Look of The Day – bo po sankach też trzeba odpocząć.

gold earring / złote kolczyki – BiżuteriaYES

sweater with wool / sweter z wełną – Edited

leggings & bra / legginsy i stanik sportowy – Oysho

   W Trójmieście znów spadło mnóstwo śniegu, więc weekend minął nam pod znakiem sanek i bałwanów. Poza tym – nudy. No może poza całą falą wzruszeń, którą od rana funduje mi finał WOŚP (w tym roku nie udało mi się wystawić wymarzonej aukcji, więc postanowiłam wesprzeć zbiórkę w ten sposób). Mieliśmy ambitne treningowe plany, ale póki co skończyło się tylko na odpowiednim stroju. Mój komplet wykonany jest z miłego, miękkiego materiału i naprawdę nie chcę się go ściągać. 

   Mam dobrą wiadomość dotyczącą kolczyków – bardzo często pytacie o dokładny link do biżuterii, którą noszę i tym razem go sobie zapisałam, aby nie musieć go potem szukać spośród tysięcy modeli. Kolczyki znajdziecie tutaj.

Odzyskałam wannę, czyli parę słów o wieczornej, intensywnej (i skutecznej) pielęgnacji.

   Skąd przyszedł mi do głowy ten dziwny tytuł? Na szczęście nikt nie okupował do tej pory mojej wanny, ale ja także nie wskakiwałam do niej zbyt często – właściwie, to od czasu przeprowadzki zażyłam kąpieli mniej więcej (mogę się pomylić o jakieś dwa razy) czterokrotnie. Brzmi to jak typowy problem „pierwszego świata”, ale przytaczam ten fakt, nie dlatego, że planuję Wam teraz marudzić o tym, jak mam ciężko, bo nie mam czasu na kąpiel („nieee, no co Ty Kasia, żadna z nas nie ma większych problemów…”), ale dlatego, że ten drobiazg miał – jak się teraz okazuje – spory wpływ na pielęgnację mojej skóry.

    Chociaż na etapie projektowania łazienki byłam pewna, że zarówno z prysznica, jak i z wanny będziemy korzystać regularnie, to gdy w końcu zamieszkaliśmy w naszym wymarzonym mieszkaniu, ja miałam już nieco inne podejście do tematu (remont trwał prawie trzy lata, więc miałam czas na przemyślenia). Przede wszystkim uznałam, że regularne korzystanie z wanny w obliczu katastrofy klimatycznej jest jednak za dużą fanaberią, z której powinnam zrezygnować i ograniczyć do absolutnego minimum (czyli do tych pamiętnych czterech razów, o których pisałam w pierwszym akapicie). Później, gdy w naszym życiu pojawiło się dziecko, wizja spędzenia czterdziestu minut na taplaniu się w wodzie z maską na twarzy, jawiła się jako największa strata czasu na świecie. I piszę to bez żalu – jeśli mam do wyboru dbanie o swój wygląd lub czas z dzieckiem to zawsze wybieram to drugie (wiem, że takie podejście jest trochę niemodne, ale ja feminizm postrzegam przede wszystkim jako wolny wybór i akceptację decyzji kobiety w każdym aspekcie jej życia, a nie piętnowanie jej za to, że lubi być mamą – jeśli nie chce mieć dzieci, to nic nam do tego, jeśli przedkłada dziecko nad wszystko inne, to także ma do tego prawo).

    Już wcześniej próbowałam połączyć przyjemne z pożytecznym i kąpać się razem córką, ale spotykało się to z dużym niezadowoleniem. Dopiero kilka tygodni temu, mała w końcu zaakceptowała łazienkową wannę, bo wcześniej kąpaliśmy ją – jak dziwnie to nie zabrzmi – w kuchennym zlewie ("pff… w zlewie? Może lepiej od razu wsadzać ją do zmywarki?!" – pewnie któraś z Was pomyśli, ale nasz zlew w kuchni jest naprawdę duży, a na takiej wysokości znacznie łatwiej jest asystować dziecku ;)). Ta mała zmiana miejsca kąpieli spowodowała, że świat wieczornej pielęgnacji stanął przede mną otworem, a ja każdego wieczoru (albo chociaż co drugiego) mam jakieś pół godziny na wklepywanie i wmasowywanie kosmetyków, na które do tej pory nie miałam czasu. Oczywiście z długimi przerwami na skoki do wody ludzików Duplo i udawanie dźwięków foki (ten pokaz cieszy się szczególnym uznaniem dwulatki).

    Wszystkie orędowniczki „operacji denko” do których sama czuję przynależność, pewnie złapałyby się teraz za głowę i gdyby tylko mogły, wywaliły ze swojego klubu z hukiem, ale nic nie poradzę na to, że oszołomiona nowymi możliwościami zaczęłam używać (a tym samym otwierać) naprawdę sporo kosmetyków czekających na „ten wieczór gdy będę mieć czas i ochotę”, który nie nadchodził od bardzo dawna. W ruch poszedł więc „rytuał na włosy” od Sisley, peeling na twarz od Paula's Choice, no i oczywiście maski, których to surową recenzję mam zamiar dziś przedstawić. No dobrze, nie aż tak surową, bo tych które mi nie podpasowały nie będę wymieniać. Poza tym, że wybrałam tylko te, które działają (miło z mojej strony, prawda?;)), to chciałam też, aby każda z nich różniła się nieco działaniem, aby każda z Was mogła znaleźć taką, której akurat teraz najbardziej potrzebuje.

   Uwaga! Na pierwszy rzut może się wydawać, że ten wpis to jakaś dziwna kombinacja artykułu o planowaniu łazienki i (nie)skutecznym zarządzaniu czasem, ale ten wpis wcale nie jest skierowany tylko do mam – kosmetyki, które wybrałam nie są dedykowane wyłącznie kobietom kąpiącym się z dziećmi w wannie ;). 

1. Maska na noc 72H Black Tea & Watermelon od Kire Skin.

   Kiedy byłam młodsza, maski na twarz kojarzyły mi się przede wszystkim z zieloną papką, która w jakiś nieodgadniony sposób zostawała potem na meblach, ręczniku, szlafroku, włosach i ubraniu, nawet jeśli po jej nałożeniu stałam bez ruchu do czasu jej zmycia. Dziś maski są nie tylko przyjemniejsze w użyciu, ale też skuteczniejsze, no i często nie trzeba ich nawet zmywać, tylko spokojnie można po ich nałożeniu położyć się spać. Maskę od Kire Skin testuję już dosyć długo i chyba używam jej najcześciej, bo ma lekką formułę i już kilka minut po jej nałożeniu mogę przytulić twarz do poduszki. Właściwie mogłaby spokojnie zastąpić mój krem na noc. A teraz parę faktów o tej masce: w 99% jest ze składników naturalnych, wyciąg z czarnej herbaty ma działanie silnie antyoksydacyjne, a skóra po jej użyciu pozostaję bardzo długo nawilżona (według producenta nawet do 72 godzin). Maska ma bardzo świeży zapach i ładne, minimalistyczne opakowanie. 

2. Maska Bioxidea Miracle 48h Excellence Diamond – kojąco-nawilżająca maska na twarz

   Ta opcja jest idealna dla kobiet, które chcą zobaczyć efekt od razu. I ma to być efekt „łał”. W opakowaniu Bioxidea znajdziecie 3 szt. dwuczęściowej maski w płacie. Przed jej nałożeniem dobrze jest zrobić peeling (ja mam ten), spłukać go i wysuszyć twarz. Po użyciu maski nie zmywamy jej ze skóry, w razie potrzeby możemy użyć ulubionego kremu pielęgnacyjnego. Nadmiar tej esencji w opakowaniu maski warto użyć na skórę szyi, dekoltu, albo chociaż wmasować w dłonie. Parę razy wspominałam Wam, że nie jestem fanką masek w płacie, bo to kolejna porcja śmieci, której można by uniknąć, ale ta maska Bioxidea wykonana jest z żelowego płatu, który rozpuszcza się w wodzie (samo opakowanie również jest biodegradowalne, więc nasze wyrzuty sumienia powinny nieco ucichnąć). Maskę można więc po użyciu na twarzy rozpuścić w wannie i tym samym podarować trochę jej właściwości reszcie naszego ciała. Kosmetyki Bioxidea polecane są szczególnie dla osób, które w szybki sposób chcą wygładzić skórę, zmniejszyć widoczność zmarszczek, poprawić napięcie skóry oraz ją nawilżyć. A jeśli macie wątpliwości czy działa, to sprawdźcie opinie użytkowniczek na tej stronie. To naprawdę super produkt.

Filozofią marki Bioxidea jest działanie w pełni w zgodzie z naturą, bazując na bogactwie naturalnych ekstraktów. Dodatkowo wyeliminowane zostały z formuł sztuczne zapachy i syntetyczne barwniki. Jej produkty możecie kupić w moim ulubionym sklepie z profesjonalnymi kosmetykami – Topestetic. Ten sklep internetowy posiada naprawdę bogaty zbiór najlepszych światowych i polskich marek, rekomendowanych przez lekarzy medycyny estetycznej i dermatologów. Zawsze możecie tez liczyć na poradę specjalisty, jeśli nie jesteście pewne czy dany kosmetyk jest dla Was.

3. ALGOMASK Hydrostabilizująco regeneracyjna maska nocna od Sensum Mare

   Ta polska marka zawładnęła moją kosmetyczką już jakiś czas temu, a że jej produkty są naprawdę najwyższej jakości i zawsze spełniały moje oczekiwania, to chętnie zaczęłam testować ich nowość, czyli regeneracyjną maskę na noc. Po dokładnym zmyciu makijażu, nakładam ją w trakcie kąpieli w wannie i tyle. Spłukuję ją dopiero następnego dnia rano. Poniżej zdjęcia samego produktu, zobaczycie jak moja skóra wygląda po jej użyciu. Tak, moja skóra bez makijażu i w zbliżeniu nie jest idealna (blizny po wcale nie takim młodzieńczym trądziku wciąż są minimalnie widoczne, a podkrążone oczy bez podkładu nie są już takie wypoczęte ;)), ale maska bardzo skutecznie ją nawilża, napina i dodaje naturalnego blasku (powiedziałabym, że jest też bardziej „gęsta” ale nie wiem, czy takie określenie jest czytelne). W składzie mamy aż 20 składników aktywnych, w tym nisko-cząsteczkowy kwas hialuronowy, hiperferment z aloesu, bioferment z wodorostów morskich, algę perłową czy oliwę z oliwek. Kosmetyk jest wegański – wiem, że dla wielu z Was to ważna informacja. 

Pytania o zniżki na kosmetyki od Sensum Mare dostaję od Was regularnie, więc śpieszę z informacją, że marka zgodziła się dać kod dla Czytelniczek bloga. Wystarczy, że wpiszecie MLE w trakcie dokonywania zakupów, a otrzymacie 15% zniżki. Ja ze swojej strony gorąco polecam również to serum (pisałam o nim tutaj) i ten krem do twarzy. Stosunek ceny do jakości tych produktów jest naprawdę dobry. Sensum Mare jest idealne dla osób poszukujących kuracji przywracającej jędrność i zdrowy wygląd skóry, oraz po zabiegach kosmetycznych. Zniwelujemy dzięki nim wpływ negatywnych czynników atmosferycznych na naszą skórę takich jak nadmierna ekspozycja słoneczna czy niskie temperatury.

4. Dodatki "około-wannowe". 

   Na koniec jeszcze kilka słów o produktach, które nie są maskami, ale też towarzyszą mi w wieczornej pielęgnacji. Na początku wspomniałam już o „rytuale na włosy” od Sisley (coś w rodzaju gęstego oleju na długie włosy), ale jeśli chodzi o kosmetyki do włosów, to w tym momencie moim faworytem jest marka Gisou (co ciekawe, założona przez influncerkę). Jeśli akurat maski na twarz nie nałożę (co po odzyskaniu wanny zdarza się dosyć rzadko), to używam kremu na noc od CHANEL, który widzicie na zdjęciu powyżej. Na blacie stoi u mnie jeszcze peeling, żel do mycia ciała od Hermes (to tak naprawdę żel mojego męża, ale został chwilowo zaanektowany), no i słynny już rossmanowy niebieski szampon od Joanny (który przelewam, do innej butelki, bo jego opakowanie tak nie do końca mi pasuje ;). 

   I pomyśleć, że do tej pory ten skrawek mieszkania świecił pustkami, a teraz stał się miejscem największej wieczornej atrakcji. Teraz już tylko ulubione dresy, które w zimie służą mi też jako pidżama (dziękuję Hibou za wszystkie Wasze bawełniane skarby! Kolejny raz warto było czekać na dostawę), lody czekoladowe w dłoń (wiadomo, że jemy je po zmroku w ukryciu przed małym łasuchem) i odpalamy Lupina na Netflixie. 

bawełniany komplet dresowy – Hibou // pościel – Jotex (w lutym być może będę mieć dla Was jakiś kod)

 

*  *  *

 

 

LOOK OF THE DAY

sweater & jacket / sweter i żakiet – MLE Collection (sweter będzie dostępny w lutym, marynarka jest z zeszłorocznej kolekcji)

coated jeans / woskowane spodnie – Topshop, model Joni (kupowałam jakiś temu na Zalando)

leather bag / skórzana torebka na łańcuszku – Chanel (wielkość mini)

leather shoes / skórzane kozaki – Isabel Marant

   Dzisiejszy zestaw dobrze sprawdza się w Trójmieście (gdy wychodzę na zewnątrz narzucam na wierzch oversizowy czarny płaszcz) i jest bardzo uniwersalny, ale wybierając poszczególne elementy nie kierowałam się tym razem pragmatyzmem, a delikatną tęsknotą za miejscami, które miałam kiedyś szczęście odwiedzać o tej porze roku. Zwykle w tym czasie mieliśmy już za sobą wyjazd we włoskie góry, w trakcie którego zawsze robiliśmy krótki wypad do ukochanej Wenecji (to miasto jest moim zdaniem najpiękniejsze właśnie o tej porze roku), po której jakoś nie wypada chodzić w puchówce i śniegowchach ;). Przed pandemią na przełomie stycznia i lutego sprawy zawodowe właściwie zawsze ściągały mnie do Paryża, a ja nie cierpiałam z tego powodu – to była dla mnie cudowna odskocznia i niesamowita porcja inspiracji, nawet jeśli wyjazd był szalony, wypełniony spotkaniami, a ja mogłam sobie pozwolić ledwie na kilka godzin zwiedzania. Pewnie właśnie taki zestaw zapakowałabym do walizki, gdyby świat wyglądał dziś tak jak kiedyś. 

5 profili na Instagramie, które śledziłabym także wtedy, gdyby moja praca nie miała z tą aplikacją nic wspólnego.

   Część z Was mogła pewnie pomyśleć, że w związku z mrozami zapadłam w sen zimowy i przebudzałam się tylko po to, aby publikować niedzielne wpisy i wrzucić zestawienie blogerek. W sumie, byłby w tym jakiś pierwiastek prawdy, bo w ostatnich tygodniach nie czułam się najlepiej (nie, to na szczęście nie covid), a musiałam też zająć się porządnie moim drugim dzieckiem, czyli MLE Collection. Efekty tej pracy zobaczycie pewnie już w przyszłym tygodniu – w końcu będę mogła pokazać Wam całą kolekcję „resort” czyli produkty, które będą pojawiać się do wiosny. Wracając jednak do blogowych spraw. Dzisiejszy wpis to taki trochę test – dajcie mi proszę znać w komentarzach czy chciałybyście abym podzieliła się z Wami też ulubionymi modowymi profilami albo tymi, które są dla mnie największą fotograficzną inspiracją, a może dotyczącymi wnętrz? Czekam na Wasze sugestie i obiecuję sporo więcej publikacji w przyszłym tygodniu. 

Gabrielle Caunesil

   Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że Gabrielle to kolejna dziewczyna, która zdobyła popularność dzięki temu, że jest po prostu piękna. Ale taka ocena byłaby wobec niej naprawdę niesprawiedliwa. Owszem, ta Francuzka była kiedyś wziętą modelką, a jej wygląd przyczynił się do gigantycznej liczby obserwatorów, ale gdyby był to jej jedyny atut, nie zaczęłabym jej śledzić. Gabrielle na swoim profilu co rusz rzuca wyzwanie wszystkim swoim ukrytym demonom. Dziś otwarcie przyznaje, że postanowiła odciąć się od świata mody, bo był dla niej toksyczny, sprawił, że wciąż czuła się jak ktoś, kogo można w każdej chwili zastąpić, a ciągła gonitwa za szczupłą sylwetką odbiła się na jej zdrowiu. No dobrze, ale takie historie słyszałyśmy już wiele razy i chociaż wciąż są potrzebne, to jednak trochę mało, aby rzucić instagramowy świat na kolana. Idźmy więc dalej – Gabrielle nie bała się również powiedzieć światu, że jej mama odeszła, gdy ta była małą dziewczynką, a ciężar wychowania spadł na jej tatę. Wielokrotnie przypomina swoim obserwatorom, że to wydarzenie wyryło ślad na jej psychice i od tego czasu czuła się niewarta miłości, zawsze miała wrażenie, że jest gorsza od innych i przez całe swoje życie wstydziła się przyznać, że została porzucona – dopiero jako dorosła kobieta zrozumiała, że ma prawo winić za to tylko swoją mamę, a nie samą siebie. Opisując ten temat w kilku zdaniach nie sposób wyrazić się tak, aby nie brzmiało to patetycznie i banalnie, ale oglądając Gabrielle naprawdę można poczuć jej emocje i szczerość przekazu.

  Gabrielle wcale nie twierdzi, że wszystkie osobiste wyznania przychodzą jej lekko, ale jednocześnie czuję się w obowiązku, aby pokazać swoim obserwatorom, że Instagram i piękne zdjęcia to jedno, a prawdziwe życie to drugie (tym bardziej, że sama stała się ofiarą wykreowanego świata mody). W ostatnich miesiącach Gabrielle poszła jeszcze o krok dalej, łamiąc chyba jedno z największych kobiecych tabu – bezpłodności i niepłodności. Chcąc skonfrontować się z „życzliwymi” komentatorkami, które pośpieszały ją w prokreacyjnych planach, opowiedziała i skrupulatnie zrelacjonowała historię swojej choroby. Endometrioza stała się chyba naczelną chorobą influencerek i wcale nie piszę tego z przymrużeniem oka – ze względu na własną historię jestem ostatnia z żartowania z tego tematu. Ta przebiegła i zagadkowa choroba często atakuje kobiety, które zdają się być okazem zdrowia, szczęścia i sukcesu. W przypadku Gabrielle endometrioza była już tak zaawansowana, że lekarze podjęli decyzję o usunięciu jednego jajnika, co, jak możemy sobie wyobrazić, było dla trzydziestolatki bardzo ciężkim przeżyciem.

  Te wszystkie trudne tematy z początku powodują w nas lekki dysonans – mamy te piękne zdjęcia z dziewczyną z okładki, bizneswoman z perfekcyjnym makijażem i w modnych ciuchach, a tu nagle, dla odmiany, blizny na brzuchu czy szpitalny pokój. Mnie to jednak nie odstręcza – wręcz przeciwnie. Gabrielle to dla mnie przykład kobiety prawdziwej, z krwi i kości, która nie musi udawać, że jest idealna aby miliony chciały ją obserwować.

  Na koniec, ciekawostka: jej mąż, Riccardo Pozzoli (tu zamieniam się trochę w plotkarę) wcześniej przez lata związany był ze słynną Chiarą Ferragni. Niektórzy złośliwcy twierdzą nawet, że to on w dużej mierze przyczynił się do jej błyskawicznej kariery, w co dziś jeszcze łatwiej uwierzyć biorąc pod uwagę fakt, że tworzy z Gabrielle nie tylko parę, ale także zgrany biznesowy duet, który stoi za prężnie rozwijającą się marką odzieżową – La Semaine Paris

Karolina Korwin Piotrowska

   Ciężko zaprzeczyć temu, że na Instagram wchodzimy głównie po to, aby przez chwilę się odprężyć, zobaczyć coś ładnego, zainspirować się. Tym bardziej winszuję tym profilom, które nie są o tym, jak nałożyć rozświetlacz na twarz albo owinąć się kołdrą, tak aby wyglądać seksownie przy okazji jedząc croissanta, a mimo to zdobywają rzeszę obserwatorów.

    Skłamałabym, gdybym powiedziała, że zgadzam się z każdą opinią Karoliny. Często jej sądy są dla mnie zbyt ostre, czasem nawet jeśli myślę tak samo, to pewnie użyłabym łagodniejszych słów, ale w znakomitej większości to, co udostępnia na swoim profilu Karolina, wydaje mi się po prostu ważne, a przynajmniej ważniejsze niż większość treści, na które napotykam w tej aplikacji. Czasem znajdę u niej link do ciekawego artykułu w New York Timesie, dowiem się czegoś o kryzysie klimatycznym, o kolejnym „rozbrojonym” fake newsie dotyczącym epidemii i przede wszystkim sporo poczytam o prawach kobiet i tolerancji. Karolina nigdy nie boi się wsadzić kij w mrowisko, podpaść jakiejś grupie czy walczyć z hejterami. A co najważniejsze – zdarza jej się zmienić zdanie, powiedzieć, że zaczęła rozumieć też inny punkt widzenia, wycofać się z czegoś. Dzięki temu nie patrzę na nią jak na „pieniacza”, któremu zależy na zamieszaniu i kontrowersji, ale na kogoś, kto faktycznie chciałby coś zmienić. 

Eliza Mórawska

   Gdybym miała w kilku słowach opisać to, co na swoim Instagramie pokazuje Eliza Mórawska powiedziałabym, że jest to świat pełen spokoju, nostalgii za czasami dzieciństwa spędzonego z babcią na Podlasiu, miłości do rodziny i przede wszystkim pysznego domowego jedzenia. Zresztą, to od przepisów wszystko się zaczęło – w 2006 roku, gdy blogi w Polsce dopiero pączkowały, Eliza założyła WhitePlate, gdzie dzieliła się kulinarnymi poczynaniami. Ten, kto chociaż raz odwiedził tę stronę wie doskonale, że przepisy – choć perfekcyjne, proste i niezawodne – były tylko jednym z elementów składających się na popularność kanałów prowadzonych przez tę drobną warszawiankę. Jej publikacje to nie tylko uczta dla oczu, ale także duszy i skołatanych nerwów. Zamiłowanie Elizy do poezji czuć na każdym kroku. Bez obaw, nie znajdziecie u niej wierszyków na temat makaronu, ale jestem pewna, że każdy jej tekst sprawi, że zaczniecie myśleć o czymś więcej niż tylko o jedzeniu.

   To ona nauczyła mnie piec szarlotkę i smażyć najlepsze naleśniki (albo raczej „naleśniory” jak sama je nazywa). Zrobiłam z nią niezliczoną ilość sosów do makaronu, kremów i ciast i zawsze wychodziły perfekcyjnie. Czujny obserwator na pewno wychwycił, że przepisy od dłuższego czasu  są lżejsze, nie zawierają mięsa i chociaż wciąż kojarzą się przede wszystkim z ciepłym domowym posiłkiem, to jednak idą z duchem czasu. Eliza nie robi i nie piszę niczego „pod publikę”. Myślę, że nie obrazi się na mnie za stwierdzenie, że jest trochę „niedzisiejsza”, bo obserwując ją od lat widzę, że w ogóle nie zależy jej na byciu na topie. I pewnie po części dzięki temu, moda na jej blog i Instagram nie mijają – wśród wszechogarniającej kreacji, epatowania luksusem i bezmyślnych choć ładnych zdjęć, miło jest zajrzeć do kogoś, kto po prostu z przyjemnością gotuję po to, aby uszczęśliwić swoich bliskich. 

Pan Inżynier

   Tego profilu na pewno nie znacie! Pan Inżynier, to nie kto inny, jak partner wspomnianej wyżej Elizy. Można by pomyśleć, że co za dużo, to niezdrowo i że jeśli obserwuje się już Elizę, to profil Wojtka nas już nie zaskoczy. Ale to nieprawda. Jego drobne utyskiwania na życie wśród czterech kobiet (żony i trzech córek) oraz na ich nieustanne dokarmianie każdorazowo wywołują uśmiech na mojej twarzy. Profil Pana Inżyniera to też piękna lekcja równouprawnienia – jestem pewna, że zarówno zagorzałe feministki, jak i totalne tradycjonalistki będą zachwycone tym, jak wspólnie z żoną próbuje ogarnąć codzienność. Na jego zdjęciach zobaczycie trochę tego, co przygotowuje córkom na obiad, trochę bałaganu, trochę scen zwykłej rutyny dnia – wszystko z przezabawnym, a czasem i wzruszającym opisem. Warszawska Ochota, spora dawka humoru i prawdziwe życie młodego taty – wszystkie nowe posty lajkuję i sama chciałabym takie pisać!

Make Life Harder

   Historia zatacza tutaj małe koło. Nigdy nie czułam się urażona przez chłopaków, że mój blog posłużył im jako inspiracja do najlepiej skonstruowanej parodii ostatnich lat i już parę razy zdarzało mi się publiczne chwalić literackie osiągnięcia Kuby, ale mimo wszystko nie spodziewałam się, że kiedyś będę promować Make Life Harder na własnej stronie. Dlaczego? Bo ich teksty na Facebooku, chociaż śmieszne i często bardzo trafne, są jednak czasem nieco zbyt wulgarne, jak na standardy takiej grzecznej kobiety jak ja… A mówiąc całkiem poważnie – spaść z krzesła ze śmiechu w trakcie czytania mężowi nowego posta MLH – to jedno. Polecać teksty nasycone przekleństwami i niepoprawnymi politycznie sformułowaniami półmilionowej grupie obserwatorek – to drugie.

   Nieco inaczej ma się jednak sprawa z instagramowym profilem, który został dobrze dopasowany do typowego użytkownika (a może raczej użytkowniczki) Instagrama. Skupiam się jednak tutaj przede wszystkim na stories, bo to ono jest motorem napędowym tego profilu. Oczywiście tu także od czasu do czasu mogą zapiec nas uszy, ale dzięki różnorodnościom treści nie mamy wrażenia, że chodzi tu tylko o chamskie dowcipy. MLH codziennie funduje nam trochę newsów ze świata i polityki (nie zawsze w żartobliwej formie), przegląd najśmieszniejszych i najaktualniejszych memów, trochę prozwierzęcych apeli, a nawet charytatywne akcje podane w taki sposób, że ciężko przejść obok nich obojętnie. To trochę jak Teleexpress z dawnych lat, który balansował między tym co zabawne i istotne, ale w zdecydowanie luźniejszej formie. Więc, o ile dla niektórych teksty na Facebooku mogą być czasem trochę zbyt „hard”, o tyle stories na Instagramie oferują nam ten sam kąśliwy humor, ale w nieco lżejszej oprawie. 

Odpowiadam nim zapytacie ;). Tak, to ten komplet dresowy z MLE, który obiecałam Wam już parę tygodni temu. Przędza nie ma żadnych sztucznych domieszek, a przy tym jest ciepła i zupełnie niegryząca. Obydwa produkty będzie można kupić w przedsprzedaży już jutro (wysyłka rozpocznie się w przyszłym tygodniu). Dresy, jak wszystko od MLE, zostały wyprodukowane w Polsce. 

*  *  *

 

Look of The Day. Śnieg w styczniu. Niemożliwe!

leather shoes / skórzane buty – Balagan

camel coat / karmelowy płaszcz – Zara (model sprzed dwóch lat)

camel gloves / rękawiczki pasujące do płaszcza – 12storeez

leather bag / skórzana torebka – Chanel (rozmiar mini)

trousers / spodnie – Topshop (model Jamie)

cap / czapka – Arket

   Kiedy w czwartek po południu wybraliśmy się podziwiać śnieg na orłowskim molo, myślałam, że to apogeum zimy w tym roku. Słońce, dwa stopnie na plusie, zero wiatru. "Bestia ze wschodu" dotarła do nas w nocy z piątku na sobotę i teraz nie ruszam się z domu bez śniegowców (swoją drogą, czy strój na mega mrozy na przyszłą niedzielę, to już według Was za późno, czy jednak nie?). Nie zdążyłam się w związku z tym nacieszyć tymi wiązanymi botkami z miękkiej skóry, ale coś czuję, że wiosną i jesienią jeszcze to nadrobię. Znalazłam je w ofercie polskiej marki Balagan (część z Was pewnie skojarzy ją z moją torebką "wiaderkiem"), której cały koncept bardzo mi się podoba. W 2015 roku marka założyła Transparent Shopping Collective, który ma wpisywać się w nowy ruch w świecie mody i projektowania przez ujawnienie kosztów produkcji danej rzeczy (tutaj przeczytacie więcej). Jeśli wypatrzyłyście w sklepie coś dla siebie, to mam kod zniżkowy MLY4BALAGAN20 – daje on 20% zniżki na nieprzecenioną kolekcję (nie łączy się z innymi promocjami, zniżka będzie aktywna do końca lutego). Dajcie znać czy coś wpadło Wam w oko! 

Top 5: Ranking najlepszych stylizacji polskich blogerek z Instagrama w grudniu

   Od razu uprzedzam, że w dzisiejszym zestawieniu nie znalazły się "najcudowniejsze stylizacje" ze stycznia, a raczej te, które w ogóle nadawały się na obecną pogodę za oknem. Influencerki naprawdę zaklinają zimę i chociaż sama na co dzień nie ubieram się jak bałwanek (chyba, że wybieram się na długi spacer), to naprawdę ciężko było znaleźć na Instagramie ładne i jednocześnie ciepłe stroje. Nie trudno się domyślić z czego to wynika – puchowe wielkie kurtki zapięte pod szyję, śniegowce czy uggi to coś, co z założenia nie wygląda tak szykownie, jak elegancki płaszcz i botki. Ciekawa jestem, czy którąś z poniższych propozycji chciałybyście teraz wykorzystać?

 

MIEJSCE PIĄTE

@jestemkasia

Kasia od dłuższego czasu lubuje się w długich płaszczach, więc wybór na zimowy spacer po mieście nie jest zaskoczeniem. Podoba mi się trend przewiązania grubego wełnianego swetra w odcieniu ecru na płaszczu (sama od dłuższego czasu uwielbiam ten trend co mogłyście zobaczyć w tym "look'u). Do tego świetnie sprawdzi się duża klasyczna torebka i wiązane botki na niskim obcasie.

MIEJSCE CZWARTE

@agnieszkasolon

W przypadku Agnieszki nie mogłam oderwać wzroku od kurtki (niestety nie znalazłam informacji z jakiej jest firmy). Oversizowe krótkie puchówki to jeden z najbardziej gorących trendów tej zimy. Niezobowiązujące okrycie wierzchnie zostało w tym przypadku przełamane botkami na obcasie, dżinsami z szerszą nogawką i elegancką torebką do ręki. Poza tym, Agnieszka poruszyła pod tym postem bardzo ciekawe zagadnienie odnośnie noszenia wyłącznie czerni. ;)

MIEJSCE TRZECIE

@oliviakijo

Kolejna propozycja w stylu "total black look". Z pewnością kojarzycie trend z tej jesieni, kiedy dziewczyny nosiły skórzane płaszcze. Olivia przemyciła go również w tym stroju (to płaszcz od Ani Kuczyńskiej), a zdjęcie wygląda jakby przyłapano ją na Fashion Week'u. Dużą rolę odgrywają w tym zestawie dopasowane botki i torba Celine. Pięknie!

MIEJSCE DRUGIE

@nataliaszukala

Gdyby nie pandemia, to sama chętnie wybrałabym się w takim stroju na kawę. Mam w szafie podobne kozaki, ale po świętach okazji do ich założenia raczej nie mam ;). Ten zestaw kojarzy mi się trochę z  uwspółcześnioną wersję kostiumów z Matrixa, ale i tak jest fajnie i ze smakiem. 

MIEJSCE PIERWSZE

@cajmel

Na miejscu pierwszym znalazła się Karolina, ponieważ niemal każdego dnia wyglądam identycznie ;). Bardzo podobne spodnie ze strzemieniem łączę z moimi uggami i karmelowym płaszczem. Jest zwyczajnie, ciepło, a jednocześnie nadal stylowo. Ja dodałabym tylko rękawiczki, bo bez nich ostatnio ani rusz.