Odwiedzanie restauracji, to jeden z najprzyjemniejszych przywilejów prowadzenia bloga kulinarnego. Z reguły są one polecane przez przyjaciół, znajomych, a w ostatnich miesiącach przez naszych Czytelników. Oprócz dużej dawki inspiracji kulinarnych, są częścią kultury i obyczajów związanych z jedzeniem. Jest coraz więcej miejsc, gdzie celebracja tak ważnej strony naszego życia, jest pokazana na wiele sposobów.

 

Skład:

ciasto:

150 g mąki

30 g cukru

125 g pokrojonego w kostkę masła

1 łyżka wody (opcjonalnie)

farsz:

200 g twarożku homogenizowanego

2-3 łyżki cukru pudru

przygotowujemy formę do pieczenia tart o średnicy ok. 26 cm,

natłuszczamy formę

ciasto wyjmujemy z zamrażalnika,

i wykładamy nim formę,

wierzch ciasta nakłuwamy widelcem,

pieczemy w rozgrzanym piekarniku do 180 stopni C ok. 25 minut,

twarożek wykładamy na podpieczone ciasto,

równomiernie wygładzamy powierzchnię,

rozkładamy koliście świeże jeżyny,

przed podaniem wstawiamy do lodówki na min. 1 godzinę. 

A oto jak to zrobić:

1. Do szerokiej miski (albo na stolnicę) przesiewamy mąkę, dodajemy pokrojone na kawałki masło, cukier i skrapiamy łyżką wody (opcjonalnie). Zdecydowanym ruchem zagniatamy ciasto i odkładamy na 30 minut do zamrażalnika. Rozgrzewamy piekarnik do 180 stopni C. 

2. Ciasto wyjmujemy z zamrażalnika i wykładamy nim formę. Nakłuwamy wierzch ciasta widelcem. Pieczemy ok. 25 minut, aż ciasto uzyska złoty kolor. Twarożek ucieramy z cukrem na jednolitą masę i wykładamy na ostudzone ciasto (jeżeli ciasto będzie zbyt gorące, twarożek może się szybko rozpuścić), a na koniec układamy koliście jeżyny. Wstawiamy do lodówki na min. 1 godzinę.

  Tak naprawdę, to chyba nie ma nic lepszego od gorącego kawałka pizzy. W sam raz o każdej porze. Wszystko ze wszystkim… i za to ją uwielbiam! Dziś pokusiłam się o swoją wersję. Jest ona niezwykle podstawowa i pewnie prościej było by chwycić za telefon i w 20 minut mieć ją gotową na stole. Niemniej jednak radość na widok własnoręcznej lepionej pizzy, powoli dochodzącej w piekarniku – nieoceniona!  Podobne uczucie towarzyszy mi przy pieczeniu chleba. Proszę mi wierzyć w takich momentach moja radość nie zna granic.

Skład:

ciasto:

ok. 450 mąki 

30 g świeżych drożdży

3-4 łyżki oliwy z oliwek

1 płaska łyżka czosnku granulowanego

1/2 szklanki mleka

1/2 szklanki wody

szczypta soli

sos:

2-3 pomidory obrane ze skórki

garść świeżej bazylii

3-4 ząbki czosnku

świeżo zmielony pieprz

2-3 łyżki przecieru pomidorowego

szczypta soli

składniki:

ser mozzarella

salami

świeży rozmaryn

A oto jak to zrobić:

1. Mąkę przesypujemy na stolnicę, dodajemy sól, czosnek granulowany i rozdrobnione drożdże. Mleko i wodę łączymy w jednym dzbanku. Do ciasta dodajemy oliwę z oliwek, rozcieńczone mleko i zaczynamy zagniatać ciasto. W trakcie tej czynności, dodajemy mleko z wodą. Ciasto wyrabiamy ok.15 minut, następnie odstawiamy w ciepłe miejsce, aż do wyrośnięcia na ok. 1 godzinę.

2. Wszystkie składniki do sosu umieszczamy w robocie kuchennym i miksujemy na gładką masę. Blachę do pieczenia smarujemy tłuszczem, a następnie rozgniecionym kawałkiem czosnku. Piekarnik nastawiamy na 220 stopni C. Gotowe ciasto rozwałkowujemy, nakłuwamy widelcem i nakładamy sos pomidrowy, kawałki sera mozzarella i salami. Na końcu rozkładamy równomiernie świeży rozmaryn. Możemy posypać świeżo startym parmezanem. Pieczemy ok. 25 minut.

 Ilekroć chcę Go zaprosić na wspólną kolację, ale taką tylko we dwoje, to mija trochę czasu. A to za sprawą szukania coraz to nowszych rozwiązań kulinarnych. W mojej sytuacji wcale nie jest to takie proste, jak by się wydawało.Tak żeby było całkiem wykwintnie, ale nie za wszelką cenę. Miło by bylo, gdyby to jednak coś nowego. A w końcu gdy już wpadnę na złote rozwiązanie i mam skrzętnie opracowany każdy drobiazg – wiem gdzie dostanę wymagane składniki i o której muszę zdjąć fartuch, żeby po 5 godzinach spędzonych w kuchni nie usłyszeć, ale jak to? To jeszcze nie jest gotowe? To pada to kluczowe pytanie: ,, ale co będziemy jedli i będzie mięso, prawda? To jedno słowo rujnuje mój plan doskonały! Bo kto by przypuszczał, że mięso tak ważną rolę pełni przy kolacji we dwoje :)

 

Skład:

1 puszka zielonego groszku

1-2 ząbki czosnku

1 łyżka pokrojonej małej zielonej papryczki

1 dojrzałe awokado

margaryna 

szczypta soli

sok 1/2 cytryny

kilka kromek pumpernikla

świeżo zmielony pieprz

A oto jak to zrobić:

1. Obrane awokado, odsączony groszek i ząbek czosnku miksujemy za pomocą blendera na gładką masę. Dodajemy sok z cytryny, kawałki papryczki i dalej miksujemy. Doprawiamy solą i pieprzem. Smarujemy pumpernikiel margaryną i nakładamy grubą warstwę naszego humusa. Możemy pokropić cytryną.

Obrane awokado, odsączony groszek i ząbek czosnku miksujemy za pomocą blendera na gładką masę.

 Dodajemy sok z cytryny, kawałki papryczki i dalej miksujemy.

Kawałki pumpernikla smarujemy margaryną,

a następnie nakładamy grubą warstwę naszego humusa! 

Po tak lekkim i zdrowym śniadaniu,  grzechem było by nie wsiąść na rower! Nie dość że zza oknem istne babie lato, to przecież dziś Światowy Dzień Serca. Warto choć na chwilę wsłuchać się w jego rytm :)

https://www.heartagecalculator.com/HeartHealth/HeartAgeCalculator.aspx?hostID=1401

   W tworzeniu kulinarnych postów, najprzyjemniejsze są momenty poszukiwania inspiracji! Coraz częściej słyszę pytania, skąd do licha czerpię kolejne pomysły? Wystarczą mi chaotycznie ułożone słoje po dżemach, a już wpada mi myśl, że może czekoladowa marmolada z croissantem na dziś! Ktoś przyniesie z niedzielnego spaceru koszyk kurek i zupa w sam raz. A już zdecydowanie nieoceniony jest mój kawałek ogrodu, gdzie jabłonie szaleją od kilku tygodni, a grusza za nimi doskonale nadąża. Są dni, gdzie z czystego łakomstwa, mieszam pozostałości z lodówki i czasem z przypadku coś wyjdzie… a jak będzie jeszcze w miarę zjadliwe to może i Czytelnicy się o tym dowiedzą :)

   Do miasta nie wybieram się nigdy bez mojego małego kapownika, w nim notuję ulotne zapachy, podsłyszane receptury, zamówione desery, ostygłe na wietrze zupy czy na wpół zjedzone specjały szefa kuchni, które specjałami nie zawsze się okazują.