Ludzie od zawsze poszukiwali szczęścia i gubili się, gdy upatrywali jego sens w rzeczach materialnych. Przedmioty, same z siebie, nawet te najpiękniejsze i najcenniejsze, nigdy prawdziwego szczęścia nie dadzą – to wiemy. A jednak, poświęcamy mnóstwo energii i pieniędzy na to, żeby dobrze wyglądać, mieszkać w ładnym mieszkaniu czy odwiedzać piękne miejsca na Ziemi. Po wpisaniu do wyszukiwarki słowa „szczęście” algorytm nie wypluje nam wizualizacji filozoficznych koncepcji radości – zobaczymy przede wszystkim piękne widoki, idealne domy, plaże, góry, nawet nadmuchiwany flaming w basenie się znalazł! Wygląda więc na to, że w powszechnym odczuciu szczęście ma swój wyraźny wizualny wymiar. Rzeczy piękne, czy po prostu estetyczne od zawsze poprawiały nam humor.
Nie dziwi więc, że nasza cywilizacja poświęciła mnóstwo czasu nad doskonaleniem umiejętności robienia ładnych rzeczy – budynków, mebli, rozmaitych ozdób, od kolczyków po gigantyczne posągi. Od tysięcy lat to, co „ładne” oznacza też często to, co „lepsze”. Niezależnie od miejsca i czasu architektura miast zawierała zarówno strzeliste pałace pełne zdobień, obrazów i rzeźb oraz lepianki sklecone z desek nieraz tonące w brudzie. Nie trzeba wyjaśniać, gdzie lokowano perspektywę życiowego szczęścia.
W Polsce widzimy to może nawet lepiej niż inni. Lata realnego socjalizmu bardzo wyraźnie pokazały nam, że brzydota nie kojarzy się z radością i nie jest niczym upragnionym. Wielcy światowi twórcy nie zjeżdżali w tamtym okresie masowo do Polski w poszukiwaniu inspiracji. To nasi artyści robili wszystko, aby wyrwać się z szarej codzienności, „dostać paszport” za żelazną kurtynę i tam tworzyć, uczyć się i wystawiać swoje prace. Polityczna cenzura spustoszyła galerie i zepchnęła wszelkie rodzaje twórczości do podziemia. Temat wielkiej sztuki to zresztą najmniejszy problem w kształtowaniu estetycznej codzienności mas. Gdy musisz stać w kolejce z kartką na mięso przez pół dnia, to jakoś łatwiej zrozumieć, że nie ma się już potem czasu i ochoty na wybór ładnego krzesła do jadalni (o ile jakiś wybór w ogóle istnieje). W obliczu wielkich problemów, a w tamtych czasach dotyczyły one właściwie każdej rodziny, wygląd salonu schodzi na dalszy plan. Nie mówiąc już o kontemplacji nad abstrakcją w muzealnych salach.
Tym bardziej dziwi, że z perspektywy czasu PRL okazał się być okresem, w którym polska sztuka użytkowa i wzornictwo miało się na przekór okolicznościom całkiem nieźle. Dowód na to mam w swojej sypialni – odrestaurowane fotele Chierowskiego to teraz jeden z najbardziej upragnionych mebli, nie tylko w Polsce. Z drugiej strony uwarunkowania gospodarcze nie sprzyjały masowej produkcji ciekawie zaprojektowanych przedmiotów. Wiele rozwiązań architektonicznych o światowej jakości nie przetrwało zbyt dobrze zderzenia z bylejakością codziennego utrzymania – dopiero teraz, po kosztownych remontach, odkrywamy zalety i skromną, ale na swój sposób fascynującą urodę takich dzieł architektury jak Dworzec Centralny czy katowicki Spodek. Nareszcie odkryliśmy, że każdy budynek stanie się obrzydliwy, jeśli przez 30 lat nie będziemy go myć i sprzątać.
Odpowiedzią na szarość PRL były szalone lata 90-te, brak jakichkolwiek zasad i reguł w estetyce przestrzeni zarówno tej prywatnej, jak i publicznej. Zafascynowani wolnością wyboru zagraciliśmy nasze mieszkania i ulice. Dziś lata 90-te są dyżurnym symbolem kiczu i braku dobrego smaku (memy z serii „Architekt – to brzmi dumnie”, czy konkursy „makabryły” nie biorą się z przypadku). Stąd też pewnie nasz zachwyt zachodnim stylem i wnętrzami. Gdy my męczyliśmy się z systemem komunistycznym, kraje Europy Zachodniej mogły spokojnie pielęgnować swoje wyczucie estetyki i cieszyć się bogatym życiem kulturowym. „Idea” sprzątania dworców była tam kultywowana przez dziesięciolecia, w latach 90-tych nie było tam czego odreagowywać, reklama istniała od zawsze, więc w 1990 nikt nie miał potrzeby obwieszenia swojego domu różowo-seledynową tablicą z napisem „Miejsce na Twoją reklamę”. Widać to jak na dłoni nawet wśród zwykłych przechodniów Paryża, Londynu, Brukseli, Kopenhagi czy Mediolanu, gdzie podstawowe zasady łączenia kolorów czy dopasowywania dodatków są na porządku dziennym. W przypadku wnętrz nie jest inaczej. Gdy kilka lat temu urządzałam mieszkanie mój Pinterest pękał w szwach – mnóstwo w nim było skandynawskich mieszkań, stolarki w paryskim stylu czy eklektycznych włoskich apartamentów.
Wracając jednak do pompatycznego tematu, którym rozpoczęłam ten tekst – poczucie estetyki i posiadania piękna jest wyrazem dopełnienia szczęścia człowieka, a nie jego podstawą. Są na to dowody naukowe. W 2015 roku absolwenci architektury z prestiżowego uniwersytetu Hasselt w Belgii przeprowadzali sondę, w której pytano respondentów, co jest dla nich warunkiem koniecznym szczęścia. Posiadanie mieszkania uplasowało się dopiero na dwunastej pozycji, a urządzenie wnętrza na czternastym. Na podium znalazły się odpowiednio: zdrowie, rodzina, przyjaciele. Czy to oznacza, że mieszkanie ma tak mały wpływ na nasze zadowolenie z życia? Nie! Po prostu analizując wpływ wnętrza na nasz nastrój, warto czasem odwrócić myślenie: Nie skupiać się na wyglądzie mieszkania jako takim, ale na tym, jak może się ono przysłużyć naszej kondycji psychicznej albo udanemu życiu rodzinnemu. W tym momencie przychodzi mi na myśl kolejny „trend z zachodu”, który łyknęliśmy jak młode pelikany – duński przepis na szczęście zwany „hygge”. W tym magicznym słowie kryło się wszystko, co potrzebne jest duszy w czterech ścianach – wewnętrzna równowaga, poczucie bezpieczeństwa, harmonia, czas z rodziną, proste przyjemności w domowym zaciszu. Furora, którą wywołały poradniki o hygge, ukazywała jedno – ogromną tęsknotę za przytulną i dobrze urządzoną przestrzenią.
Na nasze samopoczucie mają wpływ nie tylko ludzie, którymi się otaczamy, ale także przestrzeń, w której żyjemy. I nawet jeśli to drugie jest tylko dopełnieniem, to dlaczego mielibyśmy z niego rezygnować? Nie chciałabym jednak, aby ten artykuł zamienił się w rady dotyczące odpowiedniego koloru ścian i dopasowania poduszek do kanapy. Choć żyjemy w epoce, w której przepis na szybkie szczęście należy do dóbr najbardziej pożądanych, a więc jednocześnie „klikalnych” byłabym kłamliwą jędzą, gdybym powiedziała, że stworzenie przyjaznej dla nas estetycznej przestrzeni to kwestia wyłącznie nowych zakupów w IKEA. To proces, który trwa długo i właściwie nigdy się nie kończy, a gdy osiągniemy w nim już pewnego rodzaju biegłość to z pewnością dojdziemy do wniosku, że coś chcemy w naszym mieszkaniu zmienić. Ale do rzeczy – można się tego nauczyć, czy nie? Ja uważam, że można, wpierw trzeba to jednak w ogóle zrozumieć.
1. Piękno wynika z funkcji. Ładne krzesło jest ważniejsze niż zachwycający bibelot na półce.
To jedna z podstaw. Jeśli chcemy, by otoczenie miało na nas jak największy wpływ i umilało codzienne czynności, to kluczowe będzie piękno tych rzeczy, z którymi najwięcej mamy do czynienia. Upraszczając – stawiając w holu antyczną rzeźbę być może znajdziemy czas, aby przy niej codziennie przystawać i ją podziwiać, ale podejrzewam, że po tygodniu jednak przestaniemy. Z drugiej strony, jeśli każdego ranka będziemy sięgać do szafki w kuchni po brzydki kubek, który w żaden sposób „nie wyraża naszego ja” będzie on miał większy wpływ na nasz codzienny poziom zadowolenia niż najpiękniejsza waza w holu.
Tak naprawdę każda ozdoba (czyli przedmiot, który nie ma żadnej praktycznej funkcji oprócz ozdabiania) jest wyrazem naszej porażki. To pewne przejaskrawienie, ale z takim podejściem powinniśmy podejść do projektowania wnętrza. Najpierw staramy się, aby użytkowa funkcja mieszkania była sama w sobie ładna. Ozdoby dodajemy na końcu. Skupiając się na przedmiotach użytkowych, nie można zapominać jednak o tym, że istotą ich piękna jest funkcjonalność. Łatwo bowiem wpaść w pułapkę rzeczy pozornie ładnych, ale bardzo niepraktycznych. Każda z Was na pewno spotkała się z ładną, ale niewygodną kanapą (ba, mam wrażenie, że większość tych ładnych jest niewygodna!) albo krzesłem, które wyglądało ślicznie na wystawie, ale w prawdziwym życiu po prostu nie ma się ochoty na nim usiąść. To są bardzo częste przypadki. Można wręcz powiedzieć, że zdecydowana większość przedmiotów dzieli się na dwie grupy – ładne, ale niepraktyczne i praktyczne, ale brzydkie. Poza nimi jest jeszcze ta mała grupa przedmiotów ładnych i praktycznych – cel każdej osoby, która chce by estetyka wnętrza prowadziła do podniesienia poziomu szczęścia (spostrzegawcza czytelniczka z pewnością przypomni o czwartej grupie – rzeczach brzydkich i niepraktycznych, takie też są i tych oczywiście też nie polecam).
Jak kilka spostrzegawczych Czytelniczek już zauważyło, dotarła do mnie nowa kanapa. O tę poprzednią została stoczona prawdziwa wojna – finalnie trafiła do firmy mojego męża i wiem, że będzie mu jeszcze dobrze służyć. W naszym mieszkaniu, w pokoju od wschodniej strony świata, nie wyglądała dobrze i przez większość część dnia wydawała się po prostu czarna. No cóż, każdy popełnia błędy i wiem już przynajmniej, że ciemno-szmaragdowy kolor we wnętrzu jest naprawdę trudny. Nowy model od DePadova znalazłam oczywiście w salonie Iconic Design w Gdańsku. Jestem pewna, że to miejsce doceni każdy entuzjasta wzornictwa. Perfekcyjna selekcja produktów umożliwia stworzenie kompletnej przestrzeni odpornej na modę. Nie muszę chyba przypominać, że to właśnie tam zdecydowałyśmy się po raz pierwszy sprzedawać rzeczy MLE.
Tu przechodzimy do trudnej kwestii ceny. Przy okazji rzeczy ładnych i równocześnie praktycznych zapewne nieraz, tak jak ja, odniosłyście wrażenie, że takie są najdroższe. Czasem wręcz wydaje mi się, że producenci specjalnie wymyślają te brzydkie oraz niepraktyczne wersje swoich produktów, żeby za te ładne i praktyczne skasować nas ekstra. Czy więc dobry design musi być drogi? Niekoniecznie. Musimy jednak pamiętać, że cena odzwierciedla nie tylko koszt wyprodukowania i artystyczną wizję projektanta. Zawiera się w niej koszt licznych prób, konsultacji, żmudnego dobierania optymalnych materiałów i wypracowania najlepszej ergonomii. Ta różnica w cenie przekłada się na jakość wykonania, jego estetykę, funkcjonalność i komfort użytkowania. Niskie ceny ogromnej większości mebli wynikają z tanich materiałów i nieprzetestowanego projektu. Wiele osób, które próbują oszukać system, zlecając znajomemu stolarzowi wykonanie kopii designerskiego mebla znalezionego na Pintereście, często przekonują się, że ta droga nie będzie dużo tańsza od zakupu oryginału. Po prostu lite drewno dobrej jakości i jego obróbka musi kosztować. Taka jest cena ucieczki ze świata dykty, OSB i MDF-u.
A co jeśli, mimo najszczerszych chęci, po prostu nie mamy budżetu na ikony wzornictwa? Najlepiej kupić wtedy coś używanego od kogoś, kto się na tym nie zna. OLX, Allegro, a nawet wystawki to prawdziwy ocean pięknych mebli. Myślicie, że łatwo mi mówić, a sama pewnie kupuję meble tylko w najdroższych butikach? Ha! Czekałam na ten moment! No to przypomnę już wcześniej wspomniany fotel Chierowskiego, szafę w pokoju mojej córeczki (odnowiona przez zaprzyjaźnioną panią z Gdańska), mój stolik produkcji czechosłowackiej, o który codziennie pytacie, krzesło „muszelkę” i prawdziwą perełkę – prawie stuletni fotel po pradziadku mojego męża, który wszyscy już spisali na straty, a ja postanowiłam go zachować i odnowić. Wszystkie te rzeczy (poza fotelem, bo go oczywiście nie kupiłam) przed odnowieniem kosztowały mniej niż trzysta złotych (odrestaurowanie to zwykle drugie tyle). Oczywiście zdarza mi się również pójść do pięknego butiku i zamówić wymarzony mebel (tak jak miało to miejsce w przypadku kanapy), ale twierdzenie, że nie uda się stworzyć przyjemnej przestrzeni bez grubego portfela jest słabą wymówką. I na odwrót – największe pieniądze świata nie zapewnią nam domu, do którego będziemy wracały z przyjemnością.
A to słynny stolik produkcji czechosłowackiej. Ma kilkadziesiąt lat ale trzyma się całkiem nieźle. Na stoliku widzicie świeczki od polskiej marki Senses Candle z kolekcji Amber Love oraz Minimalist. Przy okazji mam dla Was kod rabatowy MLE10 aby otrzymać 10% rabatu na świeczki zakupione na stronie Senses Candle w terminie 7 – 18.10.2020.
Świeczka o zapachu delikatnej figi przywołuje wspomnienia późnych sierpniowych wieczorów spędzonych na greckich wyspach. A wszystko to w pięknym bursztynowym szkle, które podświetlone delikatnym płomieniem, wprowadzi niezwykły nastrój do każdej przestrzeni. W ostatnich latach moda na świece w mieszkaniu rozpanoszyła się na dobre. Nie ulega wątpliwości, że ich delikatne światło sprawia, że każde pomieszczenie wydaje się bardziej przytulne. Przy wyborze świecy warto kierować się nie tylko jej wyglądam ale również tym, czy jest bezpieczna dla zdrowia. Te od Senses Candle są wykonane ręcznie na bazie wosku sojowego oraz esencji zapachowych, (knoty wykonano z bawełny). Jeśli zdecydujecie się na zakup to pamiętajcie koniecznie o kodzie (MLE10).
2. Sztuka uszlachetnia (nawet jeśli się na niej nie znamy).
Wspomniałam o przekleństwie ozdób w domu. Każda z Was zapewne zna mieszkania typu „centrum recyklingu – budynek wstępnego sortowania”. Pomieszczenia zawalone bibelotami, pustymi dekoracyjnymi klatkami dla ptaków (wizualnej wartości tego tworu nigdy nie rozumiałam)) i wątpliwej urody obrazami tak, że nie widać ścian. W takich chwilach człowiek rozumie, że Jarmark Dominikański ma sens, skoro są ludzie, którzy wykupują całą ofertę nie jednego stoiska, ale całej zastawionej straganami ulicy. Trzeba wyraźnie rozróżnić temat sztuki w domu od tandetnego ozdabiania wszystkim co wpadnie nam w ręce – szczególnie, jeśli te ozdoby w większości pochodzą spod ręki wtryskarki do plastiku na przedmieściach Shenzen. Sztuką jest tylko to, co kryje jakiś sens.
O tym, że prawdziwa historia kryje się za oryginalnymi obrazami wielkich mistrzów, wszyscy wiemy. Takie prace znajdują się w najlepszych muzeach na świecie i lepiej, żeby tam zostały – im więcej ludzi będzie mogło zobaczyć je na własne oczy, tym lepiej. Obcowanie ze sztuką „twarzą twarz” to coś zupełnie innego niż oglądanie albumów (chociaż do tego też zachęcam). Na żywo widać detale i technikę, której nie pokaże nawet najlepszej jakości wydruk. Wracam jednak na ziemię i do ściany w moim salonie – drukowane reprodukcje obrazów są moim zdaniem dobrym pomysłem na ozdobienie mieszkania czy domu. Szczególnie, jeśli ubóstwiamy ich twórców, wiemy, jaka historia kryje się za oryginałami albo znamy chociaż nazwisko autora danego dzieła ;).
W dzisiejszej rzeczywistości, wielką naiwnością byłoby pisanie tutaj „wyłącz telewizor i zacznij chodzić do muzeum”. Takie rady mogły wciskać czytelnikom poradniki sprzed dziesięciu lat, ale teraz do nikogo już nie docierają. Cieszy mnie więc, że dzięki modzie na „Matisse'a” influencerki trochę się w tej prawdziwej sztuce zanurzyły. Być może niektóre z nich nawet pokusiły się o to, aby sprawdzić kim był, jak tworzył i dowiedziały się, że jego słynna niebieska kobieta jest w rzeczywistości wycinanką (czego niestety żaden wydruk zamówiony w Internecie czy zdjęcie w albumie nie pokaże). Sztuką jest jednak nie tylko obraz za miliony dolarów. W końcu Matisse też kiedyś musiał zacząć. Wspomnianą historię kryć mogą różne rzeczy, także zupełnie niedrogie, czy otrzymane w prezencie. Grafika pokazująca naszą ulicę sprzed stu lat, list babci do dziadka z czasów wojny w pięknej oprawie, a nawet pierwsza malarska ekspresja naszego dziecka – przy odpowiednim Passepartout naprawdę (prawie) wszystko wygląda dobrze i interesująco.
Wielka sztuka w naszym salonie nie musi oznaczać czajenia się na licytacjach czy wydawania kilku tysięcy złotych na reprodukcje ulubionego obrazu wykonaną przez prawdziwego plastyka. W moim salonie znalazło się miejsce dla kilku świetnej jakości wydruków, które w towarzystwie paru prywatnych zdjęć stworzyły oryginalną galerię. Pytania o to gdzie kupuję ramki i plakaty, to jedno z najczęściej zadawanych przez Was pytań więc cieszę się, że w końcu znalazłam stronę gdzie można kupić jedno i drugie, na dodatek w świetnej jakości. Razem z Desenio przygotowaliśmy dla Was aż 30% zniżkę na plakaty z kodem „MLEXDESENIO", który działa do 15.10 (kod nie obowiązuje na ramki i plakaty z kategorii „Handpicked" i „Personalizowane" i nie łączy się z innymi promocjami). Ja wybrałam grafiki "Matisse Nadia", "In the eye of the beholder", "Arts & Crafts GREEN", "GRAPHIC FIGURES No2".
Bardzo lubię tę grafikę (Matisse Nadia). Kilka słów o ramkach w Desenio – chociaż szyba wydaje się być szklana tow gruncie rzeczy jest plastikowa – to wyjaśnia dlaczego nie obawiam się stawiać grafik także na podłodze ;). 
Galeria nad kanapą nie jest zbyt spójna, ale za to jest naprawdę moja.
3. Czy wyczucia estetyki można nauczyć swoje dzieci?
Alain De Botton w swojej rewelacyjnej książce pod tytułem „Architektura Szczęścia” napisał, że „możemy potępić ogrodowe krasnale, zachowując szacunek dla tęsknot powodujących ich właścicielami”. Jako dziecko też marzyłam o tym, aby przy grządkach mama postawiła w końcu parę ogrodowych krasnali. Postrzegam je jako potrzebę ucieczki do magicznej krainy – w sensie dosłownym. Niektórzy w mieście nadają swoim ogrodom mocno wiejski charakter – jakiś snop siana, trochę zabytkowego sprzętu rolniczego. Krasnale to kolejny poziom – uciekamy już nie tylko na wieś, ale do smerfów, księżniczek i Kubusia Puchatka w jednym. Prawda jest jednak taka, że są one kolejną wersją ozdoby będącej wyrazem porażki przy tworzeniu ogrodu. Bez względu na to, czy spowodowanej brakiem środków, wiedzy czy jednego i drugiego. Podobną sytuację widzimy gdy dorosła kobieta ma kredens wypełniony po brzegi porcelaną w kotki, a każdy jej sweter posiada pięknie wyszytą podobiznę któregoś z bohaterów Disney'a. Dorośli powinni wyrosnąć ze świata dziecięcej estetyki, a jednocześnie umieć wykorzystać swoje wewnętrzne dziecko do przekazania nowemu pokoleniu pewnych wzorców.
Znacie może serię „Mali wielcy”? Ja pierwszy raz zetknęłam się z nią wiele lat temu w Paryżu. Znalazłam ją w mojej ukochanej księgarni Galignani w języku angielskim i chociaż nie byłam jeszcze mamą, to nie mogłam się powstrzymać przed zakupem i wybrałam tytuł o Coco Chanel. Ucieszyłam się więc, że seria, w tej samej pięknej oprawie, doczekała się polskiego wydania. „Mali wielcy” to niezwykłe historie, które pozwolą dziecku utożsamić się z wielkimi postaciami i czerpać z nich takie wzorce, jak pasja, wytrwałość i odwaga w dążeniu do celu. Na końcu każdej książki znajduje się biografia wraz z datami, faktami, ciekawostkami i autentycznymi zdjęciami danego bohatera. Moi ulubieńcy to Frida Kahlo i Stephen Hawking – gorąco polecam!
Można powiedzieć, że niektórzy rodzą się takimi, że nieodpowiedni kolor wazonu potrafi im zepsuć humor na cały tydzień, a plama na kanapie wywołuje wysypkę, ale według mnie przewrażliwienie na punkcie swojego mieszkania nie oznacza od razu, że ma się dobry gust. Jako psycholog nie wierzę do końca w dziedziczenie poczucia estetyki na drodze biologicznej. Zapewne, tak jak w przypadku innych cech, geny są ważne, ale niemniej niż wychowanie. Dzieci mają bardzo ograniczone poczucie estetyki – w zasadzie takie same dla wszystkich (wystarczy spojrzeć na zabawki Fisher Price i lalki Barbie). Estetyki uczymy się powoli. Porównując różne wzorce, odwiedzając ciekawe mieszkania, budynki użyteczności publicznej, oglądając albumy, filmy czy przeglądając Internet. Dziś nieocenione zasługi dla promowania pięknych wnętrz powinien mieć Pinterest, ale nie mogę być tego pewna, jako że algorytm tego serwisu mistrzowsko serwuje mi to, co mi się podoba (na tym polega jego działanie). Zapewne miłośnicy różowych sedesów w czarnych łazienkach mają tu swoją bańkę i są przekonani, że ich różowa idea właśnie zdobywa świat. Podobnie jak wyznawcy krasnali ogrodowych, czy posiadacze kanap ze sterowaniem elektronicznym oraz głośnikami i lodówką w oparciu.
Wprawne oko od razu wychwytuje to, czy dana rzecz została wykonana z uczuciem czy była po prostu jedną z tysiąca rzeczy wyprodukowanych tylko dla zysku. To pewnie jeden z kluczowych powodów, dla których zakupy z małych niszowych marek po prostu lepiej nam służą i bardziej cieszą. Gdy droga od właściciela firmy do końcowego produktu jest krótka, to tym większe zaangażowanie w proces tworzenia. Idealnym przykładem potwierdzającym tę tezę są dopracowane i jednocześnie śliczne gry o nazwie „Wspomagajki”.
Chociaż w tak zwane memory jeszcze nie gramy, to karty z unikalnymi ilustracjami i tak świetnie nam służą – uczymy się dzięki nim nowych słów, pór roku i układamy je do pary. Wiem na pewno, że skuszę się również na drugą grę tej marki. Jeśli chciałybyście sprawić jakiemuś malcowi taki prezent, to teraz mam dla Was kod rabatowy o wysokości 10% na zakup dwóch lub więcej produktów od Wspomagajek. Wystarczy, że użyjecie kodu MLE (kod ważny jest do końca tego tygodnia).
Wracając jednak do meritum: jako rodzice lubimy oglądać miejsca, które nam się podobają. Zabierając tam dzieci podświadomie oswajamy je z tym, co postrzegamy jako ładne. Dziecko słyszy też nasze złośliwe komentarze o tym, co brzydkie. Pomijając oczywiste okresy buntów, w jakimś stopniu musi to wpływać na nasze postrzeganie estetyki, nawet jeśli efektów na pierwszy rzut oka nie widać. Nie będę kłamać – jako dziecko uważałam, że muzea są nudne, a moi rodzice musieli chyba upaść na głowę skoro w Paryżu woleli oglądać rzeźby w Luwrze niż wejść na wieżę Eiffla, ale dziś widzę, że mimo mojej dziecięcej arogancji, ich starania nie poszły w las i udało im się zaszczepić w mojej głowie chęć do poszerzenia swojej wrażliwości estetycznej. Targanie niemowląt na wystawy nie wydaje mi się jednak kluczem do sukcesu. Ważniejsze są mniejsze kroki, ale wykonywane każdego dnia. Nasze dzieci codziennie mają kontakt z całą masą przedmiotów, które mogą być brzydkie, ładne albo chociaż estetyczne. Książki, zabawki, gry, naczynia, ubrania, a nawet pościel – przez długi czas to my, rodzice, decydujemy o tym, czym będzie otaczało się nasze dziecko. Oczywiście, przyjdzie taki moment, w którym będziemy musieli dać mu w tym temacie wolną rękę. Pamiętajmy – nie chodzi o to, aby miało taki sam gust jak my, ale aby ukształtować w nim własną wrażliwość. 
ubranko Małej: bluza – Zara, spodenki – H&M // Moje ubranie: sweter – MLE (nie wiem czy wejdzie do sprzedaży), dżinsy – Zara
Miejsce w którym mieszkamy, dokładnie tak jak ubrania które nosimy, są uzewnętrznieniem nas samych i jeśli rozbieżność jest znacząca, to na pewno w takim wnętrzu nie będziemy czuć się dobrze. To dokładnie tak samo, jakby, ktoś ubrał nas w strój zupełnie nie pasujący do naszej osobowości i oczekiwał, że po prostu się do tego przyzwyczaimy. Przypomnijcie sobie zresztą z jaką ulgą ściągaliście z siebie ubranie, w którym musieliście chodzić, chociaż zupełnie Wam nie pasowało. Nasza relacja z mieszkaniem polega dokładnie na tym samym. Wie to każdy, kto tymczasowo musiał mieszkać w wynajmowanym mieszkaniu z narzuconym przez wynajmującego wyposażeniem wnętrz. Świadomość, że każdego dnia, po pracy lub innych obowiązkach, możemy wrócić do miejsca, w którym czujemy się dobrze, które znamy, które jest dopasowane do naszych potrzeb i które nam się podoba, to naprawdę dużo. To coś, co każdego dnia polepszy odrobinę nasz nastrój. Marie-Henri Beyle, francuski pisarz żyjący w epoce romantyzmu i prekursor realizmu, stwierdził, że „piękno to tylko obietnica szczęścia”. Motywator który może być przez nas wykorzystany, bądź nie. Od sztuki aranżacji mieszkania nie można wymagać gwarancji szczęścia, ale można dzięki niej żyć lepiej.
Pierwsze wielkie dzieła są zwykle niedoceniane i okupione dużym wysiłkiem. Wysiłkiem polegającym na szorowaniu przez mamę ściany gąbką z mydłem. A teraz mam dla Was dobrą wiadomość – dotrwałyście do końca tego artykułu! ;) Spokojnego wieczoru!
* * *
Nie wiem co bardziej mnie pobudza do działania: kostka dobrej gorzkiej czekolady, łyk kawy z mlekiem czy …wizja większej kuchni! Do remontu jeszcze nam daleko (i pamiętając ten ostatni chyba wcale nam się nie spieszy), ale decyzja zapadła!
1. Pora na popołudniową drzemkę. Tylko dlaczego to tata zawsze zasypia pierwszy? // 2 i 3. Poszukiwania inspiracji do nowej kuchni. Pinterestowy folder już pęka w szwach, więc przerzuciłam się na książki i albumy. // 4. Rozświetlający krem, który bardzo pozytywnie mnie zaskoczył… //
Pewnie nie jedna z Was słyszała już o marce Phlov ;). Jeśli nie jesteście przekonane do marek kosmetycznych, za którymi stoją tak zwani celebryci, to radziłabym jednak nie wrzucać wszystkich do jednego worka. Myślę, że ta marka jest dobrym przykładem na to, że czasem znanej twarzy można zaufać. 
Tuż po przybyciu do hotelu Raffles. Zaraz ruszam na event Chanel pod specjalnym nadzorem. 
1. Jedwabna gumka i jedwabista kawa. // 2. Warszawa o poranku. // 3. Ona już wie, że kilka szklanek wody dziennie to podstawa. // 4. Ale nie oszukujmy się – kawa też jest ważna (albo kilka kaw). //
Jeśli śniadanie po francusku to tylko w Bistro Charlotte.
1. Lustro mówi, że jest OK i mogę już iść. // 2. Wszystkie zapachy w jednym miejscu. // 3. Razem z @
Tak naprawdę większość czasu spędzam na podłodze. 
1. Albumy wnętrzarskie czyli tytuły, które ostatnio przeglądałam najczęściej. // 2. Molo poza sezonem – w końcu można zrobić zdjęcie nie martwiąc się o przechodniów wchodzących w kadr. // 3. Nowe wydanie Vogue z inspirującymi postaciami. // 4. Przerwa na lunch. Mały złodziejaszek porwał gruszkę ze stołu. //
Mam nadzieję, że to zdjęcie będzie dla nas tylko pamiątką po kilku dniach strachu i niepewności. W takim miejscu naprawdę sporo myśli się o dzieciach i ich mamach, które poznały druzgocącą diagnozę i musiały zaakceptować fakt, że szpital stanie się ich drugim domem na długi czas. Nie lubię dzielić się prywatnymi historiami, ale mój instynkt podpowiadał mi, że ten post wzbudzi większe zainteresowanie niż kubek z kawą na marmurowym blacie. Postanowiłam to więc cynicznie wykorzystać i przekuć ludzką ciekawość w coś dobrego. Aż ciężko uwierzyć, że w dzisiejszej rzeczywistości ludzkie życie można po prostu kupić za pieniądze. Dla rodziców dzieci chorych na SMA to tak naprawdę dobra wiadomość, bo jeszcze parę lat temu wszystkie fortuny świata nie zmieniłyby wyroku śmierci. Zapewne znacie już parę historii o zawrotnej kwocie 9 milionów za jeden zastrzyk. Bardzo mocno trzymam kciuki, aby ten lek przeszedł przez cały proces przyznawania refundacji i żeby za kilka miesięcy te dzieci dostawały lek od ręki, tak po prostu. Jesteśmy jednak tu i teraz i do tego czasu trzeba uratować jeszcze parę żyć. Właśnie wczoraj, dzięki mobilizacji wielu ludzi dobrej woli udało się zebrać całą niezbędną sumę na leczenie małej Tosi. Nie udałoby się to także bez Was – bez moich kochanych Czytelniczek! Bardzo Wam dziękuję za taki cudowny odzew na Instagramie, a jeśli ktoś z Was się spóźnił, to 
1. Portos patrzy na kota, a ja szukam czegoś czego mogę się przytrzymać, gdy za nim ruszy. // 2. Sama w domu. // 3. Wszystkie w kupie. // 4. Gang luzaków. //
Chwila relaksu dla mamy.
O tym właśnie mówię – ukochany dres (ten ze zdjęcia pochodzi od HIBOU), nieskomplikowana poezja i lampka dobrego wina.
1. Ostatnio ulubione śniadanie mojej córeczki. // 2. Ach śpij kochanie! // 3. Kto ostatni wstaje ten ścieli! I nagle łóżko w mgnieniu oka robi się puste…// 4. Mniam! //
Tak wygląda zawartość mojego rowerowego koszyka. Mamy z mężem ambitny plan, aby co najmniej do końca października nie znosić rowerów do piwnicy tylko jeździć ile się da!
Kaszmirową chustę, którą widzicie na zdjęciu mam od trzech lat i nadal dzielnie mi służy. Tutaj może nie wygląda zbyt wyjściowo, ale tak naprawdę to właśnie to lubię w niej najbardziej – wygląda super do eleganckich wełnianych płaszczy, ale świetnie sprawdzi się też do dżinsowej kurtki. W przeciwieństwie do wielkich szalików, nie jest taka obszerna a chroni przed zimnem równie dobrze. Znajdziecie ją tutaj 
Praca wre. To jakaś abstrakcja – mamy koniec września i w dalszym ciągu dopracowujemy prototypy, które powinny wejść do sprzedaży… w październiku :D.
Który kolor wybieracie?
Gdy jedyne z czym wracasz z "Darów Natury" to nowa świnka Peppa.
Śniadanie dla trzech osób czyli kolejna wariacja na temat bezglutenowych płatków owsianych. 
1. Niby tak mało było czasu w tym miesiącu ale parę lektur nadrobiłam! // 2. i 3. Ta sesja była super! Uwielbiam pracę ze zwierzętami :D.// 4.Jabłko od teściowej, mielone migdały, płatki owsiane, banan, jogurt, szczypta cynamonu, łyżka miodu spadziowego i kilka listków tymianku. //
Może nim zacznę snuć plany o wielkim remoncie, najpierw postaram się znaleźć lepsze miejsce na pranie?
A teraz proszę Was o chwilę uwagi – 
Jeszcze raz gorąco polecam! 
Wymarzony fotel, który znajdziecie w Iconic Design i moje ukochane spodnio-legginsy. 
Gdy w końcu nie ma z nami Portosa i możemy spokojnie podejść do kota…
1. Moje jedyne uzależnienie. // 2. O takim przejściu między domem a tarasem marzę. // 3. No i to są wakacje! // 4. Odrobina banalnych zachodów słońca jeszcze nikomu nie zaszkodziła. //
W miejscu, do którego pojechałam, nie było nie tylko ludzi, ale też zasięgu. I chyba to i lepiej. Zamiast ciągłego weryfikowania liczby zakażeń na pomorzu zapewniłam sobie pandemiczny nastrój lekturą. „Dziennik roku zarazy” o epidemii dżumy wygrzebany z biblioteczki mojej mamy pasował jak ulał. Ale od razu uprzedzam, że to bardziej ciekawostka historyczna niż wciągająca powieść ;). 
Tak – mam wszystkie miski i talerze z innej parafii. Miody z kolei kupuję w 
Z początku myślałam, że tę książkę szybciej przeczyta moja córeczka niż ja, ale po kilku stronach zmieniłam zdanie. Publikacja jest dedykowana wszystkim, w każdym wieku. Cóż to była za przyjemność poczytać o różnicach między naturalizmem, a realizmem, dowiedzieć się o kulisach tworzenia najsłynniejszych europejskich teatrów i poznać sylwetki wielkich twórców. Cała książka napisana jest bardzo przystępnym językiem i naprawdę przy niej odpoczęłam. Jeśli sami tęsknicie za czymś lekkim, a jednocześnie niegłupim, to polecam Wam 
1. Historia teatru w pigułce. // 2. Miodowa paczka od 
A Wam co serwują na śniadanie? U nas można połamać zęby, ale i tak zjadamy wszystko ze smakiem.
1. Dzień dobry Panie Portosie! Dziś są Twoje czwarte urodziny! Z tej okazji przypominam niezwykle 
Ten kubełek (który zresztą mogłyście zobaczyć w 
Nie wiem jakim cudem udało nam się to wszystko przytaszczyć na plażę w Sopocie. Na szczęście było wiele rąk do pracy! 
Za wcześnie na cokolwiek. Takie pustki na plaży w sezonie mogą oznaczać tylko jedno – jest grubo przed siódmą rano. 
Jednym z naszych flagowych produktów będzie tej jesieni ten długi płaszcz. 
1. Z jednej strony naprawdę uwielbiam te sesję wizerunkowe dla MLE, a z drugiej, to po prostu kupa roboty. // 2. Spakowana! // 3. Nawet nie wiecie jak się naszukałam tych pięknych hortensji… na szczęście uratowała mnie Pani z niezawodnego 
Założycielki MLE Collection patrzą z nadzieją na nadchodzący sezon… Czy ktoś kiedyś nie powiedział, że kto z kim przystaje takim się staje?
Niestety, repertuar naszych pozycji jest dosyć ograniczony i czasem się powtarza…
1. Powrót do domu. I do dobrze zaopatrzonej biblioteczki. // 2. Walizka rozpakowana. To wychodzi nam znacznie lepiej! // 3. Lato w Gdańsku (choć wygląda niczym z paryskiej alejki). // 4. Nie ma mnie tu! Ta ręka służy tylko do włączania kolejnej drzemki. //
A to zestaw od 
1. Nowości od marki Sisley. // 2. Puchate niczym chmury. // 3. Odpoczywamy w Park Cafe w Konstancinie. // 4. Jeden z kilku powodów, które sprawiają, że cieszę się na zimną jesienną szarugę – swetry z MLE. //
Wieczorna aranżacja szafki nocnej. W takiej wersji również bardzo mi się podoba. 
1."Proszę nam zarezerwować najlepszy stolik w mieście!" // 2. Tak. To moja najważniejsza rola i najpiękniejsze chwile. // 3. 
Jeśli na bieżąco śledzicie mojego bloga, to wiecie, że markę Bioecolife pokazywałam Wam już nie raz, więc polecam ją z czystym sumieniem. 
Moja pomoc jest już tutaj zbędna.
Pierwsza nasza randka we dwoje od dawna (bo tych we trójkę mamy co nie miara). O restauracji 
Niesamowity widok na Trójmiasto w pięknej oprawie.
Wnętrze restauracji zostało zaprojektowane przez pracownię Sandry Taruelli. Z kolei szef kuchni to utytułowany hiszpański restaurator Paco Perez, który na swoim koncie ma już pięć gwiazdek Michelin. 
Dobranoc. Wracamy do pieluch, ale jeszcze tu zawitamy!
Buciki dla dzieci to dla mam często niemniej kontrowersyjny temat niż karmienie piersią. No dobrze, trochę przesadzam, ale to naprawdę ważna rzecz, aby maluch miał dobrze trzymające stopę buciki. Mamy trochę par z sieciówek, ale niektóre z nich nie nadają się na dłuższe spacery. Jeśli więc są tu mamy, które szukają czegoś naprawdę solidnego, to gorąco polecam polską markę 
Sopocianie już czują ten wiatr z północy. W 
Z moją małą kucharką. Dostałyśmy od kochanej teściowej zapas jabłek, więc upiekłyśmy wspólnie pierwsze jesienne ciasto!
1. Lody pasują do wszystkiego. // 2 i 3. Dobre, bo polskie. // 4.Tylko ja i mój kawałek ciasta. //
Cały przepis pochodzi z fantastycznej książki Elizy Mórawskiej – "O jabłkach".
1. Jak stary obraz. // 2. Jeszcze gorące! // 3. Czysta biel. // 4. Gdy chodzi o jedzenie Portos jest zawsze na posterunku. //
Moje ukochane Kaszuby. I ostatni dzień w tym składzie, bo tata wrócił już do pracy w Brukseli. Gdybym umiała, to zaśpiewałabym teraz "już kormorany odleciały stąd", ale lepiej dla innych, że potrafię się powstrzymać…
Jestem w niebie!
1. Ostatnie chwile wakacji. // 2. Kaszubskie akcenty. // 3. Pogoda w kratkę, sweter w paski. // 4. Podziwiamy ostatnie letnie krajobrazy. //
Pozdrawiamy i czekamy na babie lato!
„Musisz ją przeczytać! I musi ją przeczytać Twój brat! I tata! W ogóle wszyscy powinni ją przeczytać” ta wypowiedź to wyjątkowo wyczerpująca recenzja mojej bratowej na temat książki 
"Historia piękna" Umberto Eco na ulubionej 
Pościel wykonana ze stuprocentowego lnu, uszyta w Polsce. Marka 
I obiecane dwa przepisy na jagodzianki. Pierwszy, który wypisałam poniżej jest autorstwa Zosi oczywiście – z tego przepisu uzyskacie około osiem niedużych jagodzianek. Więcej zdjęć z realizacji przepisu znajdziecie 
W czerwcu sporo czasu poświęciłam swojej drugiej firmie – MLE Collection. Przez pandemię znacznie trudniej było mi realizować wszystkie promocyjne działania, tym bardziej, że do samego końca nie miałyśmy pewności czy dane produkty wejdą do sprzedaży. W końcu udało się zebrać wszystkie modele sukienek i wyruszyć w plener, wcześniej trzeba jednak było zaplanować scenografię i wszystko skrupulatnie zapakować. 
1. Wielkie przygotowania do sesji. // 2. Stadniny przy Pałacu Ciekocinko. // 3. Chwila przerwy na kawę. // 4. Wszystkie zdjęcia i więcej zbliżeń na nasze flagowe produkty znajdziecie 
Sukienka 
Wieloletni staż u Zosi jak widać bardzo się przydaje :D. 
Takie zdjęcia to ja rozumiem!
Tak zwane "klamoty". 
Widok z tylnego tarasu pałacu. 
Ale MLE czynne jest całą dobę! :)
1. Poarnki po burzy. W ogrodzie pachnie mokrą trawą, w dłoni trzymam kubek gorącej kawy, a Portos właśnie zaczął kopać błotną dziurę przy mojej ukochanej dalii. // 2. W komplecie najweselej! mój ulubiony i najdyskretniejszy fotograf na świecie na drugim planie. // 3. 
Przy orłowskim molo. 
Czytałyście artykuł o 
1. Kasztanowa, migdałowa, jaglana… mąki do wyboru, do koloru. Wszystko znalezione w moim ulubionym sklepie ze zdrową żywnością – 
Nie musi być wykwitnie…
… byleby truskawek nie zabrakło!
1. Pachnący jaśmin z ogrodu mojej mamy. // 2. Gdy wszyscy goście, współpracowniczki, kurierzy i nie wiadomo kto jeszcze zamkną za sobą drzwi i w końcu mogę zjeść tę ostatnią babeczkę kajmakową w spokoju. // 3. Wersja dla bobasa i wersja dla mamy. // 4. Grunt, żeby bałagan był kolorystycznie uporządkowany :D. //
Wszystkie książeczki przeczytane trzy razy, myszki położone do łóżeczek, szuflada z kosmetykami mamy "posprzątana". Co tu robić gdy pada? Jeśli z kolei Wy chciałybyście przeznaczyć pięć minut na coś konstruktywnego, to chciałabym Was zaprosić do udziału w badaniu 
Takie czekanie na słońce nie jest najgorsze…
Hmm… kiciusia Portos jest w stanie wypatrzeć z trzystu metrów, ale akurat tego jegomościa zupełnie nie zauważał. Czy ktoś tu czuje zapach tchórza? ;) Takie widoki w naszej okolicy nie są rzadkością. Mieszkamy blisko lasu i często zdarza się, że otwierając rankiem drzwi na zewnątrz kamienicy prawie mijamy się z dzikiem (czasem stoi tak, jakby chciał powiedzieć, że domofon nie działa i dlatego czeka pod drzwiami, aż jakiś miły sąsiad go wpuści). Niemniej jednak ostrożności nigdy za wiele – w takiej sytuacji powolutku się wycofujemy. 
Po raz kolejny odwiedziłam showroom Iconic Design w Gdańsku. I tym razem wcale nie chodziło o kanapę :). W ciągu najbliższych dni będę mieć dla Was naprawdę dużą niespodziankę i aż przebieram nogami, aby móc Wam o niej opowiedzieć.
1. Poproszę o spakowanie tego pokoju i wysłanie na mój adres! // 2. O kostium pytało wiele z Was – to model od Kornelii Rataj. // 3. Praca na świeżym powietrzu i mój mały pomocnik. // 4. Wiele z Was zasypało mnie wiadomościami o tym jak dbam o włosy przy małym dziecku oraz jak podcinam grzywkę. Jeśli przeoczyłyście ten wątek to na moim Instagramie znajdziecie go w zapisanych relacjach. //
Kiedy jest 28 stopni, a ty nadal jesteś blada jak ściana. 
No i znów mamy niebieskie niebo! Korty w Gdyni to idealne miejsce dla "rekreacyjnych tenisistów" ;). 
Jak dobrze widzieć tę dwójkę razem! Przez pandemię moi rodzice zostali rozdzieleni na rekordowo długi czas. Mama na cztery dni przed zamknięciem granic wróciła do Polski, tata niestety już nie zdążył. Ale podobno nie ma tego złego – nadrabiamy stracony czas.
1. Gdy po dwunastu latach ktoś nadal daje "kwiaty bez okazji". // 2. Rzucam torbę i biegnę do wody! // 3. Porządki w szafie. Jak się pewnie domyślacie, te buty zostają ze mną! // 4. Na miły sen. //
W ostatnim "Look'u" pokazywałam Wam wersję bez rękawów, natomiast ta sukienka sprawdzi się w chłodniejsze dni – piękny dekolt, obniżona linia ramion i pasek podkreślający talię. Ten model pochodzi ze sklepu 
Bo dobrego nigdy za wiele! Bezglutenowe płatki owsiane to u mnie produkt pierwszej potrzeby. Znajdziecie je w 
Te perfumy w niczym nie odstępują tym najznakomitszym. Polska marka BOHOBOCO wypuściła kolekcję ośmiu niszowych zapachów unisex i od razu odniosła gigantyczny sukces – doczekała się nawet nominacji w prestiżowym konkursie The Fragrance Foundation UK Awards, określanym "Oskarami" branży perfum. Ja zakochałam się w dwóch zapachach: 
Tłoczno w lokalach wyborczych (i to było super!) i na ulicach (z tym trochę gorzej), ale tubylcy mają swoje sposoby, aby cieszyć się Tym miastem nawet w sezonie – na słynne Molo lepiej wybrać się wieczorem.
Takie upominki od mojej kochanej babci! 
Zabieram trochę tej łąki do domu.
Moja para rzezimieszków…
Czekamy na zachód w Jastrzębiej…
1. Ktoś zaczyna mieć już własne zdanie i odkrył, że łóżko rodziców jest najfajniejsze. // 2. I jak tu się dziwić, że malarze kochają kwiaty? // 3. Wyklejamy kolejne pamiątkowe albumy. // 4. 
Tak było jeszcze na początku miesiąca. Spacery w maseczkach żegnam z dużą ulgą.
1. Chyba nigdy w historii MLE nie pracowałam nad 
Trzy śniadania w mgnieniu oka. Dla małej opcja bez kokosu i migdałów. 
Nareszcie nadszedł czas, żeby te wszystkie piękne sukienki nosić na co dzień. Wygladają bardzo elegancko, ale materiał w dotyku jest wyjątkowo przyjemny – nie trzeba się obawiać, że małej królewnie będzie niewygodnie i nastąpi próba rozbierania się w trakcie wizyty u teściowej ;). Sukienki znajdziecie w ofercie polskiej marki 
1. A tak prezentuje się sukienka od 
Mój ulubiony kącik w mieszkaniu.
1. Jeśli mała królewna wybierze coś w języku Szekspira to służba służy. // 2. Pamiętacie to pyszne zielone ciasto? Zrobiło ogromną furorę! Przepis znajdziecie 
Bajki autorstwa Beatrix Potter. Stare wydania. 
Inni, ale jednak tacy sami. Ty też jesteś ważny Porti! 
Maj był dla Portosa miesiącem wielkiej zmiany. Musieliśmy poszukać dla niego nowej karmy – spaniele to bardzo wrażliwe psy i wszystko wskazuje na to, że Portos nabawił się jakiejś alergii. Po długiej konsultacji zdecydowaliśmy się na tę od 
1. Produkty niezbędne na sesji zdjęciowej, w moim przypadku zalicza się do nich również pluszowa lama. // 2. Gdy brzdąc śpi i mamy chwilę na rozmowy we dwoje. // 3. Czy tylko ja podziwiam przekwitnięte piwonie? // 4. Ja śpię po lewej stronie, a Wy? //
Studio polowe. Zdjęcia z tego dnia znajdziecie w 
1. Gdy mama chce skorzystać z łazienki… // 2. Takie miseczki z mieszaniną różnych zdrowych produktów to ostatnio moje ulubione posiłki. // 3. Domowa biblioteka. // 4. "Mamo wstawaj, przegapisz wschód słońca!". //
Mała aktualizacja samoopalaczy. Wiele z Was prosiło o takie zestawienie – mam nadzieję, że nie obrazicie się, że podam je w telegraficznym skrócie. Obecnie używam tych trzech produktów (poniżej znajdziecie dokładniejsze opisy). Wszystkie te produkty kupiłam w 
Zakupy. 
Miał być wypad na kaszuby i opalanie na leżakach, była ulewa i mokre buty.
Ktoś tu miał imieninową kolację. 
bezglutenowe płatki owsiane, truskawki i syrop klonowy. Jogurt oddałam córeczce. 
1. Kawa w ogrodzie smakuje lepiej. // 2. Kocham to miejsce! // 3. Po tak intensywnej lekturze czas na chwilę odpoczynku. Mój piękny koc znalazłam w Iconic Design w Gdańsku. // 4. Sezon na szparagi rozpoczęty! //
A jak Wy wyglądacie, gdy obudzą Was w sobotę o szóstej rano? Uprzedzając pytania o dresik – nie, to niestety nie jest MLE. Wiem, że już od kilku miesięcy obiecywałam Wam coś podobnego, ale końca poszukiwań odpowiedniego materiału nie widać. Z czystym sumieniem mogę jednak podrzucić tu link do podobnego zestawu od marki, która ma moje zaufanie. 
1. To był długi deszczowy dzień. Herbata i miód pomogły. // 2. Hamak i książka. // 3. Kocham resztki z zamrażalnika. // 4. Praca nad zdjęciami produktowymi. //
My też! Życzę powodzenia całej gastronomii!
1. Zestaw mydełek od Bebe Concept. // 2. Kolejna miseczkowa wariacja. // 3. Strój z tego wpisu możecie zobaczyć 
Czym byłaby majowa relacja bez rzepaku?
Paryż, październik 2018 roku. Przy stoliku siedziały już trzy pokolenia kobiet (bo ktoś rósł w brzuchu). Dziękuję, że całe życie pokazywałaś mi jak być najlepszą mamą na świecie.
1. Już prawie wyprzedana, a dopiero co weszła do sprzedaży :). / 2. Truskawkowe niebo. // 3. "Mleczny" wianek. // 4. Nareszcie zaczynasz jakoś wyglądać! Dziękuję Pani Ewie z Pracowni Florystycznej Narcyz w Gdyni za wszystkie kwiaty i sadzonki! //
Kadr z ostatniego 
Wracamy do gry! (albo raczej do ćwiczenia serwisu)
Najbardziej cieszą kwiaty z własnego ogrodu. Bez już mi przekwita, ale przez kilka pięknych wieczorów jego zapach otulał nasze sny. 