10 listopada, 2020 @Zosia

Ukojenie na chłodne wieczory, czyli maślano-daktylowe ciasto drożdżowe

*    *    *

Maślane ciasto drożdżowe z czekoladą i daktylami. Mam nadzieję, że przepis wprawi Was w błogi nastrój. Proporcje dopracowałam tak, że możecie je upiec w tradycyjnej keksówce lub w okrągłej formie do pieczenia o średnicy 26 lub 29 cm. Jeżeli nie zniknie od razu po upieczeniu, to sprawdzi się również podsmażone na maśle (najpierw namoczone w mieszaninie mleka z jajkiem) i podane z odrobiną kremu z białej czekolady.

Skład:

500 g mąki pszennej

100 g masła

200 ml mleka

20 g świeżych drożdży

4 żółtka

80 g cukru

1 tabliczka czekolady

garść daktyli (zalanych wrzątkiem i odstawionych)

A oto jak to zrobić:

1. W szerokim naczyniu drożdże zasypujemy cukrem. Gdy zaczną pracować dolewamy ok. 100 ml ciepłego mleka i odstawiamy na 15 minut. Następnie dodajemy pozostałe składniki i zagniatamy ciasto. Gdy ciasto zacznie odstawać od ręki (czyli po ok. 10/15 minutach wyrabiania, ja korzystam z miksera wyposażonego w hak) przykrywamy naczynie ściereczką lub owijamy w przezroczystą folię i pozostawiamy do wyrośnięcia na ok. 1 godzinę. Daktyle zalewamy wrzątkiem i odstawiamy na parę minut. Gdy nasiąkną, odcedzamy wodę i kroimy w drobną kostkę.

2. Gdy ciasto potroi swoją objętość i zrobi się pulchne, dodajemy pokrojoną w kostkę czekoladę i posiekane daktyle. Ciasto dokładnie mieszamy do połączenia się składników i przekładamy do wyłożonej papierem do pieczenia formy. Pieczemy w rozgrzanym piekarniku w 180 stopniach C przez 60 minut. Gdy zauważymy, że wierzch ciasta za bardzo się zarumienił, przykryjmy z góry folią aluminiową.

Gdy ciasto potroi swoją objętość i zrobi się pulchne, dodajemy pokrojoną w kostkę czekoladę i posiekane daktyle.

Ciasto dokładnie mieszamy do połączenia się składników i przekładamy do wyłożonej papierem do pieczenia formy.

Pieczemy w rozgrzanym piekarniku w 180 stopniach C przez 60 minut. Gdy zauważymy, że wierzch ciasta za bardzo się zarumienił, przykryjmy z góry folią aluminiową.

 

komentarzy 100

Kategoria:
/ / / /

25 października, 2020 @Katarzyna

Last Month

   Zdecydowana większość zdjęć do tego wpisu powstawała sobie spokojnie przez ostatnie tygodnie i mimo widma epidemii miałam nadzieję, że tym razem również uda mi się przygotować dla Was kojący, wyciszający wpis. Ponieważ "Last Month" ma formę retrospekcji, zwykle chronologicznej, to nie mogę pominąć tego, co wydarzyło się w ostatnich dniach – parę słów na temat ostatniego wyroku TK zostawiam na koniec wpisu. Więcej na ten temat piszę na swoim Instagramie – zachęcam do poczytania!

1. Początek miesiąca i prozaiczne przyjemności – najnowszy pokaz Chanel tym razem obejrzałam online. // 2. Uczymy się pór roku. // 3. Gotowa do wyjścia. // 4. Pierwsze jesienne kadry z sopockiego molo. //No i przyszło załamanie pogody. Przez dobry tydzień nie widzieliśmy w Sopocie jednego promienia słońca, a wiatr co chwilę porywał przechodniom parasole. A dobra baza to podstawa, gdy na zewnątrz nieprzyjemnie! 

Minęło już tyle czasu odkąd pisałam Wam o "miodowej poczcie" a Wy wciąż pytacie o nią pytacie. Piszę więc jeszcze raz! Miody z polskich pasiek (najbardziej polecam te kremowane) zamawiam w Apimelium. Tym razem słodka paczka z miodami  trafia do mojej mamy, bo właśnie skończył jej się zapas. Jeśli chcecie komuś bliskiemu sprawić słodką (i zdrową) paczkę to mam dla Was kod rabatowy ważny do dnia 30 października, który
obniżył cenę paczki z 99 zł na 89 zł. Wystarczy, że użyjecie kodu MLE21 . 1. Zmiana pościeli to zawsze najlepsza zabawa w "fale na morzu". // 2. Dalej ponuro… // 3. Lipowy, kremowany i nektarowy – mój ulubiony!  // 4. Wizyta w szwalni i kontrola produkcji kolejnego płaszcza. //

Warszawa. Ostatnie dni kiedy można było jeszcze chodzić po mieście bez maseczek. 1. Przerwa na kawę. Kino Iluzjon to odkrycie tego miesiąca! // 2. Brawa dla rzemieślnika, który wykonał takie drzwi! // 3. Alf? To ty?. // 4. Ulubiony jesienny kadr influencerek ;) //Atrybuty fotografa – blenda  i kawa.Wiem, że wiele z Was nie mogła dokonać zakupu tej bomberki, bo w chwili dodania jej do sklepu siadły serwery, ale teraz możecie to spokojnie nadrobić ;). Piękne te rośliny, ale wiem, że w  swoim mieszkaniu wykończyłabym je w tydzień ;). 1. Róża z mojego ogrodu… // 2. Ta żyrafa jednak musi spać u Was w sypialni, mamo.  // 3. Chłopaki odpoczywają, a ja pracuję nad nowym wpisem – czyli niedziela. // 4. Ściana odświeżona, dwie nowe grafiki powieszone. //

Uwaga! Tu włącza się moje psychologiczne powołanie. Zachęcam do wzięcia udziału w badaniu ,,Uczucia w słowach", którego główną część stanowi trening kompetencji emocjonalnych. Jeśli chciałabyś zająć się swoim życiem emocjonalnym i w tym celu poświęcić systematycznie trochę uwagi przeżywanym na co dzień uczuciom, a jednocześnie wnieść wkład w pogłębienie naukowego rozumienia emocji w wymiarze praktycznym, kliknij w link (najlepiej na komputerze, a jeśli to niemożliwe, to ważny jest obrót ekranu telefonu, ponieważ tylko wtedy ćwiczenia wyświetlają się poprawnie). Autorką treningu i kierownikiem projektu jest profesor Ewa Trzebińska, która stworzyła pojęcie ,,mądra emocja" i jest to hasło przewodnie projektu.

Przy-łóżkowe historie. W opisie tego balsamu od Samarite znajduje się określenie "produkt wielozadaniowy" i zawartość tego czerwonego słoika faktycznie taka jest. Jedno opakowanie starcza na bardzo długo, bo ten "kremo-balsam" jest niezwykle wydajny. Można go używać jako balsam do ciała, do ust, krem do rąk, krem do twarzy czy krem na mróz (nie zawiera wody). 1. A oto konsystencja balsamu od Samarite. // 2. Moje kąty. // 3. Dresiary spędzające czas na kanapie. // 4. Kolejne dzieła sztuki na szafce w kuchni. //Mamy dla Was dobrą wiadomość! Aż do końca roku będziecie mogły oglądać (i kupić) produkty MLE stacjonarnie. Przedłużamy działanie showroomu w Iconic Design w Gdańsku!Małe sprostowanie – wiemy, że czekacie z utęsknieniem na kolejne modele tych swetrów, więc zdecydowałyśmy się oddać skończone prototypy do showroomu, abyście mogły je ocenić na żywo. Kolejny model pojawi się w sprzedaży już w ten piątek. Na wieszakach znajdziecie teraz najnowsze produkty. Zmieniłyśmy ekspozycję na jesienno-zimową. Wiecie, że MLE to tylko i wyłącznie kobiety? I to nie z chęci wsparcia mojej płci. Kobiety wcale nie potrzebują specjalnego traktowania. One są po prostu  świetnymi pracownikami. Bronią się swoimi umiejętnościami – jako profesjonalistki, a nie kobiety. (Na zdjęciu brakuje jeszcze Justyny i Doroty, które w MLE pilnują Waszych zamówień). A to już Luis Mexicantina – wyjątkowe miejsce na kulinarnej mapie Trójmiasta. Luis to przede wszystkim restauracja z pysznym meksykańskim jedzeniem, ale też prawdziwa gratka dla miłośników niesztampowych wnętrz. Lokal otrzymał zresztą nagrodę Gdynia Design Days za najlepszy wystrój, ale ja chodzę tam przede wszystkim ze względu na szeroki wybór nachosów, sals i innych rarytasów. Niestety, restauracja z uwagi na nowe restrykcje, tak jak wszystkie lokale, musiała przestawić się  na serwowanie dań na wynos. Jeśli zależy Wam na losie Waszych ulubionych knajp to sprawdźcie, które z nich oferują teraz dowozy na własną rękę (jeśli zamawiacie dostawę poprzez różne aplikację to spora cześć dochodu w ogóle nie trafia do restauratorów). Najlepsze drinki w mieście. Gdy galeria w twoim telefonie wybucha po wizycie w restauracji. Meksykańskie nawiązania nie są traktowane tutaj do końca serio ;). 
Jeśli jesteście z Trójmiasta i chciałybyście zamówić coś na wynos, to do końca tygodnia podajcie hasło MLE przy zamawianiu jedzenia (telefon 530 860 370). Dostaniecie 20% zniżki na całe zamówienie. 
1. Tapasy, nachosy, burrito, tacosy – do wyboru, do koloru. // 2. Jeszcze zanim wparowałyśmy i zjadłyśmy wszystkie dania i drinki z menu… // 3. Kochanie, jednak musisz po mnie przyjechać. // 4. Czekoladowy raj – churrosy to coś czego musicie spróbować. //Na pewno kojarzycie piękne grafiki autorstwa Emile Deyrolle nawet jeśli nie kojarzycie jego osoby. Teraz marka Petit Bateau podjęła współpracę z instytutem jego imienia i stworzyła kapsułowa kolekcję z wykorzystaniem jego rysunków nawiązujących do natury.

1. Ptaszek, choinka, czerwone detale – jakoś tak świątecznie się zrobiło. // 2. Dziś tych listków prawie nie ma. // 3. Są takie chwile, że każdy ma ochotę uciec, ale mimo strachu idzie dalej. // 4. Jeszcze jeden projekt od Petit Bateau.Elfy pracują (oczywiście w maseczkach i w zdezynfekowanych łapkach).Czy mamy tu jakichś amatorów fotografii?Z ogromną przyjemnością chciałabym Was zachęcić do wzięcia udziału w dwunastej edycji prestiżowego konkursu VIVA! PHOTO AWARDS 2020. Nieprzerwanie od pierwszej edycji prace finalistów oceniali m.in. Ryszard Horowitz, Anja Rubik, Tomasz Guzowaty, Alexi  Lubomirski, Sandro Miller, Marcin Kydryński, Robert Wolański, Chris Niedenthal, Jacek Boniecki, Gosia Baczyńska czy Marcin Tyszka. W tym roku mam ogromną przyjemność dołączyć do tego szacownego grona. Jestem pewna, że ktoś z Was zasługuje na nagrodę w tym konkursie i mam zamiar tę osobę wyłapać! Więcej informacji o konkursie znajdziecie tutaj. Czas nadsyłania prac do 30 października, więc trzeba się śpieszyć!Pyszne słoiki BASIA BASIA mogłabym opróżniać łyżeczką na kanapie, ale świetnie też pasują jako dodatki do ciasteczek czy naleśników. Znajdziecie je w Jadłosferze (razem z wieloma moimi ulubionymi jesiennymi smakołykami). Mój faworyt to "orzechowy z białą czekoladą". Na stronie tego sklepu znajdziecie też przepisy z wykorzystaniem wszystkich tych produktów (idealna opcja dla fanów "zero waste"). 1. Jesienna tęcza. // 2. Jakieś mdłe to morze mi ostatnio wychodzi – może dlatego, że z niewyjaśnionego powodu lubię spacery, gdy na zewnątrz nie jest zbyt ładnie?. // 3. Użyję jako zakładki do książki!  // 4. Deszczowe rodzinne spacery. //"Hahaha! I co teraz Portos, nie złapiesz mnie".1. Sopot. // 2. Przerwa.  // 3. Wizyta kontrolna w showroomie. // 4. Nie czujesz się samotny Drogi Klonie? //I pomyśleć, że wcale nie podkręcałam kolorów…
Jeśli podobał Wam się ten artykuł (a po liczbie komentarzy i statystykach widzę, że tak) to na pewno spodoba Wam się również książka "Joyful. Zaprojektuj radość w swoim otoczeniu." Projektantka Ingrid Fetell Lee przekonuje, że nasze samopoczucie jest mocno związane ze światem zewnętrznym: w pewnych miejscach możemy odczuwać niepokój i przygnębienie, a w innych cieszyć się harmonią przestrzeni, kształtów i barw. To, co nas otacza, może stanowić odnawialne i łatwo dostępne źródło radości. Czy do naszej przestrzeni da się wprowadzić radość? Czy da się tego dokonać za pomocą kolorów, wzorów i faktur? Autorka uważa, że tak i od razu podpowiada, co zrobić, by „estetyka radości” na trwale zagościła w naszym życiu. „Joyful nie opowiada o poszukiwaniu radości w odległych krańcach świata. Mówi o znalezieniu radości w miejscu, w którym jesteśmy."Ten dres widziałyście już tutaj. Trudno się z nim rozstać. Tak jak większość moich bawełnianych dresów jest od polskiej marki HIBOU.1. Niby nix, a jednak cieszy. // 2. i 3. No dobra, to już ostatnie zdjęcia jesiennych pejzaży na dziś. // 4. Tak się czułam cały tydzień, gdy przychodził moment odpisywania na mejle. //

Ktoś prawie usnął podczas zabawy…

Po dzisiejszym wpisie i Waszych komentarzach widać jak na dłoni, że nam, kobietom, nie zależy na wzniecaniu pożarów. Cenimy sobie spokój i bezpieczeństwo naszych bliskich. Wcale, ale to wcale, nie mamy ochoty na wychodzenie z domu w czasie pandemii, na szukanie opieki dla dzieci, by móc pójść na protest, na wdawanie się w kłótnie z osobami, które chcą nam odebrać nasze prawa. Nie chcemy tworzyć konfliktów i o żaden konflikt nie prosiłyśmy. Warto więc sobie zadać pytanie jak bardzo przyparto nas do muru, że tyle kobiet postanowiło głośno powiedzieć "dość". Władza ma w tym momencie wszystkie możliwe narzędzia, aby po wysłuchaniu naszych głosów, zrobić krok do tyłu i wyciszyć emocje. Póki co robi jednak dokładnie na odwrót nie licząc się z konsekwencjami, które spadną na obywateli. Mam nadzieję, że widzicie ten cynizm, równie wyraźnie jak ja. 

komentarzy 247

22 października, 2020 @Katarzyna

Jesień wchodzi do mnie przez kuchnię, czyli kilka zdań o JOMO, nowa playlista, przepis… jednym słowem: UMILACZE

 

   Jesień wkracza do mnie przede wszystkim przez kuchnię, aby potem rozgościć się w moim salonie,  przynieść do wazonów trochę rajskich jabłuszek i gałązek dzikiej róży, aby w końcu przypomnieć mi o ulubionych serialach i kilku nieprzeczytanych książkach. Nawet muzykę w telefonie mi zmienia. Te błahe przyjemności sprawiają, że codzienność jest milsza, a to jest dziś szczególnie ważne. Czy tego chcemy czy nie, epidemia ma wpływ na codzienne życie, zatacza coraz szersze koło i wdarła się już na dobre do naszej świadomości. Próbujemy być ze wszystkim na bieżąco, nie chcemy, aby umknęły nam jakiekolwiek wyniki badań na temat ozdrowieńców, wskaźniki nowych zakażeń, planowane restrykcje, czerwone strefy i tak dalej. Nie uciekniemy od tego i w jakimś sensie nie powinnyśmy próbować – to zbyt poważna sprawa, aby udawać, że jej nie ma. Internet, na szczęście, wirusa nie roznosi, więc możemy się tu na chwilę spotkać i wyciszyć skołatane nerwy. Mam nadzieję, że kilka „umilaczy” które dla Was przygotowałam spełnią swoje zadanie.

Kilka słów o JOMO.

Skoro już mowa o tym, że chcemy być ze wszystkim na bieżąco, to słyszałyście kiedyś o syndromie FOMO? „Fear of missing out” czyli obawa przed tym, że przestanie się być w centrum wydarzeń, to coraz częstszy problem naszego pokolenia. Może mieć różne oblicze – potrzebę scrollowania Instagrama piętnaście razy dziennie, aby nie umknęło nam żadne „stories”, uczestniczenie w każdym towarzyskim spotkaniu, ale też śledzenie pokazów mody z niezdrową ekscytacją czy chęć posiadania nowego modelu ajfona jeszcze nim ostygnie po wyjściu z fabryki. W opozycji do tego zjawiska stoi właśnie JOMO czyli „joy of missing out”, które wymaga niekonformistycznej postawy, ale za to przynosi ulgę i pomaga świadomie korzystać z czasu.

  Domyślam się, że dla większości z Was, blogerka czy właścicielka marki odzieżowej to ktoś, kto jest kwintesencją walki o bycie modnym, ale w branży uchodzę raczej za osobę, która jest tak daleko „od tego wszystkiego” jak to tylko możliwe. I w ustach tych, którzy to mówią nie jest to bynajmniej komplement. No cóż, coś w tym jest. Nie kojarzę za bardzo Billie Eilish, za to lubię Norah Jones i muzykę z filmu „Czekolada”. Zamiast Pad Thai'a z tofu robię na obiad ziemniaki pieczone z marchewką. I nadal lubię swetry w paski. Owszem, jest wiele tematów, które śledzę na bieżąco i zdarza mi się dostać szybszego bicia serca gdy Toteme wypuszcza nową kolekcję, ale zupełnie, ale to zupełnie nie mam dziś problemu z powiedzeniem sobie (i przede wszystkim innym) głośno i wyraźnie „ nie, nie słyszałam o tym”. „Nie, dziękuję bardzo, ale nie przyjdę, bo wolę spędzić czas z rodziną”. „Nie, teraz nie odpiszę na tego smsa, bo jest 21 wieczorem i usypiam dziecko”. „Nie, nie będę w tym chodzić tylko dlatego, że jest to modne skoro mi się nie podoba”.

Uprzedzając Wasze pytania – ten piękny zestaw, łącznie z kamizelką z prawdziwej wełny, są od polskiej marki A Baby Brand. Ubranka w tym sklepie są zawsze bardzo dopracowane. Od razu widać, że właścicielka marki wie doskonale, że w dziecięcej garderobie wiele rzeczy może nas denerwować – zapięcia nie w tym miejscu co powinny, za wąskie otwory na głowę, ciasna gumka w brzuszku… W tym przypadku żadnych takich niedoróbek nie ma. Polecam!

   Dzisiejsze zdjęcia mogą sugerować, że JOMO to po prostu siedzenie na kanapie i czytanie książek w dresie, ale to tylko jeden element całej tej układanki. WhatsApp, messenger skonfigurowany z Facebookiem, skrzynka mejlowa, smsy, wiadomości na Instagramie – wszystko połączone z naszym smartfonem, laptopem, padem i lodówką. Interakcje międzyludzkie są ważne, ale nie możemy spędzać pół dnia na weryfikowaniu najróżniejszych skrzynek pocztowych. Pewnie myślicie, że jestem uosobieniem hipokryzji, bo skoro pracuje w internecie to pewnie cały czas jestem w sieci, co? W rzeczywistości do dzisiejszego dnia nie mam messengera w telefonie. WhatsAppa otwieram raz dziennie, tylko do sprawdzenia rodzinnej grupy, a wszystkim innym osobom przesyłam szablon wiadomości, że nie obsługuję tej aplikacji. Nie mam też podpiętego mejla pod telefon, bo wiem, że sprawdzałabym go wtedy non stop. Na ekranie telefonu pojawiają mi się tylko i wyłącznie wiadomości sms, a wszystkie pozostałe skrzynki sprawdzam nie częściej niż raz w tygodniu. Zwykle okazuje się, że gdybym zaglądała tam jeszcze rzadziej, to naprawdę nic strasznego by się nie stało. Pandy by nie wyginęły, losy świata by się nie zmieniły, a o większości rzeczach dowiedziałam się już przy innej okazji.

   Oczywiście, nie wyznaczyłam sobie tych granic w jeden dzień. To był proces, który był wynikiem ciągłego poczucia, że ktoś kradnie mój czas. Że ciągła potrzeba „bycia nie bieżąco” właściwie wyklucza możliwość cieszenia się tym, co tu i teraz. Że czas mija szybciej i mniej przyjemnie, gdy próbujemy kontrolować świat i ogarniać swoim umysłem wszystko naokoło. 

Jesień w kuchni.

    Gdy byłam mała, uwielbiałam czytać o tym, jak wygląda życie zwierząt o danej porze roku. Jesień wydawała mi się pod tym względem najciekawsza, bo dla większości stworzeń to czas wytężonej pracy. Niedźwiedzie robią zapasy, jeże uwijają sobie ciepłe posłania w leśnej ściółce, krety uzupełniają swoją spiżarkę dżdżownicami, pszczoły magazynują miód. Wszyscy starają się korzystać z czasu obfitości, jeść ile się da i zadbać o ciepłe schronienie. W świecie fauny każdy ma swoją strategię na przetrwanie zbliżającej się zimy. Ja zachowuję się jak każde z tych zwierząt po trochu. Dużo gotuję, bardzo cieszę się z ciepłego miejsca na kanapie i ciągle kombinuję co by tu zrobić, aby do mieszkania wracało się jeszcze chętniej. Mam wrażenie, że gdyby jesień z jej darami i moimi wieczornymi zwyczajami trwała przez cały rok, to ważyłabym dwa razy tyle, co powinnam.  

   Nie potrafię znaleźć dobrego tłumaczenia dla zwrotu „comfort food” ale za to wiem doskonale, które potrawy są jego kwintesencją. Nie zaserwujemy ich naszym gościom na uroczystą kolację i pewnie nie zdobyłyby na najwykwintniejsze danie w mieście, ale i tak kochamy je bardziej niż najlepiej przygotowanego homara. W tym temacie mistrzem jest pewien charyzmatyczny Brytyjczyk, który każdy swój przepis podsumowywał słynnym „mmm… delicious!” i wywoływał we mnie niepohamowaną chęć ugotowania czegokolwiek. Mowa oczywiście o Jamie Oliverze. Ja wiem, że przez wielu uznawany jest za celebrytę, a jego kucharskie zdolności są przez wielu kwestionowane, ale prawda jest taka, że za większością najpyszniejszych domowych dań w mojej rodzinie stoi właśnie on. Poniżej znajdziecie przepis z jego najnowszej książki  „7 sposobów”, który dostosowałam do swoich potrzeb (jagnięcinę zamieniłam na cielęcinę, zmniejszyłam ilość mięsa o ponad połowę i nie dodałam mąki).  

Najnowsza książka "7 sposobów" Jamie Olivera powstała na podstawie analizy naszych zakupów, która postanowił przeprowadzić jej autor. Jamie sprawdził co kupujemy najczęściej i odkrył, że lista naszych zakupów z tygodnia na tydzień zmienia się zaledwie w czterech procentach. Postanowił więc przygotować serię przepisów wykorzystujących to, co i tak kupujemy ;). Prawda, że sprytne?​

Przepis na gulasz z ziemniakami hasselback :

4 porcje / 2 godziny

200g cielęciny pokrojonej w kostkę (ja wybrałam takie mięso, które będzie mogła zjeść też nasza córeczka)

2 cebule

3 ząbki czosnku

2 marchewki

1 pęczek szałwii

1 łyżka chutneyu (wybrałam jabłkowy)

500 ml wytrawnego cydru

750 g młodych ziemniaczków

przyprawy, które miałam pod ręką 

Sposób przygotowania. 

   Posyp mięso solą i mnóstwem pieprzu, a następnie wymieszaj. Postaw płytki żaroodporny garnek z grubym dnem na dużym ogniu, wlej do niego 1 łyżkę oliwy, wrzuć mięso i smaż, mieszając, aż zarumieni się ze wszystkich stron. Obierz cebule i marchewki i pokrój je w kostkę tych samych rozmiarów co cielęcina. Wyjmij mięso z garnka, a tłuszcz pozostaw w środku. Zmniejsz ogień na średni, wsyp na tłuszcz marchewkę, cebulę oraz porwane listki szałwii. Podsmażaj warzywa przez 5 minut, od czasu do czasu mieszając. Wrzuć mięso z powrotem do garnka, dodaj chutney i zalej wszystko cydrem. Rozgrzej piekarnik do 180 stopni. Połóż ziemniak na desce, ściśnij go między trzonkami dwóch drewnianych łyżek i ostrożnie podcinaj w poprzek co 1/2 cm, tak jakbyś chciała pokroić go na talarki (dzięki łyżkom nie przetniesz go do końca). To samo zrób z pozostałymi ziemniakami. Wymieszaj gulasz, dopraw do smaku i włóż do niego ziemniaki nacięciami do góry. Wstaw garnek do piekarnika na mniej więcej 1 godzinę 30 minut, żeby ziemniaki się zarumieniły i wchłonęły pyszne aromaty.

Mały przegląd książkowy.

  Jeśli któraś z Was od wielu miesięcy nie mogła natrafić na powieść, która byłaby jednocześnie wciągająca, niegłupia i zawierała ciekawe wątki historyczne to znak, że nigdy nie powinnyście rezygnować z czytania tego bloga, bo znalazłam książkę godną Waszego czasu. „Mała” Edwarda Carey'a to historia ekscentrycznej i niezwykle walecznej dziewczynki, znanej szerzej światu jako Madame Tussaud. Zabawna, pouczająca, momentami makabryczna.  Po piętnastu latach pracy autor oddał w nasze ręce powieść dopracowaną w każdym calu. Bardzo jestem ciekawa, czy ktoś z Was miał już przyjemność ją czytać.

 „Amerykańska szkoła pisania” Elizabeth Bishop oraz „Wyspa na Księżycu” William Blake'a to książki, które wyszukała dla mnie moja przyjaciółka w ramach urodzinowego prezentu. Nie są to pozycje, które łyka się „na raz”. Mam wrażenie, że autorzy, chociaż żyjący w innych czasach mieli podobne zarzuty do świata co my dzisiaj. Jeśli któraś z tych pozycji wpadnie Wam kiedyś w ręce skorzystajcie i przeczytajcie chociaż kilka stron!

Niemożliwe! Znów mam na sobie dres? To jakiś przedziwny zbieg okoliczności… Zarówno bluza jak i spodnie to oczywiście polska marka HIBOU (a my w MLE wciąż się męczymy z prototypem…). Po raz kolejny wykażę się nielojalnością wobec własnej firmy, ale jeśli szukacie grubego ładnego dresu, który sprawi, że wieczory przed telewizorem będą piękniejsze to Hibou na pewno Was nie zawiedzie. Zobaczcie jakie mają fajne kolory!​

Obiecana playlista.

   Gdy po raz pierwszy udostępniłam Wam jedną z moich składanek byłam w naprawdę sporym szoku, gdy zobaczyłam jak wiele osób postanowiło ją polubić. MLE WORK czyli utwory, których słucham w trakcie pracy mają już ponad dwa tysiące obserwatorów. Miło mi, bo mój gust muzyczny nie płynie z głównym nurtem i zwykle jest obiektem żartów ;).  Na koniec tego wpisu wracam do Was z kolejnym zestawieniem przygotowanym specjalnie na jesień – włączam sobie tę kombinację muzyki klasycznej i jazzu w wielu codziennych sytuacjach i od razu jest mi jakoś lżej. Link znajdziecie tutaj. Oby umiliła Wam parę zbliżających się wieczorów!

*  *  *

 

 

komentarzy 141

Kategoria:

29 września, 2020 @Zosia

Gdy jabłka stają się głównym dodatkiem do rodzinnego obiadu – przepis na jesiennego kurczaka

*    *    *

Smak naszych ogrodowych jabłek od lat jest ten sam. Soczyste i kruche. Czasami nieco cierpkie. Należało je szybko zbierać z trawy, by zdążyć przed niechcianymi lokatorami. Pamiętam, że do późnej jesieni Mama pakowała nam je do szkoły. Obrane ćwiartki jabłek i kanapka z pumpernikla z żółtym serem, to był tak zwany must have. Bez tego zestawu trudno było dotrwać do siódmej godziny lekcyjnej. Teraz, ten sam smak jabłek towarzyszy mojej córce w przerwach lekcyjnych – bywa, że sama się o nie dopomina, co mnie bardzo cieszy. Nie od dzisiaj wiadomo, że jabłka są zdrowe, a my często po nie sięgamy. Pytanie tylko co się kryje w jabłku?

Zacznijmy od liczb. Średniej wielkości jabłko waży ok. 150 gramów. Można zatem przyjąć, że jeden owoc dostarcza organizmowi 75 kcal. Stanowi zatem idealny niskoenergetyczny posiłek. Co więcej, dzięki obecności pektyn, jabłka są bardzo sycące, świetnie zwalczają głód. Największą część masy jabłka, bo aż ok. 85%, stanowi woda. Średniej wielkości jabłko zawiera 25 gramów węglowodanów, z czego 4,4 g pochodzi z błonnika, który spowalnia trawienie i wchłanianie węglowodanów. Dzięki temu spożywanie jabłek nie powoduje szybkiego podwyższenia poziomu cukru we krwi. Co jeszcze kryje się w jabłku? Witaminy A i C, przeciwutleniacze, potas, wapń, magnez… Jabłko to nie tylko zbilansowany, smaczny posiłek. To także sposób na profilaktykę wielu chorób. Tak wiem, że to brzmi dość słownikowo ale zmierzam do tego, że nie trzeba sięgać po importowane owoce egzotyczne, aby dostarczyć organizmowi niezbędnych witamin i składników odżywczych szczególnie w tym zbliżającym się okresie jesienno-zimowym. Co ciekawe, jabłka działają jak naturalny prebiotyk. Zawarte w nich pektyny, wspomagają rozwój mikroflory bakteryjnej, której rola w profilaktyce chorób (m.in. nowotworowych, układu krążenia czy cukrzycy) jest nie do przecenienia.

Większość składników dobroczynnie wpływających na nasze zdrowie znajduje się w skórce jabłka lub tuż pod nią. Jeżeli nie znajdujemy się na ściśle lekkostrawnej diecie i nie mamy przeciwskazań lekarskich (np. ze względu na konieczność ograniczenia błonnika w diecie) jedzmy jabłko ze skórką. Oczywiście należy pamiętać, że każdy owoc przed spożyciem trzeba umyć i… cieszyć się jego smakiem oraz wartościami zdrowotnymi!

Skład:

(przepis na ok. 4 porcji)

4-5 ćwiartek kurczaka

3-4 gałązki rozmarynu

4-5 jabłek

4 łyżki masła

duża garść suszonej żurawiny

sól morska i świeżo zmielony pieprz ziołowy

A oto jak to zrobić:

1. Na kilka godzin (najlepiej) przed pieczeniem nacieramy podudzia kurczaka solą morską, świeżo zmielonym pieprzem ziołowym i obkładamy gałązkami rozmarynu. Odstawiamy w chłodne miejsce.

2. Jabłka kroimy na ćwiartki i usuwamy gniazda. Na rozgrzanej patelni z masłem podsmażamy gałązki rozmarynu, świeżo zmielony pieprz ziołowy, suszoną żurawinę i pokrojone jabłka. Gdy owoce zmiękną dodajemy mięso. Obsmażamy z każdej strony, aż do zarumienia. Całość przekładamy do naczynia żaroodpornego i pieczemy w rozgrzanym w 180 stopniach C przez 50 minut – możemy dolać 1/4 szklanki wody. Pieczone mięso podajemy z ulubionymi dodatkami, np. z domowym puree ziemniaczanym albo kaszą gryczaną i maślanką.

Jabłka kroimy na ćwiartki i usuwamy gniazda.

Na kilka godzin (najlepiej) przed pieczeniem mięsa, nacieramy ćwiartki kurczaka solą morską, świeżo zmielonym pieprzem ziołowym. Obkładamy rozmarynem.

Na rozgrzanej patelni z masłem podsmażamy gałązki rozmarynu, świeżo zmielony pieprz ziołowy, żurawinę i pokrojone jabłka. Gdy owoce zmiękną dodajemy mięso. Obsmażamy z każdej strony, aż do zarumienia. Całość przekładamy do naczynia żaroodpornego i pieczemy w rozgrzanym piekarniku w 180 stopniach C przez 50 minut. Podajemy z ulubionymi dodatkami.

komentarze 22

Kategoria:

16 września, 2020 @Zosia

Na ratunek Mamom: jak upiec domowe meatballsy w 20 minut?

*    *    *

Dziś coś dla wielbicieli meatballsów czyli potocznie mówiąc domowych klopsików. W rozmowach towarzyskich często przewijają się prośby, żebym poleciła coś nowego, bo klasyczne spaghetti bolognese już się znudziło. Ten przepis nie wymaga czasu ani dodatkowych umiejętności – wystarczy połączyć mieloną wołowinę z podanymi poniżej składnikami, ulepić kształtne kulki i upiec w piekarniku. Całość z pieczeniem wychodzi naprawdę szybko i sprawnie. A gdybyście przy okazji poszukiwali przepisu na domową passatę, która doskonale sprawdzi się w połączeniu z pieczonym mięsem, to tutaj polecam mój stary wpis, który właśnie teraz przeżywa prawdziwe oblężenie :).

Skład:

(przepis na 4 osoby)

1 duży por

ok. 400 g mielonej wołowiny

4-5 ząbków czosnku

1 jajko

sól morska / świeżo zmielony pieprz / suszony tymianek

garść liście bazylii (opcjonalnie)

ok. 120 g tartego parmezanu

do podania: domowa passata + spaghetti

A oto jak to zrobić:

Na rozgrzanej patelni z masłem podsmażamy posiekany por. W dużym naczyniu łączymy mielone mięso, jajko, tarty parmezan, podduszony na por i posiekane liście bazylii. Całość doprawiamy tymiankiem, świeżo zmielonym pieprzem i solą. Z mięsa ulepiamy kulki w wielkości orzecha włoskiego i rozkładamy na blasze. Pieczemy w rozgrzanym piekarniku w 180 stopniach C przez 20 minut. Podajemy na ciepło z domową passatą i ugotowanym al dente spaghetti.

W dużym naczyniu łączymy mielone mięso, jajko, tarty parmezan, podduszony na por i posiekane liście bazylii. Całość doprawiamy tymiankiem, świeżo zmielonym pieprzem i solą. Z mięsa ulepiamy kulki w wielkości orzecha włoskiego i rozkładamy na blasze.

Meatballsy pieczemy w rozgrzanym piekarniku w 180 stopniach C przez 20 minut. Podajemy na ciepło z domową passatą i ugotowanym al dente spaghetti oraz liśćmi rukoli.

 

komentarze 64

Kategoria:
/ / / /

8 września, 2020 @Zosia

Gdy nadchodzi ta pora roku, kiedy pudełko lodów zamieniasz na słoik miodu!

*    *    *

   Każdy ma jakiegoś kulinarnego bzika – i tak prawdę mówiąc, po cichu liczę, że nie tylko ja wciąż myślę o jedzeniu. Być może moje myśli spowodowane są powrotem do trybu praca-szkoła-dom-dzieci (kolejność przypadkowa :) gdzie nie ma mowy o przestojach jedzeniowych. Poranna owsianka, drugie śniadanie do szkoły i dla Niego do pracy, obiad, podwieczorek a czasami kolacja. Ach, gdyby ktoś mądry zliczył tą energię, która kumuluje się w kuchni i wokół stołu.

Ponieważ w Trójmieście w jeden dzień nastała wczesna jesień, postanowiłam przypomnieć sobie, jak to jest częstować się ciastem prosto z tortownicy – wiecie, z takiej jeszcze gorącej. Efekt jest taki, że dzięki połączeniu twarogu, moreli i miodu ciasto wychodzi bardzo wilgotne. To sprawia, że jest długo świeże i można śmiało częstować się nim przez kilka dni.

Skład:

(forma o średnicy 26 lub 29 cm)

300 g mąki pszennej

1,5 łyżeczki proszku do pieczenia

3 jajka

150 g masła

150 g cukru

250 ml maślanki

1 łyżka esencji waniliowej

4-5 morel

6 łyżek twarogu (najlepiej tłusty)

4 łyżki miodu

A oto jak to zrobić:

Przystępując do pieczenia, pamiętajmy, by wszystkie składniki miały temperaturę pokojową. To naprawdę ważne i faktycznie decyduje o tym, czy unikniemy zakalca (chociaż jak go lubię, ale może inni niekoniecznie :)).

1. Przesianą mąkę mieszamy z proszkiem do pieczenia. W oddzielnej misce ucieramy za pomocą miksera masło z cukrem na puszystą masę – zajmie nam to około 4-5 minut. Gdy masa się zwiększy i napowietrzy, dodajemy jajka, esencję waniliową oraz maślankę na zmianę z wymieszaną mąką z proszkiem do pieczenia. Za pomocą szpatułki mieszamy cisto ale tylko do połączenia się składników (to też ważny moment, żeby zbyt intensywnie nie mieszać). Masę przekładamy do natłuszczonej formy. Na wierzch rozkładamy twaróg wymieszany z miodem oraz połówki owoców.

2. Ciasto pieczemy w rozgrzanym piekarniku w 180 stopniach C przez 50 minut lub do tzw. suchego patyczka.

3. Upieczone ciasto wyjmujemy i pozostawiamy w formie na parę minut. Przed podaniem polewamy miodem.

Jeżeli zastanawiacie się, jaki miód najlepiej użyć do wypieków, to polecę Wam miód wielokwiatowy. Jego kolor i właściwości zależne są od rodzaju kwiatów z których dany miód pochodzi oraz pory roku, kiedy był zbierany. Wiosenne miody są z reguły jasne i bardziej delikatne w smaku. Aromatyczne i o ciemniejsze barwie, to miody ze środka lata, gdyż są z dodatkiem lipy i facelii (to nazwa rośliny, która może być zarówno doskonałym nawozem, jak i uroczą rośliną ozdobną oraz wartościowym pożytkiem dla pszczół). Miody, które są najbardziej wyraziste w smaku, pochodzą z okresu późnego lata i wyróżniają się dodatkiem gryki i słonecznika.

Twaróg łączymy z miodem do połączenia się składników – to również dobry moment, jeżeli chcemy dodać otartą skórkę z cytryny lub limonki. Przystępując do pieczenia, pamiętajmy, by wszystkie składniki miały temperaturę pokojową. To naprawdę ważne i faktycznie decyduje o tym, czy unikniemy zakalca (chociaż jak go lubię, ale może inni niekoniecznie :)).

Ciasto pieczemy w rozgrzanym piekarniku w 180 stopniach C przez 50 minut lub do tzw. suchego patyczka. Upieczone ciasto wyjmujemy i pozostawiamy w formie na parę minut. Przed podaniem polewamy miodem.

 

komentarzy 49

Kategoria:
/ / / / / /