27 lutego, 2020 @Katarzyna

Last Month

  Even though February is the shortest month, browsing through the photos on my mobile phone, I’ve got a totally opposite feeling. At the beginning, we went for a 3-day trip to Brussels – we stayed at my parents’ place, we ate lazy breakfasts together, went for long walks around the beloved streets, and had the longest conversations possible. I was still returning with my memory to my first visit in Brussels – who could have thought that it was as long ago as five years ago! Back then, I prepared a long post from the capital of Belgium (you can find it here), which I could, by the way, refresh a bit. Maybe on the occasion of another trip?  

   The following weeks were full of balancing between my job and the role of a mother – and I’m quite good at that – it’s probably due to the immense patience that had been previously unknown to me. I had had no idea that I was capable of it ;).  Check out this unusually long summary of the passing month!

* * * 

   Chociaż luty jest najkrótszym miesiącem w roku, to przeglądając zdjęcia w moim telefonie mam zgoła odmienne wrażenie. Na początek wybraliśmy się w trzydniową podróż do Brukseli – mieszkaliśmy u moich rodziców, jedliśmy wspólne leniwe śniadania, chodziliśmy na długie spacery po ukochanych uliczkach i rozmawialiśmy ile się dało. Ja wciąż wracałam wspomnieniami do mojej pierwszej wizyty w Brukseli – kto by pomyślał, że było to już pięć lat temu! Przygotowałam wtedy dla Was długi artykuł ze stolicy Belgii (znajdziecie go tutaj), który w sumie mogłabym już odświeżyć. Może przy następnej wizycie?

   Kolejne tygodnie upłynęły mi na balansowaniu między pracą a rolą mamy, co chyba wychodzi mi całkiem nieźle – to pewnie przez te nieznane mi wcześniej pokłady cierpliwości o które nigdy siebie nie podejrzewałam ;).  Zapraszam Was na to wyjątkowo długie podsumowanie mijającego miesiąca!

1. Muszą leżeć idealnie na każdej dziewczynie! Nie macie pojęcia jak długi jest proces dopracowywania kroju każdej rzeczy od MLE. Niektóre wzory poprawiam nawet kilkanaście razy i często mija wiele tygodni nim w końcu będę zadowolona  z efektów. // 2. W szary poniedziałek trzeba się jakoś wspomagać. // 3. Znajdź żyrafę! // 4. W marcu (najdalej na początku kwietnia) rozpocznie się w końcu sprzedaż tej asymetrycznej sukienki. Wszystko trwało tak długo bo bardzo zależało mi na tym, aby był to produkt spełniający najbardziej restrykcyjne ekologiczne normy. Przez wszechogarniającą bylejakość supermarketowych produktów coraz częściej robię zakupy w sieci lub w sklepach z mocno wyselekcjonowaną ofertą. Apimania to nie tylko sklep z miodami – to miejsce tworzone z sercem i misją. Każdy słoik miodu ma dokładnie opisaną pasiekę z której pochodzi, a założycielki serwisu nie zajmują się jedynie sprzedażą ale także edukowaniem społeczeństwa o bezcennej roli pszczół. Powyższe miody to zapowiedź miodowego boxa, który będzie ukazywał się w edycji dwumiesięcznej. W takiej paczce pojawią się nie tylko różnorodne miody, ale i niespodzianki "less waste", które zastąpią zwyczajne domowe produkty zdrowszymi, wielorazowymi i ekologicznymi. Ideą słodkiej paczki jest nie tylko stała dostawa smakowitych miodów, ale także budowanie świadomości, że właśnie w drobnych wyborach odzwierciedla się nasza troska o środowisko. W paczkach nie znajdziecie ani grama plastiku. (miód "ale lipa" ze zdjęcia jest genialny). No to fru! Pierwszy lot samolotem w tym roku. Kierunek – Bruksela!Wyznaję zasadę, że podróż z dzieckiem to bułka z masłem, pod warunkiem, że wcześniej dobrze się przygotuję :). Ten podejrzany przedmiot na zdjęciu to butelka idealna – jest lekka, antylkolkowa, można ją myć w zmywarce, podgrzewać w mikrofali, mrozić w nich pokarm, nie da rady jej zbić, a przede wszystkim jest tak skonstruowana, że płyn w środku nie ma żadnej styczności z plastikiem. Znalazłam ją w sklepie Bebe Concept, w którym często robię zakupy dla małej (i dla siebie w sumie też :)). Dobra butelka to jedno, ale w podróży bardzo doceniam fakt, że mój brzdąc pije przede wszystkim samą wodę, bo w najgorszym wypadku jesteśmy mokrzy, a nie klejący ;).  1. Wszyscy na sportowo.  // 2. Typowy przykład "bad hair day". // 3. Oglądamy chmury. // 4. Przesiadka w Kopenhadze. //Niektórzy mają tu dość miejsca. 1. Sklep "Kuro" w Brukseli. Znajdziecie w nim wiele ciekawych marek. // 2. Miś numer jeden. // 3. Miś numer dwa. // 4. Witryna na Luisie. //

Poranne słońce. Sklepy jeszcze zamknięte, ale my już ruszamy na śniadanie. W końcu nie śpimy od szóstej ;). Udajemy rodowitych brukselczyków. Rynki, organizowane każdego dnia w innej dzielnicy miasta to jedna z najpiękniejszych brukselskich tradycji. Mieszkańcy chętnie zabierają na zakupy swoich czworonożnych przyjaciół… Tu na zdjęciu szorstkowłosy wyżeł niemiecki. Kilkanaście sekund później kolejny wyżeł przywędrował na zakupy ;).Taki nietypowy lunch. 
1. Belgia słynie z ostryg. // 2. Wnętrza opuszczonych sklepików. Co ja bym dała za taki parkiet i stolarkę! // 3. Słońce na horyzoncie. // 4. Zaczepianie mamy to najlepsza zabawa. // A tu nasze nowe odkrycie – restauracja "Colonel".  Zachód słońca i psy bawiące się z dziećmi. Taki widok zawsze mnie uspokaja. 
1. Weranda – marzenie! I na dodatek wykonał ją pan z Polski! // 2. Tata zawsze dodaje odwagi. // 3. Wydało się! Tu też byłam w dresie ;). To druga wersja dresu, który pokazywałam Wam ostatnio w "looku". Jest ciemniejszy (i ciut tańszy) i chyba lepiej sprawdza się w mieście. Znajdziecie go tutaj. // 4. Mogłabym się zaopiekować tym krzesełkiem ;). //

Stary park w samym centrum Brukseli. Po trzech dniach odpoczynku… byliśmy trochę zmęczeni ;).1. Strefa wypoczynkowa. // 2. Przepis miesiąca, czyli lany chrust. Mam nadzieję, że Wam się udał!  // 3. Pieczemy! // 4. Hmm… coś mi tu nie pasuje. :D //

Domowe słodkości umilają walkę z przeziębieniem. Jeśli czujecie niedosyt po Tłustym Czwartku to przepis znajdziecie tutaj.1. Nowość od Chanel. Ten pasek mogłyście zobaczyć w tym wpisie. // 2. Nie budzić psa. // 3. Szklany kubek wielorazowy. // 4. Asystent sesji rozkłada statyw, a szef produkcji się przygląda. W taką pogodę chyba wolimy jednak zostać w środku. 

Niby nic specjalnego, a jednak to moje ukochane miejsce w mieszkaniu. Wiele z Was pyta mnie o boazerię ścienną, którą widzicie na dzisiejszych zdjęciach. Można ją znaleźć w sklepie Foge.pl (znajdziecie tam też białe listwy przypodłogowe, które mam w mieszkaniu). Boazeria jest niezwykle łatwa w montażu, a wygląda jak wykonana przez stolarza. 

W lutym polskie wydanie magazynu Vogue obchodziło swoje drugie urodziny. Z tej okazji na marcowej okładce magazynu znalazła się rozchwytywana modelka Jean Campbell, a za obiektywem stanął wybitny polski fotograf – Maciek Kobielski. Pamiętacie pierwszą słynną okładkę polskiego Vogue'a z Pałacem Kultury?Owocowe serum antyoksydacyjne od Szmaragdowych Żuków. Ma bardzo silne działanie i daje mojej skórze właśnie to, czego potrzebuje – używam go na noc pod krem. W komentarzach parę osób pytało o kod rabatowy na kosmetyki tej marki więc szybko śpieszę z informacją, że na stronie SzmaragdoweZuki.pl wystarczy użyć kodu MLE-15 aby otrzymać 15 procent zniżki na wszystkie produkty (z wyjątkiem zestawów).  1. Z żalem opuszczamy ten lokal i idziemy na spacer.  // 2. Złoty detal – pierścionek od YES, znajdziecie w tym wpisie. // 3. Walentynkowa edycja perfum od Jo Malone London.  // 4. Ulubiona fryzura w ostatnim czasie. Gdy wiesz, że On nienawidzi filmów kostiumowych, ale w Walentynki zabiera cię na "Małe kobietki" – to jest prawdziwy dowód miłości!1. U nas w domu wszędzie chowają się myszki. // 2. Kremowy miód lipowy – oj tak! Ten jest mój ulubiony. // 3. Lutowe niebo nad Bałtykiem. // 4. Chcąc schować się przed wiatrem wstąpiliśmy do "Dwóch zmian" na Monciaku. Pod koniec lutego podobno najczęściej zaczynają "odpadać" pierwsze noworoczne postanowienia. Myślę, że ta książka może być dobrą okazją dla tych, którzy chcieliby się konsekwentnie trzymać żywieniowych zmian. Nie od dziś wiadomo, że cukier nie ma dobrego wpływu ani na nasze zdrowie ani na nasz wygląd. "Cukrowy detoks. 40-dniowe wyzwanie" to zbiór trików i przepisów pomagających żyć bez cukru. Wiele z nich bardzo łatwo jest od razu wdrożyć w życie, inne z kolei pozwalają małymi krokami ograniczyć słodycze – bez jęczenia i poczucia straty :). Dzięki tej książce w dosłownie trzy tygodnie nauczyłam się pić kawę bez cukru. Ta słodzona już w ogóle mi nie smakuje i nie mam pojęcia jak wcześniej mogłam ją pić – dziwne, prawda? Z pewnością nie zrezygnuję ze wszystkich słodkich rarytasów, ale wyraźnie widzę, że cukru jemy w domu po prostu mniej. Polecam!

Szykujemy się z Moniką, moją asystentką, na kolejną mejlowo-kurierowo-poniedziałkową batalię. Towarzyszy nam kawa i kwaśne miny. 

Ten strój to mój uniwersalno-roboczy zestaw. Dziękuję MINOU Cashmere z ten czarny szal (a właściwie chustę). Grafitową wersję tego modelu mam już od wielu lat (możecie zobaczyć tutaj i tutaj). Jeśli podoba Wam się ta chusta, to mam dla Was niespodziankę. Możecie użyć mojej zniżki na cały asortyment w sklepie MINOU Cashmere. Wystarczy, że użyjecie kodu MLEZIMA20 a dostaniecie aż 20% zniżki na całą nieprzecenioną kolekcję (kod jest ważny do 4 marca włącznie).Nowe skarby. Półwysep Helski zimą. Było pięknie i pusto. 1. Portos próbuje morsować. // 2. A kuku! // 3. Próbujemy dogonić Portosa. 4. Pierwsze kroki i szok na widok piasku. A to już smycz od Kary, która kiedyś opiekowała się Portosem, gdy trafił do szpitala (tę mrożącą krew w żyłach historię możecie znać z książki mojego taty, ale chyba kiedyś podzielę się nią chyba z Wami i opiszę moją perspektywę ;)). W WILD STORE znajdziecie akcesoria dla psiaków i uwaga: cały dochód ze sprzedaży jest przeznaczany na rozwój projektów związanych z psami oraz promocją odpowiedzialnego kupna/adopcji psów, a wszystkie produkty w sklepie są własnoręcznie wykonywane, nie są barwione i nie mają w składzie sztucznych tworzyw. Ponadto Kara jest autorką bloga Simplywild i opiekunką Wilczaka Czechosłowackiego (mieszanki psa i wilka – zobaczcie koniecznie tego psiaka na jej blogu!).
PS. Na hasło "Portos" w sklepie dostaniecie 10% rabatu! :)

Ostatnie spojrzenie za siebie – żegnamy luty tym pięknym widokiem.

* * *

 

komentarzy 227

5 lutego, 2020 @Katarzyna

„Stare” nowości w moim mieszkaniu, czyli kilka słów o trendach we wnętrzach + banalny przepis na tłusty czwartek

  We had other plans for this week, but a cold got us. All mothers who read this blog are surely aware that a baby’s infection changes your everyday life routines. Even the most cheerful and well-behaving children need maximum attention and closeness, and they don’t really care about the list with unfinished duties and errands to run ;). During these three days of spending time on the couch, inhalations, getting rid of the cold, and transforming into a kangaroo mother, I couldn’t focus on work, but I was able to catch up on the magazines and I planned some small changes with regard to my flat – when you are closed within four walls for a few days, you casually start noticing things that weren’t a nuisance before, but now are suddenly becoming irksome. Below, you will find a few words about the mistakes that I made during the renovation (maybe you’ll be able to avoid them) and a few zero-waste furniture tricks I won’t be writing that “I’ve bought new pillows to refresh my living room”). Oh! At the end of the post, I dusted off an old, yet really simple, recipe for Fat Thursday.

* * * 

   Na ten tydzień mieliśmy inne plany, ale dorwało nas przeziębienie. Wszystkie mamy, które czytają tego bloga, na pewno świetnie wiedzą, jak infekcja u malucha zmienia codzienne życie. Nawet najbardziej pogodne i bezproblemowe dzieci potrzebują wtedy maksimum uwagi i bliskości i w nosie mają naszą niezrealizowaną listę zadań ;). W czasie tych trzech dni kitłaszenia się na kanapie, inhalacji, odciągania kataru i transformacji w kangurzyce, nie mogłam skupić się na pracy, ale za to nadrobiłam zaległości w makulaturze i zaplanowałam małe zmiany w mieszkaniu – gdy jesteś zamknięta w czterech ścianach przez kilka dni mimowolnie zaczynasz dostrzegać rzeczy, które wcześniej ci nie przeszkadzały, ale teraz zaczynają drażnić. Poniżej znajdziecie więc kilka słów na temat błędów, które popełniłam w trakcie remontu (może Wy dzięki temu ich unikniecie) i trochę meblarskich trików w duchu „zero waste” (nie będę więc pisać o tym, że „kupiłam nowe poduszki aby odświeżyć salon”). Ach! A na koniec wpisu odkurzyłam dla Was stary, ale jakże banalnie prosty przepis na Tłusty Czwartek. 

    As many of you have noticed, the counter of my table has changed its colour. The wooden boards that were used to create it come from the demolition of an old windmill – hence, the charming uneven irregularities and dents (these are truly unique!). After a few years, I got bored with the dark colour of the wood stain covering the boards so we polished the whole surface to emphasise the rawness. Many of you also ask me about the marbled counter on my table – the small pieces are simple scraps that were left when the mason was cutting, for example, a counter from a larger piece. It doesn’t cost that much – three year ago, I paid PLN 80 for this piece.

* * *

   Jak wiele z Was zauważyło, blat mojego stołu zmienił kolor. Deski z których został wykonany pochodzą z rozbiórki starego młynu – stąd te wszystkie urocze nierówności i wgniecenia (nie do podrobienia!). Po kilku latach trochę jednak znudził mi się ciemny kolor bejcy, którą został pokryty, więc wyszlifowaliśmy go do surowości. Wiele z Was pyta też o ten marmurowy blat, który mam na stole – takie małe kawałki to zwykłe odpady, które zostają kamieniarzowi na przykład po wycinaniu blatu z dużej płyty. Nie kosztuje to wiele – trzy lata temu zapłaciłam za ten kawałek 80 złotych. 

   Maybe you still remember the “shell” chair from its previous incarnation (here). For a few months, I was trying to get down to change the tapestry as the old yellow padding wasn’t in a good condition anymore. Why am I writing about it? First of all, it is only now that I’ve found the time and energy to take photos of it and, mostly, I would really like to encourage you to give second life to furniture (and even better third or even fourth). My chair was produced in the 60s at the Furniture Factory in Słupsk. It’s not a priceless antique nor a Danish design for which you have to pay half of the national average salary. Shell chairs that can be renovated are available on OLX or Allegro even for PLN 50. I’m sure that many of you saw these chairs standing alone in front of your neighbour’s house. Don’t be bothered if its previous owners didn’t see the potential of the chair (their loss) as the upholsterer may turn it into a real masterpiece owing to which you’ll gain an original and beautiful piece. And if you want to make the journey shorter, here, here, and here, you’ll buy ready chairs after renovation.

* * *

    Być może pamiętacie krzesło „muszelkę” z jego poprzedniego wcielenia (tutaj). Przez kilka miesięcy zbierałam się do tego, aby zanieść je do obicia, bo stara żółta tapicerka nie była już w najlepszym stanie. Dlaczego o tym piszę? Po pierwsze, dopiero teraz znalazłam czas i ochotę, aby je sfotografować, ale przede wszystkim bardzo chciałabym zachęcić Was do dawania meblom drugiego (a najlepiej jeszcze trzeciego, albo i czwartego) życia. Moje krzesło powstało w latach 60-tych w Słupskich Fabrykach Mebli. Nie jest to żaden drogocenny antyk, ani duński projekt, za który zapłacimy połowę średniej krajowej. Krzesła muszelki do renowacji można wyszukać na olx-ie czy allegro nawet za pięćdziesiąt złotych. Jestem też przekonana, że niejedna z Was widziała je na wystawce przed domem sąsiadów. Nie przejmujcie się, że dotychczasowi właściciele nie widzieli w takim krześle potencjału (ich strata), bo tapicer może zafundować jemu prawdziwą „operację stylówę”, dzięki której zyskacie oryginalny i piękny mebel. A jeśli chcecie skrócić tę drogę to tutaj, tutaj i tutaj kupicie już gotowe krzesła po renowacji.

   Jeśli macie mieszkanie w starym budownictwie i jeszcze nie robiliście w nim remontu dobrze zastanówcie się, czy zamiast kupowac nowe drzwi i listwy przypodłogowe nie lepiej jest jest delikatnie przeszlifować i pomalować. To nie tylko oszczędność – kiedyś stolarka we wnętrzach prezentowała o wiele lepszy styl niż dzisiejsze produkty z masowej produkcji. Od razu zapytacie pewnie czy listwy w moim mieszkaniu są stare. Odpowiedź brzmi – nie. Na szczęście pojawiają się już firmy, które wykonują je perfekcyjnie, trzeba tylko wykonać odrobinę wysiłku aby taką firmę znaleźć. Moje listwy przypodłogowe są od firmy Foge.pl (model LB3, wysokość 12 cm). W ich ofercie znajdziecie też bardzo prostą w montażu boazerię ścienną, którą użyliśmy w pokoju naszej córeczki. Ważny jest też odpowiedni kolor – akurat te listwy są w idealnym odcieniu bieli. 

   I remember times when I was secretly stealing international magazines about interior design from my mother, and then I was drawing my dream room with blue walls and mahogany writing desk by the window. In the past, there were very few interior design magazines and, frankly, they weren't really my cup of tea. Provencal accents and furniture rubbed with white paint that I saw on each page didn’t look good in our latitude where the light is grey and there’s not enough of it almost for half of the year. Today, however, I see that a characteristic Polish style is coming to life – it is slightly a blend of modernism, the 70s, grandmother’s furniture, and industrial starkness. Polish websites about interiors have many topics to write about and many individuals to commend, and the photos of the flats that are embedded in our Polish everyday life struck home with me more than the spectacular apartments in Paris or London. A real treat has just landed on my table – Homebook Design vol. 6 is a comparison of the most beautiful Polish interiors, embellished with the stories of people who created them.

* * *

   Pamiętam czasy, gdy podkradałam mamie zagraniczne czasopisma o wnętrzach, a później rysowałam swoimi pastelami wymarzony pokój z niebieskimi ścianami i mahoniowym sekretarzykiem pod oknem. Kiedyś polskich magazynów o wnętrzach było tyle co kot napłakał i szczerze mówiąc nie bardzo wpisywały się one w mój gust. Prowansalskie akcenty i przecierane na biało meble, które widziałam na każdej stronie, nie wyglądały dobrze na naszej szerokości geograficznej, gdzie światło jest szare, a przez pół roku prawie nie ma go wcale. Dziś widzę jednak, że nareszcie kształtuję się u nas charakterystyczny polski styl – to trochę mieszanina modernizmu, lat 70-tych, mebli od babci i industrialnej surowości. Polskie strony o wnętrzach mają o czym pisać i kogo pochwalić, a zdjęcia mieszkań osadzone w naszej polskiej rzeczywistości, coraz częściej trafiają do mnie bardziej niż spektakularne apartamenty w Paryżu czy Londynie. Na moim stole wylądowała właśnie prawdziwa gratka – Homebook Design vol. 6 to zestawienie najpiękniejszych polskich wnętrz z charakterem, okraszonych historią ludzi, którzy je tworzyli.

Portal Homebook podpowiada, jak krok po kroku stworzyć wymarzony dom. Jest też wydawcą albumu Homebook Design, liczącego już sześć edycji. Nowy album jest dostępny w salonach Empik oraz na stronie sprzedaży homebookdesign.pl od 2 października.

   If I were to organise an evening of honesty and admit all my mistakes that I’ve made when I was furnishing the flat, two things would come as first – black tiles reaching half of the wall height in the bathroom and a dark blue sofa. I thought that most of the things in the flat are light and that the stronger accents will add some boldness, but today I consider it a mistake. Black tiles make the bathroom a lot darker (what a revelation), and the sofa looks like a dark stain in most of the photos. Even though I really like its shape, unfortunately, I made a bad choice and the padding is too dark – maybe it would be great in a glass-panelled apartment in the southern part of Italy, but in my living room located on the eastern side of the flat it just doesn’t fit well. For the last three years, I’ve been trying to turn a blind eye to that (I’m not going to get a new padding, just because the colour is different from the sample), but we’ve just started the renovation of our MLE Collection warehouse which is now supposed to turn into appropriate headquarters of a company and within the subsequent months, my sofa will land right there. The search for a new sofa has been started. 

* * * 

   Jeśli miałabym urządzić sobie wieczór szczerości i przyznać do pomyłek, które popełniłam w trakcie urządzania mieszkania to na pierwsze miejsce wysunęłyby się dwie rzeczy – czarne kafelki do połowy wysokości ścian w łazience i ciemnoniebieska kanapa. Wydawało mi się, że większość rzeczy w mieszkaniu jest jasna i te mocniejsze akcenty dodadzą wyrazistości, ale dziś uważam, że się pomyliłam. Czarne kafelki sprawiają, że łazienka w ogóle jest ciemniejsza (cóż za odkrycie), a kanapa na większości zdjęć wygląda jak czarna  plama. Chociaż sam jej kształt bardzo mi się podoba to niestety wybrałam za ciemne obicie – być może sprawdziłoby się ono w przeszklonym apartamencie na południu Włoch, ale w moim salonie od wschodniej strony świata po prostu nie pasuje. Przez ostatnie trzy lata starałam się po prostu przymykać na to oko (przecież nie będę na nowo obijać kanapy tylko dlatego, że jej kolor wyglądał inaczej na próbniku), ale właśnie zaczęłyśmy remontować magazyn MLE Collection, który ma się teraz stać siedzibą firmy z prawdziwego zdarzenia i nie dalej, jak za trzy miesiące moja kanapa powędruje właśnie tam. Poszukiwania nowej kanapy zostały więc rozpoczęte.  

Na tym zdjęciu wcale ale to wcale nie widać, że wszelkimi siłami próbuję „rozjaśnić” moją kanapę. Wybaczcie ten mały bałagan – tak wygląda nasz domowy szpital.  

     When browsing through the magazines of different brands, I focused mostly on the production process. When I got the list of brands that fulfil ethical standards, I pick what looks really well. A good design is characterised by being discreet, resistant to trends, and durable – I’d like to find something like the previously mentioned shell chair that will last for generations. Searching through this store can really give you a headache  – there are plenty of wonderful designs that you can see here. Showroom Iconic has also a store in Gdańsk – you should really see their armchairs and sofas collection (Iconic and DePadova brands). The collection Pilotis by DePadova that was designed by Philippa Nigro would be a perfect match.

* * * 

  Przeszukując katalogi różnych marek skupiłam się przede wszystkim na procesach produkcji, dopiero spośród oferty firm spełniających etyczne standardy wybieram to, co dobrze wygląda. Dobry projekt ma to do siebie, że jest dyskretny, odporny na modę i przetrwa dziesięciolecia – chciałabym znaleźć coś, co, tak jak wspomniane wcześniej krzesło muszelka, przetrwa całe pokolenia. Od oglądania oferty tego sklepu może naprawdę rozboleć głowa – ileż to pięknych projektów można tu zobaczyć. Showroom Iconic ma też salon stacjonarny w Gdańsku – polecam obejrzeć ich kolekcję kanap i foteli (marka Iconici i DePadova). Kolekcja Pilotis marki DePadova zaprojektowana przez Philippe Nigro pasowałaby idealnie. 

Świeca Bergamota z kolekcji Amber Love od Senses Candle ma intensywny, rześki cytrusowy zapach bergamotki. Jeśli chciałybyście zaopatrzyć się w taką świecę to na stronie Senses Candle możecie zrobić zakupy z 10% rabatem. Wystarczy, że w podsumowaniu zakupów użyjecie kodu MLE10. Oferta jest ważna do 23 lutego.

    In the past, when I wanted to give myself some pleasure, I opened a bar of chocolate, lit a candle, and sat with a book. Unfortunately, at some point of my life it was revealed that chocolate is unhealthy – so I had to resolve to candles and books. According to the latest reports, I should say goodbye to candles as well. Most candles available in stores contain artificial substances that become toxic for humans when they are heated up. I won’t enumerate specific names, but if you lit really fragrant candles in vibrant colours that can’t really boast a natural composition, you surely need to ventilate the room when you blow them out. For me a Friday night (or writing this post) without candle lights and soothing fragrance is slightly deficient when it comes to the mood so I’m searching for those that don’t toxify the air on-line. I recommend those that contain beeswax and soy wax (mine is from Senses Candle, it is hand-made and biodegradable).

* * *

   Kiedyś aby sprawić sobie trochę przyjemności otwierałam tabliczkę czekolady, zapalałam pachnącą świeczkę i zabierałam się za czytanie. Niestety, na jakimś etapie mojego życia wyszło na jaw, że czekolada jest niezdrowa – zostały mi więc świeczki i książki. Według ostatnich doniesień ze świeczkami też powinnam się pożegnać. Większość świeczek dostępnych w sklepach zawiera sztuczne substancje, które po rozgrzaniu są toksyczne dla człowieka. Nie będę wymieniać tutaj konkretnych nazw, ale jeśli palicie w mieszkaniu bardzo pachnące świece w intensywnych kolorach, które nie szczycą się tym, że są naturalne, to z całą pewnością musicie dokładnie wietrzyć mieszkanie po ich zgaszeniu. Dla mnie piątkowy wieczór (albo pisanie tego wpisu) bez światła świec i kojącego zapachu jednak trochę traci klimat, więc wyszukuję w sieci takie, które nie zatruwają powietrza. Polecam te z woskiem pszczelim albo z wosku sojowego ( moja jest od Senses Candle, jest ręcznie tworzona i biodegradowalna).

   To finish off, I’d like to share with you my Fat Thursday recipe in advance. This type of brushwood is a lot faster to prepare than its more traditional counterpart shape-wise. It tastes delicious and goes well with various additions – chocolate sauce, preserve, or honey. If you haven’t heard about this dessert, you’ll surely fall in love with it – as it is really quick to prepare. It is one of the best recipes where what you get is disproportionate to the actual work input – and that’s a positive thing.

Brushwood recipe

Ingredients for 10 sizeable brushwood pieces:

1.5 glasses of wheat cake flour

3 medium-sized eggs

3/4 glass of milk

2 teaspoons of baking powder

2 tablespoon of spirit

1 generous tablespoons of icing sugar

(in a gluten-free version, replace wheat flour with potato flour and buy gluten-free baking powder)

 

Additionally: high-quality frying pan or pot, tongs or sieve with a handle, pastry bag, at least 400 ml of plant oil for frying, paper towel for draining the excess oil, icing sugar for the topping.

Directions:

Place flour, eggs, and milk in a bowl. Mix everything thoroughly. Add two tablespoons of rectified spirit (you can also add strong vodka), icing sugar, and baking powder to finish off.  Mix everything until smooth. In a deep frying pan or a pot, heat up the oil (you need to pour a considerable amount). When the oil is very hot, pour the dough into a pastry bag and squeeze it out creating doodles :). When the dough becomes stiff at the bottom and nicely brownish, turn it to the other side. After a minute, take out the brushwood and place it on the paper towel. Generously sprinkle it with icing sugar and the dessert is ready.

* * *

   A na koniec, z odpowiednim wyprzedzeniem, dzielę się z Wami przepisem na Tłusty Czwartek. Lany chrust przygotowuje się zdecydowanie szybciej niż wersję w tradycyjnym kształcie. Smakuje wybornie i pasuje do najróżniejszych dodatków – czekoladowego sosu, konfitury czy miodu. Jeśli wcześniej nie znałyście tego deseru, to na pewno go pokochacie – ciasto robi się błyskawicznie. To jeden z tych przepisów, w których praca jest niewspółmierna do efektów – i to w dobrym tego słowa znaczeniu. 

Przepis na "lany chrust"

Składniki na 10 sporych chruścików:

1,5 szklanki mąki pszennej tortowej

3 średnie jajka

3/4 szklanki mleka

2 łyżeczki proszku do pieczenia

2 łyżki spirytusu

1 czubata łyżka cukru pudru

(w wersji bezglutenowej zamieniamy mąkę pszenną na ziemniaczaną i kupujemy proszek do pieczenia bez glutenu)

Dodatkowo: dobrej jakości szeroka patelnia lub garnek, szczypce lub sitko z rączką, rękaw cukierniczy, minimum 400 ml oleju roślinnego do smażenia, ręcznik papierowy do odsączenia nadmiaru tłuszczy, cukier puder do posypania chrustu.

Przygotowanie:

Do miski wsypuję mąkę, wbijam jajka i wlewam mleko. Całość dokładnie miksuję. Dodaję dwie łyżki spirytusu rektyfikowanego (może być też mocna wódka), cukier puder, a na koniec proszek do pieczenia. Wszystko miksuję na gładką masę. W głębokiej patelni lub garnku rozgrzewam olej (musi go być dosyć sporo). Gdy olej jest już bardzo dobrze rozgrzany, przelewam ciasto do rękawa i wyciskam na olej tworząc esy floresy :). Gdy ciasto robi się sztywne od spodu i ładnie zarumienione przewracamy je na drugą stronę. Po minucie wyciągamy chrust i przekładamy na papier. Szczodrze posypujemy cukrem pudrem i gotowe. 

My favourite pot – you can use it to bake duck, cook potatoes, prepare ratatouille, or fry brushwood. Cast-iron pots are not that popular in Poland, even though it’s the best possible choice – every chef will tell you that. Cast-iron slowly heats up and also cools down slower. It translates into economical cooking and quality of the prepared meal. Coated cast-iron in comparison to steel and aluminium pots is safer for people prone to allergies as it doesn’t contain sensitising metals. This one is from Vintage Cuisine and, for a cast-iron pot, it’s really affordable. And ideally matches my kitchen.

* * *

Mój ulubiony garnek – można w nim upiec kaczkę, ugotować ziemniaki, zrobić rataouille albo usmażyć chrust. Żeliwne garnki nadal nie cieszą się w Polsce dużą popularnością, chociaż to najlepszy z możliwych wyborów – potwierdzi to każdy kucharz. Żeliwo wolno się nagrzewa, ale jednocześnie dłużej stygnie. Przekłada się to na ekonomiczne gotowanie i jakość przygotowywanej potrawy. Żeliwo z powłoką, względem garnków stalowych czy aluminiowych, jest bezpieczniejsze dla alergików, gdyż nie zawierają uczulających metali. Ten mój jest od Vintage Cuisine i jak na garnek z żeliwa ma naprawdę dobrą cenę. No i idealnie pasuje do mojej kuchni.

komentarzy 217

23 stycznia, 2020 @Katarzyna

Co zrobić, aby zima bez śniegu była bardziej znośna, czyli styczniowe „Umilacze”

   Today’s post was originally supposed to look slightly different – I wanted to show you a more sophisticated recipe, present elegant MLE Collection dresses for the new seasons, and coax you into spending your free time actively – for example, at an ice rink. However, I came to the conclusion that I shouldn’t require more from my readers than I require from myself – I’m not doing pirouettes wearing ice skates at the moment, instead, I’m sitting in a sweatsuit and I can’t really wait to start rolling all over the floor with my baby and Portos while watching TV. Today’s “while-awayers” will be real to the bone and the widely understood reality will be the main topic of the post – no candles around the bathtub, guinea fowls for supper, and easy reads for washing liquids (if you know what I mean ;)). This week, and it’s allegedly the dullest week of the year, my evenings weren’t too sophisticated, and I won’t pretend that it’s different.

1. And since we are already talking about distorting reality – I’d like to share a delicious winter dessert with you and after browsing through a few blogs and culinary magazines, I opted for a tart with apples braised in butter. I chose it because the preparation time was provided at the very beginning of the recipe and was very encouraging – only half an hour.  I went to the shop and got down to kneading the dough afterwards. Only then did I read the description of all the steps (before that, I limited myself only to the list of ingredients – surprise surprise). The second sentence already raised my concerns. “After kneading the dough, cover it with foil and place it in the fridge for half an hour”. Then it followed “braise the apples for fifteen minutes and then wait until they fully cool down” and many other activities, and, of course, the baking as an additional element (twenty minutes). As a result, I spent more than an hour in the kitchen and I was continuously thinking about the hateful comments that would be left under the post if I were to deceive you with such a cheap shot by including a third of the real preparation time intended for this meal. That’s why I’ve decided to start the while-awayers with a different recipe – or rather an “idea” for a winter dessert as it is simple and quick and can be easily remembered without taking it down.

* * * 

   Dzisiejszy tekst pierwotnie miał wyglądać ciutkę inaczej – chciałam zaprezentować trochę bardziej wyszukany przepis, pokazać eleganckie sukienki od MLE Collection na nowy sezon i nakłaniać Was do aktywnego spędzania czasu – na przykład na lodowisku. Doszłam jednak do wniosku, że nie powinnam wymagać od swoich Czytelniczek więcej niż od samej siebie – nie kręcę teraz piruetów w łyżwach na nogach, tylko siedzę w dresie i przebieram nóżkami na myśl o tarzaniu się po podłodze z dzieckiem i Portosem i oglądaniu telewizji. Dzisiejsze „umilacze” będą prawdziwe aż do bólu i to szeroko rozumiana rzeczywistość będzie ich tematem przewodnim – żadnych świeczek wokół wanny, perliczek na kolację i czytadeł dla płynów do płukania (jeśli wiecie co mam na myśli ;)). W tym tygodniu, a jest to podobno najbardziej ponury tydzień w roku, moje wieczory nie należały do tych najbardziej wyrafinowanych i nie będę udawać, że jest inaczej.

1. A skoro już mowa o zakłamywaniu rzeczywistości – chciałam podzielić się z Wami jakimś pysznym zimowym deserem i po przeszukaniu kilku blogów i magazynów kulinarnych postawiłam na tartę z jabłkami duszonymi na maśle. Wybrałam ją dlatego, że czas przygotowania podany na samym początku przepisu był bardzo zachęcający – jedyne pół godziny. Pofatygowałam się więc do sklepu, a po powrocie do domu zabrałam za ugniatanie ciasta. Dopiero wtedy przeczytałam opis wszystkich czynności (wcześniej ograniczyłam się tylko do listy składników – wiadomo ;)). Już drugie zdanie wzbudziło moją konsternację. „Po ugnieceniu ciasta zawiń je w folię i włóż do lodówki na pół godziny”. Potem było jeszcze „duś jabłka przez piętnaście piętnaście minut, a potem zostaw do całkowitego ostygnięcia” i wiele innych czynności, no i oczywiście doszło do tego też samo pieczenie gotowego ciasta (dwadzieścia minut). Summa summarum siedziałam w kuchni ponad godzinę i przez cały czas myślałam o tym, jak nienawistne komentarze zostawiłybyście pod moim wpisem, gdybym postanowiła oszukać Was w tak mało wysublimowany sposób i podać prawie trzykrotnie mniejszy czas przygotowywania danej potrawy. Umilacze rozpoczynam więc od innego przepisu – a właściwie „pomysłu” na zimowy deser, bo jest on tak prosty i szybki, że z łatwością zapamiętacie go bez zapisywania.

  Butter-braised apples with cinnamon and crumble topping

Ingredients:

Dough:

60 g of wheat flour

60 g of butter

40 g of icing sugar 

Gluten-free version:

30 g of potato flour

30 g of almond flour

60 g of butter

40 g of sugar

Apple heaven:

3 large hard and juicy apples

2 teaspoon of ground cinnamon

1 tablespoon of honey (or sugar)

1 vanilla bean

2 tablespoons of butter

Toppings:

handful of almond flakes or favourite nuts

serve with: mascarpone, sour cream, or ice-cream

Directions:

Knead all of the ingredients for the dough until smooth. If the dough is too sticky, add some flour. Cover the dough with a table napkin and place it in the fridge. Peel the apples and get rid of the stones and the applecore. Cut them according to your liking. Melt the butter in a pan. Add cinnamon, vanilla seeds, honey, and apples. Wait a little bit for the sauce to slightly evaporate (it’s better if the apples aren’t too soft). Place the ingredients into a heat-resistant dish and sprinkle them with the crumble topping (I added almond flakes on top). Place everything in an oven pre-heated to 180ºC (without the convection mode on) and you can start the feed after fifteen minutes. Watch out for your tongues because it’s hot!

NOTE: If you want the honey to retain its nutritional values, add it after baking and placing your portion on the plate.

* * *

  Jabłka duszone na maśle z cynamonem i zapieczone pod kruszonką

Skład:

Ciasto:

60 g mąki pszennej

 60 g masła

40 g cukru pudru  

Wersja bezglutenowa:

30 g mąki ziemniaczanej

30 g mąki migdałowej

60 g masła

40 g cukru

 Jabłkowy raj:

3 duże twarde soczyste jabłka

2 łyżeczki mielonego cynamonu

1 łyżka stołowa miodu (lub cukru)

1 laska wanilii

2 łyżki stołowe masła

 Dodatki:

garść płatków migdałowych lub ulubionych orzechów

mascarpone, śmietana lub lody do podania

Sposób przygotowania:

Wszystkie składniki na ciasto energicznie ugniatam, aż stworzą jednolitą masę. Jeśli ciasto jest za lepkie dodaję trochę mąki. Owijam ciasto w szmatkę i odkładam do lodówki. Obieram jabłka i oczyszczam z pestek i gniazda nasiennego i kroję według uznania. Na patelni rozgrzewam masło, dodaję cynamon, nasiona wanilii, miód i jabłka. Czekam, aż sos nieco odparuje (lepiej aby jabłka nie zrobiły się całkiem miękkie). Zawartość patelni przekładam do żaroodpornego naczynia i posypuję kruszonką (na wierzch dodałam też płatki migdałów). Wsadzam do piekarnika rozgrzanego do 180 stopni (bez termoobiegu) i po piętnastu minutach można zaczynać wyżerkę. Nie poparzcie sobie języków!

UWAGA: Jeśli chcecie, aby miód zachował swoje wartości odżywcze dodajcie go dopiero po upieczeniu całości i nałożeniu swojej porcji na talerz. 

Moje ostatnie zakupy od Jadłosfery to: miód lipowy, miód faceliowy, konfitura poziomkowa z truskawką i kwatem bzu, konfitura malinowa z migdałami

2. On numerous occasions, I have mentioned on the blog that I’m a real honey fan – we would really establish a good rapport with Winnie-the-Pooh. I don’t know if there is yet another product in my kitchen that would disappear so fast and I’m glad that I no longer need to travel to the Kashubia to buy real honey. That’s right – honey is also the target of fraud and distortion. However, I’ve got a few on-line sources that I fully trust. One of them is, of course, Jadłosfera – I love that store! I already recommended a Moroccan spread with nuts (ideal for breakfast toasts), home-made preserves, and many other things, and now I’m in love with linden honey. I could eat it by spoonfuls. So what does honey unspoilt by bad treatment hold in store for us? It strengthens the heart. Decreases blood pressure. Helps to inhibit atherosclerosis. Heals liver diseases and bile ducts diseases. Heals stomach ulcers. Soothes shattered nerves. Stimulates the brain. It’s good for a cold.

* * *

2. Nie raz już wspominałam Wam na blogu, że jestem prawdziwym amatorem miodu – Kubuś Puchatek naprawdę dobrze by się ze mną rozumiał. Nie wiem czy w naszej kuchni jest jakikolwiek inny produkt, który kończyłby się tak szybko i bardzo się cieszę, że dziś nie trzeba już jeździć na Kaszuby, aby kupić prawdziwy miód. Tak – miody również padają ofiarą oszustw i przekłamań. Mam jednak kilka internetowych źródeł, do których mam stuprocentowe zaufanie. Jednym z nich jest oczywiście Jadłosfera – kocham ten sklep! Polecałam Wam już marokańską pastę z orzechów (idealna do grzanek na śniadanie), domowe konfitury i wiele innych rzeczy, a teraz zakochałam się w miodzie lipowym. Mogłabym go jeść łyżkami. A co nam oferuje miód nie zepsuty przez złe traktowanie? Wzmacnia serce. Obniża ciśnienie tętnicze krwi. Pomaga hamować miażdżycę. Leczy schorzenia wątroby i dróg żółciowych. Leczy wrzody żołądka. Koi skołatane nerwy. Pobudza mózg. Jest dobry na przeziębienia.

3. Staying close to the topic of “real life”, check out the link below to an article about the great changes that Instagram will be introducing in the future. The app will allegedly delete photos that went through any kind of graphics software. If that would really decrease the number of photos depicting “ideal women” who, in reality, aren’t that close to being perfect, count me as a proponent. In fact – not only are today's photos tampered with (I never touch up my nose, breasts, or other parts of my body), but they are also filter free.

INSTAGRAM on deleting photoshopped photos

4. It seems to me that there are increasingly fewer and fewer blogs where we can find articles that are as interesting as the photos and the other way round – blogs whose owners, apart from preparing a cool article, feel the need to grab a camera and enrich the text with some pertinent images. Those who used to take great photos moved to the realm of Instagram, and those who are skilled in writing great texts don’t do anything else. However, there are beautiful exceptions, such as my favourite Liska from WhitePlate. This time, I recommend you her article “You don’t have to do anything” that really struck home with me, as today we feel pressure in all of the possible planes of life. We just n e e d to be the best, but we also n e e d to be able to let go, we n e e d to work out a quota, but we also n e e d to find some time for ourselves. We need to remember that we are independent, but we also need to sacrifice everything for the child. On all sides, we are bombarded with orders and conditions – if you also feel the same way about life, you should check out this link.

* * *

3. Nie odchodząc za daleko od tematu „real life” wklejam Wam link do artykułu o wielkich zmianach, które podobno szykuje dla nas Instagram. Aplikacja ma podobno usuwać zdjęcia, które zostały przerobione przez programy graficzne. Jeśli faktycznie ograniczyłoby to wrzucanie do sieci „idealnych kobiet” które w rzeczywistości wcale idealne nie są to zaliczam się do zwolenników tej zmiany. Notabene – dzisiejsze zdjęcie nie tylko nie są „przerabiane” (w ogóle nie stosuję retuszu nosa, piersi czy innych części ciała), ale nie posiadają też żadnego filtra. 

INSTAGRAM o usuwaniu retuszowanych zdjęć

4. Mam wrażenie, że coraz mniej jest w sieci blogów, na których znajdziemy teksty równie ciekawe, co zdjęcia, i na odwrót – takie na których komuś poza napisaniem fajnego artykułu w ogóle chce złapać aparat i opatrzyć tekst jakimiś adekwatnymi obrazami. Ci, którzy robili piękne zdjęcia przerzucili się na Instagram, a ci którzy potrafią pisać nie robią nic więcej. Są jednak piękne wyjątki, takie jak moja kochana Liska z WhitePlate. Tym razem polecam Wam jej tekst „Nic nie musisz”, który bardzo do mnie trafił, bo dziś czujemy presję w każdym możliwym wymiarze. M u s i m y  być najlepsi, ale  m u s i m y  też umieć odpuścić,  m u s i m y  wyrabiać normę, ale  m u s i m y  też zawsze znaleźć czas dla siebie. Musimy pamiętać o tym, że jesteśmy niezależne, ale musimy też poświęcać wszystko dla dziecka. Z każdej strony ktoś coś nam każe i narzuca – jeśli też macie czasem takie odczucie, to wejdźcie w ten link. 

5. It’s time for some confessions. At the beginning of this post, I admitted that this week, I really prefer sitting on the floor with a bowl of apples under a crumble topping and a not that hard jigsaw puzzle ;). I love my job, but December is always the most intense month for all bloggers and influencers, and, in turn, January is a hot month for… clothing brands so as you can easily gather, I don’t have the energy for crazy evening attractions. And even though I’m glad that I can combine all of that with being a full-time mum, I also get overwhelmed by fatigue.  Instead of going out to a restaurant, we prefer watching “Czarno na białym” and focusing on the jigsaw puzzle at the same time. So if you know where we can find interesting, pretty, and not that difficult jigsaw puzzles (it’s best if it has 200 pieces as we like solving them in one evening ;)), I’d appreciate the links. At home, we only have such clichés as the map of Europe ;).

* * *

5. Czas na chwilę zwierzeń. Na początku tego wpisu przyznałam już, że w tym tygodniu naprawdę wolę usiąść na podłodze z miską jabłek pod kruszonką i niezbyt trudnymi puzzlami ;). Kocham swoją pracę, ale grudzień to zawsze najbardziej intensywny miesiąc dla wszystkich blogero-influencerów, a styczeń to z kolei gorący czas dla… marek odzieżowych, więc łatwo można się domyśleć, że wieczorami nie mam już ochoty na szalone atrakcje. I chociaż cieszę się, że to wszystko mogę łączyć z byciem mamą na cały etat to jak każdego z nas dopada mnie zmęczenie. Zamiast wyjść z domu czy iść do restauracji wolimy więc oglądać „Czarno na białym” i przy okazji układać puzzle. Jeśli więc wiecie gdzie znaleźć fajne, ładne i niezbyt trudne puzzle (najlepiej około 200 kawałków, bo lubimy ogarnąć je w jeden wieczór ;)) to będę wdzięczna za linki, bo my mamy u siebie tylko takie banały jak mapa Europy ;).​

6. In the photo above, you see my travel makeup bag with skincare products and a washing gel. These products specifically were the ones that I took with me to Warsaw (for one night ;)) and I took a photo of the makeup bag straight after I took it out of my suitcase – you’ll find there the leftovers of Sensum Mare, face mask, which I already shown you a few times (once a week I put it at night and rinse it off in the morning), sun block, cleansing face foam, body gel and something new in my makeup bag, recommended by a very nice lady from Sephora (who turned out to be my reader – best regards!) – colourless brow gel.

* * *

6. Na zdjęciu powyżej widzicie moją podróżną kosmetyczką z produktami pielęgnacyjnymi do twarzy i żelem do mycia ciała. Dokładnie te rzeczy wzięłam ze sobą w podróż do Warszawy (na jedną noc ;)) a kosmetyczkę sfotografowałam tuż po wyciągnięciu z torby – znajdziecie tam już zupełną resztkę serum od Sensum Mare, maskę, którą pokazywałam już parę razy (raz w tygodniu nakładam ją na noc i zmywam dopiero rano), krem z filtrem, piankę do mycia twarzy, żel do ciała i nowość w mojej kosmetyczce, poleconą mi przez przemiłą Panią z Sephory (która okazała się zresztą Czytelniczką bloga – gorąco pozdrawiam!) – bezbarwny żel do układania brwi. 

Łagodna pianka do mycia twarzy od Clochee jest wegańska i ma w stu procentach recyclingowane opakowanie. Zawiera sok z liści aloesu, ekstrakty z owoców wanilii, kwiatów jaśminu i skrobi kukurydzianej. Marka Clochee od lat pojawia się w mojej łazience – zresztą wiele z Was też ją chwali. Jeśli chciałybyście przetestować jakiś produkt, albo uzupełnić kosmetyczkę to mam dla Was kod rabatowy – przy użyciu kodu MLE25 otrzymacie aż na 25% (!) rabatu na cały nieprzeceniony asortyment w sklepie on-line Clochee.com (kod obowiązuje do końca lutego).

Rzadko kupuję kosmetyki w typowych drogeriach, ale jak widać czasem można znaleźć coś ciekawego. Kosmetyki marki Ayumi nie są testowane na zwierzętach, nie zawierają parabenów, sztucznych barwników, SLS-ów, oleju mineralnego i składników GMO. Żel do mycia ciała z wyciągiem z drzewa sandałowego od Ayumi dostępny jest w Rossmanie i w Aurashop i ma wyjątkowo piękny zapach. (23,99 zł za 250 ml). Kosmetyki tej marki inspirowane są starożytnymi zasadami Ayurvedy (czyli indyjskim sposobem na zachowanie zdrowia i dobrego samopoczucia).

7. This product is a response to all the requests of my beloved readers who have been asking me questions for years about the different songs that can be heard on my Instagram. From now on, I’ll include links to the thematic playlists on my Spotify. Today, I’m sharing something that will make working more pleasant (I’m adding new songs to it once in a while). Maybe in the next while-awayers post, I’ll show you my retro wedding reception playlist? What are your thoughts on it?

* * *

7. A ten podpunkt to odpowiedź na prośby tych wszystkich kochanych Czytelniczek, które od lat zadają mi pytania o różne utwory muzyczne zasłyszane na moim Instagramie. Od dziś, w Umilaczach znajdziecie linki do moich playlist tematycznych na Spotify. Dziś dzielę się z Wami tą do pracy (co jakiś czas dodaję do niej nowe utwory). Może następnym razem podzielę się z Wami moją retro weselną playlistą? Co Wy na to?

Składanka do pracy

8. Magazines that I’ve been reading lately (or that I’ve been just browsing through ;)). The open one is Uncoditional Magazine and it is as old as the world, but I’m glad that I haven’t thrown it away. I sometimes go back to it and I am awe-struck with the photos anew (this photo session is the work of Alexandra Nataf). The other ones are Kukbuk Rodzina and  Kukbuk Zima, which is a culinary magazine for hedonists (they are also available at Jadłosfera). The last one is a lifestyle magazine for mums – Mint.

* * *

8. Magazyny które ostatnio czytam (lub tylko przeglądam ;)). Ten otwarty to Unconditional Magazine i jest stary jak świat, ale cieszę się, że go nie wyrzuciłam. Czasem wracam sobie do niego i na nowo zachwycam się zdjęciami (ta sesja to dzieło Alexandry Nataf). Kolejne magazyny to Kukbuk Rodzina oraz Kukbuk Zima, czyli magazyny dla kulinarnych hedonistów (je również można kupić w Jadłosferze). Ostatni to lifestylowy magazyn dla mam – Mint. 

9. Browsing through the “looks” from the last couple of months, it’s easy to spot that since I became a mother, I’ve started to frequently sneak sports clothes into my outfits. That’s pretty nicely put. It would be easier to say “I’ve been often wearing sweatpants lately”, but it’s difficult to say this out loud. I should be really grateful that my motherhood converged with the great return of sweatsuit to fashion (and I am). My husband and the baby have their sweatsuits from GAP, which isn’t available in Poland, and mine is from a Polish brand HIBOU. It fits ideally, it’s easy to wash, and it was sewn in Poland (after all, the rumour has it that the brand sews their products at the same tailor shop as MLE Collection ;)).

* * *

9. Oglądając „looki” z ostatnich kilku miesięcy łatwo wyłapać to, że odkąd zostałam mamą często przemycam do swojego stroju ubrania sportowe. Ale ładnie to ujęłam! Łatwiej byłoby powiedzieć „ostatnio często chodzę w dresach”, ale jakoś ciężko przechodzi mi przez gardło to zdanie. Powinnam być naprawdę wdzięczna losowi, że moje macierzyństwo zbiegło się z wielkim powrotem dresów do mody (i jestem). Mój mąż i ten mały myszaczek na jego kolanach mają dresy z GAP, którego w Polsce nie ma, za to ja znalazłam swój komplet w ofercie polskiej marki HIBOU. Leży idealnie i świetnie znosi pranie, no i został uszyty w Polsce (plotki zresztą głoszą, że marka ta szyje część swojego asortymentu w tej samej szwalni co MLE Collection ;)). 

mój dress – HIBOU Essentials (bluza i spodnie) // dresy całej reszty ;) – GAP // koc w kratę i ze sztucznego futerka – TKMaxx // grafika za kanapą – TheBirthPoster // talerz – Westwing

 

* * * 

 

 

komentarzy 296

26 grudnia, 2019 @Katarzyna

Last Month

     In my movie rankings, you’ll find plenty of options whose final scene takes place during the Christmas time. This year, like the protagonist of “Bridget Jones's Diary” or “Miracle on 34th Street”, I had the feeling that suddenly everything is in the right place, and that the not so nice trials and tribulations from the last few months sink into oblivion and I don’t remember happier holidays than these. I hope that you’ve spent this time among your nearest and dearest and you smiled all the time. I’d like this month to last as long as possible. That’s why I was pleased to prepare today’s Last Month post – check out the photos from the last couple of weeks filled with the smell of tangerines, Christmas tree, sprinkled with flour for rolling out dough, and with lots of family love.

* * *

   W moich filmowych rankingach znajdziecie sporo pozycji, których końcowa scena rozgrywa się w trakcie Świąt Bożego Narodzenia. W tym roku, niczym bohaterka "Dziennika Bridget Jones" czy "Mikołaja z 34 ulicy" miałam wrażenie, że nagle wszystko znalazło się na właściwym miejscu, że nie zawsze miłe przygody z ostatnich kilku miesięcy odchodzą gdzieś w dal i że nie pamiętam szczęśliwszych Świąt niż te. Mam nadzieję, że ten czas upłynął Wam wśród bliskich, a uśmiech nie schodził z Waszych twarzy. Chciałabym, aby ten miesiąc trwał jak najdłużej, dlatego z przyjemnością przygotowywałm dla Was dzisiejsze zestawienie – zapraszam do zdjęć z ostatnich kilku tygodni wypełnionych zapachem mandarynek, choinki, oprószonych mąką do rozwałkowywania ciasta na pierniki i z mnóstwem rodzinnego ciepła. 

Czyżby to kadr z kulinarnego bloga? Nie! To śniadanie u Zosi, na które uwielbiamy wpadać przed spacerem po Orłowie (ale jajko w koszulce to akurat dzieło jej męża ;)). 
1. Wspomniane wcześniej Orłowo. // 2. Moje ulubione dekoracje świąteczne. // Znacie tę legendę o tym, że to mężczyzna zawsze musi czekać na kobietę? U mnie jest dokładnie na odwrót. // 4. Mój zamrażalnik. W kolejnym odcinku ecostories, który możecie znaleźć na moim Instagramie, mówiłam o tym, w jaki sposób wykorzystać jedzenie, które zostanie nam po Świętach. Andrzejkowy wieczór. 1. Mini Wigilia firmowa. // 2. Ulubione skarpetki miesiąca. Pokazywałam je w tym wpisie. // 3. Szukamy idealnej choinki. // 4. Cekiny. Kiedyś ich nie znosiłam – dziś uwielbiam. //Uwielbiam to zestawienie kolorów. 
Gdy drzemka kończy się szybciej niż planowałam…Chciałam Wam polecić tę książkę, ale podobno jest teraz kompletnie nie do dostania :). Kupujcie jak tylko wróci do księgarni!
Biuro elfa. 1. Przygotowywanie świątecznych wieńców w pracowni florystycznej "Narcyz" to już nasza coroczna tradycja. // 2. Świąteczne artykuły w tym roku rozsadziły system! A raczej serwer :). Dziękuję Wam za ponad pięć milionów odwiedzin! Link do wpisu o świątecznych tradycjach znajdziecie tutaj. // 3. Wyprowadzamy Portosa. // 4. Eskpresowy poczęstunek dla dziewczyn z MLE Collection. Olej z nasion opuncji figowej i owoców róży rdzawej, mleczko pszczele, miód, olej arganowy to tylko kilka z wielu skutecznych i jednocześnie naturalnych substancji pozwalającyh zachować młody wygląd skóry. Marka Bioagadir wykorzystała je do stworzenia serum, które już po tygodniu poprawia wygląd skóry. Serum, mimo zawartości olejów jest niekomodogenny (nie zatyka porów) i sprawdzi się jako baza pod makijaż. To był jeden dzień… Nasza dama już wybrana. 
Biały kolor zimą to mój ulubiony pomysł na strój w stylu "dziewczyny Bonda". Cały wpis znajdziecie tutaj. Ostatnie ustalenia i… właściwie zamykamy MLE Collection na okres Świąt. Ten sezon był dla nas naprawdę pracowity – w którymś momencie z trudem łączyłam już bycie mamą (zawsze na pierwszym miejscu), blogowanie i prowadzenie marki odzieżowej – wsparcie mojej kochanej asystentki Moniki było naprawdę nieocenione! Chwila wytchnienia, gorąca herbata i zdrowe ciasteczka to miłe zakończenie pracy.  Czajnik powyżej jest od marki Russell Hobbs (seria Inspire). Jeśli ktoś planuje zakup czajnika, tostera czy ekspresu do kawy, to kupując go tutaj i rejestrując zakup dowolnego produktu Russell Hobbs z serii Inspire lub Retro można odebrać gratis zestaw dwóch elektrycznych młynków do soli i pieprzu.Domek z piernika w wersji błyskawicznej. 1. Chwila oddechu. // 2, 3 i 4. Święta z dziećmi są najlepsze. //Wielbłąd runął na deskę dwie sekundy po zrobieniu tego zdjęcia. 
Gdy przygotowujesz zdjęcie na Instagram…… a wszyscy próbują pomóc. Świąteczne detale. Nie chcę tego sprzątać i żegnać na cały rok!Ubieramy się na zimowy spacer. A w moich nogach ukochany reniferek Portosa. Czapka od PomPoms towarzyszy mi już kolejny sezon. Jest wyjątkowo ciepła i zawsze dobrze leży. Chociaż Gosi ostatnio na blogu mniej (niebawem wróci do Was z nowym wpisem i się wytłumaczy ;)) to nie ma dnia, aby nie wysłała mi jakiegoś mema, linku do artykułu o skutecznych sposobach na usypianie dzieci czy książki, którą właśnie czyta. Dzielę się wieć z Wami jej ulubioną pozycją z ostatniego miesiąca. "Wszystko zaczyna się w głowie" autorstwa Karoliny Cwaliny-Stępniak (na zdjęciu widoczny jest również ten kalendarz) ma pomóc czytelniczce zrealizować swoje cele, chociaż Karolina od razu uprzedza, że nie zawsze będzie łatwo. Jeśli lubicie poradniki motywacyjne to Gosia melduje, że ten Wam się spodoba. I jeszcze raz! A ile razy Wy dorabiałyście w te Święta pierniczki?Świątecznhy bałagan. Ubieranie choinki zostawiliśmy w tym roku na sam koniec przygotowań, dokładnie tak, jak wtedy gdy byliśmy dziećmi i nie można się było za to zabierać przed Wigilią. Szukamy powoli pierwszej gwiazdki. Zaraz się przebieramy i ruszamy na pierwszą w życiu kolację wigilijną w czwórkę. 
Za kulisami. Karp z rodzynkami. Może nie dostałam najbardziej fotogenicznego kawałka, ale uwierzcie, że był genialny.Każdy chce wziąć na ręce tego małego skrzata. Spotykacie się na "resztkówkę"? To świetny sposób, żeby jedzenie się nie zmarnowało! 

Świąteczny poranek z kawą w ulubionym kubku. Cieszymy się każdą chwilą!

* * *

 

komentarzy 185

Kategoria:

16 grudnia, 2019 @Katarzyna

Dzień Świętej Łucji i przedostatnia niedziela Adwentu czyli jak wprowadzić świąteczny nastrój w domu.

   This year, our holidays will look different in comparison to previous years. That’s why I’m preparing with meticulousness previously unknown to me. First and foremost, already in November, I made it a point of honour to finish all professional matters until the second Sunday of Advent. It’s clear as daylight that the pre-Christmas period is very fruitful for clothing companies, but we at MLE Collection have already packed all the packages and gave up on promotional activities at the last moment in order to give you and ourselves some rest. Advertisers who wanted to purchase ads on the blog and Instagram two weeks before Christmas Eve were also sent away empty-handed. I won’t compensate the lost time to myself and my nearest and dearest even with the most expensive gift.   

   It’s not that the holiday fever, the never-ending “Last Christmas”, and even the increased movement on the streets don’t evoke a sort of excitement in me – the tension, like the one during rehearsals before a grand show, is an inseparable element of Christmas. We are all preparing for something exceptional, and the slight stage fright is even desirable. This year, the greatest magic happens at my house – far from the urban hustle and bustle and queues at the shopping malls – so this is what I’m focusing on the most. I want the real Christmas Spirit to be felt by all my nearest and dearest.

* * *

   W tym roku nasze Święta będą wyglądać inaczej niż wcześniej. Przygotowuję się więc do nich z nieznaną mi przedtem skrupulatnością. Przede wszystkim, już w listopadzie za punkt honoru postawiłam sobie zakończenie wszystkich zawodowych spraw do drugiej niedzieli Adwentu. To jasne jak słońce, że okres przedświąteczny jest dla firm odzieżowych bardzo owocny, ale my w MLE Collection spakowałyśmy już wszystkie paczki i zrezygnowałyśmy z działań promocyjnych „na ostatnią chwilę”, aby dać wytchnąć sobie i Wam. Reklamodawców, którzy chcieli wykupić reklamy na blogu i Instagramie na dwa dni przed Wigilią też odesłałam z kwitkiem. Nawet najdroższym prezentem nie wynagrodzę przecież sobie i innym straconego czasu.

    Nie jest tak, że świąteczna gorączka, niekończące się „Last Christmas”, a nawet wzmożony ruch na ulicach nie wzbudzają we mnie pewnego rodzaju podekscytowania – to napięcie, jak w czasie prób przed wielkim przedstawieniem, jest nieodłącznym elementem Bożego Narodzenia. Wszyscy szykujemy się przecież na coś wyjątkowego, lekka trema jest więc jak najbardziej pożądana. W tym roku największa magia dzieje się jednak w moim domu – daleko od miejskiego zgiełku i kolejek w galeriach – więc to na nim skupiam się najbardziej. Chcę, aby to tutaj, jak nigdzie indziej, moi bliscy czuli prawdziwego Ducha Świąt.

    In order to evoke the exceptional atmosphere from my childhood and pass it on to the new generation in the least modified form, I study articles and books about Christmas in the past and old Christmas traditions. I’ve got the feeling that the disappearance of this special aura over the last decade is a result of neglecting the seemingly unimportant rituals. In order for them to have appropriate power, they should be executed with appropriate timing (listening to Christmas songs already in November is cool, but it’s true that they lose their exceptionality already in mid-December) and order – as if we were crossing consecutive lines.   

   We wanted to wait until 6 December with the Christmas tree; however, when the day came, I thought that it’s too early. First, I will prepare the whole home, I’ll go through the Christmas tree balls and decorations, and send and “receive” all letters to Santa Claus, and clean the most cluttered corners of my flat – you need to leave the least pleasant for last. The distorted order wouldn’t allow me to build appropriate tension – if you know what I mean.

* * *

   Aby przywołać ten niezwykły nastrój z mojego dzieciństwa i nauczyć go nowego pokolenia w jak najmniej zmodyfikowanej formie, studiuję artykuły i książki o starych świątecznych i około świątecznych tradycjach. Mam bowiem wrażenie, że ulatnianie się tej wyjątkowej aury w ostatnim dziesięcioleciu wynika głównie z pominięcia pozornie nieważnych rytuałów. Aby miały one odpowiednią moc powinny być wykonywane w odpowiednim czasie (słuchanie świątecznych piosenek od listopada jest super, ale faktem jest, że przez to w połowie grudnia tracą już swoją wyjątkowość) i kolejności – jakbyśmy przekraczali następne kręgi wtajemniczenia.

    Z choinką mieliśmy poczekać do szóstego grudnia, gdy jednak nadeszły mikołajki stwierdziłam, że to jednak za wcześnie. Wpierw przygotuję całe mieszkanie, przejrzę stare bombki i ozdoby, wyślę i "odbiorę" wszystkie listy do Mikołaja i zrobię porządki w najbardziej zagraconych kątach mieszkania – najprzyjemniejsze trzeba przecież zostawić na koniec. Zaburzona kolejność nie pozwoliłaby zbudować odpowiedniego napięcia – jeśli wiecie co mam na myśli.

    Decorating the house is not only highlighting the value of the upcoming holidays. It’s mostly medicine for the grey aura behind the window. The closer the Christmas, the darker it becomes. The days are shorter, and night is becoming infinitely longer. With such a dark aura, on 13 November, Saint Lucia heralds that there are only eleven days until Christmas Eve. This date is not coincidental – for centuries, it was believed that it’s the darkest and the most dull days of the year. In the past in Poland, there was a custom to start all Christmas preparations on that day as lighting candles and decorating houses brought hope for lighter days. According to folklore beliefs, non-compliance to this date could lead to discord in the family. That’s why I undusted the old tradition and meticulously decorated the flat during the last weekend. Thus, I’ll get to the crux of this article (I usually create Christmas articles of considerable length, and introductions are infinitely long) and I’ll briefly tell you about my favourite ways for Christmas decorations.

* * *

   Przyozdobienie domu nie tylko podkreśla wagę zbliżających się Świąt. To przede wszystkim lekarstwo na szarą aurę za oknem. Im bliżej Bożego Narodzenia, tym ciemniej. Dni są coraz krótsze, a noc zdaje się wydłużać w nieskończoność. W tę ciemność, 13 grudnia, wkracza święta Łucja zwiastując, że od Wigilii dzieli nas już tylko jedenaście dni. Ta data nie jest przypadkowa – przez wieki wierzono, że to najciemniejszy i najbardziej ponury dzień w roku. W dawnej Polsce zwyczajowo rozpoczynano tego dnia przygotowania do Świąt, bo zapalanie świec i przyozdabianie mieszkań przynosiło nadzieję na jaśniejszy czas. Według wierzeń ludowych, nieprzestrzeganie tego terminu mogłoby wywołać niezgodę w rodzinie, więc odkurzyłam tę starą tradycję i w miniony weekend skrupulatnie przyozdobiłam mieszkanie. Przejdę więc do sedna tego artykuły (teksty o Bożym Narodzeniu zwykle wychodzą mi wyjątkowo długie, a wstępy ciągną się w nieskończoność) i pokrótce opowiem Wam o moich ulubionych sposobach na świąteczne ozdoby.

Składane gwiazdy z papieru. Można je z łatwością złożyć i przechowywać. Moje są dosyć proste, ale w Skandynawii, w której te ozdoby są bardzo popularne, można kupić prawdziwe ażurowe dzieła sztuki. 

Uwielbiam ten moment, gdy otwieram nowy notatnik lub kalendarz. Zawsze obiecuję sobie (tak jak to miało miejsce w podstawówce w przypadku zeszytu od polskiego), że teraz będę go prowadzić bardzo starannie i pisać w nim tylko piórem. No cóż… niestety zbyt intensywnie z nich korzystam, aby takie postanowienie miało szanse powodzenia. Mój „pamiętnik na 5 lat” który pełni u mnie rolę notatnika jest piękny – zresztą jak wszystkie produkty ze sklepu Escribo. Jeśli szukacie wysmakowanego i jednocześnie użytecznego prezentu to koniecznie skorzystajcie z mojego kodu MLE2019 aby uzyskać 10% zniżki. Jest ważny do 10 stycznia :).

      In many countries all over the world, St. Lucia’s Day is a day that celebrates lights (the name Lucia comes from the Latin word “lux” which means light). In Sweden, the date is celebrated in a special way – a procession of “maids” in white clothes, wearing wreaths, and holding candles in their hands is marching along the main streets of the city. However, in our Polish culture, there are plenty of references to the magic of light – we’ve got Rorate Masses, when the delicate light of candles that we light before the dawn is the only that we can find in the church. Light is a symbol that accompanies us from the beginning until the end of Christmas preparations. From the candle lit on the first Sunday of Advent to Christmas tree lights. We also shouldn’t forget about the first falling star, without which you can’t start the Christmas Eve supper. Following that lead, it’s easy to conclude that the longed-for atmosphere at our house can be attained through appropriate use of light. At my house, warm lights on a transparent cable that are located above the bed (hanging by the window handles) and on the photos (those that haven’t been hung yet ;)). I was able to find models that turn off automatically after eight hours.

* * *

   W wielu krajach na całym świecie Dzień Świętej Łucji to inaczej Dzień Światła (imię Łucja pochodzi od łacińskiego słowa "lux" – światło). W Szwecji obchodzi się tę datę szczególnie – orszak „panienek” w białych strojach, wiankach na głowach i ze świecami w dłoniach maszeruje głównymi ulicami miast. Ale w naszej polskiej kulturze odniesień do magii światła też nie brakuje – mamy przecież roraty, kiedy to delikatne światło świec, które zapalamy przed świtem jest jedynym jakie znajdziemy w kościele. Światło to symbol, który towarzyszy nam zresztą od początku do końca świątecznych przygotowań. Od świeczki zapalanej w pierwszą niedzielę adwentową aż po lampki wieszane na choince. Nie wspominając już o pierwszej gwiazdce, bez której kolacja wigilijna nie może się rozpocząć. Idąc tym tropem łatwo wywnioskować, że upragnioną atmosferę w naszym domu uzyskamy właśnie dzięki odpowiedniemu wykorzystaniu światła. U mnie sprawdzają się lampki o ciepłej barwie na przezroczystym kablu, które mam nad łóżkiem (zaczepione o klamki okienne) i na obrazach (tych niepowieszonych ;)). Udało mi się znaleźć takie modele, które wyłączają się automatycznie po ośmiu godzinach.

Tak bardzo się cieszę, gdy polecane przeze mnie rzeczy dobrze się u Was sprawują. Nie dalej, jak wczoraj czytałam wiadomość od jednej z Was, która ze sklepu Mongolian kupiła rękawiczki (pokazane przeze mnie prawie rok temu) i jest nimi zachwycona. Ja z kolei dopiero co odpakowałam parę tych długich pięknych skarpet z wełny owiec mongolskich. Zajrzyjcie do tego sklepu – na pewno znajdziecie coś dla siebie lub bliskich.  

    Another decorative element that I use is paper stars that can hung in windows. Now, you can get them anywhere (Leroy Merlin, OBI, IKEA), but I recommend only those that can be folded flat as they are later easy to store. And now I’ll fluently go into another digression and, at the same time, my rule number one – at home, I’ve got only decoration that can be useful for at least a few years or are fully natural, like holly sprigs or pine sprigs. Everything that is plastic and disposable doesn’t catch my attention in the slightest. It’s not only about ecology or appearance, it is about the practicality of reusable adornments. The whole action of taking a dusted box out of the storage place and going through the Christmas tree balls, adornments, cards, and other knick-knacks that are hidden inside is, in my opinion, the most atmospheric December moment. 

   That’s probably some symptom of being old as in the past, I wanted my Christmas tree to be minimalist and in one colour palette, and now, I want it to be full of memories. That’s why I’ve got Christmas tree balls in the shape of stars that my mum remembers from her childhood, a souvenir from New York in the form of a dinosaur from the Natural Museum History, a plush mouse from my first visit in Brussels, and many other items that would appear a shiny disarray to another person. For me, these create a small history of my life. 

* * *

   Innym elementem wystroju, który wykorzystuję, są papierowe gwiazdy do powieszenia w oknach. Teraz można je dostać wszędzie (Leroy Merlin, Obi, IKEA), ale ja polecam tylko takie, które można złożyć na płasko, bo łatwo je potem przechować. I tu płynnie przechodzę do kolejnej dygresji i jednocześnie mojej zasady numer jeden – mam w domu tylko takie ozdoby, które mogą służyć mi co najmniej kilka lat, albo są całkowicie naturalne, jak gałązki ostrokrzewu czy sosny. Wszystko to, co plastikowe i jednorazowe nie zwraca mojej najmniejszej uwagi. Nie chodzi zresztą tylko o ekologię czy wygląd i użyteczność wielorazowych ozdób. Cały proceder wyciągania z pawlacza przykurzonego kartonu i oglądanie ukrytych w nim bombek, ozdób, kartek i innych drobiazgów, które tak dobrze pamiętam z poprzednich lat, uważam za jeden z najbardziej nastrojowych grudniowych momentów.

  To pewnie jakiś objaw starości, bo kiedyś chciałam, aby moja choinka była minimalistyczna i w jednej tonacji kolorystycznej, za to dziś chcę aby była pełna wspomnień. Są więc bombki-gwiazdy, które moja mama pamięta jeszcze ze swojego dzieciństwa, pamiątka z Nowego Jorku w postaci dinozaura z Muzeum Historii Naturalnej, pluszowa myszka z pierwszej wizyty w Brukseli i wiele innych przedmiotów, które komu innemu wydałyby się błyszczącym bałaganem, a dla mnie są jak mała historia życia. 

 

* * *

dziecięcy sweter z reniferem – ZARA // jasny golf i spódnica w groszki – MLE Collection

 

 

komentarze 153

5 grudnia, 2019 @Katarzyna

Święty Mikołaj, Dziadek Mróz, Aniołek czy Gwiazdor? O grudniowych tradycjach i idealnych prezentach.

    Lapland in Northern Finland. Eight kilometres from Rovaniemi, slightly north of the Arctic Circle. Nine reindeers with full bellies are happily tapping their hooves on the snow – they are ready for the journey. Before they reach the first stopover, they’ll surely become hungry, but in homes around the world, children left carrots for them so they shouldn’t be worried. Their guide and friend will take his place behind the reins. Before he gives the signal, he will look at the starry night and make sure that the aurora is fully passable. It will be a long night…  

   It’s difficult to clearly determine if Santa Claus comes to us on the 6th of December, or maybe on Christmas Eve. The legends and family rumours continue to change. Besides, in the times of the previous generations, it wasn't really a bulky man wearing red clothes with a beard. My father was visited by the Angel on Christmas Eve, my grandmother was visited by Gwiazdor (in Kashubia, Kuyavia, and in Lubusz Province), and many of us heard about Ded Moroz and the Christkind (in Silesia, Austria, and Germany). In turn, in Sweden, Norway, Spain, and the USA, Santa Claus day is literally non-existent. Citizens of those countries need to wait until Christmas to receive their presents. It seems that, as Poles, we are very lucky that Santa Claus visits us as many as two times.

* * *

   Laponia w północnej Finlandii. Osiem kilometrów od miasta Rovaniemi, zaraz za kołem podbiegunowym. Dziewięć najedzonych po uszy reniferów z zadowolenia ryje kopytami o śnieg – są gotowe do wyprawy. Nim dotrą do pierwszego przystanku na pewno zgłodnieją, ale w domach na całym świecie dzieci zostawią im marchewki, więc nie ma powodów do obaw. Do sań zaraz wsiądzie ich przewodnik i przyjaciel. Nim da sygnał do startu spojrzy jeszcze w gwiaździste niebo  i upewni się, że zorza polarna jest w pełni przejezdna. To będzie długa noc…

   Ciężko jednoznacznie ustalić, czy Święty Mikołaj przybywa do nas bardziej szóstego grudnia, czy jednak w Wigilię Bożego Narodzenia – legendy i rodzinne doniesienia wciąż ulegają w tej kwestii zmianom. Zresztą w poprzednim pokoleniu w większości przypadków to wcale nie był postawny pan z brodą w czerwonym kubraku. Do mojego taty w Wigilię przychodził Anioł, według babci Gwiazdor (na Kaszubach, Kujawach i w Lubuskiem) a nie jedna z nas słyszała pewnie o Dziadku Mrozie i Dzieciątku (na Śląsku, w Austrii i Niemczech). Z kolei w Szwecji, Norwegii, Hiszpanii czy w Stanach Zjednoczonych w ogóle nie obchodzi się Dnia Świętego Mikołaja. Na prezenty trzeba czekać do Świąt Bożego Narodzenia. Wygląda na to, że w Polsce jesteśmy szczęściarzami skoro Święty Mikołaj odwiedza nas, aż dwa razy.

    We won’t find one answer for the following question: where will Santa Claus leave our presents tomorrow morning? For me, these were shoes. They were supposed to be squeaky clean and placed by the bed (if they were dirty, he’d leave a piece of coal or a potato). In other countries, the gifts are left in socks, under the pillow, or by the door. Even though tomorrow’s date, especially for children, is something special, the whole Advent period is full of various cultural traditions and family customs without which the Holy Spirit won’t visit our houses.   

   Maybe some of you know Bunter Teller – the colourful plate with sweet treats? Since childhood, I’ve been hearing whole stories about the ceremony of dividing oranges, nuts, and sweets on every Advent Sunday. To my surprise, I saw that there is no single Polish article online which would describe this ceremony. In fact, I don’t know why we aren’t following this tradition. With great pleasure, we would take over the custom of preparing some refreshments for Santa Claus and his reindeers. In accordance with the common opinion, this ritual came from the USA, but before that, it was practiced in Germany and Belgium, where the refreshments were combined with placing hay and potatoes in front of houses (those delicacies were destined for horses, as reindeer don’t reach Belgium). When children run into the kitchen in the morning and see that the glass of milk is empty, that there are only crumbles left of the cookies, and that there are no carrots lying in front of the house, they have a proof that Santa Claus spent some time standing by the kitchen counter.

* * *

   Nie znajdziemy też konkretnej odpowiedzi na pytanie, gdzie Święty Mikołaj zostawi nam jutro prezenty. U mnie od zawsze były to buty. Musiały być wyczyszczone na błysk i ustawione obok łóżka (gdyby były brudne, to zostawiłby mi co najwyżej kawałek węgla lub ziemniaka). W innych krajach woli jednak pakować podarki do skarpet, pod poduszkę lub na progu domu. Chociaż jutrzejsza data, zwłaszcza dla dzieci, jest czymś szczególnym, to cały okres adwentu obfituje w różne kulturowe tradycje i rodzinne zwyczaje bez których prawdziwy Duch Świąt nigdy nie zawita do naszych domów.

    Ktoś z Was zna na przykład Bunter Teller – kolorowy talerz ze smakołykami? Od dziecka słyszałam historie o całej ceremonii rozdzielania pomarańczy, orzechów i słodyczy w każdą niedzielę adwentową. Ze zdziwieniem zobaczyłam jednak, że w całym przepastnym Internecie nie ma nawet jednego tekstu po polsku, który opisywałby ten zwyczaj. Właściwie nie wiem dlaczego dziś nie robimy czegoś podobnego. Z miłą chęcią przejęliśmy za to obyczaj przygotowywania  poczęstunku dla Świętego Mikołaja i jego reniferów. Według powszechnej opinii ten rytuał przywędrował ze Stanów, ale wcześniej praktykowano go w Niemczech i w Belgii, gdzie dodatkowo rozkłada się siano i ziemniaki przed domem (te pyszności są w tym przypadku dla konia, renifery akurat do Belgii nie docierają). Gdy rano dzieci wbiegają do kuchni i widzą, że szklanka mleka jest już pusta, po ciastkach zostały tylko okruszki, a po marchewkach zupełnie nic, mamy niezbity dowód na to, Mikołaj był i przez chwilę stał sobie nawet przy naszym blacie w kuchni.

    The magic of the pre-Christmas period cannot be limited to the 6th of December! The more effort we put into the preparations, the greater the happiness when finally the Christmas Eve comes. For centuries, the most reliable way to strengthen the atmosphere has been, of course, Advent calendars. In the past, the small doors were hiding images and quotes from the Bible, only later were they replaced with something sweet. Today, such a calendar is supposed to make the period before Christmas pleasant for those who are impatient. This tradition, however, has its roots in the process of marking the first day of December on the door and then placing a new line with every day until Christmas in order to know when the times has come to celebrate the birth of Jesus in times when most people were illiterate and had no access to calendars.   

   Today’s post was supposed to be mostly a review of gift options, but what would gifts be without the exceptional magic atmosphere of Christmas? The ideas that you can find below are mostly things that I already have, and since they were very practical, I can easily recommend them to you as well.

* * *

   Magia przedświątecznego czasu nie może jednak ograniczać się tylko do szóstego grudnia! Im bardziej przyłożymy się do przygotowań, tym większa będzie radość gdy w końcu nadejdzie Wigilia. Od wieków najbardziej niezawodnym sposobem na wzmocnienie atmosfery są oczywiście kalendarze adwentowe. Kiedyś za drzwiczkami kalendarza kryły się święte obrazki i cytaty z Biblii, dopiero później do małych skrytek zaczęto dokładać coś słodkiego. Dziś taki kalendarz ma umilić niecierpliwym oczekiwanie do Świąt, wywodzi się jednak od zwyczaju oznaczania kredą dnia pierwszego grudnia na drzwiach i kontynuowania dodawania kresek aż do Bożego Narodzenia, aby wiedzieć, kiedy nadszedł dzień świętowania narodzin Jezusa, w czasach, gdy większość ludzi była niepiśmienna i nie miała dostępu do kalendarzy.

    Dzisiejszy wpis miał być głównie przeglądem moich prezentowych propozycji, ale czym byłyby prezenty bez tej jedynej w swoim rodzaju magicznej świątecznej atmosfery? Pomysły, które znajdziecie poniżej, to w większości rzeczy, które już mam i bardzo się u mnie sprawdziły więc z czystym sumieniem je Wam polecam. 

„Niesamowite budowle” to pięknie zilustrowana i pełna intrygujących faktów książka Michała Gaszyńskiego, współtwórcy bestsellerowego "Atlasu odkrywców". Autor tym razem prezentuje konstrukcje zajmujące szczególne miejsce w historii ludzkości. 

 

    We’re lucky that our nephews love books – we can buy them the same books that we’d like to read as it wouldn't look good, because of our age, if we bought them for ourselves. I know that the oldest one will be happy with “Niesamowite Budowle” [“Incredible Structures”] by Michał Gaszyński and "Astrophysics for People in a Hurry", for the already adult fan of "Top Gear" (of course, with the previous anchors ;)), I’ve got a new book by Clarkson. In turn, the open book is “The Atlas of Happiness: The Global Secrets of how to be Happy”.

* * *

   Mamy szczęście, że moi bratankowie kochają książki – możemy bez oporów kupować im te, które sami chcielibyśmy przeczytać, ale z uwagi na wiek nie wypada, abyśmy kupowali je sobie sami. Wiem, że najstarszy ucieszy się bardzo z "Niesamowitych Budowli" autorstwa Michała Gaszyńskiego i "Astrofizyki dla młodych zabieganych", dla dorosłego już fana programu "Top Gear" (oczywiście tylko ze starymi prowadzącymi ;)) mam nową pozycję od Clarksona. Z kolei ta otwarta książka to "Atlas szczęścia". 

od góry: mała lalka Afrykanka // kultowa pidżamka z napisem Milk z bawełny ekologicznej // myszka z mięciutkiej ekologicznej bawełny pluszowej wypełniona owczą wełną z Eifel // spodenki w paski z certyfikatem "Better Cotton Initiative" // ręcznie wykonane kapcie z owczej wełny // kapcie dziecięce z wełny //

 

    It’s the first and last time when we can buy our daughter something that we would buy ourselves. Next year, there will be first concrete wishes. In the photo above, you can see a few high-quality items that will surely be ideal for a baby (as a starter kit or as a Christmas tree gift). At Bebe Space, you’ll also find interesting things for mums. When I’m thinking about gifts for my family, I’m trying to keep my eyes and ears wide open. For example, if I hear “I saw those slippers by Roboty Ręczne on your blog – they are great!”, I know that I’ve got one problem less (the left side of the photo).

* * *

   To pewnie pierwszy i ostatni raz kiedy możemy kupić naszej córeczce to, na co sami mamy ochotę. W przyszłym roku pojawią się już pewnie jakieś konkretne życzenia. Na zdjęciu powyżej widzicie kilka rzeczy super jakości, które na pewno sprawdzą się jako prezenty dla malucha (do wyprawki albo pod choinkę). W sklepie Bebe Space znajdziecie też fajne rzeczy dla mamy. Gdy myślę o prezentach dla bliskich to staram się mieć oczy i uszy szeroko otwarte. Jeśli usłyszę na przykład "och widziałam u ciebie na blogu te kapcie od Robót Ręcznych – ale są super!" to wiem, że jeden problem mam już z głowy (lewa strona zdjęcia). 

Zachęcam Was do skorzystania z kodu rabatowego dającego 10% na wszystko w sklepie Femi! Wystarczy użyć kodu prezentownikMLE19 (ważny do 20 grudnia).

 

      If I were to statistically analyse all of the letters to Santa Claus that I’ve received from my nearest and dearest, I’d quickly come to a conclusion that cosmetics of all sorts are well-tried (and welcome) gifts for most people. I very frequently see that the brands overlap with the ones that I show on my  blog (my most faithful and most beloved audience!), that’s why they will find a few cosmetics by  Femi under the Christmas tree. I myself wanted to get perfumes – if my wish comes true, I will surely show you the gift in the December Last Month.

* * *

   Gdybym miała poddać statystycznej analizie wszystkie listy do Świętego Mikołaja, które dostałam od bliskich, to szybko wysnułabym wniosek, że kosmetyki różnego rodzaju są sprawdzonym (i chcianym) prezentem dla zdecydowanej większości osób. Często widzę też, że marki, które widnieją na prezentowych listach pokrywają się z tymi, które pokazuję na blogu (już wiem kto jest moją najwierniejszą i najukochańszą widownią!), dlatego pod choinką na pewno wyląduje kilka kosmetyków od marki Femi. Ja sama poprosiłam pod choinkę flakonik perfum – jeśli moje życzenie się spełni, to z przyjemnością pokażę Wam ten prezent w grudniowym Last Month.

Taką fotoksiążkę można szybko zaprojektować na specjalnie stworzonej stronie – jej obsługa naprawdę nie wymaga wielkich umiejętności :). Bez wywoływania zdjęć i mozolnego wklejania. 

 

   Every year, I’ve got a tradition, or even a duty, to prepare family photo albums. My nearest and dearest have already got used to the situation. Considering all the Christmas Eve emotions, it’s really difficult to stand out with your gift, but these are always thoroughly scrutinised by the family members. Each year, my father receives an “update” of a gigantic twelve-page photo album and proudly brings it to the dinner on the second day of Christmas. Of course, we need to see all the photos from the very beginning and leave the new ones only as a finishing treat. I’m really glad that my gifts hit the mark, but I won’t lie that developing photos, pasting them in a photo album in a chronological order, and meticulous captioning are very time-consuming activities. However, I can guarantee that such a gift is really valuable. A great option is using a specially prepared website that allows you to design your own photo album. In case my father’s album, the case is lost, as he wants to have all the photos in one place; however, on Colorland, I created such a photo album for my husband presenting the first year of our baby’s life (of course, every other photo also depicts our Portos ;)). If you have an idea for such a thematic photo album (or you just don’t have seven hours to create a traditional photo album), I eagerly recommend this website. The code: MAKELIFE29 entitles you to a 50% discount for a 40-page A4 photo book, and you’ll buy it for PLN 29 (instead of PLN 58). The code can be used multiple times and it’s valid until 20 January 2020. It’s worth trying out!

* * *

   Coroczną tradycją, do której moi bliscy już przywykli i uznali ją wręcz za obowiązek, jest przygotowywanie przeze mnie rodzinnych albumów. W natłoku wigilijnych emocji ciężko jest się przebić ze swoim prezentem, ale akurat te zawsze są pieczołowicie przeglądane. Mój tata co roku dostaje ode mnie „aktualizację" wielkiego dwustu-stronicowego albumu i dumnie przynosi go także na Bożonarodzeniowy obiad. Oczywiście, musimy obejrzeć wszystkie zdjęcia od początku, a te nowe zostawić na sam koniec . Bardzo cieszy mnie to, że moje prezenty są tak trafione, ale nie będę ukrywać, że wywoływanie zdjęć, wklejanie ich do albumu w porządku chronologicznym i skrupulatne opisywanie jest bardzo czasochłonne. Zapewniam Was jednak, że taki prezent ma później naprawdę nieocenioną wartość. Dużym ułatwieniem jest korzystanie ze specjalnie przygotowanej do tego strony internetowej, która pozwala na zaprojektowanie takiego albumu. W przypadku albumu mojego taty sprawa jest już przegrana, bo on chce mieć wszystko w jednym miejscu, ale ja na Colorland stworzyłam album dla męża przedstawiający pierwszy rok życia naszego maleństwa (na co drugim zdjęciu oczywiście jest też Portos ;)). Jeśli macie pomysł na taki tematyczny album (albo po prostu nie macie siedmiu godzin na wyklejanie takiego tradycyjnego) to gorąco polecam tę stronę. Na kod MAKELIFE29 dostaniecie zniżkę 50% na fotoksiążkę A4 pion 40 stron i kupicie ją za 29 zł (zamiast 58). Kod można używać wiele razy i jest ważny do 20 stycznia 2020 roku. Warto skorzystać!

Jeśli macie ochotę sprawić bliskiej osobie prezent w postaci idealnego kaszmirowego szalu, to mam dla Was kod rabatowy dający 20% zniżki w sklepie MINOU Cashmere. Aby z niego skorzystać użyjcie w podsumowaniu zakupów kodu: "MLEprezent". Jest on ważny na całą kolekcję (poza przecenionymi produktami) i jest ważny do 11 grudnia.

 

   I’ve no idea why buying scarves for Christmas is seen as an infamous act – I think that it’s one of the few pieces of clothes that you can buy sight unseen. A classic top-quality shawl in a neutral colour that matches your complexion is something that every woman needs. I recommend cashmere shawls from MINOU Cashmere. They are made of top-quality yarn. Such a shawl is very light and, at the same time, warm. It can be easily worn under a down jacket (just like here) or worn on top with an unzipped biker jacket. The model from the photo can be seen in  this post, but I also have a pewter version – you can see it here. MINOU Cashmere shawls are produces in compliance with the CSR (corporate social responsibility) rules – the process supports professional development of women, precludes children’s work, and cares for environment.

* * *

   Nie mam pojęcia dlaczego kupowanie szalików na święta okryte jest złą sławą – uważam, że to jedna z niewielu części garderoby, którą łatwo wybrać dla kogoś "w ciemno". Klasyczny szal w neutralnym twarzowym kolorze i w dobrej jakości to coś czego potrzebuje każda z nas. Ja polecam kaszmirowe chusty od MINOU Cashmere wykonane z najwyższej jakości przędzy. Taki szal jest lekki i jednocześnie bardzo ciepły. Można go bez problemu wcisnąć pod puchową kurtkę (tak jak tutaj) albo wyeksponować i nosić na przykład z rozpiętą ramoneską. Model ze zdjęcia miałam na sobie w tym wpisie, ale posiadam też wersję grafitową – możecie ją zobaczyć tutaj. Szale MINOU Cashmere są produkowane z zachowaniem zasad CSR (społeczny rozwój biznesu) – proces ten wspomaga rozwój zawodowy kobiet, wyklucza pracę dzieci oraz dba o ochronę środowiska. 

  With men it’s slightly easier, from what I’ve noticed, as they like receiving the same things once in a while – under the condition that they are useful. Perfumes, T-shirts, thermal underwear, or gloves are items which men use and wear down in next to no time. If you already know the size from a certain brand (it’s best to head for the wardrobe and check the tags), the problem is already solved. There are always too few of white suit shirts in a men’s wardrobe when the time comes to actually wear them. If you share my opinion,  I just need to tell you that there’s a -50% sale on all non-discounted products at Wólczanka online store and in the brand’s boutiques so Santa Claus hurry up!

* * *

   Z mężczyznami jest o tyle łatwo, że lubią dostawać, co jakiś czas te same rzeczy – oczywiście pod warunkiem, że są one użyteczne. Perfumy, t-shirty, bielizna termiczna czy rękawiczki to rzeczy, które mężczyźni zużywają lub niszczą w tempie ekspresowym. Jeśli znam już rozmiar ubrania od konkretnej marki (najlepiej wybrać się do szafy i posprawdzać metki), to problem prezentu mam z głowy. Biała garniturowa koszula, to coś czego w męskiej szafie jest zawsze o jedną sztukę za mało. Jeśli też tak uważacie, szepnę tylko słowo o tym, że w sklepie internetowym i w butikach Wólczanki trwa akurat promocja -50% na wszystkie nieprzecenione produkty, więc Mikołaju śpiesz się! 

   I’ll tell you the truth: I love preparing Christmas posts for you. There’s no better pretext to decorate the house, listen to songs about reindeers, and read about Advent traditions at night. It’ll be a pleasure for me to inform you that it’s not the last Christmas-themed post. However, before I open another Word file and grab the camera, I’ll be eager to read about your exceptional family Christmas traditions. Don’t forget to clean your shoes! :)

* * *

   Powiem Wam prawdę: uwielbiam przygotowywać dla Was świąteczne wpisy. Nie ma lepszego pretekstu, aby przyozdobić mieszkanie, puszczać piosenki o reniferach i czytać po nocach książki o adwentowych tradycjach. Z przyjemnością napiszę Wam więc, że nie jest to ostatni artykuł w tym klimacie. Nim jednak otworzę kolejny plik w Wordzie i sięgnę po aparat, to z chęcią poczytam o Waszych rodzinnych, wyjątkowych świątecznych tradycjach. Nie zapomnijcie wyczyścić butów! :)

* * *

 

 

 

komentarze 234