When Portos appeared in our life, we knew that it would bring about some commotion. Even though it wasn't easy at times, we were trying to take him everywhere it was possible – to family dinners, walks with friends, trips out of town, to cafes or to work (Portos is, in fact, my right hand). Each time we went to the beach, we chose a specially designated area for dogs. It didn't matter that when we came out of water, our towels were usually occupied (for example, by two Rottweilers). What’s important is the fact that we were able to have a life with Portos that we had dreamt about, and he seems to be happy owing to that.
We decided to go on our first long journey at the beginning of this year – we were convinced that a ski trip would be a perfect occasion for Portos to cross the Polish border and see other parts of the world. For more trivial reasons – our whole family was travelling with us so we couldn’t leave him with anyone. The trip was almost ideal (with a small exception that I will mention later), so we had no doubt that we would take Portos on our next longer holidays.
When it turned out that we would have to visit a town in Provence, we assumed that it's an ideal pretext to organise a longer trip. We started the planning from choosing places of accommodation. We chose Rothenburg ob der Tauber in Germany, Zermatt in Switzerland (or rather the summit of the Gornergrat), Saint-Remy and Nice in France, and Venice. We wanted our last accommodation to be somewhere in Poland. We mostly took into consideration the distances between the cities – the longest journey was the first stage, but we could easily cover it during one day, even including numerous stopovers for walks and a bowl of water for Portos.
I've known Rothenburg since childhood and if you are searching for a scenic Bavarian town on your way to Italy or France it will be a perfect match. We stayed at Romantik Hotel Markusturm that has been managed by one family from the very beginning. We stayed overnight and hit the road on the following day. We were able to take a walk around the city with Portos, but we also took an additional stopover before the highway on a wild clearing so that he could get a run. After a few hours' ride, we reached Furka Pass in the Swiss Alps. We wanted to catch up on some kilometres so we chose travelling by train. It took us and our car (!) to the other edge of the pass. In Täsch, we left our car and took the famous glass train that took us to Zermatt. Portos was really behaving nicely while on the train. Of course, he was slightly more effervescent and was trying to look behind the window, but after a few minutes he placed his head near my legs and soon after that started to close his eyes. After half of the trip (which took half an hour) he was well asleep.
Going back to the topic that I mentioned at the beginning of the post – during our trip there was a moment when we didn't really know what to do with Portos. We wanted to visit the famous mountain town of Cortina d'Ampezzo (Winter Olympics of 1956) and, of course, we took our pet companion along. Unfortunately, Portos started to be really impatient – he was pulling the leash, barking on all encountered dogs, and becoming ballistic each time he saw people with curly hair (yes, we were astonished by this fact as well). Keeping him short didn't help as well. After an hour, we decided to return to our apartment as sauntering with Portos wasn't pleasant in the least – neither for him nor for us. When we reached Zermatt, we knew that we have more than an hour left to the next train, and the town was dangerously reminiscent of Cortina. However, this time we were better prepared. For the last half a year we have been training walking on a leash (it is real hard work) and we were equipped with a multitude of snacks. Whenever we spotted another dog (or, God forbid, someone with an afro), we quickly took out a snack and distracted Portos. However, most of the time we were trying to talk to him in a calm voice and hide the fact that we were nervous about the whole trip ourselves. Fortunately, this time it was a piece of cake. At 6 o'clock sharp, we went on a mountain train that took us to the altitude of 3100 metres above sea level.
A few words about the hotel on the summit of the Gornergrat as many of you were asking about it in the comments. You can reach the hotel only by train and no one will tell you about this fact when you’ll be booking your stay. Therefore, bear in mind that you should take into consideration the train tickets when calculating the price of your stay (for two people and Portos it was around PLN 1000 for a two-way ride so that's quite a lot). The advantages are that we get full catering and it's of top quality. The stay while being surrounded by stunning views and the trip to the summit of Gornergrat are a real adventure, but it would be even more pleasant if we knew about the additional expenses.
On the following day, we got back to our car and hit the road again. We reached Provence on the early afternoon so we were able to run all the errands that took us to this town in the first place and to find some time for sightseeing around its vicinity. When it comes to the accommodation in this region of France, the choice is really wide – finding a scenic chateau is not a problem. On our first night, we slept in Chateau De Roussan. Afterwards, we moved to a real paradise on earth, which is Chateau Des Alpilles (that's right – we were already there in May). In both of these places, Portos felt really great and was amiably welcomed by the hosts.
After two (or, in fact three) days in Provence, we headed for Cote d'Azur. Nice welcomed us with beautiful weather, and the staff of Negresco Hotel treated Portos like a king. During the check in, they patted him, and there were bowls and a special bed (which was unfortunately too small) waiting for him in the room. In the town itself, Portos also behaved well. He was even invited to a CHANEL boutique. The security worker spotted me waving to Portos through the store window, but our dog was keener on staying outside with his owner. In Western Europe, there're no restrictions concerning entering the stores with dogs. The only exceptions are patisseries and chocolate stores (I wonder why?).
After Nice, the time has come to reach the finishing line of our trip – Venice. The attentive readers of the blog have probably noticed that I've been to this famous city on water not once and not twice. But it also happens that Portos has never been there! So he had to catch up with us. Having reached the parking (you can't drive into the city in a vehicle), we hailed a water taxi and that's how our shaggy friend travelled by a third type of transport means. In the beginning, we were slightly afraid that the boat driver (a boat that was really neat and well-maintained) wouldn’t be that happy about us taking a dog on board, but he was very surprised when we asked whether it wouldn't be a problem. As it later turned out, Venetians are really welcoming towards dogs. To such an extent that when we sat at the famous Florian cafe and ordered a breakfast, a waiter came after a moment with a flask of water and a bowl (probably it was supposed to show Portos that the water is fresh). And five minutes after that, he came back with a plate of cold cuts. We were even more surprised by that fact as we got only one slice on each of our sandwiches, and Portos got at least ten. While walking around the city streets, we felt as if we were walking with Brad Pitt instead of a dog. He stirred a commotion and often posed to photos. I think that he would like to stay longer in that city…
During the whole trip, we didn't face any unfriendly comments, restrictions from hotel staff, waiters in restaurants, or even ticket inspectors on trains. Of course, we made sure that the hotels we had chosen allow animals, but still we were taken aback by the hospitality and the amiable approach of total strangers. The more so that we felt really bad that – when searching for a hotel in Poland on our way back – it turned out that no hotel on our route allows such a possibility. The difference was also visible on petrol stations – abroad all stations are open for animals. Unfortunately, in Poland, they weren't too welcoming. It was forbidden to enter with dogs at all of them (I wonder what happens when the weather is sweltering and the clients are travelling alone with their dogs – should they leave the dog in the trunk and count on the fact that the pet doesn’t choke?). I've been thinking for quite some time what's the reason behind it – I'm curious about your opinions on that.
To finish off, I've got a couple of practical pieces of advice concerning travelling with a dog. From my story, it might seem that covering such a route with a pet is a piece of cake. Well that's right if you have socialised your dog enough before and allowed him to get used to driving. A well behaving dog will be a great companion – it depends only on us. Apart from a meticulous upbringing as a puppy, it's important to make sure that the dog is able to endure a two-hour drive. Also, you should take into consideration that the trip won't be as smooth as usual. You should give your dog water at least every three hours. It is also the maximum time that we can drive without taking a stop, remembering that each time we stop we should give our pet some time for a run. That's why you need to wisely choose petrol stations (in Germany, almost all of them are equipped in a special line of greenery) or take extra stopovers.
When we reach the hotel, we cannot leave the dog in the room and leave. First, you need to unpack, then, take him for a walk, return to the room, and stay with him for a while. It's important to show the dog that you are returning to the place at which he was earlier and where the pet recognises the smell of your items. Understanding the command "stay" by the dog is also vital. After leaving the room, we should listen for a while what's going on the other side of the door. If the dog is squealing, we should return and take him for a walk, buy him something delicious and something on which he can chew for a long time, and try to leave him in the room again. I also recommend preparing a plan B (fortunately we didn't need to use it) which allows taking the dog with you.
What should we take if we are taking our dog on a long car trip?
1. Certification of rabies vaccination. In the EU, no one will check our dog at the customs, but this document is very useful in case of any unpleasant situations (which fortunately didn't happen to us). The certification is available at the vet's office where the dog received his vaccination.
2. Civil liability insurance. Generally, it's best to have such insurance as it will be useful, for example, when we cause damage to our neighbour owing to a leaking pipe, but dog owners shouldn't even hesitate to buy it. Of course, as every owner of a pet, I'm sure that my sweetest Portos would never harm a fly, but I also know that you can't foresee some situations. The insurance will also cover damage that the dog can cause in the hotel room.
3. A portable water bowl. We've got something in the form of a bowl/bottle. You can find it in each pet shop.
4. A dog bed or a favourite blanket – something that will smell like home. It will calm the dog in a hotel room and will become of use, especially if the staff doesn’t think about a dog bed.
5. Food. It's quite obvious, but it's good to think about how to transport it in advance. The container should be tightly sealed and easy to carry. Remember! During the first two days of the trip, give portions that are smaller by 1/4.
6. Snacks. Believe me that it's really important to have something that the dog loves at hand. It's best to buy something tiny that will help us to distract the pet and allow us to control his behaviour during a walk as well as something to chew that will calm him down when he stays alone in the hotel. It's also worth taking your dog's favourite toy.
7. Muzzle. Of course, a muzzle that will allow the dog to breathe (that is to open his mouth). It didn't come in handy to us but it is always worth carrying a muzzle with you.
8. Bags. A lot of bags as the trip can make the animals really nervous influencing their basic needs. I usually choose bags that undergo recycling.
9. Seatbelts and a car mat. It is probably the most important thing without which you shouldn't embark on any longer trip. The dog should be protected with special seatbelts and sit on the rear seats and not in the trunk. We bought a special mat that protects the whole back of the car. I know that some people choose the so-called transporters. If you have any experiences with transporters, I'll be eager to read about them.
10. Sticky roller. Seemingly, it's a detail, but you will curse your pet's fur if you don't take it with you ;).
Travelling with a dog is surely something different than a trip involving a group consisting only of homo sapiens. It requires some preparation and patience, and sometimes it may even seem cumbersome. However, sharing experiences with your best friend and looking at his happiness when he can accompany us in our subsequent adventures is a sufficient prize. We are sure that this small part of Europe is only the beginning.
* * *
Gdy Portos pojawił się w naszym życiu wiedzieliśmy, że narobi trochę zamieszania. Chociaż czasem nie było to łatwe, staraliśmy się, aby towarzyszył nam wszędzie tam, gdzie to możliwe – zabieraliśmy go na rodzinne obiady, spacery ze znajomymi, wypady za miasto, do kawiarni czy do pracy (Portos to tak naprawdę moja prawa ręka). Gdy chodziliśmy na plażę, wybieraliśmy specjalnie wydzielony skrawek dla psów. To nic – że gdy wychodziliśmy z wody – nasze ręczniki były zwykle zajęte (na przykład przez dwa rottweilery). Portos wydaje się być szczęśliwy, najwyraźniej odpowiada mu nasz styl życia. Tak jak nam – jego. Wszystko jest tak, jak sobie wyobrażaliśmy.
Na pierwszą daleką podróż zdecydowaliśmy się na początku tego roku – byliśmy przekonani, że wyjazd na narty to wymarzona okazja, aby Portos przekroczył granicę Polski i poznał trochę świata. Z bardziej prozaicznych powodów – cała rodzina jechała razem z nami, więc nie mieliśmy go z kim zostawić. Podróż minęła nam właściwie idealnie (z małym wyjątkiem, o którym piszę później), więc nie mieliśmy wątpliwości, że na kolejne dłuższe wakacje znów zabierzemy Portosa ze sobą.
Kilka miesięcy temu dowiedzieliśmy się, że będziemy musieli odwiedzić pewne miasto w Prowansji. Uznaliśmy wtedy, że to świetny pretekst, aby zorganizować sobie dłuższy wyjazd. Planowanie rozpoczęliśmy od ustalenia miejsc, w których będziemy nocować. Padło na Rothenburg ob der Tauber w Niemczech, Zermatt w Szwajcarii (a właściwie szczyt góry Gornergrat), Saint-Remy i Niceę we Francji, a na koniec wybraliśmy Wenecję. Ostatni nocleg chcieliśmy znaleźć gdzieś w Polsce. Kierowaliśmy się przede wszystkim odległościami między miastami – najdłuższa trasa czekała nas na początku, ale bez problemu można ją było pokonać w ciągu jednego dnia, nawet zakładając liczne przystanki na spacery i pojenie Portosa.
Rothenburg znam od dziecka i jeśli szukaliście kiedyś urokliwego bawarskiego miasteczka w drodze do Włoch czy Francji, to właśnie je znaleźliście. My zatrzymaliśmy się w hotelu Romantik Markusturm prowadzonym od zawsze przez jedną rodziną. Spędziliśmy tam wieczór i następnego dnia po śniadaniu ruszyliśmy dalej. Udało nam się przejść z Portosem po miasteczku, ale po drodze, nim wjechaliśmy na autostradę, zatrzymaliśmy się jeszcze na dzikiej polanie, aby mógł się naprawdę wybiegać. Po kilku godzinach jazdy dotarliśmy do przełęczy Furka w Alpach Szwajcarskich. Chcieliśmy nadrobić drogi dlatego wybraliśmy transport pociągiem, który zabrał nas i nasz samochód (!) na drugi koniec przełęczy. W Täsch porzuciliśmy samochód i wsiedliśmy w słynny przeszklony pociąg, który zawiózł nas do Zermatt. Portos zachowywał się w nim naprawdę przyzwoicie, oczywiście był trochę ożywiony i próbował wyglądać za okno, ale po kilku minutach położył głowę na moich kolanach, po paru sekundach zaczął przymykać oczy, a w połowie drogi (która trwała łącznie pół godziny) spał już w najlepsze.
Wracając do wątku, który poruszyłam na początku artykułu – w trakcie naszego wyjazdu na narty był moment, w którym za bardzo nie wiedzieliśmy, jak poradzić sobie z Portosem. Chcieliśmy odwiedzić słynne górskie miasteczko Cortina d’Ampezzo (Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1956) i oczywiście zabraliśmy ze sobą naszego czworonożnego towarzysza. Niestety, gdy tylko wyszliśmy na główny deptak, Portos zaczął się bardzo denerwować – ciągnął smycz na wszystkie strony, obszczekiwał napotkane psy i wpadał w furię, gdy widział ludzi w kręconych włosach (tak, też nas to zdziwiło). Nie pomogło nawet trzymanie na krótkiej smyczy. Po godzinie postanowiliśmy wrócić do naszego apartamentu, bo spacerowanie zamieniło się w udrękę dla niego i dla nas. Gdy dotarliśmy do Zermatt, wiedzieliśmy, że do następnego pociągu mamy ponad godzinę, a miasteczko w niebezpieczny sposób przypominało właśnie Cortinę. Tym razem byliśmy jednak lepiej przygotowani – przez ostatnie pół roku ostro trenowaliśmy chodzenie na smyczy (to naprawdę żmudna praca) i mieliśmy ze sobą mnóstwo przysmaków – gdy tylko na horyzoncie pojawiał się pies (albo nie daj Bóg ktoś z afro na głowie), szybko wyciągaliśmy smakołyk i odwracaliśmy jego uwagę. Przede wszystkim jednak cały czas staraliśmy się mówić do niego spokojnym głosem i nie dać po sobie poznać, że sami denerwujemy się podróżą. Tym razem poszło na szczęście jak po maśle. Punkt osiemnasta wsiedliśmy do górskiego pociągu, który wyniósł nas na zawrotną wysokość 3100 metrów.
Kilka słów o hotelu na szczycie góry Gornergrat, bo wiele z Was pytało o niego w komentarzach. Do hotelu można dotrzeć wyłącznie pociągiem i nikt nie uprzedza nas o tym fakcie, gdy dokonujemy rezerwacji. Miejcie więc na uwadze, że do kosztu noclegu trzeba doliczyć bilety (dla dwóch osób i psa w dwie strony to koszt około 1000 złotych a więc naprawdę sporo). Plusy są takie, że w hotelu dostajemy pełne wyżywienie i jest ono na wysokim poziomie. Samo nocowanie wśród takich widoków i podróż na szczyt Gornergrat jest prawdziwą przygodą, ale na pewno byłoby milej, gdybyśmy wcześniej wiedzieli o nadprogramowych wydatkach.
Następnego dnia wróciliśmy do naszego samochodu i znów ruszyliśmy w trasę. Do Prowansji dotarliśmy wczesnym popołudniem. Mogliśmy więc załatwić sprawy, które ściągnęły nas do tego miejsca i znaleźć jeszcze trochę czasu na zwiedzanie okolicy. Jeśli chodzi o noclegi w tym rejonie Francji to wybór jest naprawdę ogromny – znalezienie urokliwej posiadłości nie jest żadnym problemem. My pierwszej nocy spaliśmy w Chateau De Roussan. Później przenieśliśmy się do prawdziwego raju na ziemi, czyli do Chateau Des Alpilles (dobrze pamiętacie – byliśmy tam już w maju). W obydwu tych miejscach Portos czuł się świetnie i był mile widziany przez gospodarzy.
Po dwóch (a właściwie trzech) dniach w Prowansji skierowaliśmy się w stronę Lazurowego Wybrzeża. Nicea przywitała nas piękną pogodą, a obsługa w hotelu Negresco przyjęła Portosa jak króla. Przy zameldowaniu został wygłaskany, a w pokoju czekały na niego miski i specjalne posłanie (które niestety było trochę za małe). W samym mieście Portos również zachowywał się elegancko. Został nawet zaproszony do butiku CHANEL, bo wypatrzył go ochroniarz gdy machałam do Portosa przez szybę, ale wolał zostać ze swoim panem na zewnątrz. Na zachodzie Europy nie ma zakazu wprowadzania psów do sklepów. Wyjątkiem są ciastkarnie i sklepy z czekoladkami (ciekawe dlaczego?).
Po Nicei przyszedł czas na finał naszej podróży – Wenecję. Baczne obserwatorki bloga na pewno zauważyły, że w słynnym mieście na wodzie byłam nie raz i nie dwa razy. Ale tak się składa, że Portos nie był ani razu! I trzeba to było nadrobić. Po dotarciu na parking (do Wenecji w ogóle nie można wjeżdżać samochodami) zamówiliśmy taxi wodne i tym sposobem nasz włochaty przyjaciel zaliczył trzeci środek transportu. Z początku trochę się obawialiśmy, że kierowca łodzi (która była bardzo ładna i zadbana) będzie kręcił nosem na psa, ale ten bardzo się zdziwił, gdy zapytaliśmy, czy to nie problem. Jak się potem okazało wenecjanie są wobec psów bardzo gościnni. Do tego stopnia, że kiedy usiedliśmy w słynnej kawiarni Florian i zamówiliśmy śniadanie, po chwili przyszedł do nas kelner z karafką wody i miską (chyba chodziło o to, aby Portos miał pewność, że jego woda jest świeża). A pięć minut później wrócił z talerzem szynki. To zaskoczyło nas podwójnie – bo w naszych kanapkach było tylko po jednym plasterku, a Portos dostał ich chyba z dziesięć. Przechadzając się z nim ulicami miasta mieliśmy wrażenie, jakby towarzyszył nam nie pies, a Brad Pitt. Wzbudzał spore poruszenie i często pozował do zdjęć. Myślę, że chciałby tam zostać na dłużej…
W ciągu całej naszej podróży nie spotkaliśmy się z żadną krzywą uwagą, ani obostrzeniami ze strony obsługi hotelowej, kelnerów w restauracjach czy chociażby kontrolerów biletów w pociągach. Oczywiście, wcześniej upewniliśmy się, że hotele, które wybraliśmy dopuszczają zwierzęta, ale i tak byliśmy zaskoczeni gościnnością i przyjaznym nastawieniem ze strony zupełnie obcych ludzi. Tym bardziej było nam przykro kiedy – szukając w drodze powrotnej hotelu na południu Polski – odkryliśmy, że żaden hotel na naszej trasie nie dopuszcza takiej możliwości. Różnicę zauważyliśmy też na stacjach benzynowych – zagranicą można było z psem wejść do każdej. W Polsce niestety kręcili na nas nosem. Wszędzie obowiązywał zakaz wprowadzania psów (jestem ciekawa co mają zrobić klienci, gdy na zewnątrz panuje ukrop, a podróżują sami z psem – zostawić go w bagażniku i liczyć, że się nie udusi?). Długo zastanawiałam się z czego to wynika – chętnie poznam Wasze zdanie na ten temat.
Na koniec kilka konkretnych porad na temat podróżowania z psem. Z mojej opowieści wynika, że pokonanie takiej trasy z czworonogiem to bułka z masłem. Owszem, jeśli wcześniej odpowiednio socjalizowaliśmy psa i przyzwyczajaliśmy do jazdy samochodem. Dobrze ułożony pies będzie świetnym towarzyszem – zależy to tylko od nas. Poza skrupulatnym wychowywaniem w wieku szczenięcym, trzeba się też upewnić, że pies bez problemu jest w stanie wytrzymać dwie godziny w samochodzie. Nastawcie się też na to, że podróż nie będzie przebiegała tak płynnie jak zwykle. Psa trzeba nawadniać minimum co trzy godziny, jest to też maksymalny czas na jaki możemy sobie pozwolić bez przystanku, pod warunkiem, że gdy już gdzieś się zatrzymujemy, to dajemy mu szansę na wybieganie się. Musicie więc z rozmysłem wybierać stacje benzynowe (w Niemczech prawie każda stacja posiada specjalny pas zieleni) albo robić ekstra przystanki.
Gdy dotrzemy do hotelu nie możemy po prostu zamknąć psa w pokoju i wyjść. Należy najpierw się rozpakować, później wziąć psa na spacer, wrócić razem z nim do pokoju i znów chwilę z nim posiedzieć. To ważne, aby pies zobaczył, że wracacie do miejsca, w którym był już wcześniej i w którym czuje zapach Waszych rzeczy. Niezbędna jest też tutaj umiejętność rozumienia przez psa komendy „zostań”. Po wyjściu z pokoju powinniśmy przez chwilę posłuchać, co się dzieje po drugiej stronie drzwi. Jeśli pies piszczy i skrobie drzwi – no cóż, powinnyśmy wrócić, znów wziąć psa na spacer, po drodze kupić dla niego coś pysznego, co będzie długo gryzł i znów spróbować go zostawić. Proponuję jednak przygotować sobie plan B (u nas na szczęście nie był potrzebny), który dopuszcza zabranie ze sobą psa.
Co musimy wziąć ze sobą, jeśli wybieramy się z psem w daleką podróż samochodem?
-
Zaświadczenie o szczepieniu przeciwko wściekliźnie. Na terytorium Unii Europejskiej nikt nie będzie sprawdzał naszego psa na granicy, ale ten papier jest naprawdę bardzo przydatny w razie jakichkolwiek przykrych sytuacji (które nam się na szczęście nie przytrafiły). Zaświadczenie można dostać od weterynarza, u którego pies był szczepiony.
-
Ubezpieczenie cywilne. Najlepiej w ogóle mieć takie ubezpieczenie, bo przyda się chociażby wtedy, gdy zalejemy sąsiada, natomiast właściciel psa powinien wykupić sobie takie ubezpieczenie bez zastanowienia. Oczywiście, jak każdy właściciel czworonoga jestem przekonana, że mój najsłodszy Portosik nigdy w życiu nie skrzywdziłby muchy, ale wiem też, że niektórych sytuacji się nie przewidzi. Ubezpieczenie pokryje także szkody, które pies może wyrządzić na przykład w pokoju hotelowym.
-
Przenośna miska na wodę. My mamy coś w rodzaju misko-butelki. Znajdziecie ją w każdym sklepie zoologicznym.
-
Posłanie. Albo ulubiony kocyk. Czyli coś, co będzie pachnieć domem. Na pewno uspokoi to psa w pokoju hotelowym i przyda się, szczególnie jeśli obsługa nie pomyślała o posłaniu.
-
Jedzenie. To dość oczywiste ale warto zawczasu pomyśleć o tym, w czym je przewieziemy. Pojemnik powinien być szczelnie zamknięty i łatwy do przenoszenia. Aha! Przez pierwsze dwa dni podróży dawajmy o 1/4 mniej karmy niż zwykle.
-
Smakołyki. Uwierzcie mi, to naprawdę ważne, aby mieć pod ręką coś, za czym szaleje nasz pies. Najlepiej kupić coś malutkiego czym będziemy odwracać uwagę psa albo go przywoływać w trakcie spaceru i coś do pogryzienia, co uspokoi go na przykład gdy zostanie sam w hotelu. Warto też zabrać ulubioną zabawkę.
-
Kaganiec. Oczywiście taki, który pozwoli psu ziać (czyli otworzyć pysk). Nam się nie przydał ale zawsze warto go mieć.
-
Woreczki. Duuużo woreczków bo psy mogą z nerwów załatwiać się częściej niż zwykle. Ja wybieram takie, które poddają się recyklingowi.
-
Pasy i mata do samochodu. To chyba najważniejsza rzecz, bez której nie powinniście wyruszać w żadną dalszą podróż. Pies musi być zapięty i siedzieć na tylnym siedzeniu, nie w bagażniku. My kupiliśmy specjalną matę która zabezpiecza cały tył samochodu. Wiem, że niektórzy wybierają tak zwane transportery. Jeśli ktoś ma z nimi jakieś doświadczenia to chętnie o nich przeczytam.
-
Rolka do ubrań. To niby taki szczegół ale będziecie przeklinać sierść Waszego psa jeśli o niej zapomnicie ;).
Podróżowanie z psem na pewno jest inne niż wyjazd samych przedstawicieli gatunku homo sapiens. Wymaga przygotowania i cierpliwości, a niekiedy może wydawać się uciążliwe. Dzielenie przeżyć ze swoim najlepszym przyjacielem, obserwowanie jego szczęścia, gdy może nam towarzyszyć w kolejnych przygodach jest jednak wystarczającą nagrodą. My jesteśmy pewni, że ten skrawek Europy to dopiero początek.
Piękna Szwajcaria w tle. Jesteśmy już po wizycie w Rothenburgu i pędzimy do przełęczy Furka. Poniżej możecie zobaczyć jak wygląda przenośna misko-butelka dla psa.
Szybki deser w oczekiwaniu na pociąg. Kawiarnia była skromna, nie można w niej było płacić kartą, ale psy były bardzo mile widziane.
Pies który jeździł koleją. Portos jednego dnia zaliczył aż trzy pociągi.
Urocze miasteczko Zermatt. To właśnie tu najbardziej obawialiśmy się o zachowanie Portosa. Tym razem poszło nam jednak znacznie lepiej niż ostatnio…
Jedziemy górską kolejką na szczyt Gornergrat. A ta strzelista i złowrogo wygladająca góra to oczywiście Matterhorn.
Dotarliśmy na szczyt. Warunki pogodowe idealne dla narciarzy. A hotel trochę jak z horrou…
Na szczycie przywitała nas temperatura bliska zeru, ale tego akurat się spodziewałam. Do torby zapakowałam buty UGG i prototyp naszego zimowego swetra – prosto z zakładu dziewiarskiego. Jestem nim naprawdę zachwycona. Uważam, że nie ustępuje jakością nawet słynnym norweskim swetrom – jest wyjątkowo ciepły, niegryzący i ma taki wzór o jakim zawsze marzyłam. Do sprzedaży powinien wejść w listopadzie wraz z innymi swetrami z serii premium.
Następnego dnia rano. Czekamy na pociąg powrotny. Miło było spotkać kilka innych psiaków – chociaż po cichu liczyłam, że Portos będzie pierwszym psem, który zdobędzie tak wysoki szczyt ;).
Po zimowych krajobrazach pozostało ledwie wspomnienie. Kilka godzin później byliśmy już w słonecznej Prowansji. Zatrzymaliśmy się niedaleko naszego ukochanego miasteczka Saint-Remy, które słynie z najpyszniejszych melonów na świecie.
Na stole widać pierwsze ślady nadchodzącej jesieni. Po dwóch dniach biegania po francuskich posiadłościach i odkrywania nowych zapachów Portos ledwo żył. Był tak grzeczny, że nawet smycz nie była potrzebna. Chodził za nami krok w krok.
A taki widok zastaliśmy gdy wróciliśmy z kolacji. Portos wie, że nie wolno mu wchodzić do łóżka i zwykle nie robi tego gdy jesteśmy w mieszkaniu. Czeka aż wyjdziemy, a gdy tylko usłyszy, że wracamy od razu zeskakuje – dowody jego wizyty na naszych poduszkach niestety zostają. Tym razem Portos nawet nie drgnął, gdy weszliśmy do pokoju. Musiał być naprawdę zmęczony…
Po Prowansji przyszedł czas na Niceę.
No cóż… znów pełna klęska. Nie wiem czy to ta hotelowa pościel tak go ośmieliła, że mimo naszych krzyków i protestów postanowił zaryzykować, wskoczyć i zobaczyć co się stanie. Wyszliśmy z założenia, że to co dzieje się w Nicei… zostaje w Nicei.
Do Wenecji dotarliśmy wieczorem. Zamówiliśmy taxi wodne i 15 minut później byliśmy już w naszym apartamencie (Palazzo Volpi).
Słynna Cafe Florian na placu św. Marka. Poza menu każdy gość dostaje od razu repertuar orkiestry, która gra tuż obok. To właśnie tu Portos dostał talerz szynki.
Tak, dobrze widzicie. To Portos w weneckiej gondoli, czyli idealny finał naszej europejskiej podróży. Dziękuję wszystkim, którzy dotrwali do końca tego wpisu i wraz z Portosem życzymy udanego weekendu!
***
227 komentarzy
Kasiu skąd sukienka czarna z ostatniego zdjęcia i żółta w czarne kropki? :)
dodany przez Gosia @ 14 września 2018 o 11:53. #
Pierwsza to New Look ale kupiona z dobry rok temu, druga to vero moda.
dodany przez Katarzyna @ 14 września 2018 o 12:10. #
Wycieczki z psem są super! Świetnie, że coraz więcej osób się na nie decyduje i że nawet w Polsce pojawia się coraz więcej psiolubnych miejsc.
Do wyszukiwania takich miejsc polecam grupę na Facebooku Bądź człowiekiem – zabierz psa na urlop! – może następnym razem uda Wam się znaleźć hotel, w którym przyjmą Was z Portosem. :) Pozdrawiam!
dodany przez Dominika @ 14 września 2018 o 12:12. #
My przygarnelismy psa ze schroniska i to byla najlepsza decyzja w naszym zyciu! Narazie wycieczki są jedynie po Polsce ale jak tylko zakupimy wlasne auto to mysle ze zapuścimy się jeszcze dalej. Na szczescie nasz pieseł kocha jazde samochodem.
Piękny i przydatny wpis :), nie sądziłam że we Włoszech i Francji psy są tak mile widziane.
dodany przez B. @ 14 września 2018 o 12:20. #
Świetny, długi wpis, fantastyczne zdjęcia, ale to już u Ciebie norma. Mam nadzieję, że teraz będzie takich wpisów więcej. Dodam od siebie, że dużym ułatwieniem jest, gdy zaświadczenie od weterynarza i inne psie dokumenty są przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego, najlepiej na angielski, bo przeważnie nigdzie nie ma kłopotu z zaakceptowaniem dokumentów w tym języku.
dodany przez Angua @ 14 września 2018 o 12:23. #
To fakt! O tłumaczeniu nie pomyślałam. Dziękuję za komentarz i miłe słowa :).
dodany przez Katarzyna @ 14 września 2018 o 12:31. #
Polecam wyrobienie „psiego paszportu” :) pozdrawiam!
dodany przez Kamila @ 15 września 2018 o 10:55. #
Taki paszport jest nawet obowiazkowy, jesli podrozujemy po Unii europejskiej. Dokladne przepisy sa opisane tutaj https://ec.europa.eu/food/animals/pet-movement_en, Zadne tlumaczenie nie jest potrzebne, bo w paszporcie weterynarz wkleja naklejki ze szczepionek uznawane na calym swiecie. Ponadto rozne kraje maja rozne przepisy i samo szczepienie przeciwko wsciekliznie nie wystarczy, warto sie zapoznac z przepisami w poszczegolnych krajach.
dodany przez anulka @ 17 września 2018 o 15:09. #
Nasz schroniskowiec też ma paszport – wyrobiliśmy mu przed pierwszą podróżą do Chorwacji kilka lat temu. Paszport jest praktyczny również pod tym względem, że pełni rolę książeczki zdrowia, w którą wpisywane są zaświadczenia o szczepieniach czy odrobaczeniu – mamy wszystko w jednym miejscu.
dodany przez Zołza @ 19 września 2018 o 15:15. #
Kasiu, jaki dokladnie model butów ugg masz na zdj? :)
dodany przez Justyna @ 14 września 2018 o 12:31. #
Classic short ale mają już dwa lata i myślę nad tym czy w tym roku nie zdecydować się na wersję mini ;)
dodany przez Katarzyna @ 14 września 2018 o 12:33. #
Kasiu, przygotowałaś się do podróży z psem lepiej niż wielu rodziców małych dzieci. Sama mam małe dziecko i dziwi mnie, jak nieroztropni bywają inni rodzice. Do samolotu biorą tablet i myślą, że już mają wszystko z głowy. Chwała Ci za to, że chce Ci się tak dbać o psa; wielu rodziców tak nie dba o własne dzieci (przykład z wczoraj: nieznana mi 4-latka bawi się sama na nieznanym mi osiedlu z moją córką, gdzie trafiłyśmy przypadkiem, wracając z przedszkola. Siedzę obok i gdy chce już iść do sklepu, ta druga dziewczynka mówi: idę z wami. Mówię, tłumaczę, że nie można, że jej mama się zdenerwuje, że będzie jej szukać… A gdybym była człowiekiem o złych zamiarach?).
Piękne zdjęcia i fajny post. Mimo że psa nie mam ,przeczytałam z ciekawością. :)
Najlepszego!
dodany przez Natalia @ 14 września 2018 o 12:48. #
Nie gdyby, tylko jesteś człowiekiem o złych zamiarach. Wykorzystałaś wpis o podróżach z psem do wyzłośliwiania się na temat innych (oczywiście gorszych od ciebie) rodziców
dodany przez ola @ 16 września 2018 o 10:10. #
A Ty Ola aby na pewno jesteś normalna?
dodany przez Anonim @ 16 września 2018 o 17:11. #
Kasiu, wspaniale wszystko opisałaś :) my z naszym Westem przez jakiś czas jeździliśmy pociągiem po Polsce, przede wszystkim na półwysep w trakcie wakacji (dokładnie do Jastarni, bo to tam zawsze nocujemy). Tego roku pierwszy raz pojechał z nami samochodem, właśnie nad morze. Siedział przypiety pasami na tylnym siedzeniu i początkowo trochę marudził, ale szybko mu się znudziło i przespał w zasadzie całą drogę :) robimy dokładnie to, co opisujesz w każdym punkcie i zdecydowanie zgodzę się, że pies musi być do podróżowania przyzwyczajony i nauczony pewnych zachowań. Nasz nie ma problemu ze spacerem w tłumie, potrafi grzecznie usiedzieć w restauracji (wszędzie gdzie chodzimy na obiady w Jastarni Moody był mile widziany i zawsze dostawał miseczkę wody- to dobry znak!). Psy są cudownymi przyjaciółmi ludzi ❤ takie wyprawy z właścicielami to dla nich ogromna radość!
dodany przez simple.dancer @ 14 września 2018 o 12:56. #
Jaki mądry i miły post
dodany przez Patrycja @ 14 września 2018 o 13:04. #
Ale miło się czyta takie wpisy, prawie jak książkę i do tego z pięknymi obrazkami. Kasiu, a masz może zdjęcie Portosa w pasach? Zawsze się zastanawiałam jak to działa i czy psinie jest w tym wygodnie.
dodany przez Ana @ 14 września 2018 o 13:08. #
Dziękuję za miłe słowa :). Akurat takiego zdjęcia nie mam, ale zapewniam, że dobre pasy nie będą w ogóle przeszkadzać psu. Wyglądają bardziej jak miękkie szelki od których odchodzi bardzo krótka smycz i to ją wpina się do pasów samochodowych. Szelki są na tyle wygodne, że nie ściągamy ich w trakcie postojów na stacjach benzynowych. Portos nawet ich nie zauważa.
dodany przez Katarzyna @ 14 września 2018 o 13:14. #
Jeśli mogę się wtrącić – wpinane pasy nie są bezpieczne. Udowodniono, że w razie wypadku ten wpinany element lubi pękać. Polecam poszukać pasów, które pomyślnie przeszły crash testy. W tych modelach nigdy nie ma wpinanych elementów, a jest tylko solidna pleciona taśma, którą przewleka się przez zwykły pas samochodowy, który z kolei zapina się normalnie.
dodany przez Dominika @ 14 września 2018 o 13:44. #
Dzięki Dominiko! Masz może miejsce gdzie kupujesz takie pasy?
dodany przez Katarzyna @ 14 września 2018 o 13:50. #
Sami korzystamy z modelu Kurgo Enhanced Strenght Tru-Fit, który (jeśli dobrze pamiętam) kupiliśmy w sklepie toys4dogs. Godne polecenia, a dostępne w Polsce, są też pasy Bergan. Znajdzie się jeszcze parę firm, ale już trzeba by zamawiać za granicą. Pozdrawiam serdecznie :)
dodany przez Dominika @ 14 września 2018 o 14:08. #
Hmm, ale my mamy właśnie pasy firmy Bergan i one są wpinane do pasa samochodowego :). To jak to w końcu? Szukać nowych czy te są w porządku?
dodany przez Katarzyna @ 14 września 2018 o 14:12. #
O proszę – nie wiedziałam, że Bergan ma wpinane modele. Widziałam tylko takie z pętlą lub solidnym karabińczykiem. Myślę, że Berganowi raczej można zaufać w tej kwestii, chociaż znając mnie pewnie i tak wolałabym przełożyć pas przez taśmę, jeśli jest ona podwójna. :) Wypowiedziałam się odnośnie tych zapięć głównie dlatego, że większość “tanich” szelek samochodowych wyposażona jest właśnie w coś takiego, a nie zapewniają zbytniego bezpieczeństwa. Nie spodziewałam się Bergana. :) (i gratuluję odpowiedzialności za futrzastego członka rodziny).
dodany przez Dominika @ 14 września 2018 o 14:21. #
Dominiko, pewnie masz rację – trafił nam się po prostu model z takim wpięciem, ale to wcale nie znaczy, że jest równie bezpieczny jak to rozwiązanie o którym wspominałaś. Rozejrzę się za nowymi pasami – bardzo dziękuję za konkretną i fachową opinię :)
dodany przez Katarzyna @ 14 września 2018 o 14:42. #
Ha, nie wiem czy fachową, ale poświęciłam dużo czasu na czytanie tekstów i opinii o różnych pasach, bo mam świra na punkcie bezpieczeństwa moich bliskich (a pies się oczywiście do nich zalicza). Serdeczne pozdrowienia dla Waszej rodzinki!
dodany przez Dominika @ 14 września 2018 o 14:46. #
Kasiu, Dominiko, bardzo Wam dziękuję za cenne rady. Będę musiała poszukać dobrych szelek, bo chociaż nie podrózuję za dużo z psami, bo mam ich 6 i nie mieści mi się to towarzystwo w samochodzie, to czułabym się lepiej nawet jeżdżac z nimi do weterynarza.
dodany przez Ana @ 14 września 2018 o 15:46. #
Kasiu, jaki kolor butów ugg wybrałas? Twoja wierna czytelniczka :)
dodany przez Justyna @ 14 września 2018 o 13:11. #
To chyba Chestnut ;)
dodany przez Katarzyna @ 14 września 2018 o 13:12. #
Bedzie sliczna sesja slubna z tych zdjec cos czuje. Portos kochany psiak!
dodany przez Ania @ 14 września 2018 o 13:22. #
Fajna podróż poślubna.. Niestety, jednak zupełnie nie rozumiem Twojego zachowania i uważam nawet, że jest ono obraźliwe w stosunku do nas tzw. Czytelników.. Myślę, że okazała byś nam po prostu szacunek czyniąc krótką notkę o zamążpójściu zamiast robić z nas jakiś ciołków matołków.. Zgarnęłabyś, jak każdy w takiej sytuacji gratulacje, my Czytelnicy złożylibyśmy wam życzenia i po chwili wszystko wróciłoby do normy.. Ja w każdym jestem na Ciebie obrażona…
dodany przez Monika @ 14 września 2018 o 13:34. #
Kasia pod żadnym pozorem nie powinna ujawniać informacji na temat swojego życia prywatnego właśnie ze względu na takie osoby. Jakim prawem uważasz, że ma obowiązek pisania Ci o takich rzeczach? Pokazywała Ci kiedyś swojego narzeczonego? Brała z nim udział w jakichś sesjach zdjęciowych? Czy od dziennikarek piszących artykułu w gazetach tez wymagasz tego aby pisały osobne artykułu o tym, że wyszły za mąż? Kasia traktuje tę stronę profesjonalnie i to się chwali. A to, że postanowiła w żaden sposób nie skorzystać promocyjnie na swoim ślubie jest precedensem w showbiznesie za który szczerze ją podziwiam.
dodany przez Anonim @ 14 września 2018 o 13:42. #
uuu ktoś tu chyba odleciał… a dzieliła się kiedyś prywatnymi sprawami na blogu? nigdy. to o co ty masz pretensje. Zachowala klase i konsekwencje chociaz na slubie mogla pewnie sporo zarobic. Klasa jakich mało. Jestem dumna Kasiu że jestem twoja czytelniczka i ze okazalas sie tak madra dziewczyna!
dodany przez iga @ 14 września 2018 o 13:43. #
Ojej, myślę, że Kasia dziś przez to nie zaśnie.
dodany przez Jenna @ 14 września 2018 o 13:45. #
Omg, jak czytam takie komentarze to szkoda mi Kasi. Obrazić za coś takiego to mogłaby się jej mama (która na slubie na pewno była i cieszyła się ze wscibskie osoby nie beda zakłócac szczescia jej córce), ale ty to mozesz jej conajwyzej pogratulowac… lub nie. Zadna z ciebie fanka, po prostu czekasz na jakies newsy aby sie tym zywic.
dodany przez Quinoa_Saal @ 14 września 2018 o 13:46. #
Hmm.. jestem z Kasią prawie od początku jej bloga i czuję się z nia troche zwiazana (nawet jesli czasem napisze jakis szczery komentarz ;)) ale przez mysl mi nie przeszlo aby obrazac sie za to ze nie obwiescila nam swojego zamazpojscia. Rozumiem to, szanuje i szczerze mówiąc troche mi to imponuje bo to na pewno kuszace sprzedac za worek zlotych monet zdjecia do gazety i jeszcze pochwalic sie taka nowina.
dodany przez Aniela @ 14 września 2018 o 13:48. #
Kasia okazuje czytelnikom sto razy wiekszy szacunek niz inne blogerki. To my jestesmy wredne ze roszczymy sobie prawodo jej prywatnosci ktora sie nigdy nie dzielila. Kasiu ja ci zycze wszystkiego co najlepsze i zebys nadal wyznaczala nowe standardy dla celebrytek. szacun!
dodany przez Anonim @ 14 września 2018 o 13:53. #
Troche nieadekwatny, ten wpis, bo na obrazanie szkoda zycia, a nie wiem jak chcesz sie obrazic na blogerke modowa? Notabene nie chyba nie za bardzo rozumiesz na czym ekstrowertycznosc blogowania polega, i ze sa granice, ktory blogier sam wyznacza, a Kasia i tak bardzo duzo prywarnych momentow pokazuje. Fakt, ze blogierki modowe robia biznes z wlasnego slubu, od sukni poczynajac, przez obraczki, a na weselu konczac, nie upowaznia odbiorczyne do stawiania Kasi wymogow. Inne blogierki moga byc mniej dyskretne, w koncu nie kazda ma ojca polityka. Brakuje jeszcze tylko, ze oburzysz sie, ze ceny w Wenecji sa z kosmosu. Tak sa, zwlaszcza w tej czesci turystycznego glownego nurtu, ktory pokazala Kasia, poza nim czesto bywaja przystepne. Za cene jednego sniadania w Cafe Florian na pl. Sw. Marka mozna w 3 osoby zjesc mala, ale smaczna kolacje wraz z winem, np w dzielnicy Cannaregio. Wiec wszystko zalezy od miejscowki, zreszta jak wszedzie.
P.S. Szkoda, ze nie wszystkie miejscowki sa podpisane, bo fajna, ale jaka to jest restauracja na zdjeciu trzecim od dolu?
dodany przez Gaby @ 14 września 2018 o 15:49. #
Hey ,
Chyba dla ciebie , Czy Kasia wyszla za maz czy wyjdzue czy nie wyszła is not of your business.
dodany przez Layla @ 14 września 2018 o 15:57. #
Odpowiadalam Monice, a odezwala sie Layla? Jesli to nie fanaberia internetu, to prosze czytac ze zrozumieniem, bo w koncu to ja zwracam uwage na granice ekstrowertycznosci blogowego biznesu, ktore wlasnie bloger, czyli Kasia, a nie odbiorca wyznacza.
dodany przez Gaby @ 14 września 2018 o 17:17. #
Szanowne Czytelniczki…Więc jak Kasia bedzie miała dziecko to tež bedziemy udawać że go nie ma???A podróż poślubna była z psem I Panem Fotografem…Ja Nie oczekiwałam relacji ze ślubu , tylko zwykłego , uczciwego podejścia do swoich Czytelników…Tak np. zrobiły to pozostałe Dziewczyny ..Gosia Zosia…
dodany przez Monika @ 14 września 2018 o 19:47. #
Zgadzam się w 100% i kompletnie nie rozumiem tego milczenia. Przecież nie jest tu potrzebna relacja ze ślubu, a jedno potwierdzenie, odpowiedź na zadawane pytania by wystarczyła: tak, wyszłam za mąż. Choć chyba nikt nie ma już wątpliwości- Kasia nosi obrączkę.
dodany przez Anonim @ 14 września 2018 o 22:10. #
Kasia nie bedzie musiala udawac ze nie ma dziecka – to po prostu nie jest twoja sprawa czy je ma, czy wyszla za maz, czy sie rozwiodla czy karmi piersia itd. Jak bedzie chciala to powie ze jest w ciazy, jak nie bedzie chciala to nie powie. Jej artykuly nie sa o jej prywatnym zyciu wiec nie powinno miec to dla ciebie znaczenia. Masz ewidentnie jakis problem.
dodany przez Layla @ 14 września 2018 o 22:20. #
Monika, ty chyba nie bardzo rozumiesz i zaślepia ciebie zwykla ciekawosc – owszem gosia i zosia dziela sie bez oporow newsami ze swojego życia czy zdjeciami dzieci ALE na nich nie czekaja pod domem paparazzi, nie dostaja po nosie od brukowcow i raczej nie maja poczucia ze milion ludzi w Polsce (tak jak ty) zeruje na ich zyciu prywatnym. Kasia zachowala klase i pokazala sie z jak najlepszej strony.
dodany przez Róża @ 14 września 2018 o 22:27. #
Obsesja jakas nad wami zawladnela szanowne odbiorczynie. Pogodzcie sie z faktem, ze Kasia musi byc bardziej dyskretna niz inne modowe blogierki. One zarabiaja na wlasnym slubie, wszysto sposorowane + prowizja za linkowanie, ale ktora z modowach blogierek, nawet tych o globalnym zasiegu ma ojca globalnego zasiegu? Kasia i tak pokazuje wyjatkowo duzo prywatnosci. Wiec jak wam sie nie podoba to po prostu przestancie czytac!
dodany przez Gaby @ 14 września 2018 o 23:25. #
Co do zainteresowania medialnego… Zamieszczenie informacji o zamążpójściu ze zdjęciem, które delikatnie nawiązuje do ceremonii i nie narusza przy tym prywatności Kasi (czyli ukazuje jedynie jakiś detal) byłoby w porządku wobec Czytelniczek. I na pewno nie wywołałoby większego szumu niż jest obecnie.
dodany przez Eliza @ 15 września 2018 o 00:43. #
DO ELIZY
To wedlug ciebie takie rozwiazanie jest ok ale dlaczego nie potrafisz zrzozumiec ze skoro Kasia nigdy nie komentowala doniesien medialnych na swoj temat ani nie pisala o prywatnym zyciu to ma wedlug ciebie obowiazek zrobic to teraz? Nie wydaje ci sie tez ze im bardziej obcy ludzie zagladaja do jej zycia prywatnego i jeszcze o zgrozo maja w zwiazku z tym jakies roszczenia typu (powinna byla wrzucic zdj, powinna byla potwierdzic) to tym bardziej utwierdza w przekoaniu ze lepiej aby zatrzymala wszystko dla siebie?
dodany przez Inka @ 15 września 2018 o 08:03. #
Dziewczyny spokojnie, być może taki post się pojawi tylko w odpowiednim czasie. Nie dajmy się zwariować, czy Kasia już w dniu ślubu powinna wrzucić relacje ze slubu?!
Myśle ze taki post pojawi się w najbliższym czasie.
P.S.
Kasiu czy plotki o Twoim zamąż pójściu sa prawdziwe czy tez nie to zycze Wam dużo miłości i pięknych wspólnie spędzonych chwil ❤️
dodany przez Katolina @ 18 września 2018 o 16:48. #
Obsesyjne jestescie Moniki, Elizy i Leyle. Pogodzcie sie z faktem, ze Kasia musi byc bardziej dyskretna niz inne modowe blogierki. One zarabiaja na wlasnym slubie, wszysto sposorowane + prowizja za linkowanie, ale ktora z modowach blogierek, nawet tych o globalnym zasiegu ma ojca polityka globalnego zasiegu? Kasia i tak pokazuje wyjatkowo duzo prywatnosci. Wiec jak wam sie nie podoba to po prostu przestancie czytac!
dodany przez Anonim @ 14 września 2018 o 21:50. #
DO INKI
1. Nie napisałam, że Kasia ma taki OBOWIĄZEK ale, że takie rozwiązanie byłoby w porządku wobec Czytelniczek. Pojawiłyby się gratulacje i po sprawie. Wszystko jasno, bez niepotrzebnych domysłów.
2. Nie chcę zaglądać do życia prywatnego Kasi dlatego napisałam, że wystarczy zdjęcie, które jedynie uchyla RĄBKA tajemnicy.
dodany przez Eliza @ 15 września 2018 o 12:03. #
Nadejdzie pora odpowiednia i Kasia zapewne zadecyduje czy i w jaki sposób podzieli się tą informacją. Już naprawdę te domysły i pretensje robią się zwyczajnie śmieszne. Co to zmienia w postrzeganiu tego bloga? Jego treści, nie całego backstage’u, który za tym stoi. Niektóre z czytelniczek chyba za mocno utożsamiają się z autorką. Creepy.
dodany przez Aneta @ 15 września 2018 o 13:26. #
Obraźliwe? Widzę że traktujesz tego bloga jak usługę. Klientka WYMAGA informacji, bo poczuje się obrażona. Nie satysfakcjonują ją dyskretne wpisy, obrączka na palcu, potrzebna jest PUBLICZNA DEKLARACJA. Zaraz się obrazisz za to, że Kasia nie poinformuje Cię o swojej ciąży, o swoim porodzie, o każdym intymnym momencie w swoim życiu? Wiesz co, idź po prostu czytać gdzie indziej, a reszcie dziewczyn które rozumieją całą sytuację Kasi i okazują jej wielkie wsparcie, gratuluję klasy. Pozdrawiam :)
dodany przez Monika @ 16 września 2018 o 09:51. #
Kasiu, skad ta bluzeczka w paski? Moze ktos wie? Dziekuje :)
dodany przez Aga @ 14 września 2018 o 13:35. #
Petit Bateau :)
dodany przez Katarzyna @ 14 września 2018 o 13:38. #
Nie wiem z czego to wynika, że psy w naszym kraju, czy to na stacji benzynowej czy sklepach etc. nie są mile widziane. Chyba, że chodzi o szeroko rozumianą ‘ sterylność’. Pies chodzi po trawniku, ma brudne łapy, na stacji jest jedzenie, sierść psa może wszędzie latać, bo jest przecież klimatyzacja…hotel to inna para kaloszy. Ludziom przeszkadza szczekanie psa, a nie każdy pies nauczony jest by nie szczekać. Ludzie lubią odpoczywać w spokoju a nie zasypiać przy akompaniamencie szczekania, zwłaszcza jak są jeszcze małe dzieci, które albo się boją, albo zasypiają albo mają uczulenie. Nie wiem tego sama. Uwielbiam zwierzęta, więc dla mnie nie ma w niczym problemu :) aha, i jeszcze jedno Kasiu – bardzo fajnie, że zaczęłaś pokazywać swojego męża tzn. po prostu nie ukrywać się z tym ;) zdjęcia męskiej dłoni czy wprost sformułowanie ” wolał zostać ze swoim panem na zewnątrz” to ukłon w stronę czytelniczek, bo tu chodzi o zwyczajną szczerość i bycie fair, absolutnie nie chodzi tu o pokazywanie czegoś więcej. Powiem Ci szczerze, że poczułam się hm….dobrze potraktowana ;)
dodany przez Agata @ 14 września 2018 o 13:52. #
Ja rowniez kompletnie nie rozumiem zakazow wchodzenia gdzies z psem w naszym pieknym kraju. Razi mnie to. Co do hoteli to wolalabym zasypiac sluchajac szczekania psow niz placzu i wrzaskow malych dzieci. Jestem wlascicielka psa mysliwskiego, ktory boi sie ludzi i gwaru miejskiego, za to w lesie czuje sie jak ryba w wodzie. Musze sie chyba wybrac z nim w Bieszczady, bo uwielbia jezdzic samochodem.
dodany przez Charlotte @ 15 września 2018 o 09:12. #
To zrozum.Nie jestem posiadaczką psa i pewnie nie będę ( w dziecinstwie brutalnie pogryzl mnie-oczywiście-“niegryzący” pies i teraz się zwyczajnie ich boję).Nie czuję się komfortowo obwachiwana w restauracji podczas jedzenia lub w sklepie przy zakupach.Jesli ktoś chce-super,ale niech nie zmusza innych do obcowania z piesksmi.Też proszę o refleksję.Pozdrawiam
dodany przez Anonim @ 15 września 2018 o 18:02. #
Kasiu!
Bardzo interesujacy post! Polaczylas wszystkie idealne I bliskie dla mnie teamty: podroze, jedzenie, moda, zwierzeta. Niestety moj kochany Toffi juz nie jest ze mna od kilku lat, ale zastapil go kot Proton :) co prawda nie ppanujemy podozy z kotem (chociaz moze do jakis miejsc w Polsce lub Dani, gdzie aktualnie mieszkam).
Piekne zdjecia I jak komentarze na gorze rewelacyjne przygotowanie ! ja rowniez lubie planowac, ale od Ciebie mozna sie wiele nauczyc. Piekne miejsca, ktore na pewno sa na mojej lisie do zwiedzenia!
Pozdrowienia dla Was!
dodany przez Kasia Sienkiewicz @ 14 września 2018 o 13:52. #
Ależ klimat ;) Fantastycznie zaprezentowałaś tę podróż ;)
dodany przez Madzia Rębowiecka @ 14 września 2018 o 13:54. #
Wspaniały wpis! Aż nabrałam chęci na podróż do Wenecji, którą wiecznie odkładam w czasie, i….. nie wiem czy nie przekonałaś mnie do posiadania psa! Jak widać mimo wszelkich możliwych niedogodności da się podróżować z psim przyjacielem :) Pozdrawiam :)
dodany przez Martyna @ 14 września 2018 o 13:55. #
Kasiu podziwiam Ciebie za to, że tak dbasz o swoją prywatność. Tym bardziej jest mi przykro, gdy potem widzę w komentarzach jak niektóre dziewczyny wyrywają z Twoich wpisów jakieś kompletnie nieistotne niuanse aby tylko doszukać się śladów Twojego prywatnego życia. Myślę, że Twoja postawa pokazuje przede wszystkim jedno – jesteś szczęśliwa z tą drugą osobą i nie potrzebujecie żadnego poklasku. Myślę, że właśnie to niektórych tak bardzo denerwuje, że nie potrzebujecie niczyjej uwagi. A jeśli mogę wtrącić – zawsze widziałam, że zdjęcia z Twoich prywatnych podróży są jakieś inne, Ty jesteś na nich piękniejsza, weselsza, a kadry jakieś takie… dojrzalsze? I tak właśnie myślałam, że to pewnie to męskie spojrzenie zakochanego architekta :). Szczęścia!
dodany przez Inka @ 14 września 2018 o 13:59. #
Gdyby nie to, że moja sunia z charakteru to mieszanka tchórzliwości i oślego uporu, dziś rezerwowałabym dla mnie i dla niej bilety do Wenecji :) bo to jednak diwa jest a i podróż z psem wydaje się być świetną sprawą :) Portos – super gość. Mina na zdjęciu z lodziarni bezcenna :)
dodany przez Magdalena @ 14 września 2018 o 14:11. #
Kasiu, kiedy wróci do sprzedaży spódniczka bordowa? Dziewczy piszą, ale odezwu brak. Nie ukrywam, że chciałabym założyć ją przed pierwszymi mrozami.
dodany przez Monika @ 14 września 2018 o 14:14. #
Moniko, najszybciej za dwa tygodnie :).
dodany przez Katarzyna @ 14 września 2018 o 14:20. #
Polecam ją gorąco!Wczoraj przyszła i już się z nią nie potrafię rozstać 🙂Kasiu Dziękuje za ciekawy wpis ,nie mam psa(mam rybkę )ale sprawilaś ze zamknęłam się w cichym pokoju(za drzwiami dwoje małych cyborgów )i …zaczytałam się 🙂
dodany przez Asia @ 14 września 2018 o 18:16. #
Świetny wpis! :)
Mimo, że z moim czworonogiem nie mogę planować tak imponującej podróży, z przyjemnością oddałam się lekturze tekstu i oglądaniu zdjęć. (Dla mnie już od pewnego czasu blog nijak nie ułatwia małych wyborów życiowych, ale jest sympatyczną odskocznią od zwyczajnej codzienności i dlatego lubię tu zaglądać i poczuć się trochę jak w innym świecie. :) )
Wracając do meritum – szkoda, że w Polsce nadal trudno jest swobodnie podróżować z psem. Choć faktycznie się to zmienia, jest dużo do nadrobienia. Ale także przez właścicieli czworonogów, którzy często nie przywiązują wagi do wychowania swoich pupili, sami również pozostawiając wiele do życzenia (uwierz mi, sprzątanie po swoim psie ciągle nie jest normą…).. Świetnie, że pokazujesz, jak ważną i jednocześnie pracochłonną sprawą jest nauczenie psa “obycia” i dobrych manier. Z własnego doświadczenia mogę tylko dodać, że jest to zdecydowanie łatwiejsze, gdy decydujemy się na psa “od szczeniaka”, niż w przypadku adopcji dorosłego zwierzęcia, np. ze schroniska. Ot, gdyby się ktoś zastanawiał, co jest łatwiejsze.
Świetnie także, że odpisując na liczne pytania o rasę Portosa podkreślasz cechy jego rasy. Tak często wybierając psa kierujemy się tylko tym, że podoba nam się jego wygląd (“bo tak ładnie wyglądał na zdjęciach”) i tak często potem kończymy w nieszczęśliwym, niedopasowanym związku, a schroniska co i rusz wypełniają się przedstawicielami kolejnej, modnej rasy.
Jedno pytanie, jeśli mogę – czy Portos wcześniej pływał już jakąś łódką? Wygląda na zupełnie nieprzestraszonego pływaniem w weneckiej gondoli. :)
Pozdrawiam serdecznie i życzę wielu przygód w kolejnych wspólnych podróżach! :)
dodany przez Justyna @ 14 września 2018 o 14:19. #
Justyno, dziękuję Ci bardzo za komentarz :).
Cieszę się, że coraz więcej ludzi podchodzi roztropnie do wyboru psa – oczywiście, każdy czworonog będzie najkochańszy i wdzięczny za naszą miłość, ale nie każdy będzie dopasowany do naszego trybu życia, a to może skończyć się unieszczęśliwieniem jednej i drugiej strony – dokładnie tak jak napisałaś. Pod tym względem springery są bardzo wymagające i trzeba przestrzegać osoby, którym spodobał się ich wygląd, a nie są świadome codziennej pracy jaką trzeba włożyć w ich rozwój.
Co do łódki – dzień wcześniej płynął taxi wodną – to trochę większa i stabilniejsza łódź więc zupełnie nie przejawiał zdenerwowania. Na gondoli był przez chwilę bardziej “czujny”, ale wyglądał na zadowolonego :).
dodany przez Katarzyna @ 14 września 2018 o 14:39. #
Kasiu, z dużą przyjemnością przeczytałam dzisiejszą relację z Waszych wakacyjnych poczynań z psem u boku – bardzo ciekawy wpis z wieloma cennymi informacjami i radami, który lubię jeszcze bardziej za świetne poczucie humoru (uwielbiam te momenty, kiedy Twoje porównania i wesołe komentarze wywołują u mnie (u)śmiech ;)). Fotografie jak zwykle wspaniale uzupełniają kreślone słowami miejsca i krajobrazy…
Również miłego weekendu Ci życzę, a Portosowi błogiego relaksu do góry brzuchem, najlepiej z dala od łóżek, kanap i foteli. Hm, podejrzewam, że nie jeden raz przyśni mu się jeszcze Wenecki talerz z szynką – jak dla mnie dość ostra konkurencja dla domowej miski z psią karmą… Nie obawiasz się bojkotu? ;)
Pozdrawiam serdecznie :)
Karolina
dodany przez Karolina @ 14 września 2018 o 14:22. #
Jak miło! :*
dodany przez Katarzyna @ 14 września 2018 o 14:40. #
What a wonderful trip through Europe! And even better you could take your dog with you!
xx from Bavaria/Germany, Rena
http://www.dressedwithsoul.com
dodany przez Rena @ 14 września 2018 o 14:33. #
Kasiu, czy Ty zdajesz sobie sprawę jak bardzo uwielbiamy takie wpisy? :) Ciekawy opis, przepiękne zdjęcia!!! Cudowny, jedyny, wyjątkowy BLOG!!! Uwielbiam!!! :)
dodany przez L. @ 14 września 2018 o 14:39. #
Ach jak mi miło! :))))))
dodany przez Katarzyna @ 14 września 2018 o 14:42. #
Przecudowne zdjęcia! Bardzo klimatyczne i Portos taki piękny :-) Kocham zwierzaki stąd też mój ogromny szacunek dla Ciebie, że Portos towarzyszył Wam w takiej podróży i nie uznaliście jego obecności jako “problemu”. Odbiegając od postu – gratuluję również konsekwencji w braku udzielania informacji na tematy prywatne – szanuję jeszcze bardziej :-)
dodany przez Agnieszka @ 14 września 2018 o 14:39. #
Fantastyczny post. Szkoda tylko, że Polska pod względem podejścia do psów, a zwłaszcza udogodnień typu transport, nocleg czy nawet zwykłe wejście ze zwierzakiem do knajpy/sklepu jest niestety daleko w tyle za Europą. Widać, że sporo się w tej kwestii zmienia, ale jednak czekają nas jeszcze lata. Kompletnie nie wiem skąd ta niechęć, biorąc pod uwagę, że nierzadko pies potrafi zachować się lepiej niż dziecko czy niewychowany człowiek (nie generalizując i nikogo nie obrażając).
dodany przez Ula @ 14 września 2018 o 14:49. #
Witaj Kasiu,
Jestem zachwycona Twoim blogiem.
Piękne zdjęcia, wszystko delikatne, ulotne, z klasą.
Pozdrawiam Cie serdecznie. 😀
dodany przez AnnaK @ 14 września 2018 o 14:51. #
Pani Kasiu,jest pani bardzo inspirującą kobietą!Pozdrawiam:-))
dodany przez Agnieszka @ 14 września 2018 o 14:53. #
Mimo że sama nie mam psa i niestety mój tryb życia w najbliższej przyszłości nie pozwoli mi na przygarnięcie pupila (choć bardzo bym chciała), z przyjemnością przeczytałam ten wpis. Szacunek za to, jak odpowiedzialnie podchodzicie do opieki nad Portosem.
Zdjęcia jak zwykle przepiękne. W tym roku po raz pierwszy odwiedziłam Wenecję i spędziłam tam wspaniałe chwile; w Szwajcarii bywam regularnie, choć w nieco innych rejonach. Miło jest zobaczyć te miejsca Twoimi oczami; no i po raz pierwszy przy oglądaniu zdjęć uczucie zazdrości było trochę mniejsze niż zwykle, skoro też tam byłam ;-)
dodany przez Karola @ 14 września 2018 o 15:10. #
Kasiu, jak dobrze widzieć tak zadowolonego czworonoga i jego promienną właścicielkę. Bardzo przyjemny wpis i przepiękne zdjęcia, aż nabrałam ochoty żeby odwiedzić Wenecję. Mimo to, w tym roku padło na wyczekany Rzym!
Czy mogę spytać skąd są Wasze torby podróżne? Widzę beżową i brązową, które skądś znam, ale nie wpadłam na to skąd!
Będę wdzięczna za pomoc,
pozdrawiam Cię serdecznie :)
dodany przez Agata @ 14 września 2018 o 15:13. #
Agato, dziękuję za miłe słowa :). Torby są z Longchamp – tę ciemną mam już od kilku lat, tę drugą kupiłam w outlecie w Stanach w zeszłym roku bo pomyślałam, że może się przydać – nie rozstaję się z nimi, jeśli podróżujemy samochodem i chętnie kupiłabym jeszcze trzecią ;)))).
dodany przez Katarzyna @ 14 września 2018 o 15:16. #
jest outlet longchamp w NY? Jak mogłam go przegapić! Też mam taką dużą szarą! :)
dodany przez Ania @ 16 września 2018 o 17:57. #
ja odniosłam wrażenie, że na wielu zdjęciach Portos jest zmęczony. Fakt, Kasia promienieje.
dodany przez Katia @ 14 września 2018 o 19:25. #
Katarzyno, niesamowicie miło się czyta Twoje artykuły, masz lekkie pióro i wyborne poczucie humoru.
Zważywszy na zawód muszę wspomnieć, że do przekroczenia granicy krajów Unii Europejskiej u zwierząt towarzyszących wymagany jest paszport. Kraje trzecie mają własne obostrzenia, z którymi należy się zapoznać.
Czekam na dzień, w którym pies w Polsce zacznie być traktowany jak członek rodziny i z moich obserwacji wynika, że jesteśmy coraz bliżej:)
pozdrawiam Portosa i Jego wspaniałe uszy!
dodany przez Anna @ 14 września 2018 o 15:14. #
Droga Kasiu, chciałabym zupełnie serio przeprosić Cię w imieniu Twoich czytelniczek. Ja rozumiem, że “internetu” nie da się podzielić na wierne czytelniczki i te ‘uszczypliwe’, myślę też, że z tą pierwszą częścią w głębi serca chciałabyś dzielić się cudownymi chwilami ze swojego życia. Wybacz nam te wszystkie pytania. Powód jest banalny. Nas po prostu bardzo cieszą Twoje sukcesy, tak jak wspieramy i gratulujemy wydania kolejnej książki, tak samo cieszy nas każdy drobiazg którym się z nami dzielisz. Ja oczywiście szanuję Twoją decyzję :) chcę tylko abyś pamiętała, że masz tu ogromne grono czytelniczek, które życzą Ci duuuuuzo szczęścia :) wpis oczywiście genialny! Jak zresztą cały blog :*
dodany przez L. @ 14 września 2018 o 15:35. #
:***
dodany przez Katarzyna @ 14 września 2018 o 15:37. #
Podpisuje sie !:). Kasiu uwielbiam Cie! :)
dodany przez Joanna @ 15 września 2018 o 03:11. #
Ale za kogo Ty przepraszasz?Kazdy niech mowi za siebie.Ja jestem stałą czytelniczką i nie mam za co przepraszać.Dziewczyny przestańcie przeżywać nie swoje problemy,Kasia jest dorosła,poradzi sobie w razie czego.
dodany przez Anonim @ 15 września 2018 o 18:25. #
Bardzo ciekawy artykuł, zdjęcia pierwsza klasa. pozdrawiam
dodany przez Ania @ 14 września 2018 o 15:36. #
Och, jak miło się czyta w piątkowe popołudnie taki wpis! Wszystko co lubię: podróże, piękne zdjęcia, ukochany pupil ze szczęśliwym pyszczkiem.
dodany przez Magdalena @ 14 września 2018 o 15:39. #
Ale z Portosa szczęściarz! :)
http://www.evdaily.blogspot.com
dodany przez Ewa Macherowska @ 14 września 2018 o 15:42. #
Kasiu, czytając opis Waszej podróży poczułam się jakbym podróżowała z Wami. Cudownie było znowu znaleść się w Wenecji ( rok temu podróżowaliśmy trochę po Włoszech : Wenecja , Toskania i Liguria ) . Natchnełaś mnie do zaplanowania naszej październikowej eskapady : Jezioro Bodeńskie, Strasburg ( uwielbiam to miasto ) i przez Szwajcarię do Belgii – chcemy zwiedzić Brugię. Może polecisz warte obejrzenia miasteczka na drodze i ciekawe przystanki. Pozdrawiam i gorące buziaki z Śląska
o.S. My w tym roku też pierwszy raz podróźujemy w trójkę , ale z Maleństwem w środku . Więc ja będę jak Portos hihi przystawać co 3 godziny :-)
dodany przez Agnieszka @ 14 września 2018 o 15:44. #
Biust na wierzchu na pierwszym zdjęciu. Okropnie to wygląda…
dodany przez Anonim @ 14 września 2018 o 15:46. #
Mam nadzieję,że Twój komentarz to żart. Ładne zdjęcie,wszystko w dobrym guście.
dodany przez lenka @ 14 września 2018 o 18:55. #
Jesteście cudni! 😀❤
dodany przez Ola @ 14 września 2018 o 15:53. #
Od bardzo dawna śledzę Pani blog. Jednak dzisiejszy post zrobił na mnie niesamowite wrażenie. Śledziłam relację na instastories, teraz przeczytałam uważnie wpis. Rzetelny, miejscami zabawny z przepięknymi zdjęciami sprawił, że poczułam się, jakbym też tam była.
Pozdrawiam 😍
dodany przez ania @ 14 września 2018 o 15:56. #
Kasiu jaką markę torebek polecasz? poszukuje mini torebke, co myślisz o torebkach Chylak?
Pozdrawiam,
dodany przez Kamila @ 14 września 2018 o 15:58. #
Kasiu,
Bardzo czekałam na ten wpis. Sama mam goldena retrievera, który wszędzie z nami podróżuje. Podziwiam Ciebie i Portosa – my wciąż przed sobą mamy podróż koleją i łodzią.
Wakacje spędzamy w Twojej okolicy – na półwyspie helskim, i z roku na rok jest coraz lepiej. W tym roku mieliśmy wręcz wrażenie, że pytając o to czy możemy przyjść z psem, postępujemy nietaktownie bo oczywiście każdy kelner odpowiadał, że psy mile widziane! Maksio nie dostał nigdzie szynki, ale skrawki ciasta z gofra a i owszem! Pozdrawiamy z Maksem i czekamy na Wasze kolejne przygody. Proszę wymiziaj od nas Portosa!
dodany przez panimanagerka @ 14 września 2018 o 16:05. #
Zosia też chyba była w Saint-Remy :)
dodany przez n. @ 14 września 2018 o 16:05. #
Kasiu,
Wspaniały wpis. I wspaniałe podejście. Ja niestety obserwując ludzi wokół mam wrażenie, że nie wykazują tylu ciepłych uczuć, uważności i empatii względem własnych dzieci (wiem, że to strasznie brzmi, ale obserwuję jak wygląda organizowanie wakacji i dorośli myślą przede wszystkim o swojej przyjemności i relaksie, dzieci mają nie przekszadzać i ma im się podobać), co dopiero mówić o zwierzętach. Uważam, że to, jak traktujemy zwierzęta (i w ogóle przyrodę) jest dobrym wskaźnikiem naszego rozwoju cywilizacyjnego i dojrzałości, też tej społecznej. I to niestety tłumaczy Wasze doświadczenia w Polsce, które są moim zdaniem emanacją tego samego problemu, co wycinka Puszczy i temu podobne problemy. Przykre to jest bardzo, ale jeśli w naszym kraju (czego sama doświadczyłam) problemem jest karmienie dziecka piersią poza domem, to tylko o nas świadczy jako o społeczeństwie i ogólnym zacofaniu (nie będę tu wchodzić w takie kwestie, jak przyzwolenie na dużo gorsze rzeczy niż pies na stacji).
Bardzo mocno po tym wpisie, widząc Twoją wrażliwość, chciałabym Cię poznać i mieć taką pryjaciółkę :)
dodany przez Paula @ 14 września 2018 o 16:10. #
Kasiu, piękna podróż, taka inna, niebanalna! Zamiast wybrać ‘topowe’ miejsce (kurort na Santorini, Teneryfie itp) zdecydowaliście się m. in. spać niemal na szczycie góry, nawet nie byłam świadoma, że jest takie miejsce, przyjrzę mu się bliżej :) a w Saint Remy byłaś z Zosią? Zosia też pokazywała to miasteczko na IG :) na przyszly rok obracałam cel – Prowansja, oby udało się zrealizować! Znasz ten region dosyć dobrze? Potrafisz wymienić kilka najpiękniejszych miasteczek, wiosek, które Cię najbardziej zauroczyły?
dodany przez Kamila @ 14 września 2018 o 16:31. #
Saint-Remy i Gordes to moje nr jeden :)
dodany przez Katarzyna @ 14 września 2018 o 17:20. #
A byłyście razem z Zosią? Pytam, bo czasem się gubię w tych instagramowych relacjach, zawsze myśłałam, że ludzie dodają filmiki na bieżąco, tzn tego samego dnia ew. dzień pozniej :)
dodany przez Kamila @ 14 września 2018 o 17:31. #
Pani Kasiu bardzo ciekawy post!!!
Nie śledzę jednak na bieżąco więc proszę wybaczyć jeśli moje pytanie będzie trochę z ,,kosmosu,,…
Jaka rasa psa ? Czy to Münsterlander?
Uroczy jak i jego właścicielka;)
Pozdrawiam Magdalena
dodany przez Magdalena @ 14 września 2018 o 16:37. #
springer spaniel angielski :)
dodany przez Paulina @ 17 września 2018 o 12:53. #
Przepiękne zdjęcia ❤️
dodany przez Beata @ 14 września 2018 o 17:00. #
Kasiu, jak zwykle piękne zdjęcia! Portos jest uroczy, hm, ciekawe dlaczego nie lubi ludzi z kręconymi włosami, jego uszka są takie pokręcone! :)
dodany przez Monika @ 14 września 2018 o 17:03. #
Kasiu, dziękujemy za ten cudowny wpis i piękne zdjęcia! My mamy beagla który także często podróżuje z nami, jest bardzo grzeczny i posłuszny, ale-co dziwne -tylko w podróży!🙂 Jaki hotel polecasz w Wenecji?
dodany przez Ania @ 14 września 2018 o 17:06. #
Myśmy wynajęli apartament (palazzo volpi) bo to o wiele tańsza opcja w Wenecji niż hotel :).
dodany przez Katarzyna @ 14 września 2018 o 22:22. #
Witaj Kasiu, mam 3 pytania 🙈 jakim aparatem robisz zdjęcia? Skąd czarna koronkowa sukienka z pierwszego zdjęcia (wyglądasz obłędnie) oraz czy można ustawić jakieś powiadomienie na stronie mle collection by dostać info że ten norweski sweterek już jest dostępny? Zdjęcia cudowne ❤️ Pozdrawiam
dodany przez Beata @ 14 września 2018 o 17:07. #
Piekny wpis. Wzbudzil we mnie wspomnienia z pierwszej dlugiej podrozy z moja coreczka. Miala 5 miesiecy i wybralismy sie do Sudtirolu i Toskanii. I po twoim wpisie widze ze pierwsze podroze z psem to jak pierwsze podroze z niemowlakiem :)
dodany przez Ania @ 14 września 2018 o 17:42. #
Jakbym czytała książkę! Fantastyczny wpis :)
Jeśli jesteśmy już w temacie, wspominałaś kiedyś Kasiu, ze chodziłaś z Portosem na szkolenia, czy mogłabyś mi polecić jakąś szkółkę/osobę godną polecenia w Trójmieście? :)
dodany przez Anonim @ 14 września 2018 o 17:56. #
Przeczytałam Twój post z wielką uwagą, bo od dwóch lat, a intensywniej od roku podróżujemy z naszym mikropsem, Pepe. Nasze obserwacje są podobne do Twoich jeśli chodzi o Polskę. Do tej pory znaleźliśmy trzy hotele, dla których pobyt psa w samym hotelu i zabranie go ze sobą na śniadanie nie stanowiło problemem. Były to: hotel Herman w Płocku, gdzie obsługa zabawiała naszego psa, gdy, wg pieska, za długo nas nie było w pokoju, hotel Q Hotel Grand Cru w Gdańsku, gdzie nasz pies jest oczekiwany przez personel i gdzie pani w recepcji jest rozczarowana, gdy pojawiamy się bez niego oraz hotel Radisson Blue Hotel we Wrocławiu, gdzie każdy pies, nawet tak duży jak briard, jest miłe widziany. Zawsze dzwonimy do danego hotelu i pytamy czy będzie problem z zabraniem psa na śniadanie, bo on się lepiej czuje jak jest z nami. Zawsze też mamy ze sobą transporter, w którym Pepe spędza czas bez nas, w restauracji podczas śniadania lub śpi w nocy. W nim czuje się bezpiecznie. Ale znamy też takie restauracje, w których Pepe może siedzieć na krześle obok (zawsze mamy ze sobą koc do przykrycia krzesła, by pies go nie zabrudził). Z praktycznych rzeczy: problemem jest znalezienie kagańca dla tak małego psa, mamy najlepszy jaki udało nam się znaleźć, ale przy budowie jego głowy po prostu jest w stanie go zdjąć. W samochodzie zawsze mamy posłanie dla psa, transporter, miski silikonowe-składane na wodę i karmę, ulubione zabawki, przeznaczone tylko na wyjazdy oraz pampersy. Pepe jest wysterylizowany więc nie powinien znaczyć, jednak ta rasa jest bardzo terytorialna i na wszelki wypadek, gdyby w pokoju hotelowym poprzednio nocował znaczący pies, wolimy zakładać Pepe pampersy.
dodany przez Agnieszka @ 14 września 2018 o 18:24. #
Ibis w Walbrzychu tez jest bardzo przyjazny dla psiakow :)
dodany przez M @ 14 września 2018 o 22:51. #
Ten sweter powinien nazywać się Portos. Od razu widac kto byl inspiracją ;)
dodany przez S. @ 14 września 2018 o 18:42. #
Super wpis!!! Bardzo przydatny dla wszystkich właścicieli czworonogów. My jak na razie podróżujemy tylko po Polsce ale taki wpis zachęcił mnie do zabrania mojego siersciucha gdzieś dalej 😉
dodany przez Agnieszka @ 14 września 2018 o 18:55. #
Aż zrobiłam sobie espresso, żeby przeczytać ten wpis! Idealne połączenie, to totalny relaks! Błogo <3 Zdjęcia i widoki cudne, czyta się jednym tchem, aż żałuję, że się skończyło! ;-) pozdrowienia!
dodany przez Patrycja @ 14 września 2018 o 18:59. #
Dokładnie🙃, ja też pije kawę i czytam. Relaks.
Kasiu świetny wpis.
Wyglądasz stylowo, piękna.
Jesteś wyjątkowo fotogeniczna.
dodany przez Katarzyna @ 15 września 2018 o 14:42. #
czy warto tak męczyć psa? Wiele godzin w podróży, hałasy, obce zapachy…skoro i tak bywał zamknięty w pokoju hotelowym ( przykładowe zdjęcie po kolacji). Może warto na czas wyjazdu zapewnić opiekę osoby którą zna i jej ufa? Kochamy nasze pupile i chcemy z nimi spędzać każdy czas ale to żywe istoty, nie elementy dekoracyjne do zdjęć :(
dodany przez amy @ 14 września 2018 o 19:21. #
Ty chyba upadłaś na głowę albo nie wiesz co jest dla psa prawdziwym szczęściem. To że kasia zabiera go ze soba jest prawdopodobnie najwiekszą radością jaka mogła go spotkać. Spaniele to rasa świetnie czujaca sie w podrozy. Naprawde wydaje ci sie takie straszne ze pies zostal (po wczesniejszym zapoznaniu z otoczeniem) na dwie godziny sam w hotelu? Wez wykorzystaj swoja energie na cos madrzejszego.
dodany przez Kinia @ 14 września 2018 o 22:06. #
Na głowę nie upadłam, ma się bardzo dobrze :-) na pewno wykorzystam swoją energię ma nie obrażanie innych :-) mądrością to się Pani podpisała w swoim wpisie. Mniej jadu i złośliwości życzę.
dodany przez Amy @ 15 września 2018 o 15:11. #
Ale z tym jadem to chyba piszesz o sobie? Przeciez to ty zaczelas byc nieprzyjemna sugerujac ze kasia meczy psa. To ze ty wolisz zostawic psa w domu to nie znaczy ze kazdy pies woli rozlake (swoja droga skad wiesz ze twoj pies nie wolalby jechac z wami?). Oceniasz, krytykujesz ale sama uwazasz ze na pewno to ty masz racje i krytyke przyjmujesz jako jad. Poczytaj troche artykulow specjalistow od psow. Dowiesz sie ze dla wiekszosci ras podrozowanie z wlascicielem jest najwieksza przyjemnoscia.
dodany przez Karola @ 15 września 2018 o 18:21. #
Akurat więcej jadu sączy się z Twojego wpisu. Sama Kasia przyznała w poście, że Portos był kilka razy zmęczony. Nie przyszło Ci na myśl, że nie każdy pies nadaje się w podróż? Należy je traktować indywidualnie. Gdzie autorka Cię obraziła? Czytaj ze zrozumieniem bo Mam wrażenie, że sama uważasz się za eksperta i do tego obrażasz innych. Dziwi mnie, że administrator strony zamieścił Twój wpis.
Kasiu, piękne zdjęcia:-) stęskniłam za urlopem ;-)
dodany przez Bonieblond @ 15 września 2018 o 19:51. #
Kobieto, zanim obrazisz kogoś to sama, cytując twoją mądra wypowiedź:PULNIJ SIĘ W GŁOWĘ. Sama posiadam psy które bardzo kocham Ale na tak dalekie podróże by. Nie zabrała. Zostają w domu pod dobra opieka, w miejscu i ludźmi których znajom i którym ja ufam. Telefon do weterynarza pod ręką bo to jak z dziećmi, nigdy nie wiadomo! Podróżuje głównie samolotem A i objazdowki po Europie także bez czworonogów.
dodany przez Marta @ 15 września 2018 o 15:23. #
Aż się zdziwiłam, że jakimś cudem przemknął się jakis w miare negatywny komentarz, obok tych wszystkich słodkop…achnących. Jeżeli nawet taki się zdarzy, to autorka jest natychmiast zębami i pazurami atakowana przez
“wyznawczynie”. Na tym forum, to już jak w jakiejś sekcie… Ja też jestem zdania, że trzeba mieć źle w głowie, żeby biednego czworonoga wlec ze sobą po całej Europie. I wspólczuje obsudze tych wszystkich hoteli, nie dość, że po ludziach, to jeszcze muszą sprzątać po zwierzętach.
A komentarz zapewne się nie ukaże, jak wiele, wiele innych.
dodany przez Anonim @ 15 września 2018 o 19:09. #
Przykre… widać że nie rozumiesz zwierząt… Psy (o ile nie mają jakiś zdrowotnych przeciwwskazań) są bardzo szczęśliwe podróżując ze swoimi właścicielami. Wystarczy przeczytać kilka artykułów napisanych przez ekspertów, a nie pisać negatywne słowa wobec autorki bloga, która opiekuje się swoim psem wzorowo. Nie dziw się więc, że ktoś śmiał skrytykować taki komentarz. Nie jestem żadną wyznawczynią – po prostu wiem ile szczęścia daje psu podróżwanie (tak! Wyobraź sobie, że szczęsliwy pies to taki która biega, poznaje i wącha przez cały dzień a wieczorem spi jak zabity). Brawo Kasiu!
dodany przez Qula @ 15 września 2018 o 20:09. #
Czekaj czekaj… czyli według ciebie jesli pies jest wieczorem zmeczony to znaczy ze Kasia “niepotrzebnie wlokła” go ze sobą?! Idąc twoim tokiem rozumowania także dzieci nie powinny chodzić do lasu na dlugie spacery, bawic sie dlugie godziny na urodzinach kolegow, czy jezdzic z nami na wakacje bo (uwaga) pod koniec dnia beda zmeczone i zasną w mgnieniu oka chodźby w samochodzie w drodze powrotnej do domu? To wedlug ciebie swiadczy o tym ze sa nieszczesliwe? Lepiej zostawic dziecko i psa w domu bo nie daj boze zmecza sie podroza? Szkoda mi twoich zwierzat i twoich dzieci… i tak zgadzam sie z tym ze twoj komentarz wobec Kasi byl nieuzasadniony i zlosliwy. Nie dziw sie wiec reakcji ludzi ktorzy czytaja twoja wypowiedz i zalamuja rece…
dodany przez Wieniawa @ 15 września 2018 o 20:16. #
Ale się dziewczyny nakrecacie. Gdzie dziewczyna obraziła Kasie? Napisała swoje zdanie i ma do tego prawo. To Wy ja ciągle obrażanie. Na marginesie, ja także bym w tak daleka podróż nie zabrała pupila . Nie znaczy to, że krytykuje tematykę artykułu bo na pewno jest przydatna dla podróżujących ze swoimi psiakami :-) wyluzujcie i przestańcie krytykować ludzi mających inne zdanie. To się robi na prawdę śmieszne i nie potrzebne.
Pozdrawiam i więcej luzu życzę.
Kasiu, cudny sweterek. Czekam na jego pojawienie się w sprzedaży ;-)
dodany przez Bingo @ 15 września 2018 o 23:43. #
Dobre pytanie.
Kinia, Karola czy Qula- wasze komentarze są żenujące! Obraźliwe i naprawdę dziwi mnie , że administrator je umieścił na stronie!
Pies w podróży to gorzej czasem jak z dzieckiem. Jako właścicielka czworonogów bardzo mnie cieszy, że w Polsce jest coraz więcej miejsc i hoteli akceptujących pobyt z pupilem. Uwaga, nie wszystkie miejsca gdzie można wejść z psem są dla niego dobre!!!! Widok z gór, szlak nie turystyczny i nie obejmujący zakazu wejścia z psem: pan noszący swojego owczarka (40-50 kg) na rękach, pies ewidentnie wystraszony i trzęsący się. Na pewno sama radość i szczęście dla pupila i jego właściciela nie mówiąc o niebezpieczeństwie wypadku na skutek skręcenia/złamania nogi.
Moje psy jeżdżą ze mną po Polsce, w wybrane miejsca. Za granicę, nawet autem osobiście bym ich nie zabrała. Dlaczego? Bo uważam, że długa jazda samochodem po prostu męczy osa! I będę się tego zdania trzymać.
Dziewczyny: Karola, Kinia….zjedzcie coś słodkiego na poprawę humoru, idźcie na świeże powietrze :)
Co do ogródków i miejsc w restauracjach, skoro chcemy klientów z pupilami i dziećmi, powinny być do tego wyznaczone miejsca/ strefy :)
Pozdrawiam.
dodany przez Sonia @ 16 września 2018 o 12:26. #
Mam Jacka Russella, moja misja zyciowa jest zmeczenie psa. A jest to bardzo trudne z terrierami i podejrzewam spanielami. Zmeczony pies to szczesliwy pies, a ja wiem, ze spelnilam swoj obowiazek jako wlasciciel aktywnego psiaka.
Kazdy pies jest najszczesliwszy ze swoim wlascicielem, nie wazne gdzie. Kazdy z nas stresuje sie nowymi doswiadczeniami, ale trzeba je podejmowac i po czasie nic nie jest problemem. Moj pies bal sie pociagow i halasu na stacjach, teraz podsikuje ploty podczas gdy pociag przejezdza kilka metrow od niego.
Dluga pod row z poem jest trudniejsza, ale ile w tym tez radosci!
dodany przez Lidia @ 17 września 2018 o 15:16. #
Świetny wpis, wspaniale się go czytało i oglądało zdjęcia. Bardzo odpowiedzialnie podeszliscie do podróży z psem, to tak jak podróż z małym dzieckiem :) zdjęcia cudowne, relacja wyśmienita. Oby więcej takich wpisów! Bardzo lubię Ciebie i twojego bloga!
dodany przez Linka @ 14 września 2018 o 19:46. #
Kasiu, śledzę Twojego bloga od lat.. i jesteś dla mnie jedyną inspiracją do kompletowania szafy. Nie znalazłam jeszcze ani jednego bloga który był by w swojej prostocie tak elegancki! Kocham prostotę (i czerń!) a Ty jesteś najlepszym uosobieniem klasyki!
dodany przez Joanna @ 14 września 2018 o 19:59. #
My od 9 miesięcy mamy westa. Był juz z nani wi Zakopanem, zwiedzał Krupówki i okolice miejsca, gdzie mieszkaliśmy. Na Krupówkach mogł wejć z nami do restauracji, co mnie bardzo pozytywnie zaskoczyło. W listopadzie zabieramy go do Sopotu. Wycieczki zagraniczne póki co jedynie w planach. Ale kiedy się ma nie zdecydujemy musimy zaczipować naszego Manu i powtórzyć szczepienie przeciwko wściekliźnie, bo poprzednie niestety nie będzie brane pod uwagę. Świetny post Kasiu. Bardzo przydatny. Dziękuję za polecenie tylu pięknych miejsc :)
dodany przez Anonim @ 14 września 2018 o 20:12. #
Wspaniały reportaż! My też staramy siębeać naszego buldożka tam, gdzie się da. W tym roku byliśmy na typowych wakacjach all in na Krecie i piesek został u znajomych, ale źle się z tym czułam. To tak, jakbym zostawiła członka rodziny.
dodany przez Natalia @ 14 września 2018 o 20:20. #
My od 9 miesięcy mamy westa. Był juz z nani wi Zakopanem, zwiedzał Krupówki i okolice miejsca, gdzie mieszkaliśmy. Na Krupówkach mogł wejć z nami do restauracji, co mnie bardzo pozytywnie zaskoczyło. W listopadzie zabieramy go do Sopotu. Wycieczki zagraniczne póki co jedynie w planach. Ale kiedy się ma nie zdecydujemy musimy zaczipować naszego Manu i powtórzyć szczepienie przeciwko wściekliźnie, bo poprzednie niestety nie będzie brane pod uwagę. Świetny post Kasiu. Bardzo przydatny. Dziękuję za polecenie tylu pięknych miejsc :)
dodany przez Wiola @ 14 września 2018 o 20:20. #
Uwielbiam takie wpisy ;) Piękne zdjęcia :)
dodany przez Paulina @ 14 września 2018 o 20:46. #
Podróż magiczna, a taki towarzysz jak Portos może tylko umilać czas chociaż czasem w niespodziewany sposób.
Zermatt tez nas zaskoczył dodatkowymi i dość sporymi kosztami. Zazdroszczę widoków na Gornergrat, nam niestety dopisała gęsta mgła. Uwielbiamy szwajcarskie miejscowości nie tylko za czyste środowisko ale przede wszystkim za pozytywne i sympatyczne przyjęcie przez mieszkańców.
Zachwyciły mnie Twoje fantastyczne wspomnienia z wyjazdów. 😘💕
Miłego wieczoru.
Ela
http://www.themomentsbyela.pl
dodany przez Ela - themomentsbyela.pl @ 14 września 2018 o 20:58. #
Piękna podróż, taka różnorodna. A co do Portosa to nie mogę się na niego napatrzeć, uroku nie można mu odmówić :) :) :)
dodany przez Ania @ 14 września 2018 o 21:38. #
Kasiu, wielkie brawa za zachowanie prywatności! Nie ulegaj presji :-)
Co do zawiedzionych, to niczyja sprawa, każdy ma prawo do prywatności i także na blogu!!! Ja dama posiadając facebooka z ustawieniami prywatności, Nie umieszczam zdjęć dzieci i męża. To moja prywatna sprawa tak samo jak czas i miejsca gdzie spędzam wakacje! Świąt oszalał, nie wyszło midi być w sieci, życie toczy się poza nią. I to jest piękne :-)
Pozdrawiam.
dodany przez Monia @ 14 września 2018 o 22:07. #
Mamy pieska ze schroniska i już miesiąc po adopcji podróżował z nami po Polsce – zwiedzaliśmy zamki, m.in. w Malborku, Niedzicy, Ostródzie, zamek Czocha w Suchej… Noclegi głównie w namiocie więc problemów nie było. W kolejnym roku wybraliśmy się do Toskanii – autem. Tam było bajecznie pod każdym względem, a możliwość chodzenia z psem po pięknych Alpach Apuańskich jest tym co zdecydowanie odróżnia od naszych rodzimych gór :( Nasz pies pływał też kajakiem kiedy tematem urlopu były Mazury. Super, że promujesz podróżowanie z pupilem! To jest naprawdę możliwe! :) pozdrawiam
dodany przez Ilona @ 14 września 2018 o 22:16. #
Mój pies w domu nigdy na łóżka nie mógł wchodzić i nawet nie chciał (dopiero na starość dostał przyzwolenie), ale podczas podróży zawsze wskakiwał, zabraniało mi się, ale wskakiwał znowu i znowu aż dostawał zgodę. Może chodzi o zmianę miejsca i pies woli być wyżej, na miękkim, na czymś, co ma nasz zapach, bo przecież dużo czasu spędzamy na hotelowych łóżkach…? Coś jest na rzeczy z tymi podróżami.
dodany przez Gosia @ 14 września 2018 o 22:31. #
W dzieciństwie zawsze towarzyszyl mi pies i inne zwierzęta. I mam z nimi masę super wspomnień a także szacunku i podziwu do rodziców, na których ciążyły te najmniej przyjmę obowiązki.
Ale teraz sama mam dziecko. Przez niefrasobliwą właścicielkę amstaffa boi się każdego psa. Chihuahua, yorka a nawet miniaturki shih tzu. I nie wyobrażam sobie, żebym musiała w sklepie uważać na każdym kroku jaki pies jest na horyzoncie. Zabieram syna na wystawy psów żeby oswoił się z ich obecnością. Nawet mu się podoba i nawet zapozował z OWCZARKIEM KAUKASKIM! Jednak psy wystawowe mają inną psychikę i przebywanie z nimi jest mniej ryzykowne. Ale na co dzień niewiele się zmieniło. Często psy wyczuwają strach i robią się niebezpieczne. Byliśmy w hotelu, w którym na tym samym piętrze byli właściciele psa w typie amstaffa i musiałam uważać, żeby się nie spotkali na wąskiem korytarzu. Na szczęście to był wypad na narty, więc mało czasu spędzaliśmy wewnątrz 😊. Podsumowując, mimo mojej długiej historii z czworonogami, cieszę się że nie są wszędzie mile widziane i nie pogłębiają traumy. Tak jak jest, wg mnie a zwłaszcza syna jest ok.
dodany przez Aeonf @ 14 września 2018 o 22:34. #
Wow 😍 Przepięknie! Zazdro 😉
dodany przez Olka @ 14 września 2018 o 22:44. #
Hej Kasiu, rzadko komentuje, chociaz jestem stala czytelniczka. Bardzo mi sie ten Twoj wpis podobal bo mam wrazenie, ze tym razem napisalas naprawde od serca. Wiem, ze caly blog prowadzisz z sercem (i robisz to swietnie), ale fajnie jest czasem poczytac o tym, ze zycie nie jest rozami uslane a psy sie moga w podrozy denerwowac i stresowac. Widac, ze do podrozy z Portosem przygotowaliscie sie jak zgrany zespol i widac, ze fajna z Was ekpia. A ze zdarzaja sie i psie nerwy, i psy w poscieli ( ;-) ) i, ze trzeba wiecej woreczkow – tym fajniej sie to czyta. Szczegolnie ze mam dzis jakis gorszy dzien i czasem te wszystkie nierealnie idealne lifestylowe zycia na instagramie tylko powoduja u mnie lekki dolek. A Portos (i kazda inna psia czy kocia siersc szczegolnie jesli mamy rolke do sciagniecia jej potem) jest na dolek w sam raz. Dzieki za fajny post!
dodany przez Olga @ 14 września 2018 o 23:31. #
Oby nastrój jutro już był lepszy :).
dodany przez Katarzyna @ 14 września 2018 o 23:40. #
Kasiu! Piekna podróż i piękny Portos, a teraz pewnie jeszcze piękniejsze wspomnienia… Twój przejazd panoramicznym pociągiem przypomniał mi moją, zimową wyprawę do St.Moritz!
www.slowodoslowa.com/13340/bernina-express/
Pozdrawiam serdecznie i życzę dobrego weekendu!!!
dodany przez Ola www.slowodoslowa.com @ 14 września 2018 o 23:35. #
Cudowny wpis! Czytając o perypetiach Portosa, uśmiech nie schodził mi z twarzy :) Pewnie dlatego, że sama też mam psa i wiem jak bardzo się przeżywa wszystko, co z czworonożnym przyjacielem związane ;) A podróżowanie z psem to świetna sprawa. W tym roku wybraliśmy się w Karkonosze – też liczyłam na to, że Taczer będzie pierwszym psem, który zdobył Śnieżkę ;) Wszystkiego dobrego Kasiu i wielu szczęśliwych lat dla Portosa!!!
dodany przez Urszula @ 15 września 2018 o 00:11. #
kocham!
dodany przez Milex @ 15 września 2018 o 02:48. #
Świetny reportaż . Kasiu skąd jest żółta sukienka w kwiaty z insta story?
dodany przez Anna @ 15 września 2018 o 03:08. #
Bardzo dobrze czytało się opowieść o dobrych ludziach, którzy tak dbają o psiaka. Wiem że świat nie jest tylko kolorowy , ale też nie całkiem zły! Przepiękne zdjęcia robią Twoi bliscy! Pozdrawiam!
dodany przez Beata @ 15 września 2018 o 09:03. #
Świetny wpis! Czym odżywia się Portos?
dodany przez Anna @ 15 września 2018 o 09:12. #
Od szczeniaka karmimy go Farminą o czasem mieszamy z mięsem wołowym :).
dodany przez Katarzyna @ 15 września 2018 o 10:10. #
Miesem wołowym??? rusin dostanie szału:))))))
dodany przez natura @ 16 września 2018 o 18:07. #
Przepiękne zdjęcia jak zawsze! I inspirujący wpis :)
dodany przez Martyna @ 15 września 2018 o 10:39. #
Miło ogląda się fotografię szczęśliwego czworonoga. Co do kwestii bezpiecznego transportu psa czuje się wywołana do odpowiedzi, gdyż nie tylko zajmuje się tym zawodowo (no dobra, nie tylko psami 😉), ale mam też długoletnią praktykę.
Nasz pies ( 18 kg kundelek o najpiękniejszym spojrzeniu na świecie) sprawiał wielkie problemy, gdyż panicznie jak się samochodu. Jako szczenię została wyrzucona z auta. Najpierw przypięta pasem podróżowała “w nogach, na krótkich dystansach, żeby przyzwyczajać Ją do tego środka transportu. Potem była próba kontenera na tylnym siedzeniu. Zakończona kapitulacją (naszą) i wielkim sprzątaniem (wszystko do wyboru do koloru – wymioty, biegunka i ślinienie). Próbowalismy leków uspokajających i na chorobę lokomocyjną przepisanych od weterynarza. Bez skutku. Po kontenerze przyszła pora na matę i szelki. Przez blisko rok to rozwiązanie zdawali egzamin, co prawda samochód po każdej podróży nadawał się do sprzątania, gdyż ślina była wszędzie. Aż zmieniliśmy samochód na kombi. Raz wykorzystany kontener zamieszkał w bagażniku i wszystko stało się proste. Pies sam wskakuje do swojej “budy”, może wyglądać przez okno, mniej się stresuje i samochód czysty.
Poprzednie dwa psy rewelacyjnie znosił podróż w torbie, przyjęte do pasa (yorkie).
Kwestia transportu czworonoga jest sprawą indywidualną, natomiast zawsze powinno się brać uwagę w równym stopniu komfort i bezpieczeństwo wszystkich podróżnych. Pozdrawiam serdecznie.
dodany przez Maria @ 15 września 2018 o 10:53. #
Jest słodki 😍 ja tez podróżuje ze swoim psem i… dzidziusiem ❤️
dodany przez Patrycja @ 15 września 2018 o 11:02. #
No musze to napisac! Jak dobrze, ze w tym naszym internecie sa takie miejsca jak to – gdzie można poczytać cos ciekawego i poogladac piękne zdjęcia. Wśród tych wszystkich stron czy nawet kont instagramowych, gdzie oglądamy tak przerobione fotki, ze kobiety maja aż złotą skorę, nosza super trendi skarpetki do klapek i pokazuja zycie, które jest wymyślone – jest tu u Ciebie taki spokoj, madrosc i swetry, które można nosic na codzien a nie na bal przebierancow. Kaska, dziekuje Ci za inspiracje muzyka jazzowa, książkami i takimi pięknymi chwilami uchwyconymi w na pozor prostych zdjęciach i dziekuje, ze się ubierasz a nie przebierasz. Mam nadzieje, ze Polki zaczna brac przykład z ludzi, którzy maja klase, maja cos do opowiedzenia, zamiast ogladac głupkowate programy w tv o kopulowaniu miedzy sobą i oblewaniu się wodka – bylibyśmy wtedy mądrzejsi i piękniejsi. Pozdrawiam ;)))
dodany przez Paulina @ 15 września 2018 o 11:39. #
👍
dodany przez Ewelina @ 15 września 2018 o 13:14. #
No nie wiem…. W te wakacje miałam tych psów w ogrodkach przyrestauracyjnych po prostu dosc. Wlasciciele jedzą, pies szczeka piskliwym, domagajacym sie kęsa głosem, 10 stolików sterroryzowanych przez jednego psa. Wlasciciele? Siedza i jedza. Bez kija widac nie podchodz, bo od razu uslyszysz, ze to czlonek rodziny, ze jak dziecku – trudno mu wytłumaczyć, by był ciszej, itp…. 😞 Czyja to wina? Psa? Właściciela? Jak tak można? Dwa razy opuściłam restauracje, bo nie dało się wytrzymać… Sama mam dzieci. Małe. Niekumate. I nigdy nie zdarzylo się, bysmy “umilali” komuś posiłek/spotkanie swoim głośnym jescestwem. Pytam serio. To wina opiekunów psa, czy niczyja? I trzeba się przyzwyczaić, by przed wejściem, zaglądać po stolikach, czy psów nie ma ;).
dodany przez Ewelina @ 15 września 2018 o 13:13. #
o to to. Właśnie o to chodzi. Kasia jest dobrze wychowana, więc i jej pies jest dobrze wychowany. Jak jednak wiemy z sondażów, Polska jest durna i niewychowana – i potem delektuj się człowieku obiadem, gdy przy stoliku obok upierdliwy pies wyje w niebogłosy, bo tak mu się podoba. Szczekanie to jest okropny dźwięk.
dodany przez Ona @ 17 września 2018 o 14:21. #
Cudownie. Ja też podróżowałam z moim pieskiem. Teraz już jest starszy i sie męczy więc tylko krótkie wycieczki.
dodany przez Anonim @ 15 września 2018 o 13:18. #
Piękne miejsca.Zdjecia.Portos w roli głównej.Moj pies też tak jest traktowany.Je lody waniliowe.😁🍦🍦Ale jedną gałkę.😁Pozdrawiam.😘
dodany przez Anonim @ 15 września 2018 o 14:00. #
Wspaniale zaplanowaliście podróż z psem! Ja mojego kocham najbardziej na świecie, ale zazwyczaj staram się go zostawić pod opieką rodziny, tym bardziej, że podróżuję głównie samolotami. Nie dałabym psa do luku! Druga sprawa, czy Portosowi nie było za gorąco? Nawet o tej porze roku na południu Francji i we Włoszech panują upały. Psy nie lubią gorąca, to by mnie powstrzymywało przed zabraniem go w takie miejsca. I kolejna sprawa, dlaczego nie pozwalacie psu wchodzić na łóżko? Przecież to członek rodziny, najlepszy przyjaciel, miłość życia. Ja śpię z psem i uważam, że to wspaniałe zarówno dla niego jak i dla mnie. Nie wyobrażam sobie, by mu na to nie pozwolić.
PS Zdjęcia prześliczne! Pozdrawiam!
dodany przez Alexis @ 15 września 2018 o 14:01. #
Kasiu a może zrobisz look z sukienką z pierwszego zdjecia?
dodany przez Karolina @ 15 września 2018 o 15:55. #
Portos żyje jak król! ;))
dodany przez Marcel @ 15 września 2018 o 16:14. #
Tak przyglądam się … i On naprawdę wygląda jak Portos! Choćby te uszy … 😀
dodany przez Agnieszka @ 15 września 2018 o 16:32. #
Kasiu, czy mogłabyś już zdradzić cenę tego swetra, który masz na sobie i wejdzie w listopadzie?
dodany przez Ewelina @ 15 września 2018 o 17:34. #
Ewelino na pewno będzie kosztował między 500 a 600 złotuch. Czekam jeszcze na ostateczną wycenę z zakładu dziewiarskiego ale już wiem, że przędza jest droga :/
dodany przez Katarzyna @ 15 września 2018 o 18:16. #
Kasiu a jaki bedzie przybliżony skład ? Jestem z tych co sa wrażliwe na drapanie :/
Miłej niedzieli :)
dodany przez Iwona @ 16 września 2018 o 09:38. #
Kasiu, jesteś wzorem dla wielu młodych kobiet, taki wpis jak ten wydaje mi się bezcenny. Zabieram moje kolejne psy (a podróżuję z nimi od końca lat 80.) wszędzie gdzie jadę. Ale kiedyś to była prawdziwa męka, moc upokorzeń i traktowania mnie jak psa właśnie, z powodu tego, że zabieram ze sobą swojego czworonoga. W Polsce jest teraz nieporównanie lepiej pod tym względem, choć oczywiście dalej jesteśmy daleko w tyle za Zachodem. Pamiętam kiedy pierwszy raz się tam wybrałam jakim szokiem było dla mnie to jak psy są tam traktowane w parkach, w restauracjach, w hotelach. Złą prasę właścicielom psów robią nieodpowiedzialni właściciele, puszczający psy luzem gdzie popadnie, tolerujący histeryczne szczekanie, załatwianie sie byle gdzie, a psa można WSZYSTKIEGO nauczyć, właściwego zachowania w każdym miejscu, ale… to wymaga pracy i wiele poświęconego czasu. Wiem, że moje psy swoim zachowaniem przyczyniły się do tego, że po nich przyjmowano tam inne psy, dlatego Kasiu, jestem Ci niezwykle wdzięczna, że zadajesz sobie trud (bo to jednak wymaga dodatkowego obmyślenia całej logistyki) zabierania ze sobą psa na swoje wakacje. Nie ma dla niego większego szczęścia niż towarzyszenie swojemu przewodnikowi. I to bzdury, że pies się męczy, bo gorąco, bo ciasno, bo daleko. My też się męczymy w takich warunkach a jednak tam jeździmy. W klimatyzowanym hotelu z pełną michą koło nosa psu pękałoby serce, że został sam. Psy to zwierzęta stadne, zostawiane w najlepszych warunkach zwyczajnie tęsknią i cierpią i mają w nosie te ekstra warunki. Może być głodno i chłodno byle razem! Psu wakacje należą się tak samo jak nam, więc jak się już go przygarnęło to z wszystkimi konsekwencjami, a on odpłaci miłością, jakiej nie da nam nikt. Dlatego Kasiu, w imieniu wszystkich psów i ich właścicieli, dziękuję i kocham Cię za to co robisz w tej sprawie, bo wiem, że znajdą się osoby, które zachęcisz, żeby nie podrzucały swoich podopiecznych z powodu wyjazdu. Serdeczne pozdrowienia z wakacji w górach z psiurem, a jakżę w bardzo przyjaznym psom domu! W zeszły weekend było ich tu aż pięć i pełna kultura! ;)
P.S. Portret Portosa z lodami chyba sobie wrzucę na pulpit dla poprawy humoru.
dodany przez Aldona @ 15 września 2018 o 18:42. #
Ale miło! :))
dodany przez Katarzyna @ 15 września 2018 o 18:50. #
Ale super przygoda :-) fajnie patrzeć jak Portos jest dla Ciebie ważny i ile radości sprawia Wam podróż ;-)
Dobrego weekendu !
dodany przez Cookimania @ 15 września 2018 o 18:47. #
My z naszym psem jeździmy do Polski własnie ze Szwajcarii kilka razy w roku i nigdy nie było to żadnym problemem. Robimy przerwy a tak jak wspomniałaś w Niemczech na kazdej praktycznie stacji są skrawki zieleni. Nie wiem czy zauważyłas ale w Szwajcarii psy są spokojne. Wynika to z tego, ze właściciele ras srednich i większych są zobowiązani do szkoleń psów ale robią to praktycznie wszyscy posiadacze czworonogów. My również:) Brakuje tego w Polsce. Pozdrawiam
dodany przez Paulina @ 15 września 2018 o 19:25. #
Cudne zdjęcia.Serdecznie pozdrawiamy z Kudowy Zdrój. Henia i Romek.
dodany przez Roman i Henia @ 15 września 2018 o 20:34. #
Pani Kasiu,
podróżujemy ze swoim psiakiem od kilku lat i zauważyliśmy, że w każdym innym miejscu niż dom psina musi spać z nami w łóżku (mimo, że wcześniej zabieraliśmy ze sobą psie posłanie). Kiedy wracamy do domu wszystko wraca do normy- psina wie, że nie może wchodzić na łóżko nawet na chwilę. Takie zachowanie może być spowodowane tym, że niepewnie czuje się w nowym miejscu i woli być blisko najwazniejszych dla siebie osób. Takie jest moje spostrzeżenie. Pozdrawiam serdecznie. Jestem pod wrażeniem Pani klasy pod kazdym względem. W obecnych czasach to rzadkość. Dziękuję ;-) Magdalena
dodany przez Magdalena @ 15 września 2018 o 20:59. #
Ja mam w domu labradorkę i mam takie same spostrzeżenia. Po przeprowadzce do naszego nowego domu dokładnie tak reagowała przez pierwszych kilka nocy. Wchodziła do naszego łózka, nawet na poduszkę i nie sposób było się jej pozbyć, mimo że wcześniej nie było nawet mowy żeby ją namówić na spanie na naszym łóżku. Dopiero jak poczuła się w domu swobodnie i bezpiecznie śpi już na swoim posłanku..
dodany przez Magda @ 17 września 2018 o 09:36. #
Kasiu po pierwsze super ze pokazujesz ze można podróżować z psem Ja jestem zdania ze jeśli decydujemy się na psa to decydujemy się na jego obecność w naszym życiu a nie w domu sama zabierałam swojego jamniczka wszędzie ;) i wiem ze pies z właścicielem jest szczęśliwy chodźby na końcu świata a ty pokazujesz ze nie zależnie od warunków czy wysokości psa można zabrać wszędzie super
A co do spania w łóżku portosa odrazu przypomniało mi się pewnie stwierdzenie ze właściciele psów dzieła się na tych co przyznają się ze pies śpi w łóżku o na tych co się nie przyznaje 🤣
Aa..ps mam pytanko skąd jest ta sukieneczka ze zdj na fb z akcji zaczytani ?
dodany przez Iza @ 15 września 2018 o 21:08. #
Fajny post, tez mam psa i chyba osmiele sie go zabrac na kolejne wakacje; ciekawa jestem, czy ta szynke dla Portosa we Florianie doliczyli do rachunku?😀Moze jest juz odpowiedz ale nie moglam przebrnac przez komentarze o slubie…
dodany przez Anonim @ 15 września 2018 o 21:58. #
No właśnie nie :))) to był po prostu miły gest ze strony obsługi :).
dodany przez Katarzyna @ 15 września 2018 o 22:12. #
Dziękuję za świetny wpis. Sweter „norweski” – genialny! Czy dopuszczasz możliwość, by w przyszłości któryś ze swetrów MLE był w wersji bez wełny? Jestem wege i nie noszę produktów odzwierzęcych, a sweter od MLE chętnie zobaczyłabym w swojej szafie. 💚
dodany przez Emma @ 15 września 2018 o 22:10. #
Mnie nigdy nie będzie stać na taki wyjazd…
Mam kredyt i rodzinę na utrzymaniu. Mam wykształcenie i doświadczenie które zdobywam harując na etacie po 10 godzin dziennie. Za to nie mam ojca polityka i nie mam koneksji.
Życie jest niesprawiedliwe…
Autentycznie zazdroszczę.
dodany przez Antonia @ 15 września 2018 o 22:15. #
Serio ?taki komentarz ? A co z innymi blogerkami które nie mają bogatych rodziców a nadal robią kariery i też podróżują ? Kiepski komentarz osoby ,która się udała nad swoim życiem .. też mam .kredyt na dom i jakoś udaje mi się odłożyć pieniądze na podróże. Może nie takie wspaniałe jak Kasi ,ale jednak zwiedzam świąt :-) dla chcącego nic trudnego ;-)
dodany przez Monia @ 15 września 2018 o 22:31. #
Zanim kogoś skrytykujesz, wejdź w jego buty.
dodany przez Mirka @ 15 września 2018 o 23:48. #
Antonino. Nie patrz na Kasię, jej rodziców i możliwości finansowe. Staraj się wydusić jak cytrynę swoje życie i czerpać z niego satysfakcję. Nie stać Cię na taki wyjazd? Mnie też raczej nie (a przynajmniej na takie hotele), ale uwierz nocowanie z bliskimi pod namiotem, pod rozgwieżdżonym niebem może być przeżyciem wartym milion dolarów. Nikt Ci nie odbierze tych wspólnych chwil. Ja też mam kredyt, też zasuwam na etacie, a mimo to nie pozwalam by to ograniczyło możliwości podziwiania świata. Czasami szczęście jest na wyciągnięcie ręki. Spróbuj po nie sięgnąć. Pozdrawiam :)
dodany przez Basia @ 16 września 2018 o 00:19. #
Nie znasz mnie ani mojej sytuacji.
A słowa ‘dla chcącego..’ to bzdura, ale to miłe że wierzysz w to że to może kogoś motywować.
A Pani Katarzyna koneksje ma i tylko marzyciel wierzy że z nich nie korzysta.
Takie jest moje zdanie
dodany przez Antonia @ 15 września 2018 o 23:05. #
Fajnie móc zwalić na koneksje, wtedy wszystko jasne dlaczego kogoś stać.
Wyobraź sobie, że są ludzie, którzy nie mają koneksji, nie mają ojców polityków, mało tego – nie kradną, a też ich stać. Ciężką własną pracą, dobrym zawodem. I wyobraź sobie jeżdżą po świecie, zwiedzają – byli nie tylko w Wenecji, ale w Stanach, czy w Japonii.
Jak to sobie tłumaczysz?
dodany przez Ola @ 17 września 2018 o 10:28. #
Szczęściem
dodany przez Antonia @ 22 września 2018 o 23:05. #
Kasiu, świetnie to wszystko opisałaś.
dodany przez Ju @ 15 września 2018 o 23:21. #
Jaki cudowny wpis! Czytałam z prawdziwą przyjemnością. Portos jest tak niesamowicie pozytywna postacią, że chyba już można go nazwać kultowym w kategorii Twojego bloga. Świetne zdjęcia, jak zwykle!
dodany przez Wiki @ 16 września 2018 o 05:48. #
Marzy mi się taka podróż, oj marzy mi się :)
dodany przez Magdalena @ 16 września 2018 o 06:45. #
To chyba najdłuższy post jaki tu widziałam – ale piękny! Portos jest cudowny i bardzo odważny ;)
dodany przez Antonina @ 16 września 2018 o 08:00. #
My podróżujemy z kotem 😁
dodany przez Ania @ 16 września 2018 o 10:37. #
Kasiu, mam jeszcze pytanie o Twoje legginsy? Poszukuje takich idealnych🙂 ps. Sweter cudny!
dodany przez Ania @ 16 września 2018 o 11:06. #
Sprostowanie do hotelu na szczycie Gornergrat: absolutnie nie trzeba korzystać z kolejki by dostać się do hotelu a tym samym zaoszczędzić w Twoim przypadku Kasiu 1000zl. Gornergrat to jeden z najłatwiejszych 3tysiecznikow i prowadzi na niego szlak z Zermattu dostępny naprawdę dla każdego także polecam na przyszłość ta opcje😉
dodany przez Ania @ 16 września 2018 o 12:39. #
Chociaż nie mam psa, to z wielką przyjemnością przeczytałam cały wpis i szczegóły Waszej podróży. Jestem pod wielkim wrażeniem tak odpowiedzialnego podejścia do podróżowania z psem. Do tego piękne zdjęcia. Tyle pięknych miejsc, które z chęcią sama bym zobaczyła. Chateau to jak miejsce z filmu “Dobry rok”. Zapisałam i może kiedyś się uda pojechać.
W tym roku też mieliśmy wakacje objazdowe, ale po Szwecji i Danii i z kolei podporządkowane pod dzieci. Dla naszej czwórki (z 12 i 4 latkami) to zmienianie miejsc noclegów było jednak męczące.
dodany przez e. @ 16 września 2018 o 13:27. #
Wspaniała relacja z podróży, Kasiu! Jak zwykle perfekcyjne kadry, na które patrzy się z przyjemnością:-)
Zdjęcia z Prowansji, przy śniadaniu to niczym kadry z filmu “Dobry rok”, który tak lubisz;-)
Pozdrawiam serdecznie i przesyłam lizbońskie słońce,
Marta:-)
dodany przez Marta @ 16 września 2018 o 15:04. #
Portos chyba lubi lody 😀
dodany przez Kasia @ 16 września 2018 o 15:25. #
Podziwiam odwagę i cierpliwość dla takiej wyprawy z pieskiem ;)
——————————————————————–
https://www.vinted.pl/damskie-torby/torby-na-ramie/26453679-torebka-czarna-michael-kors-jet-set-travel-crossbody
dodany przez [email protected] @ 16 września 2018 o 18:00. #
Piękna relacja 😊
dodany przez Fashionandcash @ 16 września 2018 o 18:47. #
Kasiu coś mi intuicja podpowiada, że na tylnym siedzeniu jedzie Twoja suknia ślubna ;) Fajny post!
dodany przez Magda @ 16 września 2018 o 21:02. #
Sliczne zdjecia, to fajnie ze podroz byla udana i Portosik mial super przezycia. Nie wiem czemu w Polsce nie pozwalaja psom wchodzic nawet na stacjach benzynowych, moze to wynik jakis przepisow sanepid.
To rzeczywiscie nie fair, ze nie informowali o dodatkowych kosztach przy tych hotelu w gorach.
http://www.meganlike.blogspot.com
dodany przez www.meganlike.blogspot.com @ 17 września 2018 o 02:33. #
Byłam w Wenecji dobrych parę lat temu (12?) i piłam kawę w słynnej kawiarni Florian. Ale jak patrzę na zdjęcia to zastanawia mnie, czemu ona jest tak potwornie obdrapana? Klasyka Wenecji i nikt nie myśli o odnowieniu ściany?
dodany przez ania @ 17 września 2018 o 11:16. #
Nie podróżowąłem jeszcze przez Europę z psem, ale wiem, że nie jest to łatwe. Nasze pupile bywaja niecierpliwe i psotne więc trzeba liczyc się z przygodami. Najchętniej zwiedziłbym Barcelone, podobno to piekne miasto, a najchętniej poszedłby na mecz ulubionej druxyny piłkarskiej. Na razie jest to w sferze marzeń, które trzeba mieć. Zazdrościć można podróżowania po wielkim świecie i obracania się wśród wielkich ludzi.
dodany przez Marek @ 17 września 2018 o 11:39. #
Jeden z najlepszych wpisów jakie widziałam na blogu! :) Czysta inspiracja do podróży :)
dodany przez Karla @ 17 września 2018 o 13:21. #
To wyglada jak wpis 70 latki ! lol
dodany przez Kaia @ 18 września 2018 o 00:30. #
Super wpis! Kasiu, czy podczas takiej długiej podróży przechowujesz jakoś szczególnie swoje kosmetyki? Ostatnio sama byłam na Chorwacji samochodem i obawiałam się o przydatność do użycia moich kosmetyków, które zostały w samochodzie na parkingu w szczerym słońcu podczas mojego zwiedzania miasta…
dodany przez Marta @ 18 września 2018 o 09:22. #
W tym roku pierwszy raz wybraliśmy się z psem na urlop nad polskie morze. Brabus ma 4 lata i wciąż jest dość niesforny, więc obawiałam się podróży samochodem, zostawania w hotelach itp. ale było prawie idealnie i czekam z niecierpliwością na kolejne wyjazdy, żeby móc go zabrać z nami. Zazdroszczę Tobie i Portosowi tej wycieczki i tego, że Portos był wszędzie mile widziany, a zaproszenie do sklepu Chanel to już w ogóle szok. Nie rozumiem dlaczego u nas wciąż jest taki ciemnogród…z drugiej strony, gdy widzę jak ludzie traktują psy to się nie dziwię…
Jestem pewna, że niedługo wybiorę się do Włoch z moim psiakiem, a Twój post będzie mi w tym pomocny :)
Do tych ciastkarni i czekoladziarni pewnie nie można wchodzić z psami, dla ich dobra :D żeby czegoś nie zjadły i nie bolały ich brzuszki, hihi.
Kasiu, na koniec mam jeszcze pytanie – jakie ubezpieczenie wykupiłaś dla Portosa?
dodany przez Patrycja @ 18 września 2018 o 10:04. #
Fantastyczny wpis Kasiu! Tak wiele ludzi twierdzi, że nie może podróżować, bo ma zwierzaka. A Ty pokazujesz, ze nie jest to żadne utrudnienie, tylko potrzeba pracy i odpowiedniego podejścia.
My z mężem mamy kotka, który podróżuje razem z nami. Nauczyliśmy go chodzić na smyczy :) Codziennie wieczorem spacer musi być, bo w innym wypadku “zamiauczy nas na amen”. Teraz byliśmy z nim nad morzem, ale niestety, chyba faktycznie “nie ogarnął tej kuwety”. Na plaży nie dało się z nim spacerować, bo było widać przerażenie na jego pyszczku. Może kiedyś się i do tego przyzwyczai. Za to po wszelakich leśnych ścieżkach śmigał jak stary mieszkaniec tej nadmorskiej miejscowości ;) W górach za to czuje się wyśmienicie, idzie przodem jak na kota-przewodnika przystało :D Ale tutaj właśnie tez pojawia się problem, bo do wielu Parków Narodowych w Polsce nie można wprowadzać zwierząt (wiem, w regulaminie jest, że psa – ale chyba nikt nie przewidział wariatów z kotem :D:D:D) Wybieramy więc szlaki, gdzie zwierz nie jest zakazany. I też zgadzam się z tym, że dużym problemem jest akceptowanie zwierząt przez hotele, albo czasem cena za pobyt pupila jest zaporowa (spotkałam się już i z życzeniem 100 zł za noc za zwierzątko), gdzie cena za osobę dorosłą była niewiele wyższa (nie wspominając o tym, że dzieci do lat 3 mają pobyt gratis!). Uważam, że właściciel zwierzaka, jest tak samo odpowiedzialny za swojego pupila, jak rodzic za swoje dziecko. W każdym z tych przypadków należy swego podopiecznego wychowywać i pilnować! A niestety, zdecydowanie w hotelu/restauracji/kawiarni/na plaży czy deptaku można spotkać wrzeszczące dzieci, albo zaczepiające innych niż psy, które zakłócają spokój!
I nasz kotek przyzwyczaił się do jazdy samochodem, spokojnie sobie śpi w transporterze. Pokoje hotelowe uwielbia :) Tyle nowych zapachów, zakamarków, przeszkód :D A co do nietypowych środków transportu, to był zachwycony kolejką linową – podziwiał widoki przez okno, płynął tez łódką i jeździł autobusem. Ale do samolotu go nie wezmę (zdaję sobie sprawę, ze to dla zwierzaka za duży stres) – w przypadku takiej naszej podróży, będzie musiał trafić pod opiekę do naszych rodziców.
A Wam życzę wielu wspaniałych podróży w tak doborowym gronie! :)
dodany przez Kasia @ 18 września 2018 o 10:42. #
Ale klimat! Świetna taka wyprawa z psem i choć sama nie mam psa, bo nie wyobrażam sobie zaplanowania takiej podróży z czworonogiem to Ty zrobiłaś to cudownie. Z Twoich zdjęć bije taki spokój i pewność organizacji szczegółów, a na zdjęciach wygląda wszystko bardzo naturalnie i radośnie. U mnie problem jest taki, że ja wszystko długo planuję, ale w mojej głowie pojawia się tyle wątpliwości, że często nawet podróż nie dochodzi do skutku. Tego spokoju i pewności mi potrzeba tylko jak go osiągnąć… ;)
pozdrawiam!
dodany przez Oliwia @ 18 września 2018 o 11:59. #
cudowny wpis…!
dodany przez evangeline @ 18 września 2018 o 16:01. #
Ciekawy wpis i świetne zdjęcia! Śledziłam Waszą podróż na Instagramie – super, że zdecydowaliście się zabrać Portosa ze sobą. Jak widać wspaniałe wakacje z psem też są możliwe :)
dodany przez Kaja @ 18 września 2018 o 17:08. #
Super!
My nie mamy psa, za to mamy trójkę małych dzieci😀
Też podróżujemy z nimi (raczej wyprawy w góry, pod namiot niż trip po europejskich miastach, na blogu u mnie trochę relacji, zapraszam). Widze wiele punktów wspólnych w podróżach z dzieckiem i psem;)
Portos jest przeuroczy swoją drogą!
dodany przez Paulina @ 18 września 2018 o 17:56. #
O Jejku, jaka grafomania.
dodany przez Anna @ 18 września 2018 o 18:05. #
Witam Cie Kasiu!!
Bardzo sie cieszę ze swoim wpisem zachecasz czytelniczki bloga do podróżowania z naszymi czworonogami :)
My z naszym małym przyjacielem zwiedziliśmy już całą Europę, i nie wyobrażamy sobie kolejnych wakacji bez naszej dzielnej suni :) podróżowanie z psem okazuje sie nie takie trudne jak wiele osób twierdzi !!
Pytałaś we wpisie o doświadczenia z transporterem. Nam sprawdza sie idealnie, oprócz tego że zabezpiecza naszego psiaka w czasie podróży…to w hotelu służy jako domek do spania ;)
To są cztery scianki które jej zawsze towarzyszą i ułatwiają odnalezienie się psiaka w nowych miejscach.
Co do stosunku obcokrajowców do czworonogów to mamy podobne doświadczenia Kasiu co i Ty. We Włoszech, Francjj ludzie wręcz zaczepiają zeby moc pogłaskac a nawet wycałować psiaka….a w Polsce najlepiej sie nie zbliżaj…
Mieliśmy nawet taką sytuację że przez naszą nieuwagę zarezerwowaliśmy hotel We Włoszech który nie akceptował zwierząt (dowiedzieluśmy sie o tym na miejscu). Po wezwaniu przez Panią recepcjonistkę przełożonego, nie było zadnego problemu zeby z psiakiem zostac :)) wręcz nasza Cola stała się maskotką hotelu na czas naszego pobytu ;)))
Pozdrawiam…i czekam na więcej wpisów z Portosem w roli głównej ;) i być moż do zobaczenia na psiej plaży ;))
dodany przez Ania @ 18 września 2018 o 20:47. #
Ja również bardzo ubolewam nad podejściem w naszym kraju do psich kompanów podróży smutne to i trochę niestety demotywuje… w Mediolanie w centrum handlowym co druga rodzina spaceruje z psem i nikogo to nie dziwi , czekam na takie czasy u nas 😁 i nasz west również :-)
dodany przez Samorajska @ 18 września 2018 o 20:59. #
Kasiu, jak ja się cieszę, że powstał ten wpis, że jest taki obszerny i merytoryczny, że pięknymi zdjęciami zachęca do podróży z psiakiem!
Obserwowałam Wasz wypad na instagramie (to chyba najbliższa mi platrorma) i serce mi rosło, że przyszedł czas na wypad z Portosem.
Ogrom ludzi się tego obawia. Bo nie jest łatwo dotrzeć do przepisów obowiązujących w kolejnych krajach. Strony internetowe są często przestarzałe a kiedy dzwonić do Głównego Inspektoratu to… oni w sumie też nie wiedzą :)
Kiedy przeprowadzaliśmy się z naszą Boccą pod Koło Podbiegunowe, mieliśmy około tysiąca pytań. Na szczęście, mieliśmy też kilka miesięcy na ogarnięcie wszystkiego. Jednak to wyczerpujące i mam nadzieję, że taki wpis jak Twój oszczędzi ludziom nerwów w wyszukiwaniu informacji. Nasz psiak zniósł podróż przez 2000 km świetnie.
Od tego czasu podróżuje z nami po Laponii i jest najlepszym kompanem. Serdeczne uściski dla Ciebie i Portosa.
dodany przez Aga @ 18 września 2018 o 22:50. #
piekna rodzinna wyprawa! :) Portosek to szczęściarz, musicie bo meeega kochać ale co tu sie dziwić! a nie ma nic slodszego niz zimny nochal w koldrze, ja mojemu nawet nie bronilam <3
dodany przez Tynka @ 19 września 2018 o 00:50. #
Świetny i ważny tekst! Również dopiero co wróciliśmy z pierwszego wyjazdu z psem, podczas którego zwiedzaliśmy Austrię, plażowaliśmy nad jeziorem Garda i wracając zatrzymaliśmy się w Niemczech. Przed wyjazdem korzystałam z rad, które Pani otrzymała od czytelniczek na Instagramie, wszystkie bardzo się przydały i ułatwiły podróż. Po różnych doświadczeniach w Polsce bardzo zdziwiło nas miłe podejście do psa w każdym odwiedzanym podczas wyjazdu miejscu, wszędzie był miło witany. Tak samo jak w Pani historii niektórzy wręcz dziwili się naszym pytaniem czy możemy wejść z psem do restauracji czy sklepu, tym sposobem w upalnej Veronie piesek spokojnie chłodził się podczas moich zakupów w butiku Victoria’s Secret i nikomu to nie przeszkadzało :)
dodany przez Anna @ 19 września 2018 o 10:06. #
Czy moge wiedziec skad Pani Kasiu ma Pani te piekna srebna walizke.
Pozdrawiam.
dodany przez Agnes Gia @ 19 września 2018 o 15:50. #
Kasiu, z przyjemnością przeczytałam wpis. Winszuję udanej wyprawy z Portosem, którym jestem zauroczona (od samego początku)! Jak Ty to robisz, że pomimo takiej objazdówki, zawsze wyglądasz świetnie?! Przesyłam serdeczne pozdrowienia! :-*
dodany przez Kasia @ 21 września 2018 o 17:29. #
Kasiu, wspaniała wycieczka i świetny post, który przeczytałam, chociaż nie mam psa… ale dobrze się czytało :-) Jedna rzecz mnie na Twoim blogu zastanawia: dlaczego nie ma osobnej wersji angielskiej? Trzeba przescrollować taki kawał, żeby przeczytać wersję po polsku (tak, mogłabym też po angielsku, ale jednak wolę czytać polskich autorów po polsku). Scrollowanie się opłacało, ale jest irytujące. Za to zdjęcia… <3 <3 <3 Pozdrawiam serdecznie.
dodany przez Kararzy @ 23 września 2018 o 17:43. #
Kasiu
bardzo Cię lubię i śledzę Twojego bloga ale niestety ten tekst jest NIERZETELNY I WPROWADZA W BŁĄD właścicieli czworonogów. Najważniejszą rzeczą formalną podczas panowania podróży z psami (i nie tylko) jest ich zachipowanie i wyrobienie PASZPORTU. Pies podróżujący po Europie i Świecie MUSI MIEĆ PASZPORT.
Po twojej osobie nie spodziewałam się takiego zaniedbania.
Wyprostuj post bo może być przyczyną ludzko-zwierzęcych dramatów.
Pozdrawiam
dodany przez Ola @ 24 września 2018 o 16:33. #
Kasiu, świetna relacja, a Portos jest ♡ Chciałabym jeszcze dodać, że podróżując z psem bardzo ważne jest żeby pies miał swój paszport ze wszystkimi ważnymi szczepieniami (w UK np. przeciw wściekliźnie szczepi się co 3 lata, a w Polsce co rok – trzeba poprosić weterynarza w UK o wpis co rok ponieważ pies może nie być wpuszczony do UK jeśli nie ma corocznej aktualizacji) i tabletkami na odrobaczenie itd. Tabletkę musi dostać na dwa dni przed wjazdem na Wyspy. My podróżujemy z naszym psem i muszę przyznać, że Mela to urodzona turystka ;) Podróżuje w transporterze ze względu na to, że jest mopsem, więc nie jest duża. Ma na tyle miejsca, że swobodnie może się w nim poruszać, ale nie korzysta z tego ponieważ kiedy tylko słyszy silnik zasypia w momencie i potrafi przespać całą drogę do kolejnego postoju ;) W tym roku martwiła mnie jedna rzecz – w ogóle nie chciała pić wody. Jechaliśmy z UK (mieszkamy na południu Walii) i pomimo częstych przystanków pierwszy raz piła w Holandii! Nie wiem, może dlatego, że wyjazd zaplanowaliśmy tak, żeby jechać nocą i po prostu nie potrzebowała? Na szczęście wszystko było ok :) Najbardziej rozbawiła mnie rada o zabraniu rolki, bo to faktycznie jedna z najistotniejszych rzeczy ;D Ach i Twoje zdjęcie z ig stories z woreczkiem i podpisem ‘real life’ było w punkt! Padłam :D Przypomniał mi się pewien chłopiec, który wygłaskał Melanię, nachwalił ją jaka jest słodka itd., a potem szedł za nami (z mamą i siostrą nieco w tyle). Mela załatwiła się, ja wyjęłam woreczek i zaczęłam podnosić ‘zgubę’, a on zrobił ogromne oczy i głośno powiedział yyyłłłłłł z miną wyrażającą więcej niż tysiąc słów ;) Tak, real life :D Nie wiem, czy jeszcze chce psa po tym jak mu wytłumaczyłam, że trzeba po nim sprzątać :D
dodany przez Gosia @ 27 września 2018 o 12:13. #
Kasiu, super blog, super foty oraz porady!
Jestem oazą stylu, ciągle się uczę.
Powodzenia :)
dodany przez Anna @ 2 października 2018 o 09:07. #
w Polsce wszystkie hotele sieci Accor (ibis, novotel, mercure, sofitel…) akeceptują psiaki – spaliśmy w fajnym Mercure Kasprowym w apartamencie z Wyżłem Węgieskim (+25 kg) – zero pytań, zero problemu, podobnie nad morzem, Mercure Posjedon Jelitkwo :) polecam!
dodany przez Zuzanna @ 6 października 2018 o 00:09. #
Bardzo ciekawy post, jestem pełna podziwu dla Twojej motywacji i odwagi do podróżowania ze zwierzakiem:)
dodany przez Patrycja @ 23 listopada 2018 o 15:54. #
Ogromne serduszko i ogromny wór cierpliwości :)
Brawa dla Was ! :)
dodany przez Natalia @ 26 listopada 2018 o 13:07. #
Podróżowanie z psem nie jest łatwą sprawą – czasem śmieję się, że z psem podróżować ciężej niż z dzieckiem – chociażby patrząc na wybór hoteli – niektóre hotele nie są przyjazne zwierzętom…
Widać, że Wasz pies jest naprawdę w dobrych rękach :)
dodany przez Justyna @ 30 listopada 2018 o 14:35. #
Świetny wpis. Wasz pies ma ciekawe życie, bo rodzinne. Też jestem za tym aby brać swoje zwierzęta na wyjazdy, myślę, że wolą to niż pozostawianie z kimś do doraźnej opieki. My nawet kota braliśmy na wakacje, dobrze to znosiła, a od 4 lat mamy psa i też z nami jeździ. Pociągiem miała rekord 7 godzin bez przesiadki… bardzo martwiłam się czy wytrzyma bez siku, ale dała radę, najgorsze, że jak wysiedliśmy w Katowicach to długo szukałam skrawka zieleni aby mogła się wysikać!
dodany przez Dagmara @ 4 stycznia 2019 o 18:39. #
Hej Kasiu. My też mamy Springer SpanielaAngielskiego. Też zwiedził z nami kawał Europy. Nie zostawiamy go prawie nigdy. Śmiejemy się, że Arthur z przejechał z nami więcej kilometrów w swoim siedmioletnim życiu aniżeli nie jeden człowiek.
Mieszkamy we Francji, na granicy z Niemcami i przyznaję Tobie niestety rację. W Polsce podejście do psów jest bardzo kiepskie. Chyba najcudowniej wspominam Koryskę, gdzie Arthur pływał razem z nami w morzu.
W tym roku planujemy go zabrać na narty. Do tej pory wynajmowalismy zawsze chalet. Ale tym razem marzy nam się hotel bo kochamy austriackie hotele, ich gościnność i jedzenie 🙃💕. Jednak moje obawy przed pozostawieniem go w pokoju hotelowym są ogromne, bo on strasznie rozpaczą przy rozstaniach..
Co do przewożenia psa w transporterze. My mamy dwójkę dzieci. Musieliśmy wybrać transporter do bagażnika. Arthur bardzo lubi w nim jeździć. Śpi całą drogę. Kiedy nie było dzieci, podróżował jak Ports, z tyłu przypiety specjalnym pasem.
Pozdrawiamy Was serdecznie z drogi z Polski do Alzacji.
dodany przez Anonim @ 15 sierpnia 2019 o 12:49. #