W Trójmieście jesień pojawiła się z dnia na dzień, a wraz z nią ochota na sycące jednogarnkowe dania. Wychodząc naprzeciw licznym pytaniom o potrawy, które jadamy w tym przejściowych okresie w domu – tych pytań jest naprawdę bardzo wiele i są one zróżnicowane, bo pytacie mnie o różne rzeczy, począwszy od tego co dzieci najczęściej jedzą, wracając ze szkoły/przedszkola po nas, dorosłych – zawsze staram się regularnie odpowiadać i jednocześnie dzielić propozycjami. Dowodem tego jest mój e-book ,,ZJEDZMY W DOMU!” który głównie zakłada szybkie i zdrowe propozycje obiadowe.

   A dzisiaj chili z dynią w roli głównej. Doskonale rozgrzeje zmarznięte ciało po powrocie do domu. Tylko przed podaniem domownikom koniecznie nie zapomnijcie o serze – jego obecność zmienia całą potrawę oraz plastry awokado i prażone orzeszki ziemne (o ile nie są uczuleni!). Trzymajcie się ciepło!

Skład:

 (przepis na 4-6 porcji)

 ok. 800 g dyni piżmowej

 4 ząbki czosnku  

2 cebule  

1 puszka czerwonej fasoli  

1 puszka białej fasoli  

1 puszka krojonych pomidorów  

ok. 300 ml wody  

ok. 150 g tartego sera typu cheddar  

sól morska  

do smażenia: oliwa z oliwek  

do podania:

garść prażonych orzeszków ziemnych 

liście kolendry, dojrzałe awokado, płatki chili

A oto jak to zrobić:  

Umytą dynię kroimy na plastry (możemy obrać ze skórki i usunąć pestki) i rozkładamy na blasze wyłożonej papierem do pieczenia. Pieczemy w rozgrzanym piekarniku w 220 stopniach C przez 20 minut. Upieczoną dynię wyjmujemy i kroimy na drobniejsze kawałki. W żeliwnym garnku na rozgrzanej oliwie podsmażamy posiekaną w kostkę cebulę, czosnek i płatki chili. Gdy cebula się zarumieni dolewamy wodę i dodajemy puszkę pomidorów, odcedzoną fasolę (czerwoną i białą) oraz pokrojone kawałki pieczonej dyni. Całość mieszamy i pozostawiamy na małym ogniu przez 10 minut. Doprawiamy solą i posypujemy tartym serem. Podajemy na ciepło z plastrami awokado, prażonymi orzeszkami ziemnymi i świeżą kolendrą. Możemy dodać kilka płatków chili.

* * *

Słodki zawrót głowy. Tak bym określiła ostatnie dni. Południe Francji skąpane w słońcu. Lśniący piasek. Szum fal uderzających o skaliste nabrzeża dodają romantycznej aury. Rozbrzmiewające w brasseries pojedyncze dźwięki uderzających o siebie kieliszków, zapach mieszanek perfum, gwarne rozmowy. Wysublimowane szyldy pâtisserie, które miłośników słodkości wprowadzają w stan poruszenia. Czasami wszyscy potrzebujemy nadzwyczajnych smaków. Ten wpis dedykuję Czytelnikom, którzy poszukują czegoś wyjątkowego. Konfitury morelowe stawiam ponad wszystkie inne przetwory. Z dodatkiem wanilii i z lekko cierpką limonką. Słodycz, niezależnie od pory dnia.

Skład:

konfitura morelowa:

2 kg moreli

1 laska wanilii

ok. 250 g cukru (w tradycyjnych francuskich przepisach autorzy podają 1 kg, ale zmniejszyłam, bo owoce są bardzo słodkie)

1 limonka (otarta skórka i sok)

omlet:

1 jajko

2 czubate łyżki mąki pszennej

50 ml mleka

do podania: kwaśna śmietana

A oto jak to zrobić: 

1. Umyte morele dokładnie osuszamy i usuwamy pestki. Kroimy w ćwiartki lub, jeżeli lubicie w drobniejsze kawałki. Przekładamy do żeliwnego garnka i zasypujemy cukrem. Odstawiamy na godzinę, aż owoce puszczą sok (ja nie chciała czekać, więc możecie pominąć ten etap).

2. Garnek z owocami stawiamy na ogniu, dodajemy wyciśnięty sok z limonki, naciętą laskę wanilii i otartą skórkę. Doprowadzamy do wrzenia i gotujemy przez pół godziny. Z laski wanilii usuwamy ziarenka i całość dokładnie mieszamy. Wrzącą konfiturę nalewamy do wyparzonych wcześniej słoików i szczelnie zakręcamy. Pasteryzujemy, a następnie chowamy do ciemnego i chłodnego miejsca.

3. Aby zrobić omlet: jajko wbijamy do miseczki i rozbijamy trzepaczką. Dodajemy mąkę i mleko. Mieszamy do uzyskania jednolitej masy. Całość przelewamy na rozgrzaną patelnię z masłem. Smażymy z jednej strony przez 1-2 minuty, przekładamy na chwilę na następną i gotowe! Omlet podajemy z kwaśną śmietaną i solidną porcją konfitury morelowej.