25 lutego, 2021 @Zosia

Przepis na przedwiośnie, czyli pomysł na babkę ziemniaczaną z fetą, szpinakiem i cukinią

*     *    *

Ostatnio na orłowskiej plaży spotkałam znajomą mojej Mamy, która nieśmiało podeszła do mnie (nie chciała nam przeszkadzać, widząc moje próby usypania młodego kawalera) zachwalając babkę ziemniaczaną. To jej ulubiony przepis, który robi – jak sama przyznała, już z zamkniętymi oczami. Co więcej, reszta rodziny też za nim przepada. Nawet jej jedenastoletnia wnuczka dąży w nim do perfekcji. Takie przypadkowe spotkania sprawiają, że jeszcze bardziej widzę sens mojej pracy. Świadomość, że gdzieś w czeluściach internetu nadal zaglądacie tu do mnie, motywuje. Gdybyście zatem mieli ochotę na modyfikacje babki ziemniaczanej z 2014 roku z mojej pierwszej książki, to z przyjemnością Wam dzisiaj polecam. Wzbogaciłam go o duszony szpinak, kminek i fetę. Ciekawa jestem czy ona również wpadnie Wam w oko?

Skład:

(ilość przeznaczona na tradycyjną formę tzw. keksówkę)

800 g ugotowanych ziemniaków

3 opakowania szpinaku (ok. 600 g)

2 opakowania fety

1 główka czosnku

1 średnia cukinia

2 jajka (oddzielnie żółtka i białka)

1 łyżka kminku (jeżeli nie lubisz, możesz zamienić na oregano lub tymianek)

szczypta gałki muszkatołowej

sól morska i świeżo zmielony pieprz

A oto jak to zrobić:

1. Na rozgrzanej patelni z oliwą podsmażamy wyciśnięty czosnek, a następnie partiami dodajemy szpinak. Całość dusimy, aż objętość trzykrotnie się zmniejszy. Doprawiamy świeżo zmielonym pieprzem, gałką muszkatołową i solą (uwaga, soli nie za dużo, bo w przepisie mamy fetę). Odstawiamy. Gdy szpinak ostygnie, mieszamy go z ubitą pianą z białek.

2. Ugotowane ziemniaki ugniatamy w dużym garnku na puree. Dodajemy żółtka, startą na dużych oczkach cukinię, kminek i pokrojoną fetę. Mieszamy, a następnie dodajemy wymieszany szpinak. Gdy składniki się wymieszają, masę przekładamy do formy wyłożonej papierem do pieczenia. Babkę pieczemy w rozgrzanym piekarniku w 180 stopniach C przez 60 minut. Po upieczeniu studzimy. Możemy podać z płatkami chili.

Ugotowane ziemniaki ugniatamy w dużym garnku na puree. Dodajemy żółtka, startą na dużych oczkach cukinię, kminek i pokrojoną fetę.

Na rozgrzanej patelni z oliwą podsmażamy wyciśnięty czosnek, a następnie partiami dodajemy szpinak. Całość dusimy, aż objętość trzykrotnie się zmniejszy. Doprawiamy świeżo zmielonym pieprzem, gałką muszkatołową i solą (uwaga, soli nie za dużo, bo w przepisie mamy fetę). Odstawiamy. Gdy szpinak ostygnie, mieszamy go z ubitą pianą z białek.

Gdy składniki się wymieszają, masę przekładamy do formy wyłożonej papierem do pieczenia.

Babkę pieczemy w rozgrzanym piekarniku w 180 stopniach C przez 60 minut. Po upieczeniu studzimy. Możemy podać z płatkami chili.

komentarze 82

Kategoria:
/ / / / / /

18 lutego, 2021 @Katarzyna

W oczekiwaniu na wiosnę i szczepionkę, czyli lutowe umilacze

   Luty to dla mnie miesiąc małych tortur, które właściwie sama sobie funduję. Codziennie sprawdzamy z mężem w internecie na kamerach, jak wyglądają nasze ukochane alpejskie trasy (te narciarskie i piesze), które zwykle o tej porze roku odwiedzaliśmy. Na tradycyjny wyjazd z rodzicami nie było szans, ale my wciąż karmimy się nadzieją, że jednak uda nam się tam wyjechać nim stoki zamienią się w pastwiska. Nie jest to zresztą spowodowane tylko naszym kaprysem – miło by było nie stracić opłaconej rezerwacji, którą zrobiliśmy w napływie sierpniowych emocji (aż mi brzęczy w głowie moje wesołe pokrzykiwanie „no coś ty, wtedy to już na pewno będzie można normalnie podróżować!”).

    Aby kontynuować maltretowanie stęsknionej za górami duszy, przygotowujemy w domu nasze ulubione schroniskowe potrawy (przoduje „wurstel mit patate”, które w mojej wersji nie smakuje niestety tak dobrze, ale córka jest zachwycona) i regularnie sprawdzamy obostrzenia, utwierdzając się w przekonaniu, że właściwie, gdybyśmy się zdecydowali, to da się ten wyjazd ogarnąć. Trzeba by jednak pogodzić, się z faktem, że pod wieloma względami nie przypominałby tych, które znamy z czasów przed koronawirusem. Co będzie – zobaczymy. Do tej pory wydawało nam się to po prostu trochę nie w smak, ale skoro już nawet sam prezydent postanowił udać się na zimowe ferie, to ciężko znaleźć dobry argument, aby tego nie robić.

    Doskonale zdaje sobie sprawę, że przez pandemię wiele osób boryka się ze znacznie poważniejszymi przykrościami i moje drobne rozterki wypadają przy nich po prostu śmiesznie. Jesteśmy jednak na blogu, a nie przed telewizorem, w którym leci reportaż UWAGA! i nie po to tutaj wchodzicie, aby się dodatkowo dołować. Poza tym, patrząc na otaczającą nas rzeczywistość można by bez końca porównywać kto ma od kogo gorzej (chociaż przed taką licytacją zawsze warto pomyśleć o tym, że być może ktoś chce zachować część problemów dla siebie), ale na pewno wszyscy możemy się zgodzić z faktem, że obecny czas mógłby być lepszy i każdy z nas za czymś tęskni. Ja tęsknie za możliwością podejmowania spontanicznych decyzji, szukaniem tego, co mnie inspiruje… i za tym, aby samej móc inspirować innych na więcej sposobów. Tęsknię za przeświadczeniem, że korzystam z życia w pełni, że mam plany – zawodowe i prywatne – do których dążę, a nie martwię się, czy kolejna powszechna kwarantanna ich nie zniweczy. Tęsknie za spotkaniami z najbliższymi w normalnych okolicznościach. I dosyć mam już tego lęku i napotykania na ciągłe i niekiedy trudne do zrozumienia ograniczenia (co nie zwalnia mnie z odpowiedzialności i z chronienia siebie i innych).  

   Porzucam już ten ponury ton (no… może nie do końca) i zostawiam Was z paroma inspirującymi linkami z sieci i moimi sposobami na umilenie codzienności. Mam też dla Was długo wyczekiwaną playlistę ze wszystkimi utworami, które ostatnio słyszałyście u mnie na stories – pytań o nie było mnóstwo, więc zebrałam je w zgrabną składankę. Zapraszam na Wasze ulubione umilacze!

1. Chcąc poprawić sobie humor sprawdzam, kiedy mniej więcej przypadnie mi szczepionka, która mogłaby w dużym stopniu wykasować obawy z poprzedniego akapitu. Jak nietrudno się domyśleć, 33 letnie influencerki nie zostały uznane (i całe szczęście) za przedstawicielki zawodu podwyższonego ryzyka więc internetowy kalkulator przekazał mi, że w bardzo sprzyjających okolicznościach został mi jeszcze okrąglutki rok uciekania przed wirusem. To dosyć długo. Z dużą zazdrością patrzę na moje bliskie koleżanki pracujące w ochronie zdrowia, chociaż tak naprawdę cieszę się, że ich zawody, które w ostatnich latach były mocno deprecjonowane, doczekały się w końcu jakiejś konkretnej nobilitacji w formie wcześniejszego dostępu do szczepionki. Upadek autorytetów to zresztą ciekawy temat i gdybyście chciały poczytać o tym dłuższy artykuł to zapraszam tutaj. A gdyby ktoś chciał skrytykować mnie za to, że otwarcie deklaruję chęć przyjęcia szczepionki to zapraszam do przeczytania innego ważnego artykułu, który być może zmieni podejście do tej kwestii.

    Nie denerwujcie się proszę na mnie, że podałam linki do artykułów, do których trzeba wykupić subskrypcję – internet się zmienia, ale czas jaki trzeba poświęcić na napisanie rzetelnego tekstu niestety nie. Płatne artykuły były kwestią czasu – kiedyś trzeba było kupić gazetę, dziś redakcje przeniosły się do sieci, ale nadal muszą się z czegoś utrzymać. I to nie jest reklama żadnego konkretnego portalu. Po prostu chciałabym, aby w internecie było miejsce (i popyt!) na dobrze napisane teksty, w których ktoś pofatygował się o sprawdzenie danych, a nie pisał o szczepionkach, aborcji, pedofilii czy prawach zwierząt tylko tego, co mu ślina na język przyniosła, a jako źródło nie traktował komentarzy wujka na facebooku ;). 

2. Pierwszych śladów wiosny raczej nie znajdę w moim ogrodzie. I dobrze – jeśli o mnie chodzi, to taka zima, jak w tym roku może z nami jeszcze trochę zostać. Dziwię się więc, że moja podświadomość szuka, czeka i jednak tęskni za słońcem i powiewem świeżości. Dopada mnie już typowa dla tego okresu potrzeba wystawienia połowy domowych bibelotów na olx i przemeblowania salonu. Przy szafie też już krążę od jakiegoś czasu i co rusz podejmuję decyzję, że pozbywam się co najmniej połowy jej zawartości, po czym stwierdzam, że właściwie z niczym nie chciałabym się rozstawać (wyjątkiem są rzeczy męża – tu decyzje podejmuję szybko i bezboleśnie). Ale trochę tej wiosny już do nas zawitało – dorwałam w Narcyzie ostatnie dwie gałązki żółtej mimozy i kilka kalii, no i postanowiłam zmienić parę grafik na bardziej minimalistyczne i świeższe (zdecydowanie mniejsze koszta, mniej zajętego miejsca i mniej problemów dla środowiska niż w przypadku wymiany mebli czy tekstyliów). Tym razem trochę inaczej podeszłam do tematu Passepartout i wybrałam mniejsze grafiki do większych ramek (pod zdjęciem znajdziecie dokładne nazwy, rozmiary ramek i kształty Passepartout, które zamówiłam i kod zniżkowy). 

"The letter" (21x30cm) ramka drewniana (40x50cm), białe passe partout (40×50 cm) // "Brush of nature" (30x40cm), ramka (30x40cm) // "Les nymphes" (30x40cm), ramka (50x70cm) // "Monochrome abstract" (21x30cm), ramka (21x30cm) // "Yellow body pose" (30x40xm), ramka (30x40cm) // "Abstract figures no 2" (30x40cm), ramka (30x40cm) // Razem z Desenio przygotowaliśmy dla Was 30% zniżkę na plakaty z kodem „MLEXDESENIO", która jest ważna do północy 25 lutego. Zniżka co prawda nie obowiązuje Passepartout ( oraz ramki i plakaty z kategorii "Handpicked i Personalizowane), ale i tak warto zastanowić się nad ich zakupem. To drobny detal, który naprawdę dużo daje. 

3. W ostatnich tygodniach głośno jest o dokumencie „Podróbki sławy” od HBO, a ponieważ teoretycznie opisuje on kulisy branży, z którą jestem w pewnym stopniu zawodowo związana, postanowiłam zobaczyć ten „społeczny eksperyment” (tak opisywany był film w internetowej prasie). W dużym skrócie, chodzi o to, że z trzech anonimowych osób postanowiono stworzyć sławnych influencerów. Rozumiem główną ideę producentów czyli „nie wierzcie temu, co widzicie na Instagramie”, ale sam sposób realizacji tego przedsięwzięcia budzi moje moralne rozterki i obawę, czy w imię wyższej idei sami bohaterowie nie zostali pokrzywdzeni przez pseudo-badaczy. Dobrze zresztą opisuje to zwierz popkulturowy – ten artykuł znacznie lepiej dotyka meritum całego problemu. No i akurat można przeczytać w całości za darmo.      Delikatnie rzecz ujmując  dokument mnie nie porwał. O ile temat ważny, to niestety został podany w takiej formie, że chciałabym użyć słowa na „n” którego dalsza część brzmi „udy”. Nie zrobię tego jednak, bo nie wpisywałoby się to w zachowawczość moich wpisów ;P. Oczywiście nie kwestionuję tutaj samej potrzeby uświadamiania społeczeństwa o zagrożeniach płynących z internetu, ale chyba lepiej wybrać na wieczór coś innego. Ja gorąco polecam inny dokument (również na HBO GO) – „Tiger”. W tym przypadku było dokładnie na odwrót niż w „Podróbkach sławy”. Przede wszystkim temat średnio mi bliski. Ani to nie jestem jakąś specjalną fanką golfa (właściwie to nie jestem nią ani trochę), ani biografie sportowców nie są czymś, co by mnie specjalnie fascynowało. W tym przypadku mamy jednak coś, czego zdecydowanie zabrakło w produkcji o influencerach. Poruszany jest kontekst społeczny, kulturowy i psychologiczny, a sami twórcy unikają jednoznacznych wniosków prawdopodobnie mając świadomość (w przeciwieństwie do kolegów po fachu z „Podróbek…”), że świat nie jest czarno-biały.

    Produkcja przedstawia intymny obraz cudownego dziecka, którego poświęcenie i obsesja na punkcie gry w golfa przyniosły nie tylko sławę i sukces. Mam jednak wrażenie, że życie Tigera Woodsa jest tylko tłem dla opowieści o ludzkiej naturze, która każe nam podcinać skrzydła każdemu kto znajduje się na szczycie. Że uparcie szukamy w naszych idolach potknięcia, rysy, czegoś, co sprawi, że okażą się słabi i wcale nie lepsi od nas. Gdy w końcu bożyszcze tłumów upada z wysokości, my triumfujemy i wbijamy nieszczęśnika jeszcze bardziej w ziemie. Najdziwniejsze w tym jest to, że i tak najbardziej cieszymy się gdy te upadłe anioły, na przekór naszej pogardzie i przeciwnościom, podnoszą się, pokonują własne demony i pokazują, że nie złamie ich nawet największa klęska. Gdy widzimy, że nie udało nam się ich pokonać, zaczynamy ich kochać i podziwiać jeszcze bardziej. Naprawdę warto obejrzeć.

   Już sama nie pamiętam czy polecałam Wam „Emily w Paryżu” (Netflix), ale jeśli nie przekonała Was moja patetyczna recenzja biografii golfisty, to „Emily” na pewno warto obejrzeć (mężowi też się podobała). Miło jest odkryć, że całe lata po tym, jak ukazał się ostatni odcinek „Seksu w wielkim mieście” (filmy pełnometrażowe o tym samym tytule niestety do mnie nie trafiały) znów powstał serial, który wcale nie musi być smutny ani ponury, aby był świetny.  4. Otwieram szafki, otwieram lodówkę, rozglądam się po blacie, sprawdzam jakie owoce jeszcze mi zostały. Luty i marzec to czas mojego kulinarnego marazmu. Z zamrażalnika zniknęły już ostatnie świąteczne pierogi, a na typowo zimowe potrawy, które przygotowywałam od listopada, naprawdę nie mogę już patrzeć. Warzywa i owoce w spożywczaku nie są takie, jakbym chciała – widać, że najlepszy czas mają już za sobą, a do pierwszych plonów jeszcze daleko. Ratują nas najróżniejsze zupy (i rosół mamy, na którą zawsze można liczyć), przetwory i soki, a raczej smoothie, bo wyciskarki z prawdziwego zdarzenia nie mam. Wrzucam więc do miksera dwa ogórki, dwa kiwi, garść szpinaku, duże jabłko, miętę (jeśli mam), a jak trzeba to dodaję łyżkę miodu. Nie jestem z tych, którzy wierzą w magiczne właściwości różnych mikstur z samego rana, od cytryny po ocet, (mój żołądek raczej by tego nie przeżył), ale po małym śniadaniu taki sok jest miłym połączeniem czegoś na kształt karaibskiego drinka z lemoniadą babci.

   A wracając do konfitur – to naprawdę miły sposób, aby przypomnieć sobie smak ulubionych letnich owoców w czasie, gdy jedyny krzaczek malin w ogrodzie posłużył jako stelaż do bałwana. Dla mnie muszą jednak spełniać jeden warunek – nie mogą być za słodkie. Problem w tym, że niewielu producentów rozumie, że kupuję konfiturę aby poczuć smak owoców, bo to ich mi brakuje. Cukier akurat o każdej porze roku jest dostępny i smakuje tak samo, więc naprawdę nie trzeba go dodawać aż tyle. Jeśli Wy też wolicie smak wiśni, a nie smak wiśniowego cukru, no i macie obsesję na punkcie ekologicznych składów to zapraszam tutaj. 

Idealne konfitury dla tych, którzy lubią smak owoców, a nie cukru. Od jedynej w swoim rodzaju jadlosfery.pl, która ratuje mnie wtedy, gdy wszystkie nauki Makłowicza gdzieś się chowają, a ja zastanawiam się czy flipsy do dobry pomysł na drugie śniadanie. Na stronie znajdziecie też blog gdzie publikowane są super przepisy z wykorzystaniem produktów ze sklepu. Zajrzyjcie! 

5. W tym wpisie miały się znaleźć książki, które ja sama czytam, ale prawda jest taka, że w ostatnich tygodniach bardziej zachwyciły mnie te pozycje, które czytam razem z córką. Część mam pewnie zakrzyczy „no nie… przecież Ulicę Czereśniową ma każdy!”, ale pomyślałam, że może ktoś jednak w wyniku przeróżnych dziwnych zbiegów okoliczności nie odkrył jeszcze tej serii i żyje jak Truman Burbank – nieświadomy tego, co wiedzą wszyscy naokoło. No więc, oczywiście bardzo polecam i uwielbiam.

    Zachęcam też do znalezienia w sieci książeczki „Poppy and Mozart”. Nie jest tania, właściwie nigdzie nie można jej kupić i nie ma polskiej wersji, ale uwierzcie mi że to wszystko nieważne – ta pozycja to majstersztyk i czaję się od dawna na resztę serii. Dorwałam też w końcu cały zbiór „Muminków” w dwóch tomach. Moja córeczka jest jeszcze za mała aby samej znaleźć w niej coś atrakcyjnego, ale wieczorami dziecięce książeczki oparte na obrazkach czy dźwiękach z małą ilością tekstu nie nadają się do czytania do snu. Tu lepiej sprawdzają się długie opowieści i Muminki dobrze spełniają swoje zadanie – kochane małe stworzonka. 

Nie wiem czy można moją pidżamę nazwać niewypałem, ale chyba w całej historii MLE Collection nie było produktu, który sprzedawałby się tak powoli. Nie mam żadnych wątpliwości z czego to wynikało – pidżama była bardzo droga w uszyciu, bo chciałam, aby była idealna – nie oszczędzałyśmy na materiale, lamówkach, podwójnym kołnierzu i mankietach, a to wszystko wpłynęło na finalną cenę (449 złotych), która i tak dawała nam naprawdę niewielki zarobek. Trochę się śmiałyśmy, że lepiej byłoby po prostu odszyć jeden komplet dla mnie, skoro tak bardzo mi na nim zależało, ale ja jestem przekonana, że te z Was, które się na nią zdecydowały nie żałują ani trochę (co ciekawe, mimo ceny, był to jeden z najrzadziej zwracanych produktów od początku istnienia marki). Pidżama jest już niedostępna, ale znalazłam dla Was kilka podobnych modeli . Wiem, że ceny są zaporowe, ale szukałam czegoś o podobnym wykończeniu i porównywalnej jakości, a tego po prostu nie da się zrobić tanio (chyba, że w Azji, albo my o czymś jeszcze nie wiemy). Może ten, ten (spodnie i koszula osobno) albo ten model Wam się spodoba. Pidżamka mojej córeczki to oczywiście SophieKids. 

6. Ale Was przeciągnęłam! To, co najlepsze zostawiam na koniec, bo jakbym podała Wam link do playlisty na samym początku, to pewnie połowa z Was nie dotarłaby nawet do połowy dzisiejszego wpisu. Kilka słów o nowej składance – przede wszystkim w dalszym ciągu nie mogę uwierzyć, że tak wiele osób podziela mój gust muzyczny, który od lat jest wyśmiewany przez różne osobniki z mojego towarzystwa. Moje składanki na Spotify śledzi już ponad 8000 użytkowników i wciąż dostaję od Was prośby o kolejne propozycje. Mamy już utwory do pracy, na jesienną szarugę i w świątecznym klimacie. Teraz wracam do Was z utworami, które co rano dobrze mnie nastrajają i w niezbyt dosłowny sposób przenoszą umysł w stronę podróży, za którymi tęsknie. Przyjemnie się przy tym pracuje, rozmawia, czyta i je niedzielne śniadanie. Mamy tu trochę geniuszu od Ennio Morricone, fortepianowych podkładów z dawnych bajek Disney'a (ciekawa jestem czy w ogóle je rozpoznacie) i kilka kawałków, które po prostu sprawiają, że czuję się szczęśliwa. Jak mogłabym się nimi z Wami nie podzielić?

*  *  *

 

 

 

komentarze 464

12 lutego, 2021 @Zosia

Kiedy nadchodzi ten moment, gdy brakuje Ci już pomysłów na domowy obiad

*    *    *

  Tak to prawda, dzisiejszym tytułem chciałam zwrócić Waszą uwagę, gdyż ja też się z tym mierzę. Zazwyczaj o tej porze roku, kiedy już tęskno za tymi wszystkimi soczystymi smakami owoców i warzyw. Moje zakupy, które robię co drugi dzień, ograniczają się do podstawowych składników – dużo warzyw korzeniowych, jabłka, gruszki, sporo kiszonek, jajka, parę butelek kefiru, kasze (najczęściej gryczana, którą gotuję krócej niż na opakowaniu, a następnie mieszam z oliwą, domową wegetą i natką pietruszki, do tego szklanka kefiru). Gotuję dużo zup (ta, ta i ta) i dań jednogarnkowych (tu lub tu), ale pozostali domownicy potrzebują potraw mięsnych, więc staram się łączyć nasze kulinarne zachcianki. Myślę, że to jedno z lepszych połączeń – zapewne, dzięki cheddarowemu beszamelowi, ale oczywiście możecie nieco odchudzić to danie lub sprawić, żeby było bezmięsne.

Przepis na duszoną wołowinę z warzywami, soczewicą z beszamelem z cheddarem

Skład:

500 g mielonej wołowiny

2 duże czerwone cebule

4-5 ząbków czosnku (może być więcej)

8-10 pieczarek

dwie duże garście czerwonej soczewicy

1/2 szklanki wody

1 łyżeczka wędzonej papryki

1 łyżka suszonego oregano

sól morska i świeżo zmielony pieprz

oliwa z oliwek

przepis na beszamel

4 łyżki mąki pszennej

80 g masła

mleko 3,2 % (tyle ile masa wchłonie, lepiej mieć pod ręką ok. 0,5l)

ok. 100 g sera Cheddar

1 łyżka octu winnego (białego)

A oto jak to zrobić:

1. W żeliwnym garnku na rozgrzanym tłuszczu podsmażamy posiekaną cebulę, wyciśnięty czosnek, oregano i wędzoną paprykę. Następnie dodajemy mięso i dalej smażymy. Na końcu dodajemy pokrojone pieczarki i soczewicę. Całość mieszamy, dolewamy pół szklanki wody i pozostawiamy na ogniu przez 8-10 minut (soczewica powinna być al dente). Doprawiamy solą i świeżo zmielonym pieprzem.

2. Aby przygotować sos beszamelowy: w dużym rondlu rozpuszczamy masło z mąką. Zmniejszamy ogień i stale mieszając trzepaczką do jaj, stopniowo dodajemy mleko oraz ocet winny. Mieszanina masła z mąką wchłania sporo mleka, a zatem sami musimy ocenić, ile jeszcze potrzeba dolać mleka. Sos powinien nabrać gładkiej i jednolitej konsystencji. Na końcu dodajemy starty cheddar i mieszamy. Całość doprawiamy solą.

3. Mięso z warzywami przekładami do żaroodpornej formy i przykrywamy gotowym beszamelem. Całość przekładamy do rozgrzanego piekarnika w 200 stopniach C i pieczemy 10-15 minut. Podajemy na ciepło!

W żeliwnym garnku na rozgrzanym tłuszczu podsmażamy posiekaną cebulę, wyciśnięty czosnek, oregano i wędzoną paprykę. Następnie dodajemy mięso i dalej smażymy. Na końcu dodajemy pokrojone pieczarki i soczewicę. Całość mieszamy, dolewamy pół szklanki wody i pozostawiamy na ogniu przez 8-10 minut (soczewica powinna być al dente). Doprawiamy solą i świeżo zmielonym pieprzem.

Aby przygotować sos beszamelowy z cheddarem: w dużym rondlu rozpuszczamy masło z mąką. Zmniejszamy ogień i stale mieszając trzepaczką do jaj stopniowo dodajemy mleko oraz ocet winny.

Mieszanina masła z mąką wchłania sporo mleka, a zatem sami musimy ocenić, ile jeszcze potrzeba dolać mleka. Sos powinien nabrać gładkiej i jednolitej konsystencji. Na końcu dodajemy starty cheddar i mieszamy. Całość doprawiamy solą.

Mięso z warzywami przekładami do żaroodpornej formy i przykrywamy gotowym beszamelem. Całość przekładamy do rozgrzanego piekarnika w 200 stopniach C i pieczemy 10-15 minut.

Podajemy na ciepło!

sukienka – polska firma NAGO

komentarze 62

Kategoria:
/ /

12 stycznia, 2021 @Zosia

Na ratunek Mamom: jak upiec zupę z białych warzyw i przygotować najlepsze purée?

*  *  *

Za oknem wszystko jakby uśpione. Spokój i cisza. Ludzi na spacerze też mniej. Mijamy znane nam sąsiedzkie twarze i zza maseczki pozdrawiamy się oczami. Umiesz się śmiać oczami, Mamusiu? – pyta mnie moja ośmioletnia córka, która poprawia maseczkę i idzie dalej prężnym krokiem w kierunku placu zabaw. No pewnie, że umiem! – odpowiadam Jej bez wahania. Spacery z dziećmi koją codzienność. Przewietrzeni i nieco już zmarznięci wracamy do domu po talerz gęstej zupy. Przyjdzie czas na wykwintne dania, a dzisiaj cieszymy się zwykłymi pieczonymi warzywami korzennymi z odrobiną purée (dla odmiany trochę inne, niż zazwyczaj).

Skład:

krem z pieczonych białych warzyw:

4 ziemniaki

2 pory

1 cebula

1 główka czosnku

1 korzeń selera

2 korzenie pietruszki

1,5 litra wody

400 ml kefiru

2-3 łyżki oliwy z oliwek

purée ziemniaczane:

6-8 ziemniaków

ok. 250 ml kwaśnej śmietany

1 czerwona cebula

2 łyżki miodu

2-3 łyżki octu winnego

garść świeżego tymianku (może być suszony lub inne zioła prowansalskie)

sól morska i świeżo zmielony pieprz

A oto jak to zrobić:

1. Aby zrobić zupę: na blasze rozkładamy obrane i pokrojone ziemniaki, seler i korzeń pietruszki. Całość skrapiamy oliwą z oliwek i solą. Pieczemy w rozgrzanym piekarniku w 200 stopniach C przez 1 godzinę. Następnie dodajemy pokrojone pory oraz czosnek i ponownie wstawiamy do piekarnika na dodatkowe 15 minut. Upieczone warzywa (czosnek obieramy z łupin) przekładamy do garnka zalewamy wodą i zagotowujemy. Odstawiamy z ognia i partami blendujemy do uzyskania gładkiej konsystencji, dolewając kefir. Jeżeli krem nadal będzie za gęsty dodajmy wody. Doprawiamy solą i świeżo zmielonym pieprzem. Gorący krem podajemy z łyżką ziemniaczanego purée.

2. Aby zrobić purée: na rozgrzanej patelni z masłem podsmażamy delikatnie plastry cebuli z ziołami. Następnie dodajemy ocet i miód. Pozostawiamy chwilę na ogniu i odstawiamy. Do ugotowanych ziemniaków dodajemy śmietanę i miksujemy na gładkie puree. Na końcu dodajemy podsmażoną cebulę i mieszamy do połączenia się składników.

Aby zrobić purée: na rozgrzanej patelni z masłem podsmażamy plastry cebuli do zarumienia, następnie dodajemy ocet, masło i zioła. Pozostawiamy chwilę na ogniu i odstawiamy.

Do ugotowanych ziemniaków dodajemy śmietanę i miksujemy na gładkie puree. Na końcu dodajemy podsmażoną cebulę i mieszamy do połączenia się składników.

Purée ziemniaczane nabiera bardziej wyrazistego smaku dzięki dodaniu octu winnego oraz karmelizowanej w miodzie cebuli.

Aby zrobić zupę: na blasze rozkładamy obrane i pokrojone ziemniaki, seler i korzeń pietruszki. Całość skrapiamy oliwą z oliwek i solą. Pieczemy w rozgrzanym piekarniku w 200 stopniach C przez 1 godzinę. Następnie dodajemy pokrojone pory oraz czosnek i ponownie wstawiamy do piekarnika na dodatkowe 15 minut. Upieczone warzywa (czosnek obieramy z łupin) przekładamy do garnka zalewamy wodą i zagotowujemy. Odstawiamy z ognia i partami blendujemy do uzyskania gładkiej konsystencji, dolewając kefir.

Jeżeli krem nadal będzie za gęsty dodajmy wody. Doprawiamy solą i świeżo zmielonym pieprzem.

Gorący krem podajemy z łyżką ziemniaczanego purée.

komentarzy 57

Kategoria:
/ / / / / / /

30 grudnia, 2020 @Katarzyna

Last Month

 

Grudzień dobiega końca, a wraz z nim ten przedziwny rok, który wielu z nas dał się we znaki. Nie przepadam za podsumowaniami i rozliczaniem się z przeszłością. Nie wszystkie chwile w 2020 roku były szczęśliwe, ale ja wolę myśleć, że ostatnie dwanaście miesięcy po prostu sporo mnie nauczyły. Za to święta i przygotowania do nich, nawet jeśli inne niż kiedyś, były piękne i bardzo nastrojowe. Powspominam więc z Wami jeszcze przez chwilę te pachnące pierniki, ubieranie choinki, prezenty i mnóstwo miłości płynącej z każdej strony. 

Świaaatłooo… Słońce w grudniu to produkt bardzo deficytowy. 
1. Dysproporcja. // 2. "Zabieram go do domu, czy wam się to podoba, czy nie!" // 3. Tego ranka miał spaść śnieg, ale wyszło jak zawsze. // 4. Gałązki tego nietypowego ostrokrzewu znalazłam w Narcyzie – gdyńskiej kwiaciarni. //Karne stópki za to, że mama zostawiła telefon bez opieki.Prezenty znalezione w bucie się nie zmarnowały! Wszystkie czekoladowe resztki wykorzystaliśmy do pieczenia tego genialnego piernika.  Brawo mamo! A teraz przestań się już wysilać z tym ciastem, tylko po prostu zjedzmy czekoladę! Bezglutenowa mieszanka. 
1. Zaczynamy! // 2. Pierwsza próba i już sukces. // 3. Zamieniłam stalową misę z Kitchen Aid na szklaną i ta jest dużo fajniejsza. // 4. To się tu nie mieści. Muszę pomóc i trochę zjeść. A tak wygląda obrona piernika przed Portosem. Gdyby ciasto było bliżej krawędzi prawdopodobnie rano już by go nie było. 1. Blask pereł. // 2. Ulubione sopockie widoki. // 3. W tym roku obyło się bez kupowania nowych kompletów lampek. Te, które kupiłam trzy lata temu w Ikea nadal działają bez zarzutu. // 4. Kilka słów. //Gdańsk i Garnizon – tutaj chodzimy teraz na niedzielne spacery. Mamy tam plac zabaw, księgarnię z pyszną kawą i Ping Ponga na obiad ;). 1. Jodła czy świerk? // 2. Na Instagramie pokazywałam Wam tę fotoksiążkę oprawioną w len, którą możecie zaprojektować i zamówić tutaj. Z kodem KASIALUX otrzymacie 30% zniżki (kod działa tylko do trzeciego stycznia). // 3. Świąteczny król deserów. // 4. Balsam, dezodorant i mgiełka do włosów o zapachu Chanel No 5. //

Zero śniegu, ale za to mnóstwo świątecznej magii. (wszystkie moje ubrania ze zdjęcia nie są z tego sezonu ;\). 1. Szukamy tej jednej jedynej! // 2. Piękne, ale niestety nie dla mnie ;). // 3. Na kanapie też można imprezować. // 4. Ten artykuł był najpopularniejszym wpisem w ostatnim półroczu. O czym ja teraz będę dla Was pisać skoro jest po świętach?! //
Zabieramy się za przystrajanie. Ten dzianinowy dres sprawił, że moja skrzynka została zasypana pytaniami od Was. Już niebawem pojawi się w MLE – ma super skład, jest wygodny i ciepły. O takim właśnie marzyłam!
1. Lubię te kolory. // 2. O! I znowu ten piernik. // 3. Robisz zdjęcie czy kręcisz film? // 4. Każdy kąt w świątecznym klimacie. //I kolejny słoneczny poranek, który trzeba było uwiecznić. 1. Pracownia elfów. // 2. Wstążki i sznurki, które zbieram po Wigilii, aby były na przyszły rok :D. // 3. Jednak świerk. // 4. Chleba nie piekę ale Elizę uwielbiam. //W MLE Collection wyprzedaż ruszyła pełną parą. Wciąż możecie kupić mój ukochany krótki brązowy płaszcz czy wełnianą bomberkę.1 i 4. Ale chyba nie byłam aż tak grzeczna… // 3. Sprzątania było pełno, ale zabawy jeszcze więcej. //Starałam się nacieszyć tym czasem tak mocno, jak tylko było to mozliwe. A i tak, jak zawsze, trochę mi smutno, że to już po…
1. Papierowe ozdoby coraz milej widziane. // 2. Udany prezent. // 3. Lepimy bezglutenowe pierogi i jest to zajęcie beznadziejne. // 4. Wigilia, którą zapamiętamy do końca życia. 
Małe przemeblowanie. Mieszkamy tu niecałe 4 lata, a już nam trochę ciasno ;). Świąteczny poranek i nowy kubek, w którym kawa smakuje jeszcze lepiej. Nawet ten bałagan w tle mi nie przeszkadza. Małe kosmetyczne odkrycie. Jeśli, tak jak ja, od dawna chciałyście znaleźć coś lżejszego niż podkład i dobrze rozświetlić makijażem cerę, to na pewno będziecie zadowolone z tego kremu bb od MIYA Cosmetics. A tak krem wygląda na skórze. Najbardziej kolorowa rzecz w mojej szafie. Uwielbiam ten dres od polskiej marki HIBOU​. Trochę musiałam poczekać, aby wróciła pełna rozmiarówka, ale cierpliwość się opłaciła :). Dlaczego ten koktajl jagodowy tak się cieszy?Ten prezent przyniósł mi pan kurier. W naszym domu zużycie miodów w ostatnim miesiącu zdecydowanie przekroczyło unijne normy, więc kolejny zapas od Apimelium miodowa paczka był jak najbardziej mile widziany. Jeśli jeszcze nie próbowałyście miodów od Apimelium to trochę Wam zazdroszczę, bo gdy raz się ich posmakuje, to wszystkie inne wypadają już potem jakoś blado ;). Dosłownie był i zniknął. W 2020 roku śniegu w Trójmieście było tyle, co na tym zdjęciu. Wełniane warstwy. Szal jest z Cos-a, sweter to MLE, spodnie z Massimo Dutti, buty z Arket. 
A kurtka, o którą masowo pytałyście na stories jest z Didriksons (wybrałam rozmiar 34). To najcieplejsze okrycie wierzchnie, jakie miałam! Na trójmiejskim biegunie polarnym sprawdza się idealnie. 

Plaża w drugi dzień świąt. Zostawiam Was z tym widokiem i przy okazji kieruje w Waszą stronę najlepsze życzenia na nowy rok. Oby był lepszy niż ten poprzedni! A panu 2020 już dziękujemy :).  

 

 

komentarze 153

Kategoria:

15 grudnia, 2020 @Katarzyna

Jak poczuć prawdziwy świąteczny nastrój, czyli grudniowe umilacze.

   Świąteczny nastrój to emocja, która wymyka się definicjom, a przecież wszyscy doskonale wiemy, czym jest. Mieszanka radości, oczekiwania i cichej nadziei, że prawdziwa magia jednak istnieje lub przyjemna świadomość, że to my możemy tę magię stworzyć. No i ulotność. Świąteczny nastrój pojawia się i znika, nie przychodzi ot tak, tylko dlatego, że zbliża się Boże Narodzenie. Trzeba sobie na niego zapracować.

    Świąteczna atmosfera najszybciej ogarnia nas (niestety) przy telewizorze. Odkąd pamiętam, reklama z czerwoną ciężarówką Coca-coli była symboliczną wskazówką, że święta są już tuż, tuż i że trzeba rozpocząć przygotowania na szeroką skalę (w dzieciństwie oznaczało to przebranie ulubionego misia w odświętny strój i wycieczkę alpinistyczną na pawlacz, bo właśnie tam mama trzymała wszystkie ozdoby). Jako że czerwona ciężarówka pojawia się na ekranach dosyć wcześnie, bo już w listopadzie, to z reguły od niej zaczyna się ten specyficzny festiwal świątecznych reklam. Choć ich cel jest oczywiście komercyjny, wiele z nich bardzo dużo mówi o tym, czego ludzie pragną w święta.

   Tegoroczna historia ze wspomnianą ciężarówką nie jest tu wyjątkiem – jest wręcz symbolem. Symbolem pragnienia zwykłych, normalnych świąt, niekoniecznie tonących w składzie przychoinkowych kartonów. Mamy prostą historię dziecka, które wręcza ojcu list do świętego Mikołaja, bo ten jedzie do pracy na daleką północ (dla rodzin z Pomorza tata pracujący miesiącami w Norwegii to wyjątkowo realistyczny scenariusz). Ojciec szuka Mikołaja wbrew przeciwnościom losu, a kiedy w końcu go znajduje (oczywiście prowadzącego wspomnianą ciężarówkę), ten zawozi go… do domu, bo właśnie takie życzenie zapisane było w liście. „Drogi Święty Mikołaju, na święta przywieź mi tatę”. Nie sposób się nie popłakać. I jednocześnie przyklasnąć producentom, że tak świetnie wyczuli dzisiejsze nastroje. Podobnie jest w innej reklamie, w której chłopiec „łapie wspomnienia”, by zapakować je w słoiki po Nutelli i podarować rodzinie na Boże Narodzenie. Mamy tu słoik „bitwę na śnieżki” czy „pierwsze wspólne święta”, które chłopiec wręcza kobiecie w ciąży. Łzy ciekną same. Tymbark zresztą też dał radę i po małej przeróbce swojego wcześniejszego spotu stworzył coś, co również mnie wzrusza. 

   Można pomyśleć, że świąteczne reklamy w tym roku są jakieś inne (no może z jednym "długim" wyjątkiem ;D). Nie zachęcają nachalnie do zakupu, nie przedstawiają swojego produktu w superlatywach, tylko podają nam na tacy istotę świąt. Nie wykluczam, że te reklamy zawsze podkreślały przewagę relacji międzyludzkich nad materialnymi prezentami. Być może wcześniej nie zauważaliśmy tego przesłania albo wydawało nam się zbyt trywialne. Bo co to był za problem zebranie się rodziny na święta, w świecie tanich linii lotniczych, Pendolino i autostrad? Niektórzy potrzebowali pandemii, by zrozumieć, o co w tym wszystkim chodzi. „Na ogon Portosa, Kasia! Ile razy można pisać o tym, że w świętach chodzi o bycie razem?! Naprawdę załapałyśmy za pierwszym razem…” – macie pewnie ochotę mi napisać. No cóż, nie mam nic na swoje usprawiedliwienie, w tym roku po prostu udziela mi się cały ten nostalgiczny nastrój i po cichu wierzę, że coś się w nas zmieni. Na stałe. Ale same przyznajcie, że grudniowych umilaczy jeszcze nie było, a o tym, jak poczuć nastrój świąteczny w czasie pandemii, też jeszcze nie pisałam! Otóż zawsze mówiliśmy, że właśnie te najbliższe święta muszą być wyjątkowe. Paradoks jest taki, że te na pewno będą wyjątkowe, ale nie do końca w ten sposób, w jaki byśmy sobie życzyły. Dlatego ja bym chciała, żeby w tym roku święta były tak zwyczajne, jak tylko się da. 

1. Miało być pięć, ale jednak wyszło siedem. Ulubione filmy świąteczne.

Skoro reklamy budują klimat świąt, to co można powiedzieć o świątecznych filmach? Wiele z nich stało się symbolem, bez którego miliony rodzin na świecie nie wyobrażają sobie grudniowych wieczorów. Skoro chcemy po prostu zwyczajnych świąt, to celebrujmy oglądanie tych, obejrzanych już miliard razy, hitów. 

 7.„W krzywym zwierciadle: Witaj Święty Mikołaju!”.

Każdy mężczyzna, który przed świętami owija się setką lampek w celu wykonania ambitnego projektu spektakularnego ozdobienia domu ma przed oczami Chevy’ego Chase’a, który walczy z instalacją elektryczną, nie tylko swoją, ale i całego miasta (ba, nawet reaktor jądrowy w pobliskiej elektrowni jest zaangażowany). W wielu domach gagi z tej klasycznej komedii są odtwarzane corocznie – zupełnie nieświadomie, ale bardzo realistycznie. Tak jest i u mnie – ozdoby świąteczne na naszym żywopłocie to dla mojego męża równie ważny atrybut męskości, co samochód, rekord podniesionych kilogramów czy… dopowiedzcie sobie same.

6. „Ekspres polarny”.

Ten film to dowód na to, że można stworzyć coś innego, niż kolejna wersja "Wigilijnej Opowieści". Piękna historia, bardzo świąteczne scenerie i do tego Tom Hanks w jednej z głównych ról (jako głos i materiał do stworzenia wirtualnej postaci). Super pomysł na świąteczny wieczór z dziećmi.

5. „Ja cię kocham, a ty śpisz”.

Klasyczna świąteczna komedia romantyczna, dziś trochę zapomniana, a szkoda. Sympatyczny, dodający otuchy film o zwykłych ludziach i o tym, że szczęście to czasem po prostu kwestia przypadku, z którego trzeba umieć skorzystać.

4.  „Kevin sam w Nowym Jorku” i „Kevin sam w domu”.

Cóż powiedzieć… Kevin, tak jak rubaszny wujek, który swoimi żartami powoduje zażenowanie całej rodziny, jest i tak symbolem świąt i bez niego po prostu byłoby jakoś tak smętnie. U nas Kevin, choćby w tle, leci sobie niczym kolędy na RMF Classic. Do tego śliczny bożonarodzeniowy Nowy Jork w drugiej części, w którym zakochałam się jako mała dziewczynka.

3. „Holiday”.

Chociaż wątki z Los Angeles są mało zimowe, to mimo wszystko uważam, że ten film dobrze wprowadza nas w świąteczny klimat (Jude Law jest tutaj wyjątkowo pomocny).

 2. „Love actually”.

To kolejna świąteczna klasyka uwielbiana w mojej rodzinie. Najlepsze, co może być w angielskich komediach, zmieszane ze świetną obsadą i rewelacyjną, choć nie zawsze jednoznacznie wesołą fabułą. Kto nie widział – musi nadrobić. Kto widział  -niech obejrzy jeszcze raz.  

1. „Cud na 34 ulicy” z 1994 roku.

Gdy na swoim Instagramie puściłam pierwszą scenę z tego filmu, trochę się zdziwiłam, jak wiele z Was w ogóle go nie znała. Mamy tu Nowy Jork, odrobinę magii (a może po prostu ludzkiej dobroci – tego do końca nie wiemy), przepiękną scenografię i fajną historię. To mój numer jeden, bo potrafi ożywić wiarę w świętego Mikołaja u każdego.

Chociaż na blogu pojawił się już prezentownik, to wciąż dostaję od Was pytanie o prezenty. Najwięcej z nich dotyczy prezentów dla dzieci. Jeśli zostawiłyście sobie ten temat na sam koniec, to koniecznie zajrzyjcie do sklepu Kokosek. W ofercie są na przykład nasze ukochane puzzle od Londji, karuzela o którą pytałyście milion razy (w ogóle dział drewnianych zabawek to magia) i sporo wyprawkowych perełek. Moja córeczka pokochała ten czerwony samochodzik, no i oczywiście lamę. Lamy to jedne z jej ulubionych zwierzątek, co wynika chyba z tego, że w ciąży zbyt wiele razy oglądałam pewien odcinek z Familiady…Wspomnę tylko słowem, że zakupy zapakowane są w ekologiczny sposób i widać, że cały asortyment jest dobrany z sercem. 

A piżamka to oczywiście Sophie Kids!

2. Piękne Święta to zaprzeczenie nowości i trendów. Święta mają być takie, jak zawsze.

   Wcześniej napisałam, że chcę, aby te Święta były po prostu zwyczajne. Żeby było znowu tak, jak dawniej. Dlatego warto też dodać, że zwyczajność, kontynuacja, odrzucenie odruchowego wymieniania wszystkiego na nowe – to także powinien być nasz sposób na oddanie ducha Świąt Bożego Narodzenia. Weźmy na przykład ozdoby świąteczne. Czyż nie ma czegoś magicznego w odpakowywaniu tych najgłębiej ukrytych bombek, zawiniętych w jakiś dziwny papier z lat sześćdziesiątych, które dostaliśmy od rodziców albo dziadków? Mam kilka bombek, które wieszałam niezdarnie jako kilkulatka, a teraz (drżąc o ich bezpieczeństwo), wieszam je razem z córką.  Gdy widzę corocznie inaczej ozdabiane choinki, skręca się we mnie wszystko na myśl o marnotrawstwie, jakie przy okazji tego procederu ma miejsce.

   Czasem tak bardzo chcemy poczuć ten świąteczny klimat, że robimy wszystko na opak. Choinkę ubieramy, nim jeszcze spadną liście z drzew, a wszystkie ozdoby kupujemy za jednym zamachem w sklepie budowlanym. Domyślam się, że dla większości z Was brzmi to jak abstrakcja, ale w ostatnich tygodniach podobnych relacji i rozważań na temat tego, czy drzewko będzie tym razem srebrne czy czerwone widziałam na Instagramie naprawdę sporo. Ba! Podobno są nawet profesjonalni dekoratorzy drzewek, którzy umieszczą i ubiorą je w naszych mieszkaniach w czasie, gdy jesteśmy w pracy – jak sprytnie! I szalenie nastrojowo… Nie będę już tu rozwijać wątku ekologicznego, ale chodzi o samą symbolikę – święta powinny być czasem międzypokoleniowej ciągłości, a nie corocznej rewolucji napędzanej instragramową modą. Wiele rzeczy kusi – to prawda. Szczytem hipokryzji byłoby, gdybym powiedziała, że nie kupuję nic do przyozdobienia domu czy choinki. Kupowanie świątecznych gadżetów to naprawdę wielka przyjemność. Wolę jednak wyszukać i kupić jedną, maksymalnie dwie rzeczy dobrej jakości, które będą mi służyły przez lata, niż całą masę plastiku, która zaraz wyląduje na śmietniku. To dlatego, gdy zasypujecie mnie pytaniami o poszewki z choinką, koc z reniferami, lampki albo dziadka do orzechów, zwykle nie mam dobrych wiadomości – to nie jest regularna kolekcja sieciówki, tylko drobiazgi, które uzbierałam sobie przez lata i co roku wyciągam z uśmiechem na twarzy. 

Jeśli znałyście już sklep Jotex i zawsze żałowałyście, że ta marka nie jest dostępna w Polsce, to teraz mam dla Was dobre wieści – od dziś ta marka z wyposażeniem wnętrz jest już na naszym rynku. Produkty, które zamówiłam to stolik/kostka wiklinowa, szklane talerze, fotel i pościel z ciemną lamówką, której od dawna szukałam. Bardzo podoba mi się takie minimalistyczne, ale jednak przytulne wzornictwo i chyba brakowało czegoś takiego. Jeśli chciałybyście zrobić zakupy i skorzystać z 30% rabatu to razem z Jotex przygotowaliśmy dla Was kod KASIADEC30 (nie obejmuje ofert oraz wyprzedaży i działa tylko raz). Możecie z niego skorzystać od dzisiaj do 29 grudnia. 

 3. Czas, tym razem, działa na naszą korzyść.

   W porównaniu do ostatnich lat, na pewno więcej czasu spędzamy w domu. Możemy (a nawet musimy) uniknąć dzikiego wyścigu pod hasłem „23 grudnia latamy pomiędzy sklepem spożywczym, budowlanym, mięsnym, rybnym, stoiskiem z choinkami i obrabowywaniem piórnika dziecka z taśmy klejącej, aby zapakować ostatnie prezenty”. Chciałabym Wam zasugerować tu jakąś zgrabną radę, ale widzę, że to, o czym chciałam napisać, właściwie zadziało się samo – piszecie mi, że w końcu macie czas (i ochotę) aby wysłać kartki z życzeniami, zastanowić się w spokoju nad wystrojem mieszkania i udekorowaniem wigilijnego stołu, że czytacie dzieciom na dobranoc „Opowieść wigilijną”, a z wybierania choinki, tak jak w czasach młodości naszych rodziców uczyniłyście prawdziwe wydarzenie. I że myślałyście, że te święta będą beznadziejne, a jednak czujecie świątecznego ducha mocniej niż wcześniej. 

Kartki świąteczne można wysłać pocztą, ale nie tylko! Teraz, w dobie pandemii, fajnie jest je przekazać komuś z kim zwykle spędzamy sporo czasu w święta, ale tym razem nie damy rady. Kilka pięknych grafik od marki "All The Ways to Say" znajdziecie w HE Concept Store (który można odwiedzić też stacjonarnie w Hotelu Europejskim w Warszawie i poszukać tam innych pomysłów na oryginalne prezenty). 

Album, który widzicie na zdjęciu (Nine Centuries in the Heart of Burgundy) to historia winnicy Cellier aux Moines założonej przez mnichów z opactwa La Ferté, którzy w 1113 roku przybyli na skaliste wzgórze z widokiem na miasto Givry, by przez wieki przetrwać wojny i zarazy, nabywając i rozwijając jedne z najbardziej znanych winnic w regionie oraz produkując wina, które zdobiły królewskie i papieskie stoły. W HE Concept Store znajdziecie kilka pozycji od prestiżowego wydawnictwa Assouline, które sprawiło, że albumy stały się niewielkimi dziełami sztuki. Oprócz kolekcji Ultimate, w której zbiorach znajdują się ponad gabarytowe albumy z ręcznie wklejanymi zdjęciami, w sklepie znajduje się także seria Travel oraz wiele innych książek poświęconych filmowi, sztuce, kuchni czy właśnie winom. To piękny pomysł na prezent dla kogoś bardzo wybrednego. 

   W te Święta nie będziemy miały problemu z czasem, ale i tak trzeba go dobrze wykorzystać. Ograniczone możliwości życia społecznego nie mogą skazać nas na izolację. Należy skorzystać ze wszystkich możliwych bezpiecznych form podtrzymania relacji, nawet jeśli wydają nam się gorsze od tych sprzed pandemii. I naprawdę wiem, co mówię: pukanie do okien mam już opanowane do perfekcji, a parę razy zdarzyło mi się też zorganizować całkiem miły obiad w ogrodzie dla najbliższej rodziny z zachowaniem dystansu (chociaż mistrzynią w tym temacie jest moja mama). To, co zapewniało kontakt z bliskimi w czasie, gdy stawiałam sobie pytanie, czy wyjście z psem na spacer nie jest przestępstwem, dziś jest sporym zagrożeniem. Internet jest naszym oknem na świat, ale w obecnej sytuacji może stać się także dziurą w podłodze, przez którą można wpaść do piwnicy i zostać w niej na wiele godzin, do czasu, aż mąż nie zacznie nas szukać, bo zorientuje się, że bigos stoi na ogniu od rana. Odłóżmy telefony i popatrzmy sobie w oczy. Ułóżmy puzzle, ulepmy pierogi, albo… upieczmy najlepszy piernik na świecie :).

4. Świąteczny piernik bez glutenu, ale za to z dwoma polewami o smaku kinderków.

   W ostatnich dniach na Instagramie zrobiłam temu piernikowi lepszą reklamę niż wszystkim ubraniom MLE razem wziętym, ale naprawdę miałam ku temu powód – uważam, że jest pyszny, stosunkowo łatwy i wychodzi za każdym razem. Upiekłam już trzy wersje i każda wychodziła świetnie. Nieważne, czy był ciut za bardzo przypieczony (pierwsze podejście), czy miał tylko dwie warstwy (drugie podejście) czy zapomniałam dodać serek mascarpone do polewy (trzecie podejście). Samo ciasto robi się bardzo szybko, za to jego przekrajanie i nakładanie polew fajnie zaplanować razem z resztą rodziny. Moja niespełna dwuletnia córeczka naprawdę miała super ubaw, a mąż wykazał się zimną krwią przy przekrajaniu ciasta. Nie wiem nawet, czy w którymś momencie nie wczuł się za bardzo w rolę, bo zaczął zadawać dziwne pytania, czy w przepisie było na pewno 200 gramów mleka czy może jednak 200 mililitrów, tak jakby miało to jakiekolwiek znaczenie (:D).

    Jeśli nie musicie unikać glutenu zastąpcie po prostu wszystkie mąki, z wyjątkiem migdałowej, zwykłą pszenną. Pssst. Wiem, że czekolada jest niezdrowa, wiem o oleju palmowym. Dlatego takie przepisy przygotowuję raz w roku – w okolicach Bożego Narodzenia. Najważniejsze są nasze codzienne wybory, bo to one mają kluczowy wpływ na zdrowie i planetę. Piszę to po to, abyście nie myślały, że takie ciasto jest podstawą mojej diety (wsuwam właśnie zupę jarzynową więc wiem, co mówię ;\).

 Skład:

CIASTO:

150 g masła lub oleju kokosowego

130 g miodu

ok. 3 łyżeczek przyprawy do piernika

1 łyżeczka kawy rozpuszczalnej

300 g mąki (100 g ziemniaczanej 50 g owsianej bezglutenowej, 50 g migdałowej, 50 g kasztanowej, 50 g kukurydzianej)

2 łyżeczki sody oczyszczonej

250 ml mleka (może być roślinne lub zwykłe)

2 jajka

płatki migdałów do posypania całości

POLEWA nr 1

100 g białej czekolady

100 g serka mascarpone

100 ml śmietanki kremówki 36%

POLEWA nr 2

200 gram mlecznej czekolady (nie musi to być koniecznie Kinder czekolada)

150 ml śmietanki kremówki 36%

A oto jak to zrobić:

   W garnku na małym ogniu roztopić masło z miodem, przyprawą do piernika i kawą. W dużej misce wymieszać wszystkie mąki i sodę oczyszczoną. Zdjąć garnek z ognia i dodać jego zawartość do miski z mąkami. Wymieszać wszystkie składniki. Dodać mleko, na końcu dodać jajka i jeszcze raz wymieszać. Masę wylać do przygotowanej foremki (moja ma standardową średnicę, ale jeśli macie ciut węższą to nawet lepiej – łatwiej Wam będzie potem rozkroić warstwy). Ciasto pieczemy przez ok. 40 minut w temperaturze 180 stopni (termoobieg włączamy na pięć minut przed końcem czasu pieczenia). Wyciągamy ciasto i czekamy aż ostygnie. W międzyczasie w małym rondelku na malutkim ogniu podgrzewamy śmietankę i dodajemy do niej białą czekoladę. Cały czas mieszamy, co jakiś czas ściągamy rondelek z gazu, aby zawartość się nie przypaliła. Gdy czekolada będzie już rozpuszczona dodajemy do rondelka serek mascarpone (na początku bardzo powoli aby krem się nie zwarzył). Ostrożnie przekrawamy ciasto na trzy warstwy i kładziemy osobno. Nakładamy połowę jasnej polewy na wierzch pierwszej warstwy, przykrywamy drugą, nakładamy resztę kremu i przykrywamy trzecią warstwę. W małym rondelku na malutkim ogniu podgrzewamy wszystkie składniki na polewę nr2. Tak jak w pierwszym przypadku – cały czas mieszamy i co jakiś czas ściągamy rondelek z ognia. Gdy czekolada się całkiem rozpuści, wyłączamy gaz i czekamy aż polewa nieco ostygnie. Polewamy nią wierzch ciasta i delikatnie rozprowadzamy po bokach. Prażymy płatki migdałów i posypujemy nimi wierzch. 

"Kostka" z wikliną i talerze – Jotex (z kodem KASIADEC30 dostaniecie 30% zniżki)

Jest naprawdę dobry! :)

5. Ale o co w ogóle w tym wszystkim chodziło?

Niektórzy twierdzą, że Kościół we wczesnych latach swojego istnienia wybrał datę 25 grudnia by „przykryć” inne popularne w tych czasach pogańskie obrzędy – opinie w tej sprawie są podzielone. Jedno jest pewne – najważniejszym argumentem za tym, by za dzień Bożego Narodzenia uznać właśnie ten moment w roku był fakt, iż według ówczesnego kalendarza 25 grudnia miało miejsce przesilenie zimowe, a więc moment, w którym noc jest najdłuższa (z tego samego powodu praktycznie wszystkie cywilizacje lokowały tego dnia jakiegoś rodzaju obrzędy). Był to najciemniejszy moment w roku, ale jednocześnie przynosił nadzieję – z każdym dniem miało być już coraz lepiej, a najmroczniejszy czas ludzie mieli za sobą.

    Do tych wierzących i niewierzących – niezależnie od tego, czy Boże Narodzenie jest dla Was duchowym przeżyciem, a każdy grudniowy poranek spędziliście na roratach, czy po prostu uwielbiacie to całe zamieszanie z prezentami, Mikołajem i choinką: o historii Świąt Bożego Narodzenia można przeczytać wiele – zarówno w Piśmie Świętym, jak i w udokumentowanych kronikach. Może znajdziecie jeszcze chwilę, aby pomyśleć o tym, co wydarzyło się w Betlejem? Gwarantuję, że dzięki temu nastrój świąteczny na długo Was nie opuści. Warto wrócić do tej uniwersalnej opowieści o nadziei, ludzkiej dobroci i miłości. Bo czego innego nam teraz trzeba?

*  *  *

"Przeżyłem połknięcie trutki na szczury, zjedzenie ciasta z czekoladą też bym przeżył!". Jeśli Portos przemówi w Wigilię Bożego Narodzenia, to idę o zakład, że powie właśnie to! 

 

 

 

 

jeden komentarz

Kategoria: