykład Bohoboco "Black Peper") // 2. Gdy pierwszy raz od ponad roku czeka cię noc bez dzieci i oczywiście budzisz się przed świtem. // 
1. "To co, zabieramy trochę słodyczy pod pachę i ruszamy do domu?" // 2. Stroje już gotowe! // 
1. Ktoś bardzo chce pomóc przy wkręcaniu żarówek. // 2. "Być może" czas już na śniadanie. Dawno mnie tu nie było – śniadania nadal wyśmienite. // 3. Blogowanie w trasie. // 4. Miała być Hermiona, ale wyszło trochę bardziej jak Hagrid. // 
Czekamy na sowę z listem z Hogwartu…
1. i 2. W tym roku niezbyt straszne były nasze stroje, ale jako zwarta grupa pędząca przez "Monte Cassino" chyba robiliśmy wrażenie ;). Zwłaszcza, że wśród nas były dwa dementory i jeden patronus. // 3. A dzień później przyjęcie dla najmłodszych. // 4. Słodkości dojadane po "halloween". Gałki oczne z lukru i palce z ciasta francuskiego już się skończyły. // 
Zupełnie niestraszna, ale za to bardzo słodka – Elza.
1. A Ty? Co robiłeś w ten weekend? // 2. Hedwiga na mojej kanapie. Sama uszyłam ten tapczanowy kostium ;). // 
1. No i przyszedł! W najnowszym 
Portos z utęsknieniem patrzy na morze.
1. Październikowe niebo. // 2. Smutny dzień dla króliczka z Mysiego Domku, który zagubił się w wielkiej piaskownicy. Po długich (bardzo, bardzo długich) poszukiwaniach trzeba było pogodzić się z faktem, że zakopywanie króliczka może nie skończyć się najlepiej. 
Zmywam makijaż wcześniej i nakładam grubą warstwę kremu. W końcu mamy piątek! Ten żółty słoiczek od 
Marka 
I te zapachy! Bardzo fajne te kosmetyki!
1. Kochana Monika na pierwszej wizycie po remoncie! Miło znów usiąść z Tobą w pozycji sowy i napić się gorącej (a czasem już zimnej ;)) kawy! // 2. Kiedy to ty wybierasz mężowi poranną prasę…
Po krótkim przeszkoleniu u kochanej Doroty Porębskiej rozpoczęłam swoją przygodę z fotografią studyjną. 
1. Za obiektywem stała tego dnia Alicja. Gdy pomyślę, że na upartego mogłabym być jej mamą to… chyba jednak trochę dziwnie :D (Alę znajdziecie 
Większość rzeczy z tego wieszaka trafiło już w Wasze ręce. ;) 
Od kochanej pani Ewy z 
1. To co? Mamy to? // 2. Mamusiu, postanowiłam zrobić porządek w spinkach. Nie musisz dziękować. // 3. Trudne decyzje przy porannej kawie. Entliczek pętliczek… wybieram pierwszą z prawej. // 4. Chyba czas na kurs makijażu, bo szkoda, aby taki prezent się zmarnował. // 
kurtka – Max Mara // czapka z daszkiem – COS // szary dres – 303 Avenue // kozaki – Khaite
1. Próbujemy polubić deszcz. // 2. Szczera i prawdziwa natura. Zrobimy z nich racuchy na podwieczorek. // 
Hygge to moje drugie imię. Suszymy skarpety po spacerze. 
Deszcz. Mgła. Mokra trawa. Portos w błocie. I gorące placki z jabłkami. Radość to nie kwestia pogody. 
Z koszem grzybów i zapasem jabłek. Wracamy do miasta.
Spotkania, rozmowy, dyskusje, pomysły i zmiany. To był bardzo intensywny miesiąc. To był ten moment, w którym z jednej strony czujesz przypływ radości, a z drugiej masz już wszystkiego dosyć. 
"Pamiętasz w którym kartonie jest ta książka co czytałem ją wiosną i prawidła do butów od garnituru?
1. Przedszkole na budowie. Rodzice mierzą wnękę na szafę, a dzieci przygotowują nowe obrazy na ścianę. // 2 i 3. Dawno niewidziane podłogi. Po latach mieszkania tutaj naprawdę niewiele chciałam zmienić. Cyklinowanie wystarczy. // 4. Ostatni moment nim wyjmę z szafy wełniane skarpety. // 
"No dobrze mamo. Teraz już możesz się poczęstować."
"U Kucharzy" w Sopocie. Miło. 
Pierwszy rzut oka i domyślam się, że wiele z Was od razu zorientuje się, że to muszą być Włochy. Powód wyjazdu był bardziej służbowy niż prywatny, ale gdy ważne sprawy zostały załatwione pozwoliliśmy sobie zatrzymać się przy jeziorze Como. Ta restauracja to restauracja "La Punta" w miasteczku Belaggio.
Ależ tam było pięknie! Na wyjazd wzięłam swoją ukochaną koszulę z MLE i mam dla Was dobrą wiadomość- udało nam się zarezerwować jeszcze trochę materiału i ten model wróci lada moment (
Gdy jestem we Włoszech… nie potrafię oprzeć się nawet najzwyklejszym potrawom dla dzieci. Jak oni to robią, że makaron z sosem pomidorowym smakuje tak genialnie?
1. Mogłabym godzinami patrzeć na tę architektoniczną perfekcję. // 2. Dobrze mieć prawdziwego żeglarza za męża ;). // 
Można? Można. Tych dwóch kierowców nawet nie zwolniło! 
Willa Jamesa Bonda przed nami. Otwarta dla zwiedzających!
Widoki jak z bajki. 
1. Fawcio kolejny raz pomógł nam przy kampanii dla MLE. To oczywiście mieszkaniec stajni Pałacu w Ciekocinku. // 2. To był prawdopodobnie ostatni dzień w tym roku, kiedy tank top nie służył mi jeszcze jako podkoszulka pod sweter. // 
Gdańsk. Przedwojenna dzielnica po udanej rewitalizacji.
Z aparatem do pracy! Oj dostaje ostatnio w kość ten mój Canon ;). 
Ten czas w roku, gdy chcesz jeszcze nosić baletki, ale ubierasz już ciepły golf po samą szyję. Sweter to prototyp MLE, spodnie to nasze niezawodne Alcamo (jedną parę skróciłam przed kostkę), baletki od Chanel, a torba to Arket. 
1. Jesienne ciasto, na które czekam cały rok. Link do przepisu i do artykułu (który chyba nie stracił nic na swojej aktualności) znajdziecie 
Szukam aż znajdę. Całkiem fajne kinkiety znalazłam w maleńkim sklepiku w Gdyni Orłowo. 
1. Klasyka w modzie. // 2. Gdy próbujesz przejść na weganizm, ale maślany diabeł kusi. // 
1. Lastryko w formie kafli? Hit czy kit? // 2. Dziękuję za przypomnienie! 3. Niestety, kurtka już wyprzedana, ale mam nadzieję, że będę mogła poinformować Was o powrocie pojedynczych rozmiarów. // 4. Gobelin. // 
Gotowe! Trochę biznesowych dyskusji, trochę nauki, filiżanka kawy i wracam do dzieci. 
Ale ja wcale nie lubię brązowego ;). 
Nowa rutyna, którą uwielbiam. Bycie mamą przedszkolaka jest fajne! :)
1. Ulubiona plaża poza sezonem. // 2. "Look of The Day" na jesienne dni bez owijania w bawełnę – gruby sweter i kurtka z kapturem. // 
Kochamy Ciebie, Lubiatowo. Szkoda, że chcą Cię zmienić. 
1. Dobranocka dla córeczek przeczytana, to teraz wreszcie chwila dla mamy. // 2. Ten moment, gdy zmywasz z twarzy cały stres dnia… // 
Wciągnęłam się w lekturę i nie mogłam przestać czytać, aż do… pierwszego przebudzenia w środku nocy. 
1.Słodkie pobudki. // 2. Raz w tygodniu. // 
Portos złapał trop na molo. Ogromna prośba do wszystkich, którzy odwiedzają moje strony – na molo pies zawsze powinien być na smyczy, bo tak nietypowe dla niego otoczenie sprawia, że trudno przewidzieć zachowanie naszego przyjaciela.
Następnym razem przyjdę tu już pewnie z czapką na głowie. 
1 i 2. I voila! Diplodok gotowy. Zaraz, zaraz… a może to był stegozaur? // 3. Potęga. // 4. Gdyby ktoś myślał, że pozbędziemy się któregokolwiek elementu stolarki to uspokajam – wszystko zostaje w rodzinie :).//
Poza sezonem.
A tę część mieszkania jeszcze omijam szerokim łukiem – jak muszę, to przebiegam i staram się nie patrzeć ;). 
Na zdjęciu znajduje się herbata Kericho. Ja wybrałam czarną z wanilią, lawendą i płatkami róży. W torebkach.
To jest ten moment, w którym w ogóle nie widzę tego kurzu i tynku na parapecie ;). 
"Niby rozpoznaję swoje ulubione kąty, a jednak coś tu nie pasuje… gdzie jest moje legowisko i miski!? Czy dobrze rozumiem, że w takim razie śpię dzisiaj z Wami?"